Jazzjoker

Τις τελευταίες μέρες έχω βρεθεί και πάλι στην αγαπημένη μου θέση να αναζητώ μουσικό για την μπάντα. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, απλά να πω ότι η τυχαία εύρεση ανθρώπων από αγγελία έχει το ενδιαφέρον της από την άποψη των "τύπων" που συναντά κανείς αλλά μπορεί να είναι και εξαιρετικά κουραστική για διάφορους λόγους. Το θέμα όμως το άνοιξα για συγκεκριμένο λόγο, τον εξής: Σε κάθε τέτοιου είδους πρόβα/δοκιμή, δίνουμε 4-5 κομμάτια (πάντα διασκευές και αρκούντως basic/στρωτά για το είδος που παίζουμε) σε κάθε συμμετέχοντα ώστε να έχουμε συγκεκριμένα πράγματα να παίξουμε και να μη χάνουμε χρόνο σε συνεννοήσεις και jams τα οποία ενίοτε δε λειτουργούν καθόλου καλά, ειδικά αν ο υποψήφιος είναι και λιγάκι τρακαρισμένος. Εχθές είδαμε 3 μουσικούς εκ των οποίων κανένας δεν είχε παίξει/ετοιμάσει τα κομμάτια που είχαμε στείλει ενώ ο ένας δεν τα ήξερε καν, δηλαδή δεν τα είχε ακούσει ούτε μια φορά. Η αντιμετώπιση δε, όσον αφορά αυτή την ασυνέπεια, ήταν εντελώς φυσιολογική και από τους 3, δηλαδή σα να μην είχε αναφερθεί καν το γεγονός ότι θα παίξουμε αυτά τα κομμάτια. Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό καθώς το έχω ξανασυναντήσει σε ανάλογες περιπτώσεις. Γενικά είναι μάλλον εξαίρεση ο μουσικός που έρχεται για δοκιμή, να έχει κοιτάξει τα κομμάτια που του στείλαμε. Η δική μου απορία είναι η εξής: Αντιλαμβάνεται κανείς ότι κατ' αυτόν τον τρόπο η πρώτη εντύπωση που δίνει είναι αρνητική; Με το καλημέρα δηλαδή είσαι ασυνεπής. Και οκ να δεχτώ αν κάποιος έχει ξαναπαίξει τα κομμάτια, έχει την εμπειρία/τεχνική στο ιδίωμα ή/και καλό αυτί κλπ. και τα πιάνει στον αέρα και τα παίζει τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Τι γίνεται όμως αν ξεκινάς να παίζεις και με το που μπαίνει ο εκάστοτε υποψήφιος αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα από τα προηγούμενα δεν ισχύει, τουλάχιστον στο επίπεδο που απαιτεί μια πρώτη επαφή. Και τι δεν άκουσα εχθές: τέμπο ό,τι να 'ναι, γκρουβ άλλου κομματιού και για άλλο είδος καθώς και κοινό γκρουβ για όλα, είτε το κομμάτι ήταν κλασικό medium shuffle είτε αργό/βαρύ blues-rock που απαιτούσε λιγότερο "σφιχτό" swing feel. (ναι για ντράμερ μιλάω) Μετά από τέτοιες συνευρέσεις, καταλήγω πάντα να αναρωτιέμαι μήπως τελικά είναι υπερβολική απαίτηση να ζητάς από τον άλλο να έχει τουλάχιστον ακούσει τα κομμάτια που του έδωσες. Απόψης;

Για όποιον δεν έχει καταλάβει 100% τι εστί φαλτσέτο, ήρθα να του δείξω το φως το αληθινό. Η επιτομή του φαλτσέτου είναι φυσικά το παρακάτω: όπως και το 99% των τραγουδιών των μπιτζίζ. Για την Κατερίνα, δε θα πω κάτι λόγω αδυναμίας που της έχω. Μια απορία που μου γεννήθηκε όμως είναι αν η μπάντα έχει κιθάρα (δε φαίνεται κιθαρίστας στο βίντεο) ή το ριφ το παίζει ο πληκτράς. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να μιλάμε για την πιο ψόφια εκτέλεση έβερ του κομματιού. Βέβαια στις μεγάλες πίστες, στα αγγλόφωνα medley που παίζει η μπάντα μέχρι να βγει το όνομα που θα πει τα δικά του, είναι συχνότατατο να ακούγονται εκτελέσεις γνωστών ποπ και ροκ κομματιών σε απόλυτα πρόχειρες ενορχηστρώσεις. Καθόλου παράξενο, αν σκεφτεί κανείς ότι τουλάχιστον κάποια από αυτά τα κομμάτια, έχουν "προβαριστεί" για ένα πεντάλεπτο και κάποιοι από τους μουσικούς μπορεί και να μην τα έχουν ακούσει ποτέ. Φυσικά υπάρχουν και αντίστοιχα προγράμματα που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.

Το κομμάτι είναι πολύ ωραίο και εξαιρετικά ηχογραφημένο/παιγμένο. Ξεχωρίζω τη φωνητική ερμηνεία που είναι ερμηνεία κυριολεκτικά και όχι απλό τραγούδισμα των στίχων. Αλλά και η κιθάρα του σερ όπως είπαν και οι συνάδελφοι από πάνω είναι πολύ καλή, χωρίς πολυλογίες και περιττά σχόλια, με ωραίο ξέσπασμα στο σόλο του τέλους. Πλήκτρα και ρυδμ σέξιον άψογοι επίσης.

Έτσι είναι. Και μάλιστα να παίξεις και τόσο καλά και σε πλήρη αρμονία με την υπόλοιπη μπάντα.

Είναι προφανές ότι ήταν συνεννοημένο. Το τι βαθμός συνεννόησης υπήρξε, είναι το μόνο θέμα που μπορεί να συζητήσει κανείς. Θεωρώ ότι το πιο πιθανό είναι ότι γνωρίστηκαν πριν το live και ο Keith του είπε "πέρνα κι απ' το soundcheck να τζαμάρουμε" κι αφού είδε ότι ο πιτσιρικάς το 'χει, κανονίστηκε και το ανέβασμα.

Στα win 10 by default το kernel αρχείο είναι προ-φορτωμένο και έτσι όταν κάνεις shutdown ουσιαστικά δεν είναι πλήρες αλλά ένα είδος enhanced sleep mode ώστε στην εκκίνηση να φορτώνει το λειτουργικό πολύ γρήγορα. Δεν ισχύει το ίδιο και με restart γι' αυτό και όταν κάνεις restart, το λειτουργικό χρειάζεται παραπάνω χρόνο για να φορτώσει. Απενεργοποιώντας αυτή τη fast startup λειτουργία, κάποια θέματα με drivers και ασυμβατότητες, κάποιες φορές λύνονται. Αυτό που χάνεις βέβαια είναι η ταχύτατη φόρτωση των windows στο άνοιγμα.

Δύο είναι οι ενδεχόμενοι υπαίτιοι σε τέτοιες περιπτώσεις κολλημάτων: 1. Αυτό για το οποίο σε ρώτησε και ο dim παραπάνω, δηλαδή η θύρα usb. Γενικά τα audio interfaces δεν τα πάνε καλά με τις usb 3 αλλά αφού ήδη δοκίμασες και τις άλλες, προφανώς δεν είναι η λύση σου. 2. Κάποιο conflict με την onboard κάρτα ήχου της motherboard. Καλό θα ήταν να την απενεργοποιήσεις από το BIOS, τουλάχιστον για να δοκιμάσεις αν αυτό λύνει το πρόβλημα. Αν ούτε το 2 αποτελεί λύση, προσωπικά θα δοκίμαζα να απενεργοποιήσω και το fast startup των 10, γιατί κι αυτό είναι υπεύθυνο για παντός είδους προβλήματα.

Να 'σαι καλά Γιώργο. Τυχαία το βρήκα. Εκτός του ότι σα σύνθεση το θεωρώ αριστούργημα, η εκτέλεση έχει μια ατμόσφαιρα σαν να ηχογραφήθηκε πριν 50-60 χρόνια. Αν μου έλεγαν ότι είναι από κάποιον solo δίσκο του Bill Evans, άνετα θα το πίστευα.

Το κείμενο δε μιλάει για το μουσικό ποιόν του Phil Collins. Με αφορμή τη γνώμη του γράφοντα για αυτό, τον βρίζει σε προσωπικό επίπεδο. Εμένα δε με ενοχλεί καμία μουσική κριτική, όσο εμπαθής και να είναι. Αλλά με εφαλτήριο τη μουσική παραγωγή κάποιου, να αποφαίνεσαι ότι είναι ένα άθλιος παλιομαλάκας, είναι όπως έγραψα και πιο πάνω ή στεγνή τρολιά ή προσωπικό θέμα μεταξύ σας. Εγώ θα σε φάω γιατί απλά δεν πιστεύω ότι ταυτίζεσαι με το κείμενο. Δεν είναι ούτε δουλειά μου ούτε πρόθεσή μου να υπερασπιστώ κανέναν Phil Collins, αλλά αυτά: απλά δεν είναι ούτε επιχειρήματα, ούτε σοβαρά και δεν πιστεύω ότι μπορεί να ταυτίζεσαι, εκτός κι αν και σε σένα έχει κάνει κάτι προσωπικά.

Όλο αυτό το παραλήρημα μίσους δικαιολογείται μόνο σε δύο περιπτώσεις: 1. Αν είναι απλά κάποιου είδους τρολάρισμα. 2. Αν ο Phil Collins έχει κάνει (πολύ) κακό, σε προσωπικό επίπεδο, στον γράφοντα. Κατά τ' άλλα, τα γνωστά περί μουσικών προτιμήσεων: κολοκυθόπιτα.

Κι εγώ λίγες σχετικά συναλλαγές έχω κάνει. 99% πωλήσεις, ζήτημα είναι να έχω αγοράσει ένα-δυο μεταχειρισμένα πετάλια. Ως πωλητής είμαι ψυχαναγκαστικά σαφής στις αγγελίες που βάζω, απλά έχω δεχτεί ότι ο περισσότερος κόσμος δεν διαβάζει το κείμενο, ειδικά αν είναι κάπως μεγάλο. Απαντώ σε όλους ανεξαιρέτως πάντως, ακόμα και αυτούς που προτείνουν ανταλλαγή με playstation 2 και ένα διαρκείας για ΠΑΣ Γιάννενα. Εκεί που έχω δει τα πάντα από συμπεριφορές, από απλή αγένεια και ασυνέπεια μέχρι σοβαρή ψυχασθένεια, είναι όποτε έχω βάλει αγγελία αναζήτησης μουσικού για την μπάντα. Κάποτε θα κάτσω να γράψω ένα βιβλίο για τις εμπειρίες μου από πρόβες-οντισιόν και θα πάρω πούλιτζερ.

Και παίζει και με Revstar το παιδί.

Πήρα ποπ κορν μεσημεριάτικα.

Αυτό που για μένα έχει ενδιαφέρον σε τέτοια θέματα και το έχω ξαναγράψει, είναι το γιατί ΠΑΝΤΑ αυτές οι λίστες αφορούν ηλεκτρικούς κιθαρίστες (άντε και μια στα δέκα χρόνια, τους ροκ ντράμερ) ενώ δεν μπαίνουν καν στον κόπο να το ξεκαθαρίσουν ότι μιλούν για ηλεκτρική κιθάρα. Οι λίστες καθεαυτές και γενικώς οι λίστες που επιχειρούν ποσοτική τοποθέτηση και δεν έχουν να κάνουν με απόλυτες τιμές, με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Εν ολίγοις θα καταλάβαινα λίστα ηλεκτρικών κιθαριστών ανάλογα με τις πωλήσεις που έχουν κάνει στην καριέρα τους. Θα καταλάβαινα επίσης λίστα ηλεκτρικών κιθαριστών με σειρά ύψους (οι 50 ψηλότεροι) ή μέσου βάρους (οι 50 χοντρότεροι). Αλλά γιατί βρισκόμαστε μονίμως σε κουβέντα για τους ηλεκτρικούς κιθαρίστες; Αυτό είναι το όποιο θέμα προκύπτει και μπορεί να έχει κάποιο ζουμί στην όλη ιστορία. Τα υπόλοιπα είναι φλούδια από καθαρισμένα φρούτα που έχουμε φάει και ήδη χωνέψει (wtf?).

Αδερφούς ΚΑΤΣΑΜΠΑ δε βάλανε.

Διαβάζοντας όλες τις ενδιαφέρουσες απόψεις, ανεξάρτητα με το αν συμφωνώ, παραθέτω μια-δυο σκέψεις ακόμα (σεντόνι): Από την απαρχή του internet και μέχρι τώρα, υπήρχε ένα βασικό "δικαίωμα" του χρήστη το οποίο ήταν αποτέλεσμα της φύσης του μέσου: η ανωνυμία. Και δεν εννοώ φυσικά μόνο τη δυνατότητα να περιφέρεσαι online χωρίς να χρειάζεται να δίνεις το όνομά σου αλλά γενικότερα οποιαδήποτε πληροφορία για εσένα. Μπορούσες να είσαι ένα "φάντασμα" αν το επέλεγες. Αυτή η ιδιότητα της online δραστηριότητας ήταν κομμάτι της γοητείας του μέσου, σε αντίθεση με τον "πραγματικό" κόσμο όπου ως φάντασμα δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Το θέμα είναι ότι με την εξέλιξη του μέσου και τη ραγδαία αύξηση της δραστηριότητας που έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι αποκλειστικά ψυχαγωγική όπως ξεκίνησε, οι δύο κόσμοι πλέον εμπλέκονται. Στο μέλλον αυτό θα συμβαίνει ακόμα περισσότερο ενώ κάποια στιγμή, κατά πάσα πιθανότητα, θα πάψουν να είναι δύο διαφορετικά states ύπαρξης ας πούμε του τύπου πραγματικότητα - τεχνητή πραγματικότητα. Όσο πλησιάζουμε αυτή την εξέλιξη, τόσο χάνεται το δικαίωμα της ανωνυμίας. Εκ των πραγμάτων και σιγά-σιγά, όπως στον πραγματικό κόσμο κάποιος χωρίς ταυτότητα μπορεί να έχει πολύ περιορισμένη δραστηριότητα, αναλόγως και στον online κόσμο χρειάζεται να είσαι κάποιος. Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω την παράτυπη/παράνομη απόκτηση προσωπικών πληροφοριών από οποιαδήποτε online οντότητα, δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι στον "πραγματικό" κόσμο δεν μας πολυαπασχολεί (πια;) ποιος και πώς απέκτησε και χρησιμοποιεί/αξιολογεί τα προσωπικά μας δεδομένα. Πολύ απλό παράδειγμα: οι περισσότεροι από εμάς δε θα πολυσκάσουμε που ο προσωπικός μας τηλεφωνικός αριθμός (μη επαγγελματικός) έχει δοθεί στους πάντες χωρίς να έχουμε συναινέσει. Γιατί είναι μικρότερης σημασίας γεγονός ότι με παίρνουν στο κινητό για προώθηση προϊόντων εταιρίες στις οποίες ουδέποτε έδωσα το κινητό μου και οι οποίες ξέρουν πώς με λένε και τι τηλεφωνική σύνδεση/internet έχω, ενώ είναι μέγα θέμα το ότι η google ξέρει τι μουσική μου αρέσει και πόσο χρονών είμαι; Το πρώτο σίγουρα θα με ενοχλήσει αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις απλά θα το ξεχάσω μέχρι το επόμενο τηλεφώνημα ή απλά θα σταματήσω να απαντώ σε μη αναγνωρίσιμους αριθμούς. Το αυτό και για τα promo sms. Στη δεύτερη περίπτωση, η ανησυχία για τη διαρροή των προσωπικών μου δεδομένων είναι πολύ μεγαλύτερη και με προεκτάσεις. Άλλο παράδειγμα: με τη συναίνεσή μου, τράπεζες στις οποίες διατηρώ λογαριασμούς, γνωρίζουν το ΑΦΜ μου. Το αποδεικτικό στοιχείο που ζήτησαν και συναίνεσα να τους παρέχω είναι το εκκαθαριστικό του εισοδήματός μου. Η τράπεζα δεσμεύεται νομικά να μη χρησιμοποιήσει την έξτρα πληροφορία, δηλαδή το ετήσιο εισόδημά μου και το φόρο που πλήρωσα. Έχει κανείς αμφιβολία ότι βάση αυτού του εγγράφου είναι ήδη κατηγοριοποιημένος σε λίστες με εισοδηματικά κριτήρια η οποία χρησιμοποιείται για ένα σωρό άλλους λόγους; Με λίγα λόγια: Καμία πληροφορία δεν είναι ασφαλής και σε κανένα μέσο μετάδοσης, είτε αυτό είναι αυτί-στόμα είτε online φόρμα συμπλήρωσης. Προφανώς και στον online κόσμο οι δυνατότητες μετάδοσης είναι απείρως μεγαλύτερες αλλά δεν παύει να ισχύει αυτό: από τη στιγμή που η πληροφορία κοινοποιείται, είτε στη γυναίκα μου, είτε στην παρέα μου, είτε στον browser μου και όσα εχέγγυα ιδιωτικότητας και αν έχω απαιτήσει, παύει να είναι "ασφαλής" από ευρύτερη κοινοποίηση. Νομίζω ότι στον ακόμα νέο online κόσμο που αναπτύσσεται μπροστά στα μάτια μας, απλά θα το συνηθίσουμε και θα σταματήσει να μας φοβίζει. Το κατά πόσο αυτό θα έχει περισσότερα οφέλη ή ζημίες, απομένει να το δούμε.

Όχι βρε συ. Εννοώ ότι κατέβασα μόνο τη μπάσα πλευρά του μαγνήτη. Την άλλη δεν την πείραξα καθόλου.

Το δοκίμασα ήδη στο σπίτι αλλά όχι διεξοδικά ακόμα. Το πρόβλημα που συνάντησα είναι ότι στο ύψος που τα polepieces του neck σταματούν να δίνουν τόσα μπάσα, οι τυλιχτές είναι πλέον αδύναμες ηχητικά. Θα δοκιμάσω αυτό που γράφει ο SF ως full reset:

Κάνω ένα μικρό update για όποιον ενδιαφέρεται μια και εχθές η κιθάρα έπαιξε την πρώτη της πρόβα. Υπέρ: - Υπέροχος vintage ήχος από τους low output humbuckers. Transparent και με χαρακτήρα ακόμα και με μπόλικο gain. - Το volume της κιθάρας, το οποίο με τις fender δεν το ακουμπάω σχεδόν ποτέ, καθαρίζει απίστευτα καλά τον βρώμικο ήχο και με πολύ σταδιακή εξασθένηση. Μπορείς άνετα να βγάλεις σετ με φουλ gain και να ρυθμίζεις αποκλειστικά από το volume. - Απόλυτα καθαρό παίξιμο σε όλο το μήκος της ταστιέρας. Fret buzz, πνιγμένες νότες σε σηκώματα κλπ. πουθενά και τίποτα. - Δεν ξεκουρδίζει με τίποτα ακόμα και με έντονη χρήση του bigsby. - Καλό βάρος για όρθιο παίξιμο, ελαφρύτερη από τις strat μου. - Αν και διάβασα περί neck dive σε διάφορα reviews, δεν κατάλαβα τίποτα τέτοιο. Η κιθάρα στέκεται μια χαρά και στη θέση που πρέπει ακόμα και χωρίς να την ακουμπάς. Την ώρα του παιξίματος, καμία στήριξη από το αριστερό χέρι δε χρειάζεται. Κατά: - Ο neck μαγνήτης στις μπάσες μι και λα βγάζει υπερβολικά μπάσα σε σημείο που μπορεί να γίνει ενοχλητικό. Αυτό με δεκάρες χορδές και σε όλους τους ενισχυτές που τη δοκίμασα. Στο στούντιο που παίζω σ' έναν Marshall JCM 2000 με 4Χ12, το μπάσο στο EQ ήταν στο 0 και τα μεσαία στο 1. Η κιθάρα ήρθε με 10άρες πάνω και με 10άρες elixir αντικαταστάθηκαν. Θα δοκιμάσω και 9 να δω τι γίνεται. - Κάτι που ανέφερα και αρχικά: Το tension των χορδών είναι μεγαλύτερο από το σύνηθες (strat-tele), υποθέτω λόγω bigsby και του έξτρα μήκους χορδής που χρησιμοποιείται από τον μηχανισμό. Με δεκάρες, σε στάνταρ κούρδισμα η κιθάρα δίνει αίσθηση μεγαλύτερου gauge και θέλει τσαμπουκά από το αριστερό χέρι. Προσωπικά δεν έχω θέμα μια και οι στρατ μου φοράνε 11 αλλά για κάποιον που είναι συνηθισμένος σε κλασσικά μοντέλα και παίζει με 9 ή 10, μπορεί να είναι πρόβλημα.

Νομίζω και θέλω να πιστεύω ότι είναι one off και τέλος. Χωρίς να έχω οποιαδήποτε ειδική γνώση, το να αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο μια απλή φωτογραφία, χωρίς να συνοδεύεται π.χ. από απόδειξη πληρωμής εισιτηρίου, δεν μπορώ παρά να το εκλάβω ως λάθος λόγω άγνοιας. Λανθασμένη απονομή δικαιοσύνης.

Αυτό δεν είναι τίποτα. Πού να κρυβόμασταν άμα θεσπιζόταν ως τεκμήριο ο μουσικός εξοπλισμός και γίνονταν δεκτά ως αποδεικτικά στοιχεία φωτογραφίες και βίντεα. Όλοι με τη μολότωφ ανά χείρας θα ήμαστε.

Δεν το έχεις σκεφτεί καλά. Χωρίς κανέναν έλεγχο online παρουσίας με δισεκατομμύρια ανθρώπους στον ψηφιακό κόσμο ανά πάσα στιγμή, η συκοφαντία και η δυσφήμιση είναι στάλα στον ωκεανό του τι μπορεί να κάνει κάποιος κακοπροαίρετος.