Είχα τους ίδιους προβληματισμούς στην ηλικία σου.
Έπρεπε να διαλέξω μεταξύ μουσικής και φωτογραφίας και τα δυο αγαπημένα.
Τελικά, κράτησα για επάγγελμα τη φωτογραφία, ακόμα την αγαπώ αλλά δεν είναι το ίδιο, το πάθος πέρασε, σήμερα είναι η δουλειά μου, φαντάζομαι το ίδιο θα είχε συμβεί και με τη μουσική.
Ευτυχώς, ακόμα ο μουσικός έρωτας παραμένει και είναι ίσως το μοναδικό πράγμα που με κάνει να νοιώθω έφηβος. Λαχταρώ να βρίσκομαι με μουσικούς, μπορώ να ακυρώσω τα πάντα για την εβδομαδιαία πρόβα. Νομίζω ότι η λέξη "ερασιτέχνης" είναι σοφή.
Δεν έχω κάτι να σου προτείνω πέρα από τα παρακάτω γενικά.
Μη φοβάσαι να ανοίξεις μέτωπα με πράγματα που σου αρέσουν.
Συνεργασίες με ανθρώπους που εκτιμάς, είναι το πολυτιμότερο πράγμα στη ζωή.
Εντάξει, και η υγεία, να τρως σωστά και να γυμνάζεσαι.?
Πέτα την τηλεόραση.
Βάλε μέθοδο στη ζωή σου για να κερδίζεις χρόνο (προσωπική αποτυχία).
Κάνε με πάθος αυτά που αγαπάς χωρίς να κοιτάζεις το χρήμα.
Μου άρεσαν πολύ αυτά που άκουσα και δηλώνω φαν, σου εύχομαι καλή επιτυχία και πάνω απ' όλα ευτυχία.