Jazzjoker

Έκπληξη για μένα αυτός ο τύπος. Το άκουσα όλο χωρίς να έχω ανάγκη να κοιτάω το βίντεο και μετά το ξανάκουσα. Απόψης;

Παίδες η σύγκριση με αμάξια δεν παίζει. Δηλαδή από στραβή κιθάρα δεν υπάρχει κίνδυνος να σκοτωθείς.

Να 'μαι κι εγώ αργοπορημένος αλλά περίμενα να πέσει η θερμοκρασία. Τα bt που ανεβάζει ο Στάυρος τα βλέπω σαν challenge οπότε εδώ αποφάσισα να παίξω ακουστική (κουμπωμένη στον blues junior βέβαια) με thumbpick που το παλεύω τον τελευταίο καιρό. JJmajam.mp3

Γύρισα σπίτι γύρω στις 7 εχθές και ήμουν σε κατάσταση αποσύνθεσης ενώ από ιδρώτα τα εμέλ ατελείωτα. Κοιμήθηκα 9 και ξύπνησα 7 σήμερα. Αυτές οι μέρες τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου είναι απλά απάνθρωπες, θα έπρεπε να μεριμνήσει το κράτος για όποιον θέλει να μεταναστεύει Αλάσκα για δυο εβδομάδες. Θα σας δω από κοντά στο επόμενο.

Συμφωνώ με τον Ηλία και εξηγούμαι με τη σειρά μου: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι εδώ έχουμε δύο από τους καλύτερους σύγχρονους ηλεκτρικούς κιθαρίστες, τουλάχιστον στο ευρύτερο είδος. Όμως κατά την ταπεινότατη άποψή μου, κατά περιόδους και οι δυο τους (όπως και πολλοί άλλοι) πάσχουν από αυτό που λέω εγώ "σεσιονίλα". Δηλαδή παίζουν τόσο πολύ και τόσο συχνά (από live και ηχογραφήσεις μέχρι παρουσιάσεις οργάνων/προϊόντων, online μαθήματα κλπ. Βασικά δεν πρέπει να σταματούν ποτέ) που κάποιες φορές το παίξιμο είναι είτε "διαφημιστικού" τύπου, είτε απλά διαδικαστικό. Και είναι απολύτως λογικό βέβαια, κανένας μουσικός δεν έχει τα ψυχικά αποθέματα να αποδίδει στα υψηλότερα επίπεδα (όχι τεχνικά, αυτό το έχουν τερματίσει) έχοντας τέτοιο φόρτο και συχνότητα μουσικών υποχρεώσεων. Αναγκαστικά κάποιες στιγμές θα βάζεις τον "αυτόματο" ή θα "βλακεύεις". Βέβαια συγκρίνω πάντα με τα "καλά" δικά τους show/performances και όχι με το μέσο όρο, προφανώς. Αν δεν τους είχα ξανακούσει ποτέ, θα είχα μείνει με τα σαγόνια στο πάτωμα.

Απόγευμα καθημερινής δεν το 'χω. Αν το κρατήσετε ως το βράδυ όμως θα έρθω.

Τι απερίγραπτο τέρας αυτός ο Thackery.

Εικοσάρης με μουσική ηλικία όμως εκατό plus. Βέβαια εκεί στη φέντερ το κάνανε πάλι το "θαύμα" τους στην ηχογράφηση και η στρατ ακούγεται μουντή ακόμα και στον bridge.

Είμαστε μαζί Γιώργο. Τεράστια μπάντα, τρομερός δίσκος γεμάτος ροκενρόλ και μπλουζ ροκ διαμάντια. Και μια που είμαστε κιθαρίσται, τι να πει κανείς για τον απίστευτο Joe Perry; Προσωπικά τον έχω στο πάνθεον.

Υπέροχο νοσταλγικό, λίγο beatles, λίγο whiter shade of pale, λίγο διάφορα άλλα ωραία και κυρίως Pipitiri βέβαια. Στο σημείο που μπαίνουν τα τύμπανα, τα ήθελα λιγάκι πιο δυνατά και ίσως η κιθάρα ήθελε λίγο χαμηλότερα για να μπλέκεται καλύτερα στο μιξ. Αυτά βέβαια θα τα πουν πιο εμπεριστατωμένα άλλοι. Εγώ κρατώ τη μουσική.

Για τα καποτάστα που λένε οι συνάδελφοι από πάνω, είχα το ίδιο ακριβώς θέμα με το κούρδισμα μέχρι που πήρα κάπο ρυθμιζόμενης πίεσης και ξεμπέρδεψα. Ιδού το θαύμα:

Χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο ή τον σπουδαίο, θα τολμήσω να πω ότι το παραπάνω εγχείρημα μπορεί να μοιάζει εντυπωσιακό αλλά στην ουσία δεν είναι και τόσο τρομερό. Δηλαδή είναι μια σχετικά κοινή άσκηση ή εργασία σε τάξεις προχωρημένης αρμονίας σε μοντέρνα ωδεία προκειμένου να μάθει κανείς να αποδεσμεύεται από τις "ετοιματζίδικες" κλίμακες και να μάθει να σκέφτεται out of the box. Βέβαια ο τρόπος που αποφασίζουν τις νότες τις κλίμακας, έχει την πλάκα του.

Εννοείς όταν συνδέεις την συγκεκριμένη κιθάρα πάνω στην κάρτα; Αν ναι είναι προφανές ότι είναι θέμα γείωσης της κιθάρας και το πρόβλημα είναι μάλλον αυτό που σου γράφει ο gkourmou. Το ότι προέκυψε μετά από αλλαγή χορδών πρέπει να είναι απλά σύμπτωση ή αυτό που λέει ο dimsonic από πάνω. Σε κάθε περίπτωση καλό θα ήταν να πάει το όργανο για τσεκάπ των ηλεκτρικών. Τα παραπάνω βέβαια με δεδομένο ότι ο θόρυβος υπάρχει μόνο στις συνδέσεις με τη συγκεκριμένη κιθάρα. Πρόβλημα γείωσης του σπιτιού θα ήταν αν σου έβγαζαν θόρυβο όλες οι κιθάρες.

Θα έλεγα μια "amplified" εκδοχή του εαυτού σου. Όλα τα χαρακτηριστικά της ιδιοσυγκρασίας σου είναι ενισχυμένα.

Η ερώτηση αφορά όλους τους μουσικούς. Φυσικά οι ντράμερ που κρατούν το τέμπο ίσως πρέπει να προσέχουν περισσότερο. Προσωπικά θεωρώ ότι για κάθε μουσικό και αναλόγως με την αντοχή του στο αλκοόλ, υπάρχει ένα συγκεκριμένο όριο πέραν του οποίου νομίζει ότι παίζει καλύτερα αλλά στην πραγματικότητα παίζει (πολύ) χειρότερα. Ευθύνη του καθενός που γουστάρει τα ποτάκια του πριν το λάιβ να βρει πού είναι αυτό το όριο. Είναι ο ίδιος μηχανισμός που λειτουργεί και σε άλλες δραστηριότητες υπό την επήρεια αλκοόλ. Η πιο κλασσική περίπτωση είναι ο οδηγός που έχει πιει και νομίζει ότι οδηγεί καλύτερα αλλά στην ουσία ο χρόνος απόκρησης στα ερεθίσματα έχει αυξηθεί δραματικά. Φυσικά στην περίπτωση του λάιβ, το πολύ πολύ να χαλάσεις το περφόρμανς για την μπάντα και να φας κανά βρισίδι από τους άλλους. Στην οδήγηση βέβαια δεν παίζουμε με αυτά τα όρια γιατί οι επιπτώσεις είναι γνωστές.

Μου το μαμαήσατε το θέμα. - JJ (Λευκός wannabe μπλουζρόκμαν από Νέο Κόσμο)

Μεγάλη απογοήτευση Στράτο. Το κομμάτι είναι εμφανώς αρπαχτή και στιχουργικά. Δηλαδή αν το μαμά είναι το "άξιον εστί" αυτό εδώ είναι το μαμά.

Όταν βάλουν τους στίχους στους υποτίτλους θα επιχειρήσω κι εδώ μια ανάλυση και ενδεχομένως σύγκριση. Αλλά καθαρά μουσικά πρέπει να πω ότι τρώει τη σκόνη του μαμά.

Αυτό να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι να το έχω δει ποτέ. Τα τελευταία 7 χρόνια που έχω fb, πάντα τη φωτογραφία που έχεις βάλει στο soundcloud βγάζει και τον τίτλο του κομματιού. Μήπως το μπερδεύεις με το embed σε άλλες σελίδες όπως εδώ που ο player παίζει κατευθείαν;

Δε θυμάμαι να υπήρχε ποτέ τέτοιου τύπου embed που περιγράφεις Δημήτρη. Δηλαδή πάντοτε και youtube και soundcloud σε πήγαιναν στην αντίστοιχη σελίδα και δεν έπαιζαν κατευθείαν από το fb. Τα μόνα βίντεο που έχω δει να παίζονται εντός είναι τα Live broadcast και τα ανεβασμένα ως βίντεο σε wall και όχι μέσω link άλλου site.

Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι πριν την ψηφιακή εποχή, το internet, το mp3 κλπ. η πλειοψηφία του κόσμου άκουγε μουσική από ένα τέτοιο οπότε τελικά για τη μάζα, τα ακουστικά και το κινητό είναι σούπερ αναβάθμιση:

Όταν, πριν πολλά χρόνια, αγόραζα κιθάρες έτσι, πήγαινα σε μαγαζί (χωρίς λεφτά στην τσέπη) και έπαιζα με διάφορες. Έβαζα κάποια στο μάτι και συνήθως επέστρεφα με τα λεφτά, μετά από μερικές μέρες. Αλλά έχεις δίκιο ότι η αρχική επιλογή των "διαγωνιζόμενων" οργάνων ήταν τουλάχιστον βάση του μοντέλου. Δηλαδή ξεκινούσα αποφασισμένος να ακούσω στρατ π.χ.

Εγώ unplugged με ηλεκτρική δεν παίζω για να δοκιμάσω χωρίς να θεωρώ ότι είναι απαραιτήτως άσχετος ο ένας ήχος με τον άλλο (plugged-unplugged). Απλά αν υπάρχει κάποιο ποιοτικό χαρακτηριστικό στον unplugged ήχο, δεν ξέρω να το μεταφράσω σε plugged. Με άλλα λόγια ό,τι κι αν ακούσω το ίδιο μου κάνει. Όμως πριν από οτιδήποτε άλλο θα κουμπώσω την κιθάρα σε ενισχυτή και θα την ακούσω. Πριν από αυτό το βήμα δε με ενδιαφέρει ούτε σετάπ, ούτε μπράτσο, ούτε χρώμα, ούτε τίποτα (δεδομένου βέβαια ότι η κιθάρα δεν είναι εμφανισιακά για άγρια πανηγύρια). Σε περίπτωση που αυτό που θα ακούσω μου κάνει, τότε προχωράω στα επόμενα βήματα και εξετάζω λοιπές παραμέτρους αν και σχεδόν πάντα προσαρμόζομαι αν ο ήχος είναι εκεί. Κι επειδή γίνεται και κουβέντα για fret buzz, δεν ξέρω για άλλες μάρκες/ μοντέλα, αλλά προσωπικά στις στρατ, θέλω να υπάρχει λίγο buzz (και στο ηλεκτρικό σήμα) γιατί το θεωρώ μέρος του χαρακτήρα του οργάνου.

Του βίντεο προφανώς. Εσύ καλά τα λες.

Όλες καλά θα παίζανε αν τις δοκίμαζε. Εδώ βασικά έχουμε ένα βίντεο που μας λέει ότι ένας master builder της fender διαλέγει κιθάρα με βάση το playability και το εργοστασιακό setup και προφανώς ο ήχος τον ενδιαφέρει στο τέλος (;) ή ότι βάση των προηγούμενων προϋποθέσεων η κιθάρα θα έχει και καλό ήχο (;). Σε κάθε περίπτωση δεν κάνει καμία ηχητική σύγκριση ενώ αποφαίνεται ότι η τελική του επιλογή έχει πολύ καλό ήχο. Αλλά σε σχέση με τι; Γενικώς δεν πολυκατάλαβα τον στόχο του όλου πράγματος.