Jazzjoker

Πολύ ωραίο το κάβερ. Ωραία χροιά η τραγουδίστρια αλλά αν θέλει να αυτοσχεδιάσει πάνω σε αυτό το ύφος, χρειάζεται λίγη εξάσκηση (το λέω για το ending που της φεύγει ολίγον). Η πρασινιά που αναφέρει ο waterfall, περνάει για μένα. Αυτό που μου άρεσε πολύ, είναι η "ξένη" στο 4:29-4:30.

Αυτός ο όρος που θέτεις, δεν υφίσταται. Με άλλα λόγια, μπορεί οι μαγνήτες να έχουν την ίδια ονομασία αλλά ουδεμία σχέση έχουν ηχητικά μια και απευθύνονται σε διαφορετικούς τύπους οργάνων. Το μόνο κοινό των texas special που αναφέρεις για παράδειγμα είναι ότι και το τέλε και το στρατ σετ είναι hot. Εκεί όμως τελειώνουν και οι ομοιότητές τους. Φυσικά και όχι.

Υποκλίνομαι.

Μουσικά εξαιρετικόν! Πολύ ωραία ενορχήστρωση και άψογη εκτέλεση από Πέτρο και Αργύρη. Με τον Αργύρη τα έχουμε πει και παλιότερα: ο τραγουδιστής/συνθέτης χρειάζεται ένα-δυο μαθήματα δημοσίων σχέσεων. Βγαίνει οριακά ευγενής στο μπλα μπλα μετά. Προσωπικώς καταλαβαίνω τον καλλιτέχνη που έχει τις ανησυχίες του και δεν θέλει/μπορεί να τις μοιραστεί με τον κάθε επίδοξο μουσικό ρεπόρτερ αλλά σε κάθε περίπτωση, μισό χαμόγελο και μια-δυο κουβέντες παραπάνω κάνουν καλό στη μπάντα.

Το φοβόμουν εξαρχής ότι θα υπάρξει τέτοια δημοσίευση. Λυπάμαι πάρα πολύ που ο Tamtam αποφάσισε σε αυτό ειδικά το θρεντ να παραθέσει τους όρους. Απογοήτευση. Όσον αφορά εμένα και καθότι είχα ενεργό ρόλο στην προώθηση των Silver Pickups επισημαίνω ξανά: ΟΥΔΕΝΑ οικονομικό ή άλλο όφελος, ΟΥΔΕΜΙΑ συμφωνία ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει ο νους ακόμη και των πιο κακόβουλων, έχει ποτέ υπάρξει μεταξύ εμού και του Νίκου Ασημένιου που φτιάχνει τους μαγνήτες παρά μια φιλία που βασίστηκε εξαρχής στην αλληλοεκτίμηση. Το αυτό και για τον Ηλία Ζάικο αλλά θα σας τα πει και ο ίδιος αν θελήσει. Αυτό που έχει υπάρξει είναι μια ειλικρινής (πιο ειλικρινής πεθαίνεις) προσπάθεια από μέρους μου, να γνωστοποίησω στη μουσική μας κοινότητα, ένα ελληνικό προϊόν ανώτατης ποιότητας και το οποίο επιπροσθέτως το κατασκευάζει ένας άνθρωπος για τον οποίο τρέφω μεγάλη εκτίμηση, προσωπική αλλά και επαγγελματική. Ακεραιότητα, όρεξη, ενδιαφέρον, αγάπη, υψηλή τεχνική κατάρτιση, τιμιότητα, φερεγγυότητα, η λίστα είναι μεγάλη. Γίνομαι γραφικός αλλά δε θα μπορούσε να με νοιάξει λιγότερο. Εάν, ο αγαπητός yameth, θεωρεί ότι οποιοδήποτε από τα θρεντς που αφορούν τους Silver Pickups, παραβιάζει τους κανόνες του φόρουμ, τον παρακαλώ προσωπικά, να μας ενημερώσει καταλλήλως και να τα σβήσει. Όσον αφορά τον Tamtam, δεν έχω λόγια ή μάλλον έχω αλλά δεν έχει νόημα να τα γράψω γιατί θα σβηστούν. Ζητώ συγγνώμη από τους υπολοίπους φίλους του φόρουμ για το ύφος μου αλλά όταν επενδύεις προσωπικά σε κάτι και έρχεσαι αντιμέτωπος με το παραπάνω, η οργή είναι μονόδρομος. Λυπάμαι ειλικρινά.

Για τακτοποίηση οικονομικών εκκρεμοτήτων: Για τακτοποίηση καλλιτεχνικών εκκρεμοτήτων: https://www.youtube.com/watch?v=0Ed_obeYzJw

Μάλλον δεν έχει σχέση με το πρόβλημά σου αλλά κακώς δεν κάνεις.

Δε θυμάμαι αν το έχω ξαναγράψει εδώ αλλά η πρώτη επαφή μου με μουσική του Ξενάκη ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και έξω από οποιαδήποτε σχετική εμπειρία είχα έως τότε. Πριν από αρκετά χρόνια, βρέθηκα στο Μέγαρο σε μια συναυλία ενός έργου του, το όνομα του οποίου δυστυχώς δε θυμάμαι. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε πολλά κρουστά καθώς και φωνές και ότι σε καμία περίπτωση δε θα όριζα αυτό που συνέλαβαν τα αυτιά μου τότε ως "μουσική" με τη συμβατική έννοια του όρου. Ήταν ήχοι οι οποίοι δεν είχαν κανενός είδους προφανή σύνδεση μεταξύ τους ώστε να με οδηγήσουν να τους χαρακτηρίσω μουσικούς. Και όταν λέω "προφανή" εννοώ μια κάποια αρμονική ή/και μελωδική συνέχεια ή έστω κάποια αόριστα χαρακτηριστικά που να αναγνωρίζει το αυτί ως οικεία. Ήταν ήχοι. Στην αρχή είχα βαρεθεί και υπέφερα. Μετά από λίγο όμως μου συνέβη κάτι πρωτόγνωρο. Ένιωσα μια ηρεμία και χαλαρότητα ενώ παράλληλα αποσυνδέθηκα από το περιβάλλον. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω καλύτερα. Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν ακούσια, όχι από νύστα, αλλά γιατί κατά κάποιο τρόπο μου επιβαλλόταν. Και κατ' αυτόν περίπου τον τρόπο έβγαλα όλη τη συναυλία, σε μια κατάσταση για την οποία η κοντινότερη έννοια που μπορώ να βρω είναι η ύπνωση. Συναισθηματικά ήμουν κενός. Όταν τελείωσε και πήγα να κάνω τον απολογισμό μου, θυμάμαι ότι τα ρήματα δεν έφταναν. Δηλαδή δεν ήξερα αν μου άρεσε ή δε μου άρεσε. Ή μάλλον καλύτερα δεν ετίθετο καθόλου θέμα γούστου-προτίμησης, ήταν κάτι άλλο. Το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι είχα μια κόπωση εσωτερική. Μετέπειτα, δοκίμασα να ακούσω από το youtube έργα του Ξενάκη αλλά δεν μπόρεσα να μείνω ούτε ένα λεπτό.

Σας ευχαριστούμε για την ακρόαση και τα σχόλια. Ναι Γιώργο έχεις δίκιο και στα δύο. Η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολήθηκα ιδιαιτέρως με το κομμάτι (έχει και κάτι χρονικά θεματάκια η κιθάρα του main theme). Πολλή ζέστη τα απογεύματα και τα βράδια έλειπα συνέχεια. Ευελπιστώ ότι θα το διορθώσω μες στο ΣΚ. yep και μια που το ανέφερες να πω ότι οι silver pickups έχουν πλέον τον πρώτο μεταπωλητή τους στην Αυστραλία: http://proguitarshop.com.au/ και είμαι σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν Ευρώπη και Αμερική γιατί το προϊόν του Νίκου παίζει άνετα μπάλα στην ανώτατη κατηγορία. Μάλλον στο έβγα σκέφτηκες "τελειώνει το κομμάτι, γλιτώνουμε" ;D οπότε το άκουσες με άλλο μάτι (το είδες με άλλο αυτί).

Θένκιου Μάριε. Η κιθάρα είμαι μια τέλε με silver pickups. Πετάλια δεν παρεμβάλλονται, η βρώμα είναι του ενισχυτή. Το μόνο που μπήκε στις κιθάρες είναι λίγο βάθος μετά. Με παραξένεψε το σχόλιό σου Στράτο αλλά το δέχομαι. ;D

Σώπα! Σούπερ είναι Βασίλη. Πολύ καλή δουλειά στα τύμπανα εκτός των άλλων. Αναμένουμε την ολοκλήρωση.

Μουσικά και στιχουργικά μου έφερε πολύ σε πυξ-λαξ. Γενικώς 90's εντεχνορόκ ας πούμε. Υπάρχουν διάφορα χρονικά θεματάκια στην ακουστική κιθάρα αλλά για μένα το κυριότερο μείον είναι η φωνή που φεύγει αρκετά σε σημεία. Πάντως με μια καλύτερη εγγραφή/παραγωγή, με προσοχή στο τάιμ και προσεκτικότερη ερμηνεία, δεν είναι κακό. Ουδεμία σύγκριση με τα αγγλόφωνά σου βέβαια Γιώργο.

Ένα καλοκαιρινό που γράφω τις τελευταίες μέρες και μου έχει βγάλει το λάδι γιατί με τη ζέστη που ξεκίνησε και πάλι, η ενασχόληση με τις εγγραφές είναι δύσκολη. Άσχετο αλλά πότε ξανάρθε καλοκαίρι ρε γαμώτο; Αυτή η σεζόν πέρασε αέρα. Υ.Γ. Ο ενισχυτής εδώ είναι ένας Laney CUB12R.

Αν παίζεις πάνω από το ορίτζιναλ, δε γίνεται. Ο μόνος τρόπος είναι να βρεις ένα backing track του κομματιού χωρίς το σαξ ή να φτιάξεις εσύ το backing track ή φυσικά να παίξεις το κομμάτι με την μπάντα σου. Edit: Ξέχασα. Τσέκαρε το Band In A Box αν δεν το ξέρεις. Έχει πολλά jazz standards μέσα και επιλέγεις εσύ ποια όργανα θα παίζουν και τι ενορχήστρωση θα υπάρχει. Η ποιότητα των ήχων είναι πολύ μέτρια αλλά θα σε βολέψει πολύ πιστεύω, ειδικά για μελέτη.

Έχεις κάνει απίστευτη δουλειά. Ειδικά σε αυτό εδώ που πραγματικά έχει επιπλέον κάργα δυσκολία λόγω σαξοφώνου. Πραγματικά εξαιρετικός. Βέβαια τη γκρίνια μου δε θα την αποφύγεις ;D. Θα ήθελα να μην ακούγεται και το σαξόφωνο από πίσω. Επίσης, όπως έχω ξαναπεί, αν μάθεις να γράφεις με κανά κανονικό μικρόφωνο και όχι αυτό της κάμερας, η ποιότητα των βίντεο θα απογειωθεί.

Εννοείς ότι έχεις δοκιμάσει διάφορα πετάλια; Γιατί γενικά μια ηχογράφηση με μικρόφωνο πάνω στο μεγάφωνο του ενισχυτή (κι εγώ έτσι γράφω παρεμπιπτόντως και μάλιστα το ένα μικρόφωνο είναι e906) δεν μπορεί να "πιάσει" το βάθος που βγαίνει απ' τον ενισχυτή. Μία γνωστή μέθοδος που χρησιμοποιώ κι εγώ είναι ένα πυκνωτικό μικρόφωνο, σε απόσταση ενάμιση-δύο μέτρων από τον ενισχυτή για να πιάνει τον χώρο. Μια άλλη είναι να γράφεις χωρίς καθόλου (ή με λίγο) βάθος και να το προσθέτεις κατόπιν ψηφιακά από το daw. Ή και συνδυασμός των δύο παραπάνω.

Γεια σου Δέσποινα. Ξέρω ότι είναι εκτός budget σου αλλά έστω πληροφοριακά σου λέω ότι εγώ έχω μόνιμα τοποθετημένο στην ακουστική μου αυτόν: http://www.thomann.de/gr/lrbaggs_m1_soundhole_pickup.htm και είμαι υπερευχαριστημένος. Πριν αρκετό καιρό του είχα κάνει και ένα review που μπορείς να διαβάσεις αν σε ενδιαφέρει: http://www.noiz.gr/index.php?topic=196162.0

Ακούς τον Django στη θέση neck και κατόπιν τον Sweeney Todd στη γέφυρα στο καθαρό κανάλι ενός Laney VC30. Προσωπικά τους έχω λατρέψει αυτούς τους μαγνήτες και από την τέλε μου πέρασαν αρκετά σετ.

Αν ο παρακάτω ήχος σου κάνει: ρίξε μια ματιά κι εδώ: http://www.silverpickups.com/

Να 'στε καλά όλοι. Τρέχω πολύ τον τελευταίο καιρό και ενώ διαβάζω νόιζ από το κινητό, είναι μεγάλος μπελάς να γράψω. Έχετε δίκιο όσοι αναφέρατε τα περί ημιτελών κομματιών. Η αλήθεια είναι ότι η διαδικασία της εγγραφής ενός κομματιού, μου τρώει ουσιαστικά μια ολόκληρη ημέρα (αν το ξεκινήσω δε σταματάω μέχρι να τελειώσει) και διανύω εποχή όπου δεν υπάρχει η πολυτέλεια του άπλετου χρόνου. Επίσης να "μαλώσω" και δύο φίλους: Παιδιά με κολακεύει η εκτίμησή σας αλλά δεν είμαι ούτε μεγάλος, ούτε σπουδαίος ούτε τίποτα. Είμαι άλλος ένας που υπόκειται στην κριτική του κοινού. Και μια που βρήκα την ευκαιρία και χρόνο γράφω και δυο ψιλοάσχετα που έχω στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό: Δίνω μεγάλη προσοχή στην κριτική είτε προέρχεται από γνώστες είτε όχι. Βέβαια οι μη γνώστες δίνουν μερικούς πόντους παραπάνω από την εξής άποψη: Μπορεί ένα κομμάτι κάποιου να είναι παιγμένο άψογα, να είναι τεχνικά άφθαστο και να έχει αξιοθαύμαστη παραγωγή αλλά να στερείται μουσικής ουσίας. Να είναι μια χρυσή μετριότητα με άλλα λόγια. Ο μη γνώστης (ή ο κρίνων ως μη γνώστης), τις περισσότερες φορές, δε θα θαμπωθεί από τα μπιχλιμπίδια και θα κρίνει την ουσία. Δεύτερον και με αφορμή κάτι συναντήσεις που είχα και κάτι κουβέντες που άκουσα τελευταίως. Δε γίνεται η μουσική μας να αρέσει σε όλους. Είναι αδύνατον. Όταν κάποιος σου δηλώνει ή εν πάση περιπτώσει καταλαβαίνεις ότι οι δημιουργίες σου τον αφήνουν αδιάφορο, δε σημαίνει ότι είναι προκατειλημμένος, ότι ζηλεύει, ότι θέλει το κακό σου ή οτιδήποτε άλλο. Απλά δεν του αρέσεις και το θέμα τελειώνει εκεί. Αυτά τα ολίγα και σας ευχαριστώ ξανά.

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια αν και κάποιοι τα παραλέτε. Παρεμπιπτόντως, να ένα ωραίο θέμα που σηκώνει πολύ κουβέντα και σα σκέψη με απασχολεί εδώ και καιρό: Τι είναι αυτό που μας κάνει να αγαπάμε ιδιαιτέρως συγκεκριμένα κομμάτια μας και γιατί αυτή η προτίμηση σπάνια συμπίπτει με τη γνώμη του κοινού.

Χαίρετε και καλό καλοκαίρι. Υπάρχουν κάποια κομμάτια που κατά καιρούς έγραψα τα οποία δεν ανέβασα ποτέ στο noiz. Οι λόγοι είναι διάφοροι αλλά ο κύριος είναι ότι μάλλον εγώ δεν τα θεώρησα ποτέ άξια λόγου. Παρόλα αυτά κι επειδή η γνώμη των άλλων είναι πολύ συχνά εντελώς διαφορετική από την προσωπική μας, ειδικά όσον αφορά δικές μας δημιουργίες, αποφάσισα να κάνω το μεγάλο βήμα. Πρόκειται για κάποια κιθαριστικά instrumentals ας πούμε που ηχογραφήθηκαν τη σεζόν που μας φεύγει και τα παραθέτω με χρονολογική σειρά: Όποιος έχει όρεξη (και κουράγιο)...

Στράτο μου δεν είναι τεράστιο θέμα. Είναι δεδομένο. Η σεξουαλική κατεύθυνση δεν είναι επιλογή. Αυτό που είναι όντως θέμα και ερευνάται εδώ και χρόνια, είναι οι αιτίες που οδηγούν το καθένα μας στην όποια προτίμηση.

Αγαπάμε ή δεν αγαπάμε τους ανθρώπους για τις επιλογές τους. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή.

Αυτό πού το ξέρουμε; Το μόνο συμπέρασμα που μπορούμε ασφαλώς να βγάλουμε είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς που εκφράστηκαν, εκφράστηκαν θετικά.