Jazzjoker

Τα στιχουργικά-συνθετικά πνευματικά δικαιώματα είναι μεγάλο κονδύλι και είχε γίνει ακόμα μεγαλύτερο επί ΑΕΠΙ αφού είχαν φτάσει να απαιτούν συνδρομή από περίπτερα και κομμωτήρια που είχαν ραδιόφωνο. Σε κάθε περίπτωση και ειδικά στην Ελλάδα, ένας οργανισμός/εταιρία που είναι σε στενή συνεργασία με το κράτος, διαχειρίζεται λεφτά και δεν ελέγχεται ποτέ, είναι μοιραίο να φτάσει να κολυμπάει στη διαφθορά. Ας ελπίσουμε ότι ο νέος οργανισμός που μόλις αδειοδοτήθηκε από το ΥΠΠΟ (ΕΔΕΜ) και ουσιαστικά περνά τη διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων στους ίδιους τους δημιουργούς, θα έχει καλύτερη τύχη. Αν και χωρίς καμία αμφιβολία, έκτροπα θα γίνουν και εκεί.

Κυρίως λόγω ΑΕΠΙ. Αλλά θα σε μαλώσω και Δευτέρα με τον κηδεμόνα σου. Δε δικαιολογείσαι να δηλώνεις άγνοια περί της κατάστασης των μουσικών πνευματικών δικαιωμάτων στη χώρα και το μπάχαλο που έγινε με αυτή την ιστορία τα τελευταία 2-3 χρόνια. Τα 'χουμε πει κι εδώ μέσα αρκετές φορές. Μας αφορά όλους λόγω ιδιότητας (έστω χομπίστικης) κι ας μην είχαμε προσωπικά παρεδώσε με τα πνευματικά δικαιώματα.

Δεν είναι θέμα ασυνεννοησίας. Είναι θέμα ασυδοσίας με την οποία λειτουργούσε ο χώρος τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα.

Αν οι πληροφορίες του άρθρου είναι ακριβείς, εγώ κατάλαβα τα εξής: Ο Βρεττός "φέρεται" να αγόρασε από την ΑΕΠΙ το δικαίωμα της διασκευής (το άρθρο δε μας ξεκαθαρίζει αν υπήρχε όντως άδεια και κατά πόσο ήταν επίσημη/νόμιμη). Ο Ζερβουδάκης, ως εγγεγραμμένος δημιουργός, είχε παραχωρήσει τη διαχείριση των πνευματικών του δικαιωμάτων στην εταιρία. Δε γνωρίζουμε τι είδους συμβόλαιο είχε με την ΑΕΠΙ (δεν είχαν όλοι οι δημιουργοί τα ίδια συμβόλαια) και κατά πόσο είχε ο ίδιος διατηρήσει λόγο στις αδειοδοτήσεις για εμπορική εκμετάλλευση του έργου του. Ο Ζερβουδάκης προσέβαλε το δικαίωμα του Βρεττού και κέρδισε. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο έπαιξε ρόλο στην τελική απόφαση η παρακμή της ΑΕΠΙ, οι αποκαλύψεις περί μασαμπούκας και μη καταβολής των συμφωνηθέντων στους δημιουργούς. Τι παίζει να έγινε (από τα συμφραζόμενα): Μίλησε ο Βρεττός με την ΑΕΠΙ και αφού κατέβαλε τα δέοντα πήρε προφορική άδεια και "μη σε νοιάζει για τον Ζερβουδάκη". Δεν του έκατσε.

Ο Τζο με το ιδρωμένο κοστούμι, τα γυαλιά ηλίου και το κολλημένο μαλλί είναι η απόδειξη του τι ζημιά μπορούν να κάνουν τα μέσα εγγραφής που δεν ελέγχονται απ' τον καλλιτέχνη.

Λάθος κάνεις. Ούτε θα έγραφα ποτέ σε τέτοιο τόνο για εσένα, ό.τι άποψη κι αν εξέφραζες.

Αυτό που δεν παύει ποτέ να μου κάνει εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία κάποιος εκφράζει άποψη ειδήμονα χωρίς να έχει ιδέα για τι μιλάει. Προσωπικώς δικαιολογώ οποιαδήποτε ανοησία μέχρι και τα middle 20s όπου το μυαλό δουλεύει υπερωρίες ειδικά για να σκέφτεται χαζομάρες. Από εκεί και πέρα είσαι απολύτως υπεύθυνος για την κάθε βλακεία που εκφράζεις.

Το snap to grid είναι αυτό που ψάχνεις. Ενεργοποιημένο, όλα τα clips που μετακινείς ή κάνεις paste κολλάνε σε συγκεκριμένα σημεία του μέτρου (αυτό ρυθμίζεται από το πλαίσιο ακριβώς από κάτω του). Απενεργοποιημένο, μετακινείς και κάνεις paste ελεύθερα.

Μπιλ, επειδή έχω αγοράσει κατά καιρούς άπειρα και διαφόρων υλικών: Αν η κιθάρα που θα το χρησιμοποιήσεις έχει χαμηλό action, το λεπτό γυαλί είναι μάλλον μονόδρομος (προσοχή στις πτώσεις, σπάνε πανεύκολα). Αν όχι, προσωπικώς θεωρώ ότι τον καλύτερο ήχο σε ηλεκτρική τον βγάζουν τα κεραμικά.

Γενική συμβουλή: Μην αγοράζετε λάπτοπ εκτός κι αν έχετε πραγματικά ανάγκη φορητότητας ή/και θέμα χώρου. Όλα είναι ακριβότερα και δυσκολότερα με λάπτοπ.

Η δεύτερη στρατ είναι αλητεία μεγάλη.

Το είδα κάτι μέρες πριν και είναι όντως πολύ ενδιαφέρον. Για μένα το πιο ωραίο που λέει και το οποίο ενστερνίζομαι απόλυτα είναι ότι όταν παίζεις μες στο γκρουβ, ακόμα και τα "έξω" ακούγονται "μέσα". Κι εγώ αν και περισσότερο Mixolydian ηχόχρωμα έχει παρά Lydian. Για τα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, η μεγάλη τρίτη και η μικρή 7η κάνουν μπαμ περισσότερο από το #4 όπως στην απλή Lydian. Εκτός των άλλων, στο blues, είναι για μένα "go-to" κλίμακα (mode σωστότερα) σε όλα τα εκείνα τα bVI7 που λύνονται στο V7.

Και βεβαίως να πούμε ότι υπάρχει πια εδώ και αρκετά χρόνια μουσική βιντεοκοινότητα που ασχολείται ακαταπαύστα με εξοπλισμό, "ήχο", έξυπνους τρόπους να..... (συμπληρώνετε ό,τι θέλετε), τρικ για home recording, δοκιμές, ξανά δοκιμές, συναντήσεις και ατελείωτες συζητήσεις, reaction videos, ανάλυση παιξιμάτων, αρμονική ανάλυση της εμπορικής επιτυχίας και ένα εκατομμύριο άλλα πράγματα που προκύπτουν όταν πρέπει να ανεβάζεις 5 βίντεο την εβδομάδα και έχεις να ταΐσεις views. Και αν ψάξεις να ακούσεις καμιά μουσική από όλον αυτόν τον κόσμο, δε βρίσκεις τίποτα.

Έκανες clean install ή έβαλες τα 10 από πάνω; Αν έκανες το δεύτερο, φοβάμαι ότι το θέμα με τα projects του cubase δε θα είναι το μόνο. Επίσης τα 10 είναι κατεβασμένα/σπασμένα κι αυτά; Αν ναι, ακόμα χειρότερα.

Η τάση των χορδών και η αίσθηση στα χέρια μας και την πένα παίζουν μάλλον μεγαλύτερο ρόλο από τον ήχο του gauge. Π.χ. τι να το κάνω αν η στρατ μου, θερίζει ηχητικά με 13άρες αλλά δεν μπορώ να σταυρώσω νότα; Ο SRV που είναι ίσως το πιο συχνά αναφερόμενο όνομα όταν γίνεται λόγος για πάχος χορδών, κυνηγούσε τα χοντρά gauges κυρίως γιατί είχε ανώμαλα ακούραστο αριστερό χέρι ενώ η δύναμη που βάραγε με το δεξί ήταν επιπέδου καρφώματος σε οικοδομή. O signature στρατ ήχος του που οφείλεται, εν μέρει, στις θηριώδεις τυλιχτές, ήταν μάλλον collateral αποτέλεσμα της τάσης που τον βόλευε.

+++ Μακράν. Δηλαδή έβγαλες έναν ωραίο ήχο (δεδομένου του direct φυσικά) που βασίστηκε κυρίως στα έμπειρα χέρια σου και μετά ήρθαν τα plugins και έθαψαν ό,τι vibrant είχε το αρχικό παίξιμο.

Ξεκίνησα να το παρακολουθώ με ενδιαφέρον. Στα συν ότι το βίντεο δεν είναι δυόμιση ώρες και ότι ο Μπιάτο δε μιλάει τις 2 απ' αυτές ξεκινώντας από τη φυσιολογία του Κρο Μανιόν για να καταλήξει στο gauge που έπαιζε ο SRV. Μετά κατάλαβα ότι πάνε να κάνουν ηχητική σύγκριση χορδών με τη βρώμα του ενισχυτή τέρμα. Κάπου εκεί το έκλεισα.

Ετεροχρονισμένα κάτι που το έχω γράψει και παλιότερα αλλά είναι πολύ σημαντικό: Όποια έκδοση windows κι αν τρέχουμε, αν ο υπολογιστής είναι συνδεδεμένος στο internet, εγκαθιστούμε ΟΛΑ τα recommended updates του λειτουργικού. Τα μόνα που μπορούμε να προσπεράσουμε με ασφάλεια είναι τα optional (win xp-7-vista). Το ότι τα windows updates είναι κακόβουλα, χαλάνε το λειτουργικό ή είναι για να μας παρακολουθεί η microsoft και λοιποί μύθοι, έχουν καταστρέψει πολλά συστήματα. Ναι η microsoft (μεταξύ άλλων) μας "παρακολουθεί" κανονικότατα εδώ και χρόνια με ή χωρίς updates. Και δεν το κάνει εκ μέρους της λέσχης μπίλντεμπεργκ και των ιλουμινάτι αλλά κυρίως για να "πουλάει" τα online καταναλωτικά προφίλ μας για να βλέπουμε διαφημίσεις που έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες για κλικ από εμάς και ακόμα περισσότερο για ένα βήμα μετά το κλικ, δηλαδή την αγορά προϊόντων. Ακόμα κι αν ο υπολογιστής είναι offline, πολλά προβλήματα συμβατότητας hardware και λειτουργίας τοπικού δικτύου λύνονται με τα windows updates. Αν τώρα είμαστε υπεργνώστες και ξέρουμε ΑΚΡΙΒΩΣ τι χρειάζεται να εγκαταστήσουμε και τι όχι, πάσο. (και λέγοντας "ξέρουμε" δεν εννοώ να έχουμε διαβάσει 2-3 άρθρα από το search του google "which win updates to not install")

Τι να κάνουμε κύριοι συνάδελφοι, ο κόσμος θέλει να ακούει ΦΩΝΗ. Έτσι έχει "εκπαιδευτεί".

Προφανώς και σε καταλαβαίνω. Όπως κι εσύ αντιλαμβάνεσαι φαντάζομαι, η ουσία (στην προκειμένη ο ήχος), παίζει πολύ μικρότερο ρόλο από το "περιτύλιγμα" στον κόσμο των social media. Το παράδοξο (και ενδιαφέρον) είναι ότι το ίδιο ακριβώς ισχύει και για κανάλια που πραγματεύονται το ίδιο το περιτύλιγμα.

Το πρώτο βήμα προς τη δημοφιλία είναι η τραγική συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε τόσο δημοφιλείς όσο θα έπρεπε.

Συμφωνούμε. Καταλαβαίνω πώς το εννοείς. Η δική μου ένσταση είναι ότι δεν υπάρχει "πρέπει". Το ίδιο λέμε εν ολίγοις, από διαφορετική σκοπιά.

Αν και πάμε offtopic, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Στη ζωή, είτε μιλάμε για επαγγελματική δραστηριότητα είτε για ό,τι άλλο, σε πολύ λίγους σχετικά τομείς υφίσταται μετρήσιμη και αντικειμενική αξία για το άτομο. Ο καθένας παίρνει, κυρίως, αυτό που πιστεύει ότι αξίζει και διεκδικεί καλύτερα από τον ανταγωνισμό. Αυτό εντός κάποιων ορίων λογικής προφανώς, δηλαδή αν εγώ πιστεύω ότι αξίζω να γίνω πρόεδρος των ΗΠΑ, όσο κι αν το διεκδικήσω, δε θα το πετύχω ποτέ. Απλά η εικόνα της αξίας που έχουμε για τους ανθρώπους είναι, σε πλειοψηφικό βαθμό, καθρέπτισμα της αξίας που πιστεύουν ότι έχουν. Να το πω και λίγο μπακάλικα, πιο προσανατολισμένα στο μουσικό πεδίο. Πολύ συχνά, ο καλύτερος μουσικός, δε θα πάρει τη θέση. Θα την πάρει ο λίγο χειρότερος ο οποίος όμως προωθεί τον εαυτό του αποτελεσματικότερα. Γενικά ως είδος, δεν έχουμε πολύ καλή σχέση με την ουσία των πραγμάτων (αντικειμενικότητα). Είμαστε συναισθηματικά όντα που σημαίνει ότι εντυπωσιαζόμαστε, συγκινούμαστε, παθιαζόμαστε και κυρίως πιστεύουμε με ένταση πράγματα που δε βασίζονται πουθενά. Ωραία όλα αυτά αλλά απ' την άλλη θολώνουν τα νερά.

Μου κάνει εντύπωση που σου φάνηκε έτσι. Προσωπικά μου ακούγεται λεπτός και άδειος. Το ηχόχρωμα που μας χωρίζει πάντως οφείλεται περισσότερο στους lace sensors παρά σε όποιο chorus ή phaser χρησιμοποιεί νομίζω.