Jazzjoker

Ωραία στιχουργική συμβουλή, απλά σημειώνω: Δεν υπάρχουν ασυνάρτητες λέξεις. Υπάρχουν ασυνάρτητες φράσεις. Τα παραδείγματα που αναφέρονται στο βίντεο είναι επιφωνήματα και λέξεις που δεν υπάρχουν αλλά "κατασκεύασε" ο δημιουργός ώστε να εξυπηρετήσουν το κομμάτι.

Προσωπικά δεν τις ορίζω. Όταν θέλω να αγοράσω εξοπλισμό που ανήκει στην κατηγορία των χόμπι, αγοράζω εντελώς παρορμητικά και το έχω πληρώσει πολλάκις. Πλην χορδών και πενών δηλαδή που είναι τα απολύτως απαραίτητα, παίρνω κατά κύριο λόγο πράγματα που δε χρειάζομαι αλλά μου γυάλισαν.

Χωρίς να έχω υπάρξει ποτέ κάτοχος hollowbody, αλλά όντας μονίμως προβληματισμένος με τον overdriven ήχο διαφόρων solid με ποικιλία μαγνητών έχω καταλήξει σε κάτι που ανέφερες κι εσύ Γιάννη: Σε εντάσεις διαμερίσματος το μόνο που μπορεί να κάνουμε είναι συμβιβασμούς ηχητικά. Η δική μου εμπειρία λέει ότι, τη στιγμή που ο συνδυασμός ενισχυτής-πετάλι θα μου δώσει ακριβώς αυτό που θέλω, είναι και η στιγμή που ο διπλανός θα αρχίσει να κοπανάει τη μεσοτοιχία με σκουπόξυλο και ο από κάτω το ταβάνι του. Ειδικά με humbuckers δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω ωραίο overdrive, από τα δεκάδες που έχω, με τον ενισχυτή στο ενάμιση.

Η αρχή του κακού στην ελληνική σχολική εκπαίδευση είναι αυτό που λέγεται Πανελλήνιες. Το περιεχόμενο των εξετάσεων, ο τρόπος αξιολόγησης και οι πόρτες που ανοίγουν (και δεν κλείνουν σχεδόν ποτέ) με την επιτυχία, έχουν καταστήσει το θεσμό από εκπαιδευτική διαδικασία αξιολόγησης, σε στοιχείο κουλτούρας ενός λαού. Να περάσω οπουδήποτε και μετά αρχίζει η ζωάρα. Κατ' ουσία, σχεδόν ακυρώνονται δύο τάξεις του λυκείου λόγω ανάγκης προετοιμασίας. Δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε αξιόλογη σχολική παιδεία όσο το σύνολο του συστήματος είναι τόσο focused στην επιτυχία στις Πανελλήνιες. Δε θα ξεχάσω την πρώτη μου μέρα στη δευτέρα λυκείου όπου μας καλωσόρισε ο μαθηματικός μας και το πρώτο πράγμα που είπε ήταν "ξέρω και καταλαβαίνω ότι όσοι από εσάς πάτε 2η και 3η δέσμη, δε θα διαβάζετε". Τότε, μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση το επίπεδο κατανόησης. Τώρα το θυμάμαι και φρίττω. Σχεδόν 30 χρόνια μετά, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει.

Δεν ψήφισα γιατί προτιμώ τον bridge της πρώτης και τον neck της δεύτερης. Ο bridge της δεύτερης πάντως ακούγεται σχεδόν σα διπλός και "χαλάει" και τη μεσαία θέση. Προσωπικά, και πάντα με κριτήριο όσο το δυνατό κλασσικό τέλε ήχο, θα τον κατέβαζα αρκετά.

Λειτουργούν καλύτερα ως προς την παραγωγικότητα εννοώ όχι την ευμάρεια του πολίτη.

Ακριβώς αν και οφείλω να ομολογήσω ότι ζηλεύω τους ανθρώπους που βλέπουν τον κόσμο, σε μεγάλο ποσοστό, έτσι. Η καλή προαίρεση που αναφέρει κι ο Ηλίας πιο πάνω, μπορεί να είναι κοινό χαρακτηριστικό το πολύ 3-4 ανθρώπων. Από εκεί και πάνω δεν είναι δυνατό να υπάρξει κοινό όραμα με όρους ωφέλειας του συνόλου. Δεν πιστεύω εν ολίγοις ότι υπάρχουν καλές και κακές κυβερνήσεις (ή καλύτερες και χειρότερες). Υπάρχουν σύνολα ανθρώπων που υπό την πρόφαση της κοινής ιδεολογίας (το ότι πρόκειται περί πρόφασης αποδείχτηκε και πολύ πρόσφατα), προωθούν τα συμφέροντα εκείνων που θα παίξουν ρόλο στην παράταση της παραμονής τους στην εξουσία. Αν θα μπορούσα να κάνω μια κριτική στο πολιτικό δυναμικό της χώρας, θα ήταν με όρους εμπειρίας, γνώσης και ικανότητας και όχι ηθικού αναστήματος γιατί το τελευταίο, ατομικά, θα το βρεις παντού. Συλλογικά δε λειτουργεί πουθενά κι ας θέλουμε να πιστεύουμε το αντίθετο. Τι γίνεται όμως σε χώρες που συχνά αναφέρουμε ως παραδείγματα (ευρωπαϊκός βοράς - Σκανδιναβία) όπου το σύστημα φαίνεται να λειτουργεί; Νομίζω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις κυριαρχούν δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στους λαούς και στις εξουσίες: 1. Οι λαοί είναι πειθήνιοι και έχουν εμπιστοσύνη στο σύστημα (αλληλένδετα). 2. Η εξουσία έχει συνειδητοποιήσει ότι το κοινό όφελος αυξάνει την παραγωγικότητα. Τίποτ' άλλο. Ακόμα και σε κοινωνικό επίπεδο, ο πολίτης που είναι εν γένει ευχαριστημένος με το περιβάλλον του, είναι αποδοτικότερος εργάτης. Αυτό φυσικά για τον δυτικό κόσμο γιατί στην πλειοψηφία χωρών του υπόλοιπου κόσμου λειτουργούν καλύτερα, προς το παρόν τουλάχιστον, άλλα μοντέλα. Οι διαφορές σε σχέση με εμάς είναι προφανείς. Όσον αφορά το πρώτο, είμαστε παραδοσιακά εναντίον του συστήματος και ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αντιταχθούμε με ένταση ακόμη και με αφορμή φήμες ή απλά ψέματα. Φυσικά και το ίδιο το σύστημα κάνει ό,τι μπορεί για να τρέφει την αμφισβήτησή μας (είπαμε αλληλένδετα). Όσον αφορά το δεύτερο, θεωρώ ότι είμαστε ακόμα στην αρχή. Έχουμε αρχίσει να το καταλαβαίνουμε αλλά δεν κάνουμε τίποτα ουσιαστικό ακόμα για να το εφαρμόσουμε.

Ναι έτσι φαίνεται ότι καταργούνται και τα δύο. Όσον αφορά τα καλλιτεχνικά είμαι αντίθετος. Η "μουσική" στο γυμνάσιο-λύκειο, ουδεμία σχέση έχει με εκμάθηση θεωρίας ή/και οργάνου. Δεν είμαι ενήμερος ως προς την ακριβή διδακτέα ύλη σήμερα αλλά το μάθημα είναι ιστορία της μουσικής με σαφή έμφαση στη λόγια/κλασσική. Κατ' ουσία λειτουργεί όπως τα θρησκευτικά, είναι δηλαδή μια ώρα χαβαλέ και ο καθηγητής βάζει σε όλη την τάξη 19 αρκεί να πατάς στο μάθημά του.

Εν τω μεταξύ έχει πλάκα ότι έχουμε μαζευτεί όλοι που δε μας αρέσει ο Vai και τη λέμε ο ένας στον άλλο που δε μας αρέσει.

Φώτη, άσε το Hendrix. Το show που έκανε εκείνος ήταν εσωτερικού τύπου. Άλλο που μετά το κοινό τον λάτρεψε.

Είναι τεράστιος ποζεράς πράγμα που το λέει κι ο ίδιος δηλαδή. Είμαι σίγουρος ότι έχει προσαρμόσει κομμάτι του live performance του ώστε να φαίνονται τα δάχτυλά του ωραία στο κοινό π.χ. Να μην πούμε για μαλλί, εκφράσεις προσώπου κλπ.

Έτσι είναι. Και τα πήγε παραπάνω από μια χαρά και η θητεία του με τον Zappa είναι σίγουρα bullet στο βιογραφικό του αλλά όχι πρώτο. Ετερόφωτος μπορεί να ξεκίνησε αλλά σίγουρα αυτό το ξεπέρασε γρήγορα στην καριέρα του. Προσωπικά μου αρέσουν 2 κομμάτια απ' όλη του την παραγωγή και τα υπόλοιπα δεν τα αντέχω πάνω από 20 sec αλλά είναι αναμφίβολα σπουδαίος ηλεκτρικός κιθαρίστας.

Φώτη αυτό που παίζει εδώ imo δεν είναι για ακρόαση χωρίς εικόνα. Το λέει κι ο ίδιος άλλωστε ότι πρόκειται για ένα challenge ουσιαστικά που έβαλε στον εαυτό του. Φυσικά ισχύει πάνω απ' όλα το περί ορέξεως.

Περί της τεχνικής δυνατότητας του Vai δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί, είναι άλλωστε πασιφανές. Το "κομμάτι" πάντως δεν ακούγεται.

Με ένα καλό σετάπ, αλλαγή μαγνητών, κλειδιών, nut και γέφυρας, γίνεται πολύ αξιοπρεπές όργανο.

Παιδιά εγώ διαφωνώ με έντονες αντιδράσεις σε τέτοιες περιπτώσεις. Το πρόβλημα εδώ δεν είναι ούτε ο ρατσισμός, ούτε ο Cruz κατ' εμέ. Είναι ότι όλοι έχουν πλέον ένα δημόσιο βήμα, στο οποίο είναι απολύτως οκ (και σχεδόν ζητούμενο) να ανεβάσει ο καθένας μας την πνευματική του κλανιά και να τη θαυμάσουν χιλιάδες. Και αυτό συμβαίνει με τέτοια ένταση και συχνότητα, που ο κόσμος έχει εθιστεί στην ηλιθιότητα. Το παράδοξο είναι το εξής όμως: Το ίδιο το μέσο που σε πείθει ότι η κάθε άθλια ανοησία που σου περνάει απ' το μυαλό χρήζει δημοσιοποίησης, θα σε καταδικάσει υπό συνθήκες και ξαφνικά θα σε πάρει στα σοβαρά για την παραπάνω κλανιά που πέταξες μέσα σ' ένα περιβάλλον απόλυτης μη σοβαρότητας και γελοιότητας. Πού καταλήγω: Το ότι συνηθίζουμε την ανοησία και το ότι αρχίζουμε και να την αναζητούμε, το θεωρώ πιο επικίνδυνο από το νόημα της ανοησίας καθεαυτό. Δηλαδή στο παραπάνω σαχλό meme, δε βλέπω έναν ρατσιστή, συντηρητικό, δεξιό, φασίστα κλπ. αλλά έναν άνθρωπο που σε ώριμη ηλικία απέτυχε παταγωδώς να διαχωρίσει το πραγματικά σοβαρό από το ξεκούδουνο χάχανο. Αυτό, θεωρώ ότι είναι η επιτομή της "στραβής" ροπής στην ανθρώπινη φύση.

Καλοκαιρινός παραθρεντιστής.

Επειδή λέγονται πολλές αλήθειες σε αυτό το θρεντ, προτείνω να διευρύνουμε το ερώτημα: Αξίζει σε κιθάρα 5.000 να βάλω μαγνήτες 30 ευρώ;

Αυτό είναι στα όρια του abuse. Δε φτάνει που πας σε λάιβ με άλλη αλλά τις έχεις και έξω να σε βλέπουν όταν γυρίσεις.

Εγώ δεν ξέρω για ακριβές αναβαθμίσεις σε φτηνά όργανα αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι ο φυσικός χώρος τους είναι η σκηνή. Η κιθάρα που κρατάς κλειδωμένη σε θήκη στο σπίτι, τραβάει μεγάλη στενοχώρια όταν έχεις πάει σε λάιβ με άλλη.

Ωραιότατο το πεντατονικό πόνημα της Σοφίας η οποία προφανώς και το πάει στο βαθύ μπλουζ. Μερικά points για το θείο Πίπη: - Απαγόρευσέ της συνθέσεις κάτω των 8 λεπτών. - Απαγόρευσε της συγχορδίες που περιέχουν καθαρή πέμπτη, τονική στο μπάσο και τρίτη. Πέρα από την πλάκα, το κορίτσι έχει ποτένσιαλ, μπράβο της.

Για την Αμερική τα έχουμε ξαναπεί. Είναι χώρα τεράστιων αντιθέσεων. Έχει μια πλευρά απίστευτα προοδευτική, ένα κομμάτι του κοινωνικού της ιστού είναι ίσως από το προοδευτικότερα στον κόσμο. Κι έχει και μια πλευρά ανελέητα σκοταδιστική, θρησκόληπτη και βίαια χωρίς όριο. Ο φανατισμός της "σκοτεινής" Αμερικής μπορεί να συγκριθεί άνετα με φονταμενταλιστικές κοινωνίες. Μικρή διόρθωση: πρόκειται για λατινοαμερικάνους ισπανόφωνους (και όχι ισπανικής καταγωγής). Το αναφέρω, όχι γιατί θεωρώ ότι δεν το ξέρεις αλλά γιατί είναι μια από τις συχνότερες παρεξηγήσεις εντός των ΗΠΑ όπου οι λατινοαμερικάνοι αποκαλούνται χάριν ευκολίας "hispanics" και ο μέσος Αμερικάνος που δεν ξέρει να δείξει στο χάρτη τη χώρα του, πιστεύει ότι είναι Ισπανοί μετανάστες, χωρίς φυσικά να ξέρει ούτε τι, ούτε πού είναι η Ισπανία. On topic: Οι μαύροι και οι λατίνοι λοιπόν που έχουν μεγαλώσει σε φτωχογειτονιές και γκέτο, το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν όταν γεννιούνται είναι ότι η αστυνομία είναι ο εχθρός. Όχι αναίτια αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Οπότε σε οποιαδήποτε διένεξη με αστυνομικούς λειτουργούν δύο ένστικτα: Της προστασίας του συνόλου από τον εχθρό και του φόβου της απομάκρυνσης από το χώρο. Με λίγα λόγια, αν τους συλλάβουν (για οτιδήποτε) είναι εξαιρετικά πιθανό ότι θα ξαναδούν τους δικούς τους μετά από 10 χρόνια. Οπότε μη συγκρίνεις την υπό αυτές τις συνθήκες συνάντηση με την αστυνομία με έναν τυπικό έλεγχο σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Στις ΗΠΑ, ταπεινής καταγωγής μαύρος/λατίνος σημαίνει σχεδόν αυτόματα ένοχος. Όπως αναφέρω και στο προηγούμενο ποστ, ο Floyd αντιστάθηκε και αρνήθηκε να μπει στο περιπολικό για αυτόν ακριβώς το λόγο. Μαύρος, από μαύρη φτωχή συνοικία και ενδεχομένως με κάποιο όνομα στην πιάτσα. Ήξερε ότι αν τον έβαζαν στο περιπολικό και τον απομάκρυναν, ήταν πολύ πιθανό, μετά το ξύλο που θα έτρωγε, να μπλεκόταν στα γρανάζια του συστήματος που έχει φτιαχτεί ειδικά για ανθρώπους του χρώματός του.

Διάβαζα για το περιστατικό ότι ο Floyd αντιστάθηκε λέει και δεν ήθελε να μπει στο περιπολικό μετά τη σύλληψή του. Προφανώς και δεν ήθελε να φύγει από δημόσιο χώρο και να βρεθεί με τους αστυνομικούς κατ' ιδίαν.... Πού να 'ξερε ότι ο συγκεκριμένος αστυνομικός δε θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να τον σκοτώσει υπό το φως του ηλίου και μπροστά σε τόσο κόσμο. Η κατηγορία για φόνο εξ αμελείας είναι ευφημισμός σε αυτή την περίπτωση.

Ναι Νάσο, στο κλιπ με τους διπλούς είχα επίτηδες "σκοτεινές" ρυθμίσεις, με λίγα πρίμα και πολύ gain.

Τώρα βρήκα ώρα να τ' ακούσω. 3 all the way. Για μένα έχει μάλλον τον πιο κλασσικό vintage tele ήχο. Πάω να διαβάσω και σχόλια από πάνου τώρα.