Jazzjoker

Τα προβλήματα που περιγράφεις με το midi μάλλον οφείλονται σε conflicts του midi setup. Πήγαινε Edit->Preferences->MIDI Devices και πες μας τι βλέπεις εκεί επιλεγμένα. Όσον αφορά tracks που ακούς αλλά δε βλέπεις, μια πιθανότητα είναι να έχεις κάνει hide track κατά λάθος. Μπορείς να το αναιρέσεις από tracks->show all tracks and buses.

Δεν περνάει το μήνυμα έξω, αυτό είναι το θέμα. Ο μέσος ακροατής/θεατής όπως λες, απλά δε θα κάτσει να το δει μετά τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα γιατί είναι σαν κακό μονόπρακτο και ο πολύς κόσμος τα βαριέται αυτά.

Αυτή η κοπέλα ήθελε (και καλά έκανε) να πει με έντονο τρόπο ότι η καλλιτεχνία είναι ισότιμο επάγγελμα με τα υπόλοιπα αλλά αντιμετωπίζεται ως κατώτερο. Ως εδώ καλά. Στο δρόμο, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την επιθυμία της να δείξει ότι είναι καλή ηθοποιός. Το αποτέλεσμα είναι ένας στομφώδης μονόλογος που δεν επιτυγχάνει κανένα από τους δύο στόχους του δυστυχώς.

Συμπάθησα τον μποναμάσα να φανταστείς. ?

Ποστάρω το παρόν live για τον εξής λόγο: Αν ποτέ δείτε σε κανά βίντεο τον εαυτό σας να παίζει λάιβ κι ακούσετε καμιά πράσινη και δεν ξέρετε πού να κρυφτείτε, απλά ανοίξτε το βίτεο που σας χαρίζω και ξεκινήστε από το πρώτο σόλο του Sambora που αρχίζει στο 2:58. Παρακαλώ.

Έτσι είναι. Αυτό γίνεται για δύο λόγους κυρίως: 1. Οι μεταφορείς παίρνουν ψίχουλα για να γυρνάνε όλη την ΑΘήνα από το πρωί ως το βράδυ. 2. Τους δίνουν μπόνους (έξτρα ψίχουλα) για την ταχύτητα των παραδόσεων. Τις εταιρίες δεν τις νοιάζει η ποιότητα της υπηρεσίας αλλά η ποσότητα. Στους αριθμούς, μπορεί πολλοί να μην παρέλαβαν, αλλά στη σούμα "εξυπηρετήθηκε" ένας τεράστιος αριθμός παραληπτών σε μία μέρα. Ανταγωνισμός δεν υπάρχει ουσιαστικά σε αυτή την αγορά γιατί τα "σωστά" κούριερ είναι πολύ ακριβότερα οπότε τα φτηνά ανταγωνίζονται για την ταχύτητα και όχι για την επιτυχία της παράδοσης. Βέβαια υπάρχει κι η άλλη πλευρά του νομίσματος που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Είναι πολύς κόσμος που απαιτεί να τους περιμένει ο μεταφορέας απ' έξω ενώ εκείνοι φτιάχνουν τα μαλλιά τους ή που δεν έχουν δηλώσει ότι το κουδούνι δεν έχει το όνομά τους και ένα σωρό άλλα εμπόδια και δυσκολίες στη βάρδια ανθρώπων που τρέχουν σαν τους Βέγγους για να πληρωθούν αυτά που έπαιρνε ο Βέγγος ως γκαρσόνι.

Προσωπικά έχω την τύχη να μπορώ να δουλεύω απ' το σπίτι. Αυτό από τη μία σημαίνει ότι, προς το παρόν, το εισόδημά μου δεν πλήττεται αλλά από την άλλη πρέπει να είμαι καθημερινά ένα 8ωρο μπροστά στον υπολογιστή non-stop. Μόλις τελειώσω, το μόνο που δεν έχω όρεξη να κάνω είναι να κάτσω κι άλλο μπροστά στο PC. Οπότε recordings και τέτοια τα αποφεύγω, τουλάχιστον τις καθημερινές. Επίσης ο εγκλεισμός έχει φέρει και τον από κάτω γκρινιάρη γείτονά μου μόνιμα στο σπίτι του ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες έλειπε συνέχεια. 'Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι έχουμε εντελώς διαφορετικά ωράρια: αυτός ξυπνάει μεσημέρι, εγώ χαράματα οπότε τις πιο παραγωγικές μου ώρες που είναι οι πρωινές, δεν μπορώ να ανοίξω ενισχυτή γιατί με το παραμικρό έχω παράπονα. Εξ ου και πλέον έχω στραφεί αρκετά στο amplitube , πράγμα που με ξενερώνει αρκετά γιατί με τα ακουστικά δεν έχω ποτέ τον ήχο που θέλω αλλά και γιατί η διαφορά αυτού που ακούω με το ηχογραφημένο αποτέλεσμα είναι πολύ μεγάλη όταν ακούσω τα tracks από τα μόνιτορ. Όμως παίζω πολύ περισσότερο και μελετάω αρκετά. Η μπάντα είναι στον πάγο φυσικά και τώρα συζητάμε μήπως κάνουμε τίποτα ηχογραφήσεις εκ του μακρόθεν δηλαδή να γράψει ο καθένας τα parts του και να φτιάξουμε ένα ντεμάκι με νέα κομμάτια. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάτσω να γράψω οδηγούς για καμιά δεκαριά κομμάτια, πράγμα που χρονικά μπορεί να γίνει μόνο ΣΚ. Κατά τ' άλλα απολαμβάνω την ησυχία της Αθήνας, προφανώς βγαίνω ελάχιστα και μόνο για τα απαραίτητα, όχι πολύ λιγότερο απ' ό,τι και πριν δηλαδή. Με τους ανθρώπους μου μιλάμε καθημερινά και συχνά πια με video calls, πράγμα που δεν κάναμε ποτέ ως τώρα. Είμαι μια χαρά και δεν γκρινιάζω για τίποτα γιατί ξέρω ότι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που περνούν πολύ άσχημα και θα περάσουν ακόμα χειρότερα όταν λήξει ο συναγερμός. Ευελπιστώ ότι όλη αυτή η πρωτοφανής ιστορία θα δώσει μια γερή κλοτσιά στην ανθρωπότητα ώστε να υπάρξει αναθεώρηση πολλών πραγμάτων που είχαν σαπίσει. Ειδικά η μαζική και μανιώδης ενασχόληση με το περιτύλιγμα, αυτό που φαίνεται και καθόλου αυτό που είναι, στάση που οδηγεί και στις αντίστοιχες επιλογές που επηρεάζουν και τους άλλους. Με λίγα λόγια, αυτό που μάθαμε και περάσαμε και στη νεότερη γενιά ότι η ζωή είναι ένα ασταμάτητο χαχάνισμα και ότι η ανοησία είναι ζητούμενο. Θεωρώ ότι η σύγχρονη πληγή τoυ ανεπτυγμένου κόσμου ξεκινά από τη μονάδα και τον εξευτελισμό της αξίας της. Όταν ολόκληρες γενιές (και οι παλαιότερες) μεγαλώνουν με τη βεβαιότητα ότι τα likes, οι καρδούλες και τα emoticons στη σέλφι είναι μετρήσιμη αξία και επίτευγμα, αυτό είναι μια τρομαχτική απαξίωση των δυνατοτήτων μας. Είναι ένας καταστροφικός εθισμός στην ευκολία και στη θεώρηση της πραγματικότητας ως μιας μόνιμης παιδικής χαράς. Ίσως είμαι υπεραισιόδοξος αλλά θεωρώ ότι όλα αυτά αλλάζουν με ένα ισχυρό σοκ. Και ίσως αυτό που ζούμε, είναι μια πολύ καλή αρχή.

Υπάρχει γενικώς η τάση να αποδοθεί ευθύνη. Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό μια και δεν μπορείς να θυμώσεις με έναν ιό. Η αλήθεια όμως είναι ότι ούτε η φύση εκδικείται (δεν είναι κάποια οντότητα με κρίση και συνείδηση), ούτε ο άνθρωπος φταίει που έφαγε νυχτερίδες και αράχνες. Ανέκαθεν έτρωγε πάρα πολλά από αυτά που ο σύγχρονος κόσμος, τους πολύ πρόσφατους αιώνες, αποφάσισε ότι δεν είναι φαγώσιμα. Οι επιδημίες πάντα υπήρχαν και δημιουργούνταν τυχαία. Είναι η κατάρα των βιολογικών οργανισμών και πιθανότατα σε ένα βιοφιλοσοφικό επίπεδο ένας ρυθμιστικός μηχανισμός των αριθμών. Η παρούσα είναι ένα μεγάλο reality check και μια δοκιμή. Σαν είδος είμαστε απλά τυχεροί που δεν έγινε με τη μία το πολύ χοντρό, π.χ. μεταδοτικότητα κορονοϊού με επικινδυνότητα embola. Κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό. Προς το παρόν η ανθρωπότητα παλεύει να ξεπεράσει την άμεση απειλή που είναι η κατάρρευση των συστημάτων υγείας. Κατόπιν θα παλέψει να ξεπεράσει την ερχόμενη απειλή που είναι η κατάρρευση των οικονομιών. Τα μόνο συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε προς το παρόν είναι το εξής: Μεγάλο μέρος του κόσμου δεν ήταν έτοιμο για αυτό που συνέβη. Αυτό, προκειμένου να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικότητα η επόμενη φορά, σημαίνει δύο πράγματα κατά βάση: 1. Εξοπλισμένη, δυνατή και έτοιμη δημόσια υγεία για ΟΛΟΥΣ. Τα διάφορα ιδιωτικά σχέδια με ασφαλιστικές εταιρίες και κλινικές τύπου πεντάστερων ξενοδοχείων πάνε περίπατο. Όχι για λόγους ηθικής αλλά απλούστατα γιατί αν δεν προστατεύσεις την πλειοψηφία του πληθυσμού σε μια τέτοια επιδημία, δε σε σώζει τίποτα, όσα λεφτά και να έχεις και όσες ασφαλιστικές να σε καλύπτουν. Ο θάνατος είναι η απόλυτη ισότητα και γελάει βροντερά μπροστά σε όλα τα ανόητα ανθρώπινα κατασκευάσματα τύπου φυλετικές διακρίσεις, παντός είδους ρατσισμοί, ταξικές διαφορές, οικονομικά στρώματα και λοιπές μπούρδες. 2. Το οικονομικό μοντέλο που κυριαρχεί στον κόσμο απέτυχε. Με υπογραφή και σφραγίδα. Τρέχουν κάτι κονδυλοφόροι λογιστάκοι της ευρωζώνης και της γουολ στριτ να το σώσουν αλλά δε σώζεται. Αν σταματήσει η παραγωγή, δεν υπάρχει οικονομία. Κι εδώ άγρια εξίσωση του CEO με τον εργάτη. Αν τα μεγάλα κεφάλια της ανθρωπότητας (τα παρόντα ή αυτά που θα έρθουν σύντομα μια και πολιτικές αλλαγές είναι στο πρόγραμμα) δε βάλουν σε άμεση εφαρμογή σοβαρότατα σχέδια βελτίωσης των 2 παραπάνω, στην επόμενη χοντρή ατυχία, χαίρετε. Ούτε ο Κιθ Ριτσαρτνς δεν τη βγάζει.

Γιάννη, προσωπικώς δεν εξέλαβα ούτε ύφος δέκα καρδιναλίων ούτε κάποιου είδους αρνητική χροιά σε αυτά που έγραψες. Προς θεού δηλαδή. Περί του 2-4 που ανέφερες κι εσύ αλλά και άλλοι, το δοκίμασα αλλά δε μου έβγαλε αυτή την ατμόσφαιρα τη λίγο τελετουργική. Να πω ότι ούτε εγώ κοιμάμαι καλά. Βλέπω εφιάλτες που το lockdown έχει τελειώσει αλλά εγώ δεν μπορώ να σταματήσω να πλένω τα χέρια μου.

Stands in front of the prison door wondering where to go. Now he's free but suddenly time is running slow. He's got a watch and a silver ring and a trinket made of stones. Still young but tired and cold down to his bones. He walks across the railroad tracks hoping for a ride. Holding on to his memories inside. An honest man will do his part won't lie and won't steal. But judges judge and lawyers cut the deal.

Τώρα άκουσα και το πρώτο. Υπέροχα και τα δύο. Έχουν μια soundtrackική αισιοδοξία άλλων δεκαετιών, γεμάτα εικόνες.

Ευχαριστώ όλους που άκουσαν και είπαν τη γνώμη τους. Εγώ απλά να σημειώσω ότι το κομμάτι ηχογραφήθηκε με ένα μικρόφωνο, αυτό της φωνής. Το input είναι επίτηδες πολύ δυνατά για να πιάνει θόρυβο χώρου αλλά και το χτύπημα των χορδών της κιθάρας. Η κιθάρα είναι γραμμένη με amplitube. Αυτή μαζί με τη φωνή γράφτηκαν πρώτες και κατόπιν μπήκαν χειροκίνητα τα παλαμάκια από ezdrummer 2. Χειροκίνητα σημαίνει ότι έπαιζε on the fly κιθάρα-φωνή και κλίκαρα περίπου πάνω στο ρυθμό της κιθάρας. Στην εισαγωγή έχει ένα paste παλαμάκι για να μπει η ατμόσφαιρα. Μπήκα σε πειρασμό να διορθώσω διάφορα αλλά κρατήθηκα. Το μόνο που έκανα είναι ότι αφαίρεσα το πολύ strumming που έπιανε το μικρόφωνο της φωνής γιατί στα δυνατά σημεία μου φάνηκε ενοχλητικό. Αυτά.

Γίγας. Έγραψε και είπε μερικά από τα ωραιότερα soul κομμάτια όλων των εποχών. Πάει για ξεκούραση κι αυτός.

Είναι στο γνωστό ύφος των Skynyrd της "after crash" εποχής. Συμπαθές, ακούγεται ευχάριστα στο ραδιόφωνο την ώρα της οδήγησης αλλά καμία σχέση με τα κομμάτια που έγραφαν μέχρι το 1977 και το τελευταίο άλμπουμ της αρχικής σύνθεσης. Το παράδοξο είναι ότι τα μέλη που σήκωναν το κυρίως βάρος του γραψίματος των κομματιών, δεν ήταν στο ατύχημα και συνέχισαν να γράφουν και για τους μετέπειτα δίσκους (με πάμπολλες και πολύ συχνές αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας βέβαια και χωρίς τον τεράστιο Allen Collins ο οποίος μας άφησε το 1990), αλλά το "γλυκό" δεν κατάφερε ποτέ να ξαναδέσει όπως τα πρώτα χρόνια. Όπως και να 'χει, μεγάλη μπάντα.

Το παιδί έχει να ανεβάσει βίντεο πάνω από χρόνο οπότε ας ελπίσουμε κατ' αρχήν ότι είναι καλά. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι απλά βρήκε γκόμενα ή/και αποφάσισε να παρατήσει τα uploads και καλά έκανε. Αυτό που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον (είδα κι άλλο βιντεάκια του) είναι ότι μπορεί να μην έχει καμία αντίληψη της τονικότητας ΑΛΛΑ, στη φωνή δεν ακούγεται να το πολυψάχνει. Δηλαδή πιάνει μια νότα και την πάει ως το τέρμα ενώ η αρμονία της κιθάρας δεν την περιέχει ούτε σε επίπεδο κοντινών Hertz. Αυτό δεν είναι απλά αμπαλοσύνη, είναι ειδική ικανότητα. Να μπορείς να αγνοείς πλήρως την αρμονία δηλαδή και να μη σε επηρεάζει σχεδόν καθόλου στο τραγούδισμα της μελωδίας (του ξεφεύγουν βέβαια κάτι ξινές γκριμάτσες σε σημεία αλλά φαίνεται να το ξεπερνάει πολύ γρήγορα). Πιστεύω ότι με την κατάλληλη μελέτη, θα μπορούσε να κάνει σπουδαία πειραματικά πράγματα πάνω σε Στέλιο Ρόκκο, Σταμάτη Γονίδη κλπ.

Σε προλάβαμε φίλος. Το έχουμε ήδη κατεβάσει και το ακούμε 3 μέρες τώρα. Τα καλά του εγκλεισμού.

Έτς. Θα μπορούσε να είχε κάνει καριέρα βασιζόμενος μόνο στη φωνή του.

Τον τελευταίο χρόνο ξανα-ανακαλύπτω σταδιακά τον Rober Cray. Ακούω και ξανακούω παλιά και πιο πρόσφατα άλμπουμ του και θυμάμαι τι τεράστιος παίχτης και songwriter είναι. Με απίστευτο ήχο και παίξιμο που είναι σήμα κατατεθέν από την πρώτη νότα. Και με ύφος που μπορεί να φανερώνει επιρροές αλλά είναι αποκλειστικά δικό του. Για μένα είναι ίσως ο πιο ολοκληρωμένος ηλεκτρικός μπλουζ κιθαρίστας της "ενδιάμεσης" γενιάς.

Εξαιρετίκ. Πολύ ωραία εισαγωγή και μπάσιμο θέματος. Κιθάρα και μπάσο πολύ καλοπαιγμένα και ηχογραφημένα (όχι ότι τα υπόλοιπα πάνε πίσω δηλαδή). Ως προς την ενορχήστρωση, παρόλο που το κομμάτι δεν πλατειάζει καθόλου, το τελευταίο 1 - 1,5 λεπτό ήθελε ένα σόλο κάποιου άλλου οργάνου. Θεωρώ ότι μια τρομπέτα εκεί θα ήταν ιδανική.

Το βρήκα πολύ ωραίο, κινηματογραφικό και με σαφή προορισμό όπως γράφει κι ο Σπύρος. Για τα προσωπικά μου γούστα, το ότι αναπτύχθηκε το ίδιο αρμονικό θέμα σε όλο το κομμάτι, είναι σαφώς θετικό. Δηλαδή την ώρα που το άκουγα, σκέφτηκα αρκετές φορές "οκ λογικά στο επόμενο μέτρο θα αλλάξει εντελώς" και το ότι δεν έγινε τελικά, ήταν ευχάριστη έκπληξη. Φυσικά σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν κανόνες και πρέπει αλλά κατ' εμέ, όταν υπάρχει ένα δυνατό, σήμα κατατεθέν θέμα (αρμονικό/μελωδικό), είναι πάντα καλύτερο να δουλευτεί αυτό σε όλο το κομμάτι, από τη στιγμή που ο "καμβάς" μας είναι η ραδιοφωνική διάρκεια κομματιού (3-5 λεπτά). Αν δε μας ενδιαφέρει να μείνουμε σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, τότε ανοίγουν σίγουρα και άλλοι δρόμοι.

++ Ακουστική σε ενισχυτή ηλεκτρικής με drive είναι ζόρικος συνδυασμός όσον αφορά τη διαχείριση του feedback. Ξεκινάμε όμως με τον κανόνα: Ποτέ ο μαγνήτης προς την πλευρά του μεγαφώνου του ενισχυτή. Η "χρυσή" ισορροπία είναι περίπου στο σημείο που η κιθάρα σφυράει μόνη της αλλά σταματά μόλις ακουμπάς της χορδές και παίζεις.