Jazzjoker

Παιδιά, παράκληση και λόγω εορταστικού κλίματος. Μην μπείτε στο γνωστό άγονο debate "ήταν ή δεν ήταν ο Hendrix". Ο Hendrix ήταν. Τον έχει κρίνει η ιστορία όπως έγραψε κι ο Superfunk. Το αυτό και για τον Φελίνι π.χ. Το αν μου αρέσει ή όχι είναι άλλο θέμα. Με άλλα λόγια, το γενικό του θέματος έχει κλείσει. Το ειδικό, ανήκει σε σε άλλο thread με τίτλο "Μου αρέσει ο Hendrix ή όχι και γιατί".

Ε καλά τώρα. Διάλεξες και δίσκο που όποιο κομμάτι και να έβαζες...

Μπορώ να σου πω για τον Laney VC30 112 τον οποίο και διαθέτω (έχω αλλάξει μεγάφωνο/λάμπες). Τον έχω εδώ και 3 χρόνια, τον έχω πάει αρκετές βόλτες, έχει παίξει σε πρόβες, λάιβ και home recordings και είναι μια χαρά. Αν προτίθεσαι να αναβαθμίσεις το μεγάφωνο τότε αξίζει. Αν σου αρέσει ο VC15 πάντως (τον είχα παλιότερα) ο VC30 θα σε ενθουσιάσει.

Όχι Εγώ τους δικούς μου τους είχα παραγγείλει από το site του Lollar πριν από 3-4 χρόνια. Εκείνη την εποχή, δεν είχα βρει online ευρωπαϊκό κατάστημα που να τους διαθέτει. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι η συναλλαγή με τον (υπάλληλο του) Lollar ήταν άψογη, οι μαγνήτες έκαναν περίπου 10 μέρες να φτάσουν στην Ελλάδα αλλά μου τους κράτησαν στο τελωνείο για ένα μήνα, στο τέλος του οποίου, με ειδοποίησαν, πλήρωσα και τους παρέλαβα.

Με γνώμονα το headroom, την ποιότητα των καθαρών και έχοντας παίξει με αρκετούς από τους ενισχυτές της λίστας σου, προσωπικά θα πήγαινα σε Fender Blues Deluxe RI με κλειστά μάτια. Επίσης έχω μια μεγάλη συμπάθεια προς τη Laney αλλά τα μέτρια μεγάφωνα που βάζει στους VC30, μειονεκτούν στη σύγκριση. Βέβαια και η τιμή τους είναι πολύ πιο κάτω από τον Fender αλλά εφόσον μπορείς να τα διαθέσεις, για μένα δεν τίθεται ζήτημα.

Παιδιά, μην μπερδευόμαστε με σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας. Το πράγμα είναι πάρα πολύ απλό. Ένα χειροκρότημα ή μια καλημέρα ξέρω γω δεν κοστίζουν τίποτα. Κάντε τα ως προσφορά προς τον άλλο κι ας μην είναι απολύτως από καρδιάς. Εκτός κι αν θεωρείτε ότι σας έχουν κοροϊδέψει ή εκμεταλλευτεί. Pat in the back είναι. Όλοι το χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε, όσο καλύτερα μπορούμε. Το τελευταίο δε, ωφελεί όλους μας.

+ Και δράττομαι της ευκαιρίας για να αναφέρω ότι σε όσους αρέσουν οι Abba (αλλά και όχι μόνο σε αυτούς) και έχουν spotify, να κάνουν μια χάρη στον εαυτό τους και να ψάξουν να ακούσουν το dancing queen σε διασκευή από Eric Bibb (δεν υπάρχει στο youtube), από τη συλλογή Even Better Than The Disco Thing.

Όπως πάντα ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσες οι απόψεις του αγαπητότατου sfaku. Η αντιληπτική διαδικασία, όσον αφορά την τέχνη και τελικά η ταύτιση ή η μη ταύτιση, είναι αυστηρά προσωπικές διεργασίες και διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η προσωπική μου άποψη πάντως είναι ότι η τέχνη, δε θα έπρεπε να χρειάζεται πολλή προσπάθεια. Είναι κάτι που το έχω ξαναγράψει και παλιότερα νομίζω αλλά εξηγούμαι: Όταν μπαίνουμε στη διαδικασία προσπάθειας εκτίμησης ενός έργου (δηλαδή στη διαδικασία των επαναλήψεων μέχρι να...) και ειδικά ενός γνωστού, ιστορικά αναγνωρισμένου καλλιτέχνη, συγγραφέα, μουσικού κλπ, ελοχεύει ένα κίνδυνος: Να καταφέρουμε να νομίζουμε ότι μας αρέσει. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όταν κάποιος βρίσκεται απέναντι σε ένα ήδη αναγνωρισμένο έργο, ουσιαστικά βρίσκεται απέναντι σε μια προσωπική πρόκληση. Αυτή η πρόκληση με απλά λόγια είναι νομίζω η εξής: "Αυτό που έχω μπροστά μου είναι ένα αριστούργημα, το λέει όλος ο κόσμος. Αν μου αρέσει, σημαίνει ότι μπορώ να αντιληφθώ το μεγαλείο της τέχνης άρα είμαι άξιος. Αν δε μου αρέσει..... δεν μπορεί να μη μου αρέσει αλλά στην περίπτωση που κάτι τέτοιο συμβεί, σημαίνει ότι δεν κατάλαβα." Περιττό να αναφέρω πόση ασφάλεια και ανακούφιση περιέχει η εκτίμηση ενός αναγνωρισμένου καλλιτεχνήματος. Ανάλογα και με το χαρακτήρα του ανθρώπου βέβαια, αυτή η επιθυμία αποτελεί από μόνη της ισχυρό κίνητρο και μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε παρεξήγηση: Θέλω τόσο πολύ να μου αρέσει που νομίζω ότι μου αρέσει. Φυσικά, υπάρχει κι ο αντίποδας. Η απόρριψη συλλήβδην του έργου ή/και του δημιουργού μετά από την απογοήτευση που έρχεται μαζί με τη μη ταύτιση. Π.χ. "Ποιος Hemingway; Βλακείες έγραψε. Απλά είχε καλές δημόσιες σχέσεις και έγινε μόδα στους κύκλους των κουλτουριάρηδων". Κατά την άποψή μου πάντα, όταν αδυνατούμε να ταυτιστούμε με ένα έργο, δε χρειάζονται άπειρες επαναλήψεις (ακροάσεις, θεάσεις, αναγνώσεις κλπ.). Χρειάζεται κενός χρόνος. Το αφήνουμε δηλαδή και επανερχόμαστε μετά από καιρό. Αν και τότε δεν βρίσκουμε κάτι, ε ίσως είναι μια καλή στιγμή να παραδεχτούμε ότι απλά δε μας αρέσει. Η αναζήτηση των λόγων για τους οποίους αυτό συμβαίνει (ή δε συμβαίνει) είναι κατ' εμέ μια άγονη διαδικασία.

Δικαιώθηκες. Πήρες ένα τζαζ στάνταρ, το απέδωσες με τον τρόπο σου και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Αυτά τα standards είναι τόσο παιγμένα/ηχογραφημένα που, κατά την άποψή μου, ό,τι ήταν να παιχτεί από την καθαρά τζαζ οπτική, έχει ήδη παιχτεί. Για μελέτη ναι, παίξε πάνω στα changes, βγάλε ολόκληρα σόλο, μιμήσου φράσεις κλπ. Άξιος Βασίλη.

Είναι πολλά τα ονόματα μπαντών/μουσικών που κατέχουν μεν θέση στο πάνθεον αλλά δεν με άγγιξαν ποτέ παρότι κατέβαλα φιλότιμες προσπάθειες. Θα αναφέρω τα πιο προβοκατόρικα: Led Zeppelin Frank Zappa Rolling Stones John Coltrane Φυσικά το ότι οι παραπάνω (και πολλοί άλλοι) δε λένε κάτι σ' εμένα, δε σημαίνει τίποτα για τη μουσική τους αξία η οποία έχει ήδη αποτυπωθεί εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ξέρω ότι η κουβέντα έχει πάρει άλλη τροπή αλλά επειδή τους έπαιξα πρόσφατα κι επειδή αναφέρθηκε το όνομα Seymour Duncan, οι antiquity για strat είναι από τους καλύτερους μαγνήτες που έχω ακούσει. Σημείωση: Έπαιξα με παλιό μοντέλο, όχι αυτούς που βγάζει τώρα και τους ονομάζει antiquity II τους οποίους και δεν έχω ακούσει αλλά μ' έχει φάει η περιέργεια.

Πολύ ωραία γκαραζοβίντατζ ατμόσφαιρα με ολίγον από James Bond. Επίσης, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, είστε πολύ καλά μετρημένοι και δίνετε την εντύπωση δουλεμένης μπάντας. Η μόνη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι η ουρά της σόλο κιθάρας στο θέμα του 1:13 και 4:16 κόβεται απότομα όταν τελειώνει η νότα οπότε θέλουν πείραγμα νομίζω οι ρυθμίσεις των delay/reverb. Μπράβο.

Εμένα μου άρεσε πολύ και αυτό και το προηγούμενο που είχατε ανεβάσει. Όσον αφορά το είδος, έχω να πω ότι πολλά από αυτά τα rnb ή σύγχρονα ποπ κομμάτια είναι πολύ ωραία σα συνθέσεις απλά τους γίνονται στοχευμένες ενορχηστρώσεις μια και απευθύνονται σε συγκεκριμένο (μεγάλο) κοινό που θα τα ακούσει σε συγκεκριμένους, συνήθως, χώρους. Εσείς με αυτό που κάνετε, αναδεικνύετε τα τραγούδια κατ' εμέ. Πολύ καλή δουλειά απ' όλους.

Σας ευχαριστώ και πάλι αγαπητοί. Πέραν του ότι έρχεται ο ενισχυτής με το ΚΤΕΛ, δεν κατάλαβα τίποτα. Σάμυ, χρειάζεσαι επειγόντως τον ενισχυτή σου. ;D Το ψιλοέπιασε ο Στράτος παραπάνω. Γυναίκα με κόλλησε και κόλλησα...

Σας ευχαριστώ άπαντες κύριοι. Ούτε εγώ τα πολυήξερα τα ακόρντα Γιάννη. Απλά μου ακούστηκαν ωραία οι συνδυασμοί των νοτών. Τα υπόλοιπα υπερβολικά δεν τα δέχομαι αλλά θα παραδεχτώ ότι έχεις όντως καταπληκτικό γούστο. ;D

Παραδοσιακά, κάθε χρονιά όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, γράφω ένα κομματάκι όπου προσπαθώ να πιάσω το πνεύμα των ημερών αλλά από τη δική μου ψιλοάρρωστη σκοπιά (είμαι και κυριολεκτικά άρρωστος σήμερα). Εχθές λοιπόν και υπό παράξενη διάθεση και λόγω της ασταμάτητης βροχής και της μαυρίλας, ηχογράφησα το φετινό χριστουγεννιάτικο. Είναι ένα πολύ πολύ μικρό με δυο κιθάρες. Δεν το ήθελα μεγαλύτερο ούτε ενορχηστρωμένο, απλά αυτό που είναι. Όπως πάντα, αν το ακούσετε και σας αρέσει, θερμά συγχαρητήρια για το εξαιρετικό σας γούστο. ;D

Είναι επικό-κινηματογραφικό. Ταμάμ κατ' εμέ για σκηνή μάχης σε ταινία τύπου άρχοντας των δαχτυλιδιών. Αν είχες και το σωστό βάθος όπως είπε και ο yameth και μια καλύτερη μίξη, θα ήταν έτοιμο για soundtrack.

Σε μπάντα, δέχομαι ένα αναλόγιο μπροστά στον τραγουδιστή για τους στίχους αν και θα προτιμούσα χωρίς αυτό. Αν οι πρόβες γίνονται με ανάγνωση των στίχων, τότε μοιραία και το λάιβ θα γίνει έτσι καθώς ο τραγουδιστής δεν μπαίνει ποτέ στη διαδικασία να απομνημονεύσει ή αν ξεχάσει, να αυτοσχεδιάσει/επαναλάβει. Συμπέρασμα: Αν θέλετε να βγει ο τραγουδιστής σας ζωντανά, χωρίς αναλόγιο, αφαιρέστε το κι από τις πρόβες. Για τα υπόλοιπα μέλη τώρα, δεν καταλαβαίνω την ανάγκη ύπαρξης αναλογίου. Αν είναι οδηγοί/παρτιτούρες, σημαίνει ότι δεν υπάρχει η απαραίτητη εξοικείωση με τα κομμάτια για να παιχτούν λάιβ. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις όπως οι μπάντες σπουδαστών σε ωδεία ή καινούρια μέλη π.χ. που δεν έχουν προλάβει να μάθουν τα κομμάτια ποιματάκι. Αν μιλάμε για το playlist, δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι στο αναλόγιο. Απλώς το τυπώνουμε με μεγάλη γραμματοσειρά και το έχουμε στο πάτωμα.

Επειδή βλέπω ότι επανερχόμαστε σε μία παρεξήγηση που παίζει πολύ εδώ, ξαναγράφω κάτι που έχω γράψει πολλές φορές: Η τέχνη απαιτεί εκπαίδευση αν η στόχευση είναι ψηλά (διεθνής καριέρα δηλαδή). Δε γίνεται δουλειά αλλιώς. Στις εξαιρέσεις των καλλιτεχνών που έγινε αλλιώς, έγινε γιατί ήταν/είναι μεγάλα ταλέντα. Naturals με άλλα λόγια. Οπότε το ότι ο Χέντριξ δεν πήγε ωδείο και ο Τζιμ Κάρεϋ δεν πήγε σε σχολή ηθοποιίας, δε σημαίνει ότι οποιοσδήποτε μπορεί να ακολουθήσει μια τέτοια πορεία.

Εγώ θα σου έλεγα να ξεκινήσεις, ξεχνώντας αυτό: Όπως σου είπε και ο Bill πιο πάνω, οι αρνητικές γενικεύσεις μόνο σε κακό μπορούν να σου βγουν. Επίσης, με αυτή τη φράση, φοβάμαι ότι ήδη έκανες ένα βήμα προς την αντίθετη κατεύθυνση γιατί οι Πατρινοί μουσικοί του φόρουμ που θα σε διαβάσουν και μπορεί να ήθελαν να επικοινωνήσουν μαζί σου, τώρα θα το ξανασκεφτούν. Καινούριο ξεκίνημα. Κάνε το με θετική διάθεση.

Εμένα μου φαίνεται ότι τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Εξηγούμαι: Ο Σάκης είναι ένας διασκεδαστής. Αυτό είναι το επάγγελμά του και το κάνει πολύ καλά. Επίσης είναι ένας άνθρωπος του οποίου η κάθε κίνηση, από το επόμενο τραγούδι που θα πει, μέχρι το τι θα φάει το βράδυ και σε ποια διαφήμιση θα εμφανιστεί, αποφασίζεται από ένα τιμ μάνατζερς και ίματζ μέικερς. Αυτοί αποφάσισαν και ότι ήρθε η ώρα να παίξει και σε αρχαία τραγωδία αφού έκανε κι ένα μικρό περίπατο από το σινεμά. Επίσης ο Σάκης είναι ο πρεσβευτής της απενοχοποίησης της easy διασκέδασης. Είναι ο νούμερο 1 διασκεδαστής για τον οποίο τόλμησαν να πουν "σοβαροί" καλλιτέχνες ότι τους αρέσει. Και από τότε αυτού του είδους η απενοχοποίηση έγινε τρεντ ενώ στο όνομα του Σάκη πλέον πίνουν νερό οι πάντες, πιο πολύ γιατί έτσι δηλώνουν ακομπλεξάριστοι παρά γιατί ο Σάκης είναι όντως τόσο τρομερός (κάτι αντίστοιχο είχε γίνει παλιότερα και με τη Μενεγάκη). Ο Σάκης είναι ένα σύγχρονο προϊόν που πουλάει πάρα πολύ καλά. Ο Σάκης λοιπόν, δε βραβεύθηκε για την ερμηνεία του η οποία μπορεί να ήταν "μια χαρά" αλλά υπάρχουν εκατοντάδες καλύτεροι, τουλάχιστον στο πεδίο της αρχαίας τραγωδίας. Βραβεύθηκε γιατί το όνομά του είναι brand και προσφέρει δημοσιότητα, αίγλη, άρα χορηγίες και την απενοχοποίηση που γράφω παραπάνω. Η Διαβάτη είναι για μένα μια σπουδαία ηθοποιός. Ναι έχει παίξει και σε άθλιες χαζομάρες. Αλλά ακόμα κι εκεί ήταν καλή. Την αντίδρασή της τη θεωρώ λανθασμένη. Ή είσαι στα γρανάζια του συστήματος (βγάζοντας καλά λεφτά παίζοντας σενάρια που φτύνεις) ή δεν είσαι και παίζεις αποκλειστικά ό,τι σου αρέσει εσένα και πεινάς. Ή πιάνεις και δεύτερη δουλειά. Αν ανήκε στη δεύτερη κατηγορία, θα δεχόμουν την αντίδρασή της. Αν ανήκε σε αυτή την κατηγορία βέβαια, δε θα ήταν ποτέ μέσα σε εκείνη την αίθουσα.

Με το Is This Love χορεύαμε "μπλουζ" με τα κορίτσια στα πάρτυ του γυμνασίου. Με πήγες κατευθείαν εκεί. ;D Οι κιθάρες έχουν όντως αποδοθεί πολύ καλά απ' όλες τις απόψεις και αυτό φαίνεται ότι το έχεις κατακτήσει πια σε πολλά κομμάτια Δημήτρη. Για πάμε όμως και λίγο παρακάτω. ;)

Το κομμάτι δεν το "έπιασα" καθόλου αλλά η σόλο κιθάρα είναι απολύτως μες στο κλίμα με ωραίες φράσεις και ήχο. Άψογη με λίγα λόγια.

Emfasis αγαπητέ με τιμάς. Ευχαριστώ πολύ.

Κύριοι, δεν πίνω ποτέ μόνος σπίτι γιατί παλιά το έκανα πολύ και μου ξέφυγε. Άλλο βέβαια να είμαι κάπου έξω, να γυρίσω και να γράψω φωνές. Αν και συνήθως μετά από τέτοια ταλαιπωρημένη έξοδο το μόνο που προλαβαίνω πριν το κρεβάτι είναι ένα-δυο παναντόλ για τον δεδομένο πονοκέφαλο της επομένης. Το secondhand love που ανέφερε ο Σπύρος, αν θυμάμαι καλά, είχε ηχογραφηθεί ένα βράδυ μετά την κρεπάλη. Υπήρχε με άλλα λόγια η βραχνάδα και μια κάποια ταλαιπωρία αλλά το πνεύμα ήτο στη θέση του. ;D Γιώργο το overdrive στο slide είναι αναγκαστικό αν θες να έχεις sustain. Η μελωδία του κομματιού θα ήταν αδύνατο να παιχτεί με καθαρό ήχο. Πάντως περί ξυσίματος σε σημεία θα συμφωνήσω. Έπαιξα με τον μεσαίο της στρατ ενώ ενδεχομένως θα ακουγόταν καλύτερα με neck. Να 'σαι καλά.