Jazzjoker

Αν κατάλαβα καλά τι εννοείς, αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Δε θα έπρεπε; Μιλάμε για έναν καινούριο κόσμο που κερδίζει συνεχώς έδαφος σε σχέση με τον συμβατικό. Όλο και περισσότερος κόσμος περνάει όλο και περισσότερο χρόνο εκεί. Δεν πρέπει να υπάρχει έλεγχος του τι κάνει και λέει ο καθένας; Ε ναι, αυτό που περιγράφεις είναι πλήρης διαστρέβλωση της δικαιοσύνης. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι την ώρα που τρέχει οικονομική σου υπόθεση, ε μπορείς να αποφύγεις για μερικές εβδομάδες την ανάγκη να σε θαυμάσουν για το πόσο ωραία περνάς.

Σίγουρα εσύ ξέρεις καλύτερα για το θέμα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το νέο πλήρως online και real time περιβάλλον, τα ρυθμιστικά/περιοριστικά μέτρα ακολουθούν και δεν προλαμβάνουν. Επίσης πολλά από αυτά είναι συχνά υπερβολικά, άστοχα και άχρηστα. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί προσαρμόζονται όμως. Όχι ότι θα μας σώσουν αλλά τα απολύτως βασικά καλύπτονται σιγά σιγά. Παραπέμπω π.χ. τον κόσμο να ψάξει και να παρακολουθήσει τι γίνεται με ένα θέμα που είναι εν εξελίξει και αφορά την άποψη Zuckerberg περί ελευθερίας του λόγου στο fb και τις αντιδράσεις που αυτή προκάλεσε.

Καμία τεχνολογική ευκολία δεν είναι free of charge. Γενικότερα τίποτα που κάνει τη ζωή μας ευκολότερη δεν είναι. Τα πάντα έχουν ένα κόστος. Το θέμα είναι προς τα πού γέρνει η ζυγαριά "εσόδων-εξόδων¨. Στην προκειμένη περίπτωση, κερδίζεις π.χ. την απερίγραπτη ευκολία του gps και γενικότερα της θηριώδους online βάσης δεδομένων για οτιδήποτε μπορεί να χρειαστείς ή να σε ενδιαφέρει, από το πώς αλλάζεις λάστιχο σε semi truck μέχρι πώς να κάνεις τραχειοτομή με ένα στυλό ενώ λαμβάνεις real time οδηγίες από χειρούργο που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου. Γενικά λόγω συνήθειας, ευκολίας πρόσβασης και ταχύτητας έχουμε ξεχάσει πώς είναι η ζωή χωρίς τεχνολογικές ευκολίες. Ακόμα περισσότερο, ήδη υπάρχουν ενήλικες γενιές που καν δεν ξέρουν. Από την άλλη χάνεις οποιοδήποτε δικαίωμα ιδιωτικότητας όταν βρίσκεσαι σε online περιβάλλον. Ο σκοπός δεν είναι ο έλεγχος των μαζών για την επιβολή ενός καθεστώτος τυρρανίας και απόλυτης επίβλεψης, τουλάχιστον όχι με αυτή τη γραφική απεικόνιση που παρουσιάζουν οι ταινίες. Το πρωταρχικό είναι το κέρδος με την απόλυτη γνώση των επιθυμιών και κατ' επέκταση με το μπαράζ στοχευμένων προτάσεων. Δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι αλλά ζούμε εποχή επανάστασης στην έννοια της διαφήμισης. Μέχρι τώρα, όλες οι διαφημίσεις ήταν ίδιες για όλους κι όποιον πάρει ο χάρος. Πλέον, βάση του προφίλ μας που είναι μια καταναλωτική (και όχι μόνο) απεικόνιση του εαυτού μας, βλέπουμε πολύ περισσότερο αυτά που θα έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα κλικ. Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας μας που να έχει κάνει κλικ σε διαφημιστικό μπάνερ ή να έχει επισκεφθεί κάποιο εμπορικό σάιτ και κατόπιν να μην έχει φάει το αντίστοιχο σπαμ διαφημίσεων ανάλογων προϊόντων οπουδήποτε κι αν βρεθεί online. Προς το παρόν το "AI" της διαφήμισης είναι χαζό και λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό απλοϊκά. Όσο περνάει ο καιρός όμως γίνεται όλο και πιο οξυδερκές. Προσωπικά όλα τα παραπάνω με ενοχλούν μόνο στο επίπεδο της, για την ώρα, αστοχίας του συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό (και είμαι σίγουρος ότι δε σας λέω κάτι καινούριο) ότι τον τελευταίο καιρό έχω φάει ένα απίστευτο σπαμ στο feed μου στο fb με διαφημίσεις για μονόκλ (!). Ο λόγος είναι ότι στην πρώτη που μου εμφανίστηκε, μπήκα στα σχόλια να δω τι γράφει ο κόσμος κι έγραψα κι εγώ ένα κοροϊδευτικό. Για το σύστημα προφανώς αρκούσε ότι έκανα κλικ. Φυσικά οι προεκτάσεις όλων των παραπάνω μπορεί να είναι πολύ σοβαρότερες από το τι διαφημίσεις βλέπουμε στα feed μας. Π.χ. δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι εργοδότες/εταιρίες κοιτάνε προφίλ πριν προσλάβουν. Και τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς έχουν πλήρη πρόσβαση παρόλα τα κουτάκια που μπορεί να έχουμε τσεκάρει ή ξετσεκάρει σε διάφορες "ρυθμίσεις". Προς το παρόν αρκεί να είναι κανείς φειδωλός στην online παρουσία του. Δηλαδή όλο αυτό το απερίγραπτο trend με τη μανία δημοσιοποίησης οποιασδήποτε δραστηριότητάς μας, μόνο κακά αποτελέσματα μπορεί να έχει πιστεύω. Πάντως kateme και τουλάχιστον για την ώρα, η ζυγαριά κλίνει προς την πλευρά του οφέλους.

Φούζιε ο τίτλος σου είναι προβοκατόρικος ?. Προφανώς και δεν τελειώνει η τσόντα στο διαδίκτυο ούτε θα τελειώσει ποτέ. Ούτε η τσάμπα τσόντα τελειώνει. Το μόνο που μας λέει το άρθρο ουσιαστικά είναι ότι στη Μεγάλη Βρετανία, οι χρήστες που είναι subscribed σε τσοντοσάιτ, θα καλούνται να αποδεικνύουν ότι είναι άνω των 18 με κάποιο έγγραφο και ότι αυτό σκέφτονται να ακολουθήσουν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Οπότε μη φοβάστε για τίποτα. Το ανώνυμο free τσοντοσέρφινγκ είναι τόσο επικερδές που κανένα regulation δε στέκει ούτε πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ. Το πολύ πολύ να απαγορευτεί το κάπνισμα την ώρα που βλέπεις τσόντες.

Έτσι είναι. Τα 80's ήταν εποχή ορόσημο όταν η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας που συνέβη μέσα στον 20 αιώνα βρήκε εμπορεύσιμη εφαρμογή στο κοινό. Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί από τότε, όπως λέει ο Λάκης. Δηλαδή έκτοτε γινόμαστε μάρτυρες της εξέλιξης των ήδη υπαρχόντων ειδών και πολύ λιγότερο βλέπουμε εντελώς καινούρια πράγματα. Προσωπικά θεωρώ ότι επίσης από αισθητικής άποψης και όσον αφορά κυρίως το design χώρων (από το εσωτερικό αυτοκινήτων μέχρι διαμερίσματα και επαγγελματικούς ορόφους), τα 70's και τα 80's ήταν ό,τι ωραιότερο έχει γίνει ως τώρα στον τομέα.

Δεν έχω ιδέα γιατί δεν έχω παίξει ποτέ Les Paul studio. Οι μόνες που έχει τύχει να δοκιμάσω ήταν φίλων/γνωστών και πανάκριβα μοντέλα οπότε οποιαδήποτε σύγκριση θα ήταν άδικη.

Και το βρώμικο κλιπ σε κάθε θέση όπως υποσχέθηκα. Α επίσης άλλαξα χορδές για πρώτη φορά σε κιθάρα με bigsby. Η ανωμαλία είναι σε πολύ μεγάλα επίπεδα, παίζει να μου πήρε κανά μισάωρο. Revstar 720b dirty.mp3

Είναι 7 χρόνια πριν, τώρα το είδα. Τώρα ο Παούρης είναι ακόμα πιο γρήγορος. Το πρόβλημά μου είναι ότι ακόμα αυτό διαφημίζει παρόλο που πέρασε πια την ηλικία που δικαιολογείσαι να παίζεις για να δείξεις πόσο καλός είσαι. Για το συγκεκριμένο περφόρμανς τα είπατε σωστά.

Περαστικός είμαι προς το παρόν. ? Έχοντας παίξει αρκετά ήδη μπορώ να πω ότι μου είναι άνετη σε όλο το length, αρκετά σκληρή, πράγμα που δε με χαλάει καθόλου γιατί μου αρέσει πολλή αντίσταση στις χορδές. Το σοβαρό τεστ όμως θα γίνει την ερχόμενη Κυριακή σε πρόβα.

Ευχαριστώ για τις ευχές παίδες. Νίκο θενξ για τα τιπς. Προς το παρόν δε θα πειράξω τίποτα σε μαγνήτες. Θα δοκιμάσω αυτούς υπό διάφορες συνθήκες, θα τη βγάλω και σ' ένα λάιβ να δω τι ψάρια πιάνει και μετά βλέπω. Γιώργο περί playability που ρωτάς, είναι άψογη για μένα και το σετάπ είναι τζάμι. Το μόνο που θα πείραζα είναι το action που, για τα δικά μου δεδομένα, είναι λιγάκι ψηλά (στο άξιον είμαι μεταλάς) αλλά θα το αφήσω όπως είναι για να παίζει και κανά slide γιατί τις φέντερ τις έχω σαύρες και ακόμα και γυάλινο πανάλαφρο, δεν ακούγεται σχεδόν πουθενά.

Την είχα αρκετό καιρό στο μάτι και το αποφάσισα. Ο λόγος για τη Yamaha Revstar 720b. Σας παραπέμπω στη σειρά μοντέλων Revstar καθότι έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη τώρα, αντιγράφω technical features: Construction: set-in Scale Length: 628 mm (24 - 3/4") Neck: Mahogany Neck Profile: medium Fingerboard: Rosewood radius: 350mm (13 - 3/4") Frets: Jumbo Body: Flamed Maple / Mahogany Body Cut : Top & Back Tuners : Diecast Hardware Color: Satin Nickel Nut / Width: plastic / 43 mm Bridge: Tune-O-Matic Tailpiece: Bigsby B-50 Pickguards: Black 3-ply Pickups: Filtertron style Humbucker Controls: Master volume/ tone Additional Function: Dry-switch (push-pull) Finish on Top: Steel wool Δε θέλω να κουράσω με πολλά τεχνικά γιατί δεν τα ξέρω κι όλας. Ακολουθούν φωτογραφίες και κλιπ σε κάθε θέση των μαγνητών. Να συμπληρώσω ότι δεν έχω γράψει με coil split (tone push-pull) καθότι δε με ενθουσίασε ο ήχος και αυτά τα θεωρώ και λίγο worst of two worlds. Δηλαδή αφού πάμε σε διπλούς θα ακούσουμε διπλούς. Τέλος να πω ότι οι χορδές είναι οι στοκ (noname) και ειδικά οι τυλιχτές ακούγονται τελειωμένες. Δεν τις έχω αλλάξει ακόμα. Να πω ότι το μαλλί πήγε γύρω στα 750 από Νάκα, με έκπτωση καθότι πρόκειται για εκθεσιακό μοντέλο πλην όμως σε άψογη κατάσταση. Επιφυλάσσομαι για κλιψ με βρώμικο ήχο, προς το παρόν Deluxe Reverb clean. Revstar 720B.mp3

Μου αρέσει που μου απαντάτε σοβαρά.

Εδώ ακούμε ακόμα Bryan Adams ασούμε, η βουλγαρική αρπαχτή μας πείραξε;

Ναι αλλά από ένα επίπεδο και πάνω. Δηλαδή κατ' εμέ τουλάχιστον, μια έστω και αόριστη γνώση του τι ρόλο έχει η κάθε νότα πάνω σε κάθε συγχορδία και ασχέτως τελικά του τι συμβαίνει στην πράξη (που δεν είναι ποτέ εντελώς άσχετο), μπορεί να ωφελήσει κάποιον αρχάριο, έστω στο είδος. Ή οποιονδήποτε εν πάση περιπτώσει ενδιαφέρεται να ρίξει και μια θεωρητική ματιά στο θέμα. Προσωπικά επωφελήθηκα, παικτικά, κάνοντας μια τέτοια μελέτη. Ας υπάρχει λοιπόν, μπορεί κάποιος να το βρει χρήσιμο. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία παρόμοιων αναλύσεων είναι βασισμένες σε κλίμακες (δε λέω κακώς) αποφάσισα να το δω αλλιώς, χωρίς δηλαδή "περιορισμό" ακολουθίας νοτών αλλά παίρνοντας ολόκληρη τη χρωματική κλίμακα. Για τη δική μου οπτική είναι απελευθερωτικός ο τρόπος αυτός για το λόγο που αναφέρω και παραπάνω, ότι δηλαδή πολύ συχνά εμείς οι κιθαρίστες φοβόμαστε να βγούμε έξω από τα boxes γιατί εκεί είναι αχαρτογράφητες περιοχές.

Hypothetical harmony βεβαίως. Εν τω μεταξύ κάτι τέτοια γίνονται πολλές φορές χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Με τα άλλα που γράφεις, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο και είναι ουσιαστικά η απόδειξη ότι όλα παίζουν (και παίζονται), αρκεί φυσικά να ξέρουμε γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε. Προσωπικά με πιάνω μερικές φορές να παίζω πράγματα τα οποία είναι θεωρητικά ψιλοανορθόδοξα (ή καλύτερα ασυνήθιστα για το είδος) αλλά μέσα στο κομμάτι ταιριάζουν μια χαρά και κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα. Π.χ. συχνά θα περάσω πάνω στο I7, major pentatonic αλλά με φραζάρισμα minor και τονικό κέντρο τη μεγάλη 6η. Κατ' ουσία (υποθέτω) ότι έχω στο μυαλό μου ένα F#m7 το οποίο δεν είναι τίποτ' άλλο από ένα Αmaj6 ή καλύτερα ένα Α13 χωρίς μικρή 7η, η οποία πάντως ξέρω ότι είναι ένα ημιτόνιο πάνω από την "τρέχουσα" τονική μου αν τη χρειαστώ.

Ευχαριστώ συνονόματε. Με έτρωγε να γράψω κάτι γιατί τελευταίως σκέφτομαι πολύ το θέμα του solo εκτός κλιμάκων και καθαρά από την άποψη των νοτών πάνω στις συγχορδίες και το ρόλο που μπορεί να έχει η καθεμιά. Φυσικά οι κλίμακες και ειδικά για την κιθάρα, οι θέσεις, είναι πολύ μεγάλη ευκολία αλλά καμιά φορά αποτελούν και περιοριστικό παράγοντα γιατί φοβόμαστε να βγούμε έξω από τα boxes ενώ ακριβώς εκεί είναι που βρίσκονται μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα ηχοχρώματα.

Σκεφτόμουν τελευταίως τι νότες παίζουμε σε ένα solo πάνω σε ένα κλασσικό 1-4-5 δωδεκάμετρο ας πούμε και είπα να γράψω μια μελωδική ανάλυση για το ρόλο καθεμιάς από τις 12 νότες και πού/πώς μπορεί να παιχτεί. Οπότε αν έχουμε ένα κλασικό 1-4-5 από Α (A7 - D7 - E7), έχουμε τις εξής νότες: C : Μικρή τρίτη του 1, πολύ κλασσική νότα που με micro bend (να μη φτάνει όμως ακριβώς να γίνεται μεγάλη τρίτη) ακούγεται ακόμα ωραιότερα. Πάνω από το 4 έχει ρόλο μικρής έβδομης, φουλ μέσα δηλαδή. Πάνω από το 5 δε θα ακουστεί πολύ καλά μόνη της καθώς είναι μικρή 6. Την περνάμε αλλά δεν καθόμαστε. Εξαίρεση η περίπτωση όπου η μπάντα παίζει #5 στο 5. Θα το ακούσουμε κυρίως σε minor blues βέβαια αυτό. C#: Μεγάλη τρίτη του 1, είναι μέσα δηλαδή στη συγχορδία αλλά αν κάτσουμε εκεί ακούγεται ψιλοξενέρωτη. Μια κλασική εφαρμογή της είναι με hammer on ή slide/micro bend από το C και κατάληξη αλλού. Με pull off από το D δίνει ένα ωραίο mixolydian ύφος στο σόλο οπότε καθαρά θέμα αισθητικής. Πάνω από το 4 είναι μεγάλη έβδομη οπότε δε θα ακουστεί καλά παρά μόνο περαστική και κατά προτίμηση σε ασθενές σημείο ρυθμικά. Το αυτό και πάνω από το 5 όπου είναι μεγάλη 6. D : Καθαρή 4η του 1, δεν είναι για να κάτσουμε πολύ. Τονική του 4, καθόμαστε όσο θέλουμε. Μικρή 7η του 5, επίσης ακούγεται πολύ ωραία. D#: Είναι το blue note (κανονικά Eb αλλά το πάω καθαρά χρωματικά για λόγους ευκολίας κατανόησης). Το βάζουμε παντού και πάντα αλλά περαστικό, είτε σε χρωματική ακολουθία είτε με λεγκάτο. Είναι η πιο χαρακτηριστική blues νότα αλλά δεν είναι για να καθόμαστε. Εξαίρεση αποτελεί αρμονική ακολουθία που περιέχει και το bVI7 (F7) πριν το V7. Εκεί και κατά τη διάρκεια του F δίνει πολύ ωραίο χρώμα αν κάτσουμε. Μόλις μπει το E βέβαια σηκωνόμαστε και την κάνουμε. E: Το 5 του 1 φουλ μέσα. Πάνω απ' το 4 είναι καθαρή 2η/9η επίσης ωραία επιλογή. Τονική του 5, κατασκήνωση. F: Μαζί με το A# είναι οι πιο δύστροπες νότες για αυτή την αρμονική ακολουθία. Σε μινόρε blues, είναι μια χαρά πάνω απ'το 4. Αν το μινόρε blues έχει dominant 5, μπορούμε να το βάλουμε και πάνω στο E ως b9 για tension πριν το γύρισμα στο Am. Σε major/dominant blues δεν κολλάει πουθενά αλλά το περνάμε αν θέλουμε χρωματικά. F#: Μεγάλη 6η του 1, δίνει ωραίο major tension και είναι μέρος μερικών από τις πιο χαρακτηριστικές blues φράσεις. Μεγάλη 3η του 4, φουλ μέσα. 9η του 5, μια χαρά εκτός κι αν η μπάντα έχει δώσει αλλοιωμένο χαρακτήρα στο 5 (#5, #9 κλπ.). G: Μικρή έβδομη του 1, φουλ μέσα. Καθαρή 4η του 4, δεν είναι έξω αλλά δεν είναι και για χόρταση. #9 του 5, αν η μπάντα δεν παίζει το 5 με καθαρή 9η είμαστε safe. G#: Μεγάλη 7η του 1, την αποφεύγουμε. #4/#11 του 4 παρομοίως. Μεγάλη 3η του 5, φανταστική νότα με χαρακτήρα για εκείνο το σημείο. Α: Τονική του 1, καθόμαστε όσο θέλουμε. Καθαρή 5η του 4, καθόμαστε όσο θέλουμε. Καθαρή 4η του 5, μπορούμε να κάτσουμε για tension μια και θα γυρίσει στην τονική όπου να 'ναι ειδικά σε γρήγορα τέμπο. Σε slow blues δεν είναι για κατασκήνωση. A#: Η έτερη πιο δύστροπη νότα σε τέτοιες αρμονικές ακολουθίες. b9 στο 1, μόνο περαστική. #5 στο 4, ακόμα χειρότερα εδώ.#4/#11 στο 5, χάλι μαύρο. Φυσικά ο SRV βρήκε τρόπο να την περάσει και να φτιάξει μια από τις πιο iconic και χαρακτηριστικές blues φράσεις ever που ακόμα, παίζεται από πλήθος κιθαριστών, λάθος. B: Καθαρή 9η στο 1, ωραιότατη. Μεγάλη 6η στο 4, όχι ό,τι καλύτερο αλλά περνάει. Καθαρή 5η του 5, κατασκηνώνουμε. Σημείωση: ΟΛΑ τα παραπάνω καταρρίπτονται στην πράξη καθότι, ως γνωστόν, οι κανόνες στην τέχνη χρησιμεύουν στη θεωρητική εκμάθηση αλλά στην πράξη συχνότατα πάνε περίπατο. Όταν θα έχω χρόνο ίσως κάτσω να γράψω κλιπάκια με παραδείγματα.

Μπράβο παίδες. Αναμένουμε το άλμπουμ.

Μπράβο παίδες. Αναμένουμε το άλμπουμ.

Δεν ξέρω 5 ανθρώπους που να συμφωνούν όλοι για τον ίδιο υδραυλικό, ηλεκτρολόγο και τεχνικό μουσικών οργάνων ότι κάνει καλή δουλειά. Μέχρι 4 όμως ξέρω.

Όσον αφορά elixir για ηλεκτρική τα έχω ξαναπεί: Από τότε που τις γνώρισα δεν κοίταξα αλλού γιατί θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος. Ήχος και αίσθηση μη coated (με άλλα λόγια το coating είναι σα να μην υπάρχει) και διάρκεια στο χρόνο τριπλάσια από οποιοδήποτε μη coated μοντέλο. Να διευκρινίσω ότι μιλάω αποκλειστκά για τις nanoweb. Όσοι τις δοκίμασαν και παραπονέθηκαν για αίσθηση/ήχο το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι έπαιξαν με polyweb που έχει παχύτερο coating. Όσον αφορά το καινούριο μοντέλο optiweb, έχω μερικά σετ αλλά δεν τα έχω δοκιμάσει ακόμα.Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι η αίσθησή μου είναι ότι με το μεγάλο εμπορικό μπαμ, η elixir έκανε την πρώτη corporate μαλαγανιά: Έριξε ελαφρώς την ποιότητα των nanoweb και την original ποιότητα την κυκλοφόρησε ως optiweb (είναι και ακριβότερες). Περισσότερες λεπτομέρειες όταν (σύντομα) θα δοκιμάσω το πρώτο σετ στην τέλε μου. Περί ακουστικής τώρα συντάσσομαι απόλυτα με αυτά που έγραψε ο blue. Ηχητικά υπάρχουν πολύ καλύτερες χορδές από τις elixir αλλά τις ακούς τις πρώτες δύο μέρες και μετά τέλος (ειδικά κάτι bronze μοντέλα). Οπότε και στην ακουστική nanoweb. Προσωπικώς παίζω με 11αρες. 12 που δοκίμασα, το όργανο "πνίγηκε" παρόλο που σαφώς ανέβηκε η ένταση. Αυτά προς το παρόν.

Το σκέφτηκα αλλά μου φάνηκε υπερβολικό τρολάρισμα ειδικά δεδομένου ότι εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να ξεχωρίσω τους ίδιους μου τους μαγνήτες από κλιπς. Αν είχα ξεχάσει τη σειρά που έπαιξα, δύσκολα τα πράγματα.