Η Αμερική είναι η χώρα των άκρων όπως λέει κι ο octapus. Σκέψου ότι μέσα στο ίδιο έθνος, υπάρχουν πολιτείες όπου έχει επιτραπεί η χρήση μαριχουάνας για ψυχαγωγικούς λόγους (και μάλιστα υπό καθεστώς πιο ελεύθερο από την Ολλανδία π.χ.) ενώ απ' την άλλη πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πιστεύει ότι η δευτέρα παρουσία θα είναι ένα πραγματικό γεγονός και μάλιστα θα περιλαμβάνει αγγέλους που θα παίζουν τρομπέτες και άρπες φορώντας λευκές ρόμπες και σαγιονάρες.
Οπότε το να επιχειρήσει κάποιος να συνδέσει τη αγορά/χρήση μουσικών οργάνων με το πνευματικό επίπεδο, ειδικά για χώρες όπως οι ΗΠΑ, ενέχει πολλούς κινδύνους.
Όσον αφορά το θέμα της αγοράς, δε θέλει και πολλή σκέψη. Η Αμερική, τις τελευταίες πολλές δεκαετίες, αποτελεί την πηγή όπου δημιουργείται και απ' όπου εξάγεται, σε συντριπτική πλειοψηφία, η ποπ μουσική που ακούει όλη σχεδόν η υφήλιος. Και όταν λέω ποπ δεν εννοώ το είδος ποπ αλλά το σύνολο των ιδιωμάτων που είναι popular. Τουτέστιν pop, rock, jazz, metal, folk, blues, electronic κλπ. Με άλλα λόγια, οι Αμερικάνοι έχουν τη σύγχρονη μουσική βιομηχανία μες στο σπίτι τους. Αυτό αρκεί νομίζω.