Jazzjoker

Μάλισταααα. Οπότε αν κατάλαβα καλά, το θέμα μας είναι ότι ενώ αρχικά όλη μπάντα έδειχνε να το δέχεται και να γουστάρει, ξαφνικά προέκυψε δυσανασχέτηση από κάποιο μέλος/μέλη. Δύο πράγματα έχουν συμβεί: Είτε εσύ ερμήνευσες λανθασμένα τη διάθεση των μελών ή κάποια μέλη, για τους λόγους τους, αρχικά δήλωναν σύμφωνοι ενώ δε γούσταραν αλλά τελικά εξέφρασαν την πραγματική τους διάθεση. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι πρέπει να γίνει ξεκάθαρη κουβέντα με αυτούς που ενοχλήθηκαν: Γενικά, θέλουν ή δε θέλουν τζαμαρίσματα; Αν όχι: Τα σταματάτε ή αν είναι τόσο πολύ σημαντικό για όλους τους υπόλοιπους, βρίσκετε άλλο μέλος που να θέλει. Αν ναι: Τη συγκεκριμένη φορά, τι είναι αυτό που τους χάλασε; Then take it from there.

Σε διάβασα με ενδιαφέρον και σε καταλαβαίνω απολύτως. Το ζουμί της υπόθεσης είναι το παραπάνω και δεν ισχύει μόνο για τις μπάντες φυσικά αλλά για οτιδήποτε καλούμαστε να κάνουμε με κάποια συνέπεια. Τα πάντα έχουν κόστος, ακόμη και αυτά που έχουν ταμπέλα "ευχάριστο". Αξίζουν λοιπόν οι όποιες θυσίες, συμβιβασμοί, έξοδα κλπ.; Η απάντηση δεν είναι μια σταθερά. Θέλω να πω μπορεί να αλλάζει με τον καιρό και ανάλογα με διάφορους παράγοντες (στόχοι, χρόνος, ηλικία κλπ.). Φυσικά ο μόνος αρμόδιος να απαντήσει είσαι εσύ. Αυτή την εποχή λοιπόν, απ' ό,τι φαίνεται, διανύεις περίοδο όχι.

Κακώς γιατί εδώ η έννοιά του δεν είναι η κυριολεκτική. Αλλά οκ, λεπτομέρεια. Αν τα κομμάτια δεν έχουν προβαριστεί με τον εκάστοτε συμμετέχοντα, τότε όσες πρόβες και να τα έχεις κάνει, ο αστάθμητος παράγοντας παραμένει. Εκτός κι αν εννοείς ότι είχαν χιλιοπροβαριστεί και τελειοποιηθεί με τον συμμετέχοντα οπότε πάσο. Κατά τ' άλλα φαίνεται να συμφωνούμε αν και εσύ μιλάς ειδικά ενώ εγώ απαντώ στον τίτλο σου γενικά. Επειδή η ειδική περίπτωση στην οποία αναφέρεσαι λοιπόν έχει διασκορπιστεί σε πολλά posts, θες να κάνεις ένα συγκεντρωτικό ποστ και να αναφέρεις συγκεκριμένα τι συνέβη και ποιο είναι το πρόβλημα που προέκυψε; Γιατί έχει μπερδευτεί λίγο το πράγμα.

Νομίζω ότι ο τίτλος του thread είναι κάπως ανακριβής δεδομένων αυτών που μας εξηγεί ο OP. Συνεπώς δεν είναι "Guests σε live" αλλά "τζαμαρίσματα σε live" γιατί το guest προϋποθέτει ας πούμε ότι αυτός που ανεβαίνει να παίξει/τραγουδήσει είναι γνωστός στο κοινό ή να είναι "κάποιος" τέλος πάντων. Τζαμαρίσματα λοιπόν με φίλους και γνωστούς, ναι ή όχι; Δεν υπάρχει κανόνας εδώ. Κάθε μπάντα, με σεβασμό κατ' αρχήν στο κοινό της, αποφασίζει πώς θα χειριστεί τέτοιες περιπτώσεις. Καλό θα είναι πάντως, όλα τα μέλη να είναι σύμφωνα γιατί, όπως ανέφεραν και οι συνάδελφοι παραπάνω, δεν αρέσει σε όλους το τζαμ με "ξένους". Επίσης δεν είναι όλα τα λάιβ ίδια οπότε δεν είναι πάντα πρόσφορο το έδαφος για τέτοιες καταστάσεις. Οπότε πάλι καλό θα είναι να έχει συμφωνηθεί από πριν αν θα γίνει ή δε θα γίνει τζαμάρισμα, ποιοι και πόσοι θα ανέβουν, τι κομμάτια θα παιχτούν κλπ. Δεν είναι ανάγκη να ακολουθηθεί κατά γράμμα το πρόγραμμα αλλά είναι απολύτως αναγκαίο να μη βρεθεί το λάιβ στην απόλυτα αμήχανη φάση του να έχει ανέβει κάποιος να παίξει και να γίνεται εκείνη τη στιγμή η συνεννόηση του τι και πώς του στυλ "όχι αυτό ρε παιδιά δεν το ξέρω καλά, να παίξουμε το άλλο" και "γιατί το άλλο και όχι το παραάλλο" κλπ. Προσωπικά έχω βρεθεί σε διάφορα τζαμς και ως φιλοξενούμενος και ως οικοδεσπότης. Τα περισσότερα από αυτά ήταν πολύ καλά και για την μπάντα και για το κοινό. Κάποια δεν έκατσαν. Αυτό είναι και το ρίσκο της υπόθεσης γιατί είναι σίγουρο ότι αν μια μπάντα το κάνει συχνά, κάποιες φορές δε θα βγαίνει καλό. Ρεζουμέ: Αν συμφωνεί η μπάντα, αν το σηκώνει το live, το μαγαζί και το κοινό, αν ξέρουμε τι και πώς, αν έχουμε δεχτεί και την πιθανότητα της κακής έκβασης, τότε ναι. Αλλιώς όχι καλύτερα. Υ.Γ. Τα παραπάνω με δεδομένο το ύφος της μπάντας που αναφέρει ο OP. Γιατί σε ένα blues live ξέρω γω που ό,τι παιχτεί στο τζαμ θα είναι δωδεκάμετρα και παραλλαγές τους, εκεί δεν πολυέχει νόημα η προηγούμενη συνεννόηση για κομμάτια, απλά λες στον άλλο επί τόπου τον τόνο και τζαμάρει.

Ωραίο θέμα x-minor και τα περί μπαντών έχουν συζητηθεί μάλλον λίγο εδώ μέσα. Προσωπικά θεωρώ ότι η σοβαρή ενασχόληση με τη μουσική ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή σε σχήμα. Και λέγοντας ολοκληρώνεται δεν εννοώ ότι κλείνει τον κύκλο της αλλά ότι βρίσκει τον σκοπό της. Ό,τι και να κάνουμε, αυτό που συμβαίνει όταν είσαι με άλλους 4-5-15 ανθρώπους και ενώ ο καθένας παίζει το part του, λειτουργείτε τελικά σα μια οντότητα και φτιάχνετε μουσική, δεν μπορείς να το βρεις με άλλον τρόπο. Για να μην αναφέρω το ζήτημα της εμπειρίας συμμετοχής σε σχήμα και πόσο πολύτιμη είναι αυτή. Σε πολλά επίπεδα. Η συμμετοχή σε μια μουσική μπάντα διέπεται από τους ίδιους κανόνες που ισχύουν και για όλες τις άλλες σχέσεις στη ζωή μας. Η διαφορά εδώ είναι ότι δεν έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο αλλά με περισσότερους. Το λέω αυτό διότι τις διαπροσωπικές μας σχέσεις τις αντιμετωπίζουμε συνήθως man to man ενώ στις μπάντες αυτό δεν ισχύει. Οπότε, φτάνει κάποια στιγμή που υπάρχει πια αρκετή οικειότητα και άνεση ώστε να βγάζουμε και τον κακό μας εαυτό ή απλά ολόκληρο τον εαυτό μας, στοιχεία του οποίου πιθανότατα έρχονται σε σύγκρουση με τους άλλους. Σε αυτό το σημείο και αναλόγως με τις ισορροπίες οι μπάντες αλλάζουν μέλη, διαλύονται, κάνουν διάλειμμα ή απλά το ξεπερνούν και προχωρούν. Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο και απαιτεί κάποιοι να αναλάβουν να κάνουν μεγαλύτερους συμβιβασμούς από τους άλλους. Έτσι γίνεται πάντα και σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Φυσικά στην όλη ισορροπία παίζει ρόλο και το μέγεθος του κινήτρου. Δηλαδή τι μπάντα είμαστε, τι θα χάσουμε αν διαλυθούμε, τι θα μας κοστίσει αν αλλάξουμε μέλος κλπ. Πάντως σέβομαι αυτό που γράφεις ότι κουράστηκες δηλαδή και προτιμάς μόνος σου. Παρόλα αυτά, στα πρώτα άντα είσαι πολύ νέος ακόμα για να κατασταλάξεις. Θα πόνταρα (και μάλλον θα κέρδιζα) ότι αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθείς με άλλους.

Ο μουσικός πιστεύω οφείλει να ακούει όσο περισσότερα πράγματα μπορεί, από όλες τις εποχές και όλα τα είδη. Έστω ακαδημαϊκά για ενημέρωση. Δηλαδή το προς τα πού βαδίζουν τα διάφορα μουσικά ρεύματα κάθε εποχή έχει τεράστιο ενδιαφέρον από μόνο του ακόμη κι αν δε μας αρέσουν οι προορισμοί. Προσωπικά ακούω και μερικά πράγματα σχεδόν με το ζόρι, γιατί θέλω να ξέρω τι γίνεται. Αρκετά συχνά δε, βρίσκομαι προ εκπλήξεως όταν μου αρέσουν κομμάτια που ανήκουν σε είδη τα οποία έχω αποφασίσει ότι δε με αφορούν. Νομίζω ότι από αυτή την άποψη και μόνο, όποιος ρυθμίζει τα αυτιά του με βάση το είδος ή/και την εποχή, μπορεί και να χάνει πράγματα που δεν φαντάζεται.

Όποιου δεν του αρέσει η Κιμ, να του καθότανε και να την έδιωχνε.

Εγώ ψωνίζω πολύ online. Τελευταία σχεδόν αποκλειστικά από Ελλάδα. Τα μαγαζιά από τα οποία αγοράζω, είχαν "γερμανικού" επιπέδου συνέπεια οπότε είμαι απολύτως ευχαριστημένος. Ο μόνος λόγος για να πάρω απ' έξω πια είναι η μη διαθεσιμότητα (αρκετά συχνό) ή η μεγάλη διαφορά τιμής (πιο σπάνιο). Βέβαια οφείλω να πω δεν μου έχει κάτσει προβληματικό προϊόν ακόμα οπότε δε γνωρίζω την αντιμετώπιση σε αυτές τις περιπτώσεις. Τέτοια εμπειρία είχα παλιότερα από thomann και musicstore και όλες τις φορές έγινε αντικατάσταση του προϊόντος no questions asked. Ελπίζω ότι κι εδώ το ίδιο θα γίνεται.

Κώστα και Στράτε ευχαριστώ για την ακρόαση και το σχολιασμό. Σε καταλαβαίνω απολύτως αλλά πρέπει να πω ότι λίγα είναι τα δικά μου κομμάτια που δε θέλω με τίποτα να πει κάποιος άλλος. Τα υπόλοιπα θεωρώ ότι θα έπρεπε να τα πει άλλος. Αρκεί βέβαια να τα πει ακριβώς όπως θέλω εγώ. ;D Στράτο χαίρομαι που ακούς Knopfler στο κομμάτι. Ως γνωστόν, είναι από τις σημαντικότερες επιρροές μου και τον ακούω από την προεφηβική μου ηλικία. Για τον Ribbot μου το έχεις ξαναπεί αλλά η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι. Μου κάνει εντύπωση δε, διότι δεν τον έχω πολυακούσει, ειδικά στα προσωπικά του projects ελάχιστα. Βέβαια πολλές φορές, πάνω στο παίξιμο, μας βγαίνουν πράγματα που δεν συνειδητοποιούμε ότι έχουν περάσει μέσα μας. Ποιος ξέρει...

α) Προσωπικά ανοίγω τον υπολογιστή όταν τον χρειάζομαι και τον κλείνω το βράδυ πριν κοιμηθώ. Οπότε περνάει πολλές ώρες σε sleep mode. β) Έχω την Focusrite Scrlett 18i8. γ) Η σύνδεση δε χάνεται με το ξύπνημα και η κάρτα δουλεύει κανονικά. Βέβαια, όπως έχουμε ξανασυζητήσει σε άλλο νήμα αν θυμάσαι, η συγκεκριμένη κάρτα έχει εξωτερική τροφοδοσία οπότε δεν εξαρτάται από τη λειτουργία του USB για το on/off. δ) Windows 7 Pro 32bit

Με τιμάτε παίδες. Ευχαριστώ και πάλι. Τάκη, θα την κάνω τη δοκιμή με την άλλη φωνή και αν βγει καλό (που νομίζω ότι θα βγει) θα το ανεβάσω προς σύγκριση. Σπύρο, το κομμάτι ευελπιστώ ότι θα παιχτεί και από την μπάντα. Θα το δούμε. Αν υπάρξει αξιοπρεπής ηχογράφηση θα το ανεβάσω κι από εκεί.

Αν και είμαι εναντίον του "παλιά ήταν όλα καλύτερα", για το συγκεκριμένο πρέπει να συμφωνήσω. Αν σκεφτείς ότι ο λαϊκός πληθυσμός της χώρας (και όχι μόνο) κάποτε άκουγε Μπέλλου/Τσιτσάνη π.χ. και τώρα Χολίδη/Οικονομόπουλο, ε κάτι λέει αυτό. Υ.Γ. Για τη Στικούδι μην πει κανείς κακιά κουβέντα τον έφαγα.

Ευχαριστώ Σάμυ και Νέστορα. Για να δίνει δε ο Νέστορας 7/10 στη φωνή σημαίνει ότι είμαι σχεδόν έτοιμος για λυρική σκηνή. ;D

Τα έχω ακούσει σε παλιά συνέντευξη του Μιχάλη Γενίτσαρη ο οποίος έδινε ιδιαίτερα γλαφυρή περιγραφή της εποχής και της ατμόσφαιρας.

Ω σας χιλιοευχαριστώ αγαπητοί Τέρρυ, Γιάμεθ και Τζιβούρ. Η φωνή που όλοι αναφέρατε όντως με βολεύει να είναι εκεί πίσω. Τόσο που αισθητικά μου αρέσει αυτό το αποτέλεσμα. Δηλαδή ο τραγουδιστής είναι λίγο δεύτερη μούρη. ;D Παρόλα αυτά, θα επανέλθω και πιθανότατα με μια άλλη φωνή, όχι δική μου. Αλλά αυτό το κρατάω για έκπληξη.

Νομίζω ότι πρέπει να συγκεκριμενοποιήσουμε πρώτα τι εστί "σκυλάδικο". Σύμφωνα με την ιστορία του όρου, κάπου μέσα στη δεκαετία του 50 αν δεν κάνω λάθος, η αστυνομία έκανε μια επιχείρηση στη θρυλική Τρούμπα και έκλεισε όλους τους οίκους ανοχής που λειτουργούσαν παράνομα βέβαια. Επειδή η ζήτηση όμως για τις υπηρεσίες των κοριτσιών υφίστατο ακόμα και κάπως έπρεπε να ξαναμπεί στην αγορά το επάγγελμα, δημιουργήθηκαν "κέντρα διασκέδασης" όπου οι κοπέλες τραγουδούσαν (για ξεκάρφωμα) και παράλληλα, κρυφά, έκαναν την κανονική δουλειά τους. Επειδή λοιπόν η πλειοψηφία των κοριτσιών ήταν παράφωνες, τους βγήκε το όνομα "σκύλες" και τα μαγαζιά που δούλευαν ονομάστηκαν σκυλάδικα. Τα τραγούδια που έλεγαν δε ήταν στην αρχή ρεμπέτικα και λαϊκά της εποχής, αλλά αργότερα με την άνθηση του ιδιώματος, άρχισαν να γράφονται κομμάτια ειδικά για αυτά τα μέρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γνωστές λαϊκές τραγουδίστριες που έκαναν και mainstream καριέρα, παραδέχονται ότι έκαναν κονσομασιόν όσο θήτευσαν στα τότε σκυλάδικα Σκυλάδικα λοιπόν ήταν ουσιαστικά μπουρδέλα με λάιβ μουσική. Τα τραγούδια, η ατμόσφαιρα και οι θαμώνες ήταν κατ' αναλογία με τις υπηρεσίες του μαγαζιού. Λούμπεν, περιθώριο και μετά οργανωμένο ή μη έγκλημα σε αφθονία. Και είναι απολύτως φυσικό αφού η όλη επιχείρηση ήταν ουσιαστικά βιτρίνα για την, πίσω απ' τις πόρτες παράνομη δραστηριότητα. Τυπικά παραδείγματα του είδους, μπορεί να βρει κανείς περισσότερο στην επαρχία και σίγουρα ο Κιάμος ή η Πάολα δεν είναι σκυλάδες με την αυθεντική έννοια. Η μεγάλη έκρηξη πρέπει να έγινε γύρω στις αρχές δεκαετίας 80 όταν κάποιοι ξύπνιοι προφανώς επιχειρηματίες είδαν ότι για αυτό το είδος διασκέδασης έχει πολύ ψωμί και άρχισαν να ανοίγουν μαγαζιά και στις μεγάλες πόλεις. Τότε είναι που μπολιάστηκε η όλη σκυλάδικη μεν αλλά απολύτως ορίτζιναλ αισθητική, με την ιδιοσυγκρασία του νεοαστικού ελληνικού κοινού και έγινε αυτό που ονομάζουμε σήμερα "σκυλάδικο" με τη mainstream έννοια. Με άλλα λόγια, άλλο ένα μάλλον λαογραφικό φαινόμενο (δεν εξετάζω ποιοτικά στοιχεία) δηλητηριάστηκε από τη νεοαποκτηθείσα δηθενιά του πληθυσμού των μεγάλων πόλεων που είχε αρχίσει να βγάζει πολλά λεφτά και να ονειρεύεται ότι είναι αριστοκράτης. Η αυτοκρατορία του κιτς δηλαδή. Η συνέχεια είναι γνωστή. Έπεσε πολύ χρήμα, γράφτηκαν άπειρα τραγούδια, ανέβηκαν και κατέβηκαν εκατοντάδες τραγουδιστές, έσπασαν χιλιάδες πιάτα και ερρίφθησαν μάλλον εκατομμύρια γαρδένιες. Η βασική αισθητική και το όνομα παρέμειναν αλλά πέρασαν και σπουδαίες φωνές και γράφτηκαν και σπουδαία τραγούδια. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως ήταν και είναι κονσέρβα. Ωραίες γκόμενες, παιδαράδες "αρσενικοί", χαζά τραγούδια με ανόητους στίχους και μουσική στο πόδι. Όλα στο βωμό του νέου τρόπου διασκέδασης που πρόσταζε τσιφτετέλι απ' τη μια και Πόρσε απ' την άλλη. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για τη σχέση μας με αυτή τη διασκέδαση και πώς καθρεφτίστηκε στην καθημερινότητά μας η όλη αισθητική και ο τρόπος αντιμετώπισης της πραγματικότητας αλλά δε θα τελειώσω ποτέ, οπότε το αφήνω εδώ προς το παρόν.

Χαίρετε κύριοι συνάδελφοι. Παραθέτω ένα καινούριο κομμάτι που προέκυψε τις τελευταίες μέρες. Με ταλαιπώρησε πολύ διότι κάτι έχει πάει στραβά στη συνεργασία τυμπάνων/μετρονόμου του SONAR (ή κάποια βλακεία έχω κάνει εγώ) γιατί εμφανίστηκαν κάποια φλαμαρίσματα εκεί που είμαι σίγουρος ότι δεν υπήρχαν κατά την εγγραφή. Έκανα μερικές προσπάθειες για σουλούπωμα αλλά δεν κατάφερα και πολλά. Σε κάθε περίπτωση, την ιδέα θα την πάρετε. [soundcloud] [/soundcloud]

Ακόμα και με τον κακό ήχο του συνδυασμού backing track - κάμερα δίνεις ρέστα συνονόματε. Εδώ μου έφερες σε Benson περισσότερο αν και συχνά περπατάς σε πιο μοντέρνα μονοπάτια παικτικά.

Super. Σας είχα δει και live μια φορά εκεί στο lazy χωρίς τον Κώστα όμως. Ερώτησις: με τι μηχάνημα έχουν γραφτεί τα βίντεα; Γιατί ο ήχος για κάμερα είναι πολύ καλός.

Παίδες, στο θάνατο δεν έχει μέτρο καλύτερος, χειρότερος, μεγαλύτερος, μικρότερος. Όλοι είμαστε ίσοι. Το μόνο που ισχύει αντικειμενικά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ότι ο άνθρωπος που έφυγε, σε κάποιους θα λείψει απερίγραπτα. Κρίμα για το παιδί.

Είσαι εγκυκλοπαίδεια, τέλος. ;D Εγώ το συμπέρασμά μου το έβγαλα έχοντας παίξει με 2-3 παλιατζούρες που είχαν τους στοκ πάνω και όντως ήταν πολύ ήρεμες στη γέφυρα. Επίσης τα κατά καιρούς reissue μοντέλα που θέλουν να έχουν vintage correct ηχόχρωμα, είναι κι αυτά ήμερα στη γέφυρα. Όλα αυτά βέβαια πάντα σε σύγκριση με τους μαγνήτες που κατά καιρούς είχα εγώ στις τέλε μου που ήταν όλοι από mildly μέχρι full hot.

++ Όπως σου έγραψε ο SF, κάποια πρίμα κόβονται λόγω δακτύλων (όχι νυχιών γιατί αν παίξεις με νύχια θα συμβεί το αντίθετο). Επίσης έχε υπόψιν ότι ο κλασσικός vintage tele bridge μαγνήτης είναι πολύ πιο "ήσυχος" και λιγότερο πρίμος από τα περισσότερα μοντέλα που κυκλοφορούν στην αγορά, αυτών της fender συμπεριλαμβανομένων. Άλλο που πολλοί tele παίχτες προτιμούν πιο hot set. Ρεζουμέ: Επειδή κι εγώ είμαι παλαιόθεν στρατάνθρωπος και με τις τέλε καταπιάστηκα τα τελευταία 3-4 χρόνια, σου λέω ότι ο bridge tele μαγνήτης θέλει, ούτως ή άλλως, κάποια εξοικείωση. Προσωπικά στην τέλε μου έχω ένα αρκετά hot μαγνήτη στη γέφυρα ο οποίος όμως ούτε ξυρίζει ούτε ουρλιάζει. Παρόλα αυτά, θέλει την προσοχή του. Πάντως, αν εσένα σ' αρέσει ο ήχος, άσε τους άλλους να λένε ό,τι θέλουν. Τα 'χω ακούσει κι εγώ παλιότερα.

;D

Και να 'τανε μόνο μία Περικλή...

Γεια σας αγαπητοί συνάδελφοι. Επειδή, για άλλη μια φορά, ασχολούμαι με το θέμα τις τελευταίες μέρες κι επειδή τα μάτια μου έχουν δει πολλά, είπα να γράψω μερικές βασικές γραμμές για το πώς να γράφουμε απαντώντας σε μια τέτοια αγγελία. Ο στόχος φυσικά είναι να δώσουμε την καλύτερη δυνατή πρώτη εντύπωση ώστε να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας να επιλεγούμε (λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι θέλουμε πραγματικά να επιλεγούμε και όχι ότι το κάνουμε για ψιλοχαβαλέ). Γιατί, ας μην ξεχνάμε, το να είσαι καλός μουσικός μόνο, δεν αρκεί για να μπεις και να μείνεις σε μια μπάντα. Φυσικά είστε ευπρόσδεκτοι/ες να διαφωνήσετε και να συζητήσουμε: - Γράψε σε σωστά ελληνικά, με καλή ορθογραφία και σύνταξη. Το πρώτο πράγμα στο οποίο πέφτει το μάτι είναι αυτό. Αν ο άλλος έχει να διαβάσει 10 απαντήσεις και η δική σου δεν διαβάζεται, πιθανότατα θα την αγνοήσει. - Ξεκίνα με όνομα, ηλικία και το λόγο για τον οποίο ενδιαφέρεσαι να συμμετάσχεις στο σχήμα. - Μη δείχνεις ότι βαριέσαι να γράψεις π.χ. "γεια με λένε Γιώργο ενδιαφέρομαι πάρε τηλέφωνο". Δώσε μερικά λεπτά και γράψε κάτι παραπάνω για τον εαυτό σου. Δε χρειάζεται να είναι έκθεση ιδεών, απλά θα κάνει καλή εντύπωση αν δείξεις ότι όταν κάτι σε ενδιαφέρει, αφιερώνεις χρόνο. - Μη θεωρείς τον εαυτό σου σημείο αναφοράς για τους άλλους (το έκλεψα από yameth γιατί είναι ωραίο και άπειρα σωστό). Δεν ξέρεις σε ποιον γράφεις, ποιο είναι το επίπεδό του, η ηλικία του και η μουσική ιστορία του. Ακόμη κι αν είσαι φτασμένος και έμπειρος μουσικός, μην κάνεις επίδειξη και μην υπερβάλλεις. Προσπάθησε να αναφέρεις τα γεγονότα της ιστορίας σου χωρίς σάλτσες. - Αν υπάρχει ηχογραφημένο δείγμα σχετικά καλής ποιότητας όπου παίζεις, βάλε το λινκ στην απάντησή σου. Βίντεο με άθλιο ήχο, τραβηγμένα από κινητό από το λάιβ πριν 8 χρόνια στην "Κόκκινη Σαύρα", καλύτερα να τα παραλείψεις. - Αν παίζεις και σε άλλες μπάντες, δε χρειάζεται να το κάνεις μεγάλο θέμα, παρόλο που νομίζεις ότι σου δίνει πόντους εμπειρίας. Η αλήθεια είναι ότι αυτός που διαβάζει τις απαντήσεις, θα προτιμήσει ανθρώπους που θα δώσουν είτε αποκλειστικότητα είτε προτεραιότητα στην μπάντα του. - Μην είσαι αγενής. Αν για οποιοδήποτε λόγο άλλαξες γνώμη, γράψε το και ευχαρίστησε τον άλλο που σε διάβασε. Μην εξαφανίζεσαι χωρίς απάντηση. Μπορεί η συγκεκριμένη θέση στη συγκεκριμένη μπάντα να μη σε ενδιαφέρει πια αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς τα φέρνει ο καιρός και με ποιον μπορεί να βρεθείς στο μέλλον να ξαναμιλάς. - Ρεζουμέ: Αφού γράψεις το κείμενό σου, βάλε τον εαυτό σου στη θέση αυτού που αναζητά μέλος για την μπάντα του. Διάβασέ το έτσι. Αν μείνεις ικανοποιημένος, στείλε το.