Jazzjoker

Ρε φίλος Βαγκτανπλάν, ανεβάζω εγώ το σούπερ χάι ντεφινίσιον και μου έρχεσαι εσύ με κασέτα από πανέρι της λαϊκής μετά. ;D Λοιπόν παίδες που είπατε ότι θα θέλατε στο τζαμ να συμμετέχει και το ριδμ σέξιον, ο μπασίστας γίνεται. Ο ντράμερ αποκλείεται. Είναι σάιμποργκ, κλειδώνει στο τέμπο και δεν το αφήνει με τίποτα. Δηλαδή θα πρέπει να σταματήσουμε και να επαναπρογραμματιστεί. ;D Φώτη δεν πολυκατάλαβα περί τομ. Αν λείπει, έχει να κάνει με το σετ του μαγαζιού υποθέτω και ο Γιάννης κουβαλάει μόνο πιατίνια και ταμπούρο.

Για μένα δεν τίθεται θέμα επιλογής για τον σκοπό που τη ζητάει ο OP. Τέλε χωρίς δεύτερη σκέψη. Θεωρώ ότι είναι πολύ πιο versatile όργανο από τη στρατ. Κατά την άποψή μου και εμπειρία μου, όπως έχω πολλάκις γράψει, οι στρατ είναι ιδιότροπα όργανα και θέλουν πολλή εξοικείωση και δουλειά προκειμένου να μάθει κανείς να βγάζει την παρουσία τους και καλό ήχο σε λάιβ καταστάσεις. Οι τέλε είναι plug and play.

Δεν είναι θέμα ενισχυτή Σάμυ αλλά πεταλιού περισσότερο. Δηλαδή ο ήχος είναι στα όρια του breakup και είναι μια ρύθμιση που χρησιμοποιώ πολύ στις πρόβες και στα live. Αυτό που λες "Σπύριο στρατ ήχο" (κορυφαίος τίτλος btw) το crystal clear/καρφί fender ξέρω γω, είναι καθαρά ήχος ηχογράφησης και δεν υφίσταται σε πρόβες/live κυρίως γιατί στην μπάντα είμαστε ολίγον κάφροι και παίζουμε πολύ δυνατά. Τουτέστιν οι "ακαδημαϊκοί" ήχοι δεν έχουν καμία τύχη να ακουστούν. Και μια που κάνει και ομοιοκαταληξία να το πω και ποιητικά ;D: Οι ακαδημαϊκοι ήχοι δεν έχουν καμιά τύχη γιατί μου τα υψώσατε του θύρυβου τα τείχη. Ευχαριστούμε πολύ Δημήτρη.

Βλέπω ότι τρέχεις το daw στα 48k sample rate. Το default των windows είναι 44.1 (υποθέτω ότι δεν έχεις επέμβει εκεί). Δοκίμασε να βάλεις το daw στα 44.1 επίσης.

;D ;D Οι ενισχυτές είναι δύο κεφάλια Marshall. Ο ένας πρέπει να είναι κάποιος JCM (λίγα σχετικά κουμπιά) και ο άλλος κάποιος JVM νομίζω (πάρα πολλά κουμπιά). Και οι δύο κουμπωμένοι σε καμπίνες 4χ12 αν δεν κάνω λάθος. Σόρρυ για την ασάφεια αλλά τους marshall δεν του ξέρω καθόλου. Οι κιθάρες είναι κai οι δύο στρατ με φουλ μονούς. Για μπάσο και τύμπανα, μη με ρωτήσεις, ξέρω λιγότερα απ' ό,τι για τους masrhall. Έτσι ξεκινάει η διάλυση των συγκροτημάτων. ;D

Ευχαριστούμε Στράτο. Έτσι όπως τα λες είναι τα πράγματα. Βέβαια όταν παίζεις live, πρέπει να έχεις υπόψη το κοινό, το οποίο συνήθως κουράζεται από τα πολλά τζαμαρίσματα. Φυσικά εξαρτάται και από το πώς πλασάρεται η μπάντα και τι κόσμο μαζεύει. Θέλω να πω αν έχεις ταμπέλα "instrumental fusion" π.χ. λογικό είναι το κοινό να έχει έρθει για να ακούσει μεγάλους αυτοσχεδιασμούς και κομμάτια των 8 λεπτών.

To bit depth δεν παίζει ρόλο. Μπορεί να είναι διαφορετικό. Αρκεί το sample rate να είναι το ίδιο.

Χαίρετε κύριοι συνάδελφοι. Παραθέτω το παραπάνω τεμάχιο σε μια έκδοση extended jam για κιθαρολάγνους η οποία προς το τέλος γίνεται και ολίγον εκτός θέματος ;D Η ηχογράφηση είναι από πρόβα αλλά παραδόξως, δεν είναι κακή σε σχέση με το τι γράφει το ψηφιακόν γραφτίριον συνήθως. Οπότε ακούστε και πείτε ό,τι σας κατέβει. https://app.box.com/s/oz117h6fd6pxctgmvply1sr3jtyunjal

α) Focusrite Scarlett 18i8 αλλά αυτό που αναφέρω περί ταυτόχρονης χρήσης συνέβαινε και με την παλιά μου Saffire 6 USB. β) Ναι με τους drivers της κάρτας. Οπότε για να ολοκληρώσω: Αν ο φίλος που έθεσε το αρχικό ερώτημα συγχρονίσει το sample rate του guitar rig με αυτό των windows, πιστεύω θα κάνει δουλειά. Το πιο απλό θα ήταν να πειράξει το guitar rig αν και δεν έχω ιδέα σε τι rate τρέχει και αν αυτό αλλάζει. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που ζητάει, γίνεται.

Μπορώ να σου επιβεβαιώσω ότι αυτό δεν ισχύει τουλάχιστον στα windows 7. Αρκεί daw και windows να χρησιμοποιούν το ίδιο sample rate. Edit: Και για να καλύψω όλες τις λεπτομέρειες του θέματος, αναφέρω ότι στο δικό μου σύστημα, ενώ το SONAR X2 είναι ανοιχτό με φορτωμένο project, ο ήχος όλων των εκτός εφαρμογών (media player, browser, youtube κλπ.) λειτουργεί κανονικά. Αυτό βέβαια μόνο σε περίπτωση που daw και windows έχουν ρυθμιστεί σε κοινό sample rate, όπως αναφέρω παραπάνω. Τώρα, εκτός αυτού, στα properties της κάρτας ήχου στα windows 7, υπάρχει το παρακάτω παράθυρο: By default τα δύο κουτάκια είναι τσεκαρισμένα. Στο δικό μου σύστημα και με το δικό μου DAW, είτε τσεκαρισμένα είτε κενά, δεν υπάρχει διαφορά στην ταυτόχρονη χρήση ήχων. Το αναφέρω, σε περίπτωση που άλλα daws λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο και εκεί ίσως χρειάζεται να απενεργοποιηθεί η exclusive χρήση της κάρτας.

Κώστα οι Scarlett δε συνεργάζονται καλά με USB 3. Το λέω και εκ προσωπικής εμπειρίας (σε μένα δούλευε μεν, ανά διαστήματα δε προκαλούσε κρασαρίσματα και μπλε οθόνες) αλλά και γιατί έχω διαβάσει σχετικά online. Υποτίθεται ότι η Focusrite πάτσαρε (εκ του πατσάρω) τους τελευταίους drivers αλλά φαίνεται ότι δεν υπήρξε και μεγάλη βελτίωση.

Με αφορμή και την προηγούμενη απάντησή σου στο ποστ μου αλλά και το παραπάνω: Πραγματικά σου άρεσε το τελευταίο star wars; Τα έχεις δει όλα υποθέτω έτσι; Και πραγματικά σου άρεσε αυτή η αρπαχτή/κακέκτυπο της πρώτης ταινίας (episode 3); Και οκ να σου άρεσε, υποκειμενικό είναι. Αλλά να θεωρείς ότι διεκδικεί και θέση στις καλύτερες ταινίες του 15; Νταξ σε φορτώνω και λίγο επίτηδες. ;D

Το ότι δεν το μετάνιωσες δεκτόν αλλά το ότι ήταν μια ταινία που σε έκανε να πας σινεμά, δεν είναι κριτήριο. Γιατί εμένα π.χ. η τελευταία ταινία που με έκανε να πάω σινεμά ήταν το πρόσφατο star wars αλλά αποδείχτηκε μια από τις χειρότερες κινηματογραφικές εμπειρίες της ζωής μου. ;D Τεσπά, αυτά που λέτε ότι ο κινηματογράφος τελείωσε 50 χρόνια πριν είναι σαν τους παλαιορόκ που "μάλωνε" τις προάλλες ο Τρόλεϋ, οι οποίοι κάνουν το ίδιο ακριβώς σχόλιο στα αγαπημένα τους βίντεο στο youtube περί παρακμής της ανθρωπότητας γιατί τότε ο κόσμος άκουγε ζέπελιν και τώρα ρυχάνα. ;D

Έχω δει τις περισσότερες ταινίες του Ταραντίνο γιατί τις βρίσκω πραγματικά διασκεδαστικές. Έχω γελάσει πάρα πολύ με το Pulp Fiction και το Inglourious basterds π.χ. Ποτέ δεν τον θεώρησα μεγάλο ή εμβληματικό σκηνοθέτη αλλά σίγουρα έχει αδιαμφισβήτητο προσωπικό στυλ. Δηλαδή είναι από τους πολύ λίγους σύγχρονους σκηνοθέτες που αν δεις ταινία χωρίς να ξέρεις ότι είναι δική του, μπορείς εύκολα να το μαντέψεις. Αλλά μέχρι εκεί κατ' εμέ. Στα πλαίσια λοιπόν της αναμονής ενός πολύ διασκεδαστικού διώρου, το hateful eight με απογοήτευσε. Δεν ξέρω αν είναι old school κινηματογραφιστής ή πόσες σινεφίλ αναφορές είχε η ταινία αλλά η ουσία είναι ότι δε με διασκέδασε όσο οι προηγούμενες και σίγουρα λιγότερο από το Django. Η γενική εντύπωση που μου δίνει ο Tarantino είναι ότι είναι ένας all american σκηνοθέτης που πήρε ένα εξαιρετικά λαοφιλές είδος και το έβαλε στα σαλόνια των σινεφίλ με πολύ στυλιζάρισμα. Λίγο σαν σεφ δηλαδή που πήρε το big mac, του πρόσθεσε ποιοτικότερα υλικά και του έφτιαξε την εμφάνιση και μετά το σέρβιρε σε γκουρμέ κοινό το οποίο τον αποθέωσε. Δεν είναι καθόλου κακό αυτό. Απλά το αντικείμενο, παραμένει ένα big mac.

Αυτό είναι το δύσκολο. Προσωπικά το μόνο overdrive/distortion που έχω παίξει και έχει mid knob, είναι το Black Magic του Crazy Tube Circuits. Τοποθετείται περισσότερο στην κατηγορία των distortiωn βέβαια γιατί το gain του πάει πολύ πάνω. Πάντως σε χαμηλή ρύθμιση, κάνει και πολύ καλή overdrive δουλειά. Βέβαια έχει κι έναν επιπλέον διακόπτη πλην του on-off που λες ότι δε θέλεις. Επίσης δεν το έχω δοκιμάσει με το gain του κοντά στο 0 για να σου πω αν καθαρίζει τελείως.

Κύριοι συνάδελφοι, θα πρότεινα να μην χρησιμοποιείτε τον στίχο ως τεκμήριο καλλιτεχνικής αξίας και ειδικά όχι τον στίχο χωρίς τη μουσική. Και μια που το είπα, παραθέτω κάτι που σκεφτόμουν καιρό και είναι ένα αγαπημένο κομμάτι από Stevie Ray Vaughan σε δική μου (αρκετά ελεύθερη) μετάφραση, το οποίο συχνά πυκνά τραγουδάω σε lives παρόλο που δεν είμαι εγώ ο βόκαλιστ της μπάντας. Για λόγους οικονομίας χώρου δε βάζω τους ορίτζιναλ στίχους παρά μόνο τη μετάφραση: ΓΛΥΚΙΑ ΜΕΛΙΣΣΟΥΛΑ (Στίβι Ρέυ Βον) Σαν το μέλι της βασίλισσας των μελισσών, είσαι όσο πιο γλυκιά γίνεται είμαι ο βασιλιάς μωρό μου, ζουζούνισε μαζί μου βουτάω στην κυψέλη σου και μέσα στη ζωή σου πες μου μικρό μου μωρό ότι θα μου ζουζουνίζεις συνέχεια. Γιατί ο τρόπος που φιλιόμαστε απλά δεν παίζεται μη με κάνεις να περιμένω για να νιώσω τη ζεστή σου αγκαλιά όλες και κάθε φορά που βρίσκουμε την ευκαιρία έλα μικρό μωρό να κάνουμε λίγο ρομάντζο. Ναι πραγματικά με γκρουβάρεις μωρό όταν κουνάς τους γλουτούς σου κούνα το γύρω γύρω, με παίρνει κιλό με το κιλό σε θέλω όλη την ώρα απλά γιατί ξέρεις ότι πραγματικά μου έδωσες το ζουζούνισμα.

Έχουμε διαφορετικές καταβολές προφανώς. Μοιάζει το ύφος και των δύο. Οι δικοί σου ρέπουν πιο πολύ προς το indie-alternative, οι δικοί μου είναι με το ένα πόδι μες στο μπλουζ, παρόλο που η σύγχρονη μουσική βιομηχανία προστάζει οι κιθάρες να είναι φαζαρισμένες και να ακούγονται σα έχουν παιχτεί μέσα σε πηγάδι. ;D

Μόλις τους ανακάλυψα κι είπα να ενημερώσω. Προσωπικά δεν έχω ξανακούσει τέτοιο τσαμπουκαλεμένο μπλουζορόκ από σύγχρονη μπάντα. Και με γυναικεία φωνή. Φωνάρα για την ακρίβεια. Και ωραία κοπέλα. Τι λες τώρα;

Ποιας χώρας;

Κώστα αντιλαμβάνομαι την νοσταλγία του μια μπάντα/μια παρέα. Την πρόλαβα κι εγώ τη φάση. Απλά θεωρώ ότι έτσι όπως είναι τα πράγματα τώρα, η μουσική λειτουργεί καλύτερα γιατί οι ερασιτέχνες της πιάτσας είναι πολύ πιο έμπειροι πια. Η παρέα έχασε πόντους βέβαια.

Θες να μου πεις δηλαδή ότι εσύ δεν μπορείς να φλερτάρεις με αυτό; ;D

Για την αναπάντεχη δημοφιλία της λάτιν (και εκτός Νοτίου Αμερικής) δε θα σχολιάσει κανένας;

Κώστα και Τέρυ, από τα λεγόμενά σας πάντως, εξάγεται το συμπέρασμα ότι τα πράγματα έχουν γίνει πολύ πιο πολιτισμένα πια. ;D

Ακόμα κι αν ορίζεται (που εγώ λέω ότι δεν), τι μας νοιάζει;

Εγώ δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα: Πώς είναι δυνατόν για ένα είδος μουσικής το οποίο ακούν εκατομμύρια τουλάχιστον άνθρωποι στον πλανήτη και το οποίο κάτι τους λέει (δε μας αφορά τι και σε ποιον), να αποφασίζουμε εμείς. Δηλαδή ΕΓΩ (άντε και μερικοί φίλοι μου) αποφασίζω ότι εσείς οι εκατομμύρια άλλοι είστε παραπλανημένοι και ακούτε μια χαζομάρα που δεν είναι μουσική. Δεν το πιάνω καθόλου.