Jazzjoker

Ιδέα δεν έχω. Ναι προφανώς. Δεν παύω όμως να το βρίσκω γελοία οξύμωρο. Μου θυμίζει την περίφημη φωτογραφία με τον διαδηλωτή-ακτιβιστή εναντίον των G7 και του καπιταλισμού που έβγαζε σέλφι με iphone την ώρα των επεισοδίων.

Συμφωνώ με την ερώτηση. Ή τα δίνεις (σχεδόν) παντού ή δεν τα δίνεις πουθενά. Και σε κάθε περίπτωση, δε χρειάζεται να βγαίνεις και να βρίζεις αυτόν που σου το πρότεινε, διατεινόμενος ότι το νόημα του κομματιού είναι εναντίον ακριβώς αυτού που αντιπροσωπεύει το twitter π.χ. Ειδικά όταν η δήλωσή σου θα γίνει πασίγνωστη μέσω youtube και facebook.

Δεν καταλαβαίνω το πρώτο σκέλος της ερώτησης. Ασχέτως όμως, θεωρώ ότι κάποια κομμάτια, καλό είναι να φυλάσσονται εκτός χρήσης για οτιδήποτε άλλο πλην της ακρόασης από το κοινό.

Συμφωνώ με την άρνηση να παραχωρήσει δικαίωμα χρήσης του κομματιού, διαφωνώ με τη δημοσιοποίηση και τον τρόπο που εκφράστηκε.

Ποιος ο λόγος να πληρώνει κανείς στο e-food με paypal; Ρωτώ γιατί τώρα που όλες οι κάρτες (debit/credit) ζητούν 3d authentication για σχεδόν όλες τις online συναλλαγές, από άποψη ψηφιακής ασφάλειας, το paypal είναι πολύ πίσω.

Δε χρειάζεται να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Σεξισμός είναι αυτό που είπε ο Γιάμεθ: Αυτό δεν είναι προς debate, είναι ορισμός της λέξης. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα σεξισμού είναι ότι οι γυναίκες, μέχρι σχετικά πρόσφατα (και ακόμα σε σημεία του κόσμου) δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Πώς αναλύεται αυτό; Το γυναικείο φύλο δεν είναι ικανό να έχει πολιτική σκέψη αρκετά ανεπτυγμένη ώστε να λαμβάνει μέρος στις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον της κοινωνίας στην οποία ζει. Το γυναικείο φύλο είναι κατώτερο, τέλος. Αυτό είναι σεξισμός. Αντιστοίχως φυσικά και διάφοροι άλλοι "-ισμοί". Διακρίσεις με αρνητικό πρόσημο πάντα, εις βάρος μιας ομάδας με κοινά (βιολογικά, εθνικά, πολιτιστικά, ιστορικά) χαρακτηριστικά. Σύγχρονο παράδειγμα σεξισμού: Οι γυναίκες είναι κακοί οδηγοί, λόγω του φύλου τους που είναι κατώτερο σε διανοητικές διεργασίες που έχουν να κάνουν με την κίνηση και την αντίληψη του χώρου. (πες το αυτό σε χορεύτριες, αθλήτριες του καλλιτεχνικού πατινάζ, φωτογράφους κ.ο.κ.) Το να επιμένει να πληρώνει ο άντρας στο πρώτο ραντεβού και να κρατάει την πόρτα ανοιχτή, προφανώς και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συζητάμε.

Αυτό δε λέει τίποτα χωρίς την πληροφορία, σε αυτά τα 98 χρόνια συνολικά, πόσοι άνδρες και πόσες γυναίκες, επαγγελματίες σκηνοθέτες, με φιλοδοξία υψηλών διακρίσεων, υπήρξαν. Σε πολλά πεδία έχει τεράστια ποσοστά επιτυχίας, πολύ ανώτερα από το ανδρικό. Ούτε αυτό λέει κάτι χωρίς το απαραίτητο context. Εν γένει, σημαίνει και ότι οι γυναίκες επιλέγουν εργασίες με μικρότερη δυναμική οικονομικών αποδοχών. Εκτός κι αν μιλάς για την ίδια ακριβώς θέση, όπου τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, είναι παράνομο κάποιος να πληρώνεται λιγότερα ή περισσότερα βάση του φύλου του.

Υπάρχουν δύο ειδών παιδιά θαύματα: Αυτά που είναι εξαιρετικά σε κάτι για την ηλικία τους και αυτά που είναι εξαιρετικά σε κάτι τελεία. Η πρώτη κατηγορία προφανώς δεν μπορεί να συγκριθεί με αντίστοιχους ενήλικες αλλά δεν παύει να είναι εντυπωσιακή και να δημιουργεί πολύ μεγάλες προσδοκίες για την εξέλιξή της. Η εξέλιξη αυτή μπορεί και να μην έρθει ποτέ βέβαια ή να είναι πολύ μικρότερη από την αναμενόμενη. Η δεύτερη κατηγορία, πολύ πιο σπάνια προφανώς, περιλαμβάνει παιδιά που είναι ήδη, όχι μόνο φτασμένα σε τεχνικό επίπεδο, αλλά ισάξια και συχνά πολύ καλύτερα από αντίστοιχους ενήλικες επαγγελματίες. Ο πιτσιρίκος του βίντεο είναι οπωσδήποτε εντυπωσιακός. Βέβαια η φωνή του θα αλλάξει πολύ και ίσως να μην μπορεί να τραγουδάει Brian Johnson αργότερα.

Ανάξιο λόγου το βρίσκω και δεν πιστεύω καθόλου ότι είναι κομματικά υποκινούμενο. Άλλο πώς το εκμεταλλευτήκαν. Γνωρίζοντας λίγο τη δουλειά του Μιθριδάτη που μου φαίνεται ταλαντούχος (ραπ) στιχουργός αλλά κυρίως πανέξυπνος άνθρωπος, θα έλεγα ότι εδώ έκανε μια πολύ καλή μπίζνα με μικρό ρίσκο. Σημάδεψε στον τραυματισμένο, λόγω εποχής και πρωτοφανούς περίστασης, ψυχισμό πολλών ανθρώπων και είπε αυτά που πιστεύουν ότι τους φταίνε με ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο. Είναι ένα καλλιτεχνικό ας πούμε "σκίσιμο μνημονίων" σε πλήρη αναλογία με την εποχή. Πριν μερικά χρόνια ο κόσμος άκουγε για σχισμένα μνημόνια (αριστερόθεν και δεξιόθεν) και πάθαινε συναισθηματικό οργασμό. Τώρα ηδονίζεται με επίθεση εναντίον της παρούσας κυβέρνησης. Αύριο με κάτι άλλο. Αχ πού είναι οι εποχές που ο κόσμος την έβρισκε με Καίτη Γαρμπή "αυτό το κάτι που θέλω".

Είχα το TS-9 (ναι Ibanez) για 2-3 χρόνια. Ποτέ δε μου άρεσε και συγκεκριμένα η πλαδαρότητα/ασάφεια που προκαλεί στις μπάσες χορδές. Imo τα screameroειδή δεν είναι για καθαρούς ενισχυτές και χαμηλές εντάσεις. Δηλαδή αξίζουν και δείχνουν τα δόντια τους είτε πάνω σε σπασμένο ενισχυτή είτε μετά από transparent overdrive σε πολύ mild ρυθμίσεις που μιμείται σπασμένο ενισχυτή. Το tubescreamer άλλωστε έγινε γνωστό και μυθοποιήθηκε από τον SRV ο οποίος ως γνωστόν έπαιζε στο 11.

Καλή Ανάσταση σε όλους παίδες! Εγώ δουλεύω κανονικότατα σήμερα καθώς είναι φουλ εργάσιμη και δεν πήρα άδεια. Όσον αφορά τα των ευχών, σα λαός τις λατρεύουμε και εφευρίσκουμε συνέχεια καινούριες. Καλή απόλαυση, καλό παράδεισο κλπ. Όσον αφορά τα χρόνια πολλά, μας αρέσει να τα λέμε γενικώς ακόμα και σε γιορτές που δεν πάνε, π.χ. Μεγάλη Παρασκευή και Δεκαπενταύγουστο που είναι μέρες πένθους για την εκκλησία.

Fine Accoutrements American Blend. Έχει εγγυημένα το εφέκτ που νομίζει ότι έχει το AXE.

Εύχομαι να βρεις τη λύση το συντομότερο δυνατό και να μπορέσεις να συνεχίσεις τη μελέτη σου. Είμαι ομοιοπαθής, (κιθαρίστας όμως) και τον τελευταίο χρόνο λόγω lockdown, έχω τον από κάτω γείτονα μόνιμα στο διαμέρισμα ενώ κανονικά έλειπε εκτός Αθηνών το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Είναι τρομερά παράξενος, προφανώς με ακοή και σόναρ νυχτερίδας καθώς όχι μόνο ακούει τα πάντα αλλά αισθάνεται και όλων των ειδών τις συχνότητες που ταξιδεύουν μέσω του πατώματος. To make things worse, το ωράριό του είναι το εντελώς αντίθετο από το δικό μου, δηλαδή για πρωί ξυπνάει μεσημέρι και για βράδυ κοιμάται πρωί, πράγμα που σημαίνει ότι οι ώρες μελέτης μου συμπίπτουν πάντα με τις ώρες ύπνου του. Δεν έχω να προτείνω κάτι απλά θέλω να πω ότι η πολυκατοικία σα χαρακτηριστικό κτίσμα των βαλκανικών χωρών, μπορεί πολεοδομικά/χωροταξικά να υπήρξε η αναγκαία λύση αλλά σε όλα τα άλλα είναι κατάρα.

Ναι γι'αυτό έκανα διαχωρισμό αρχείων από cloning συστήματος.

Προσωπικά θεωρώ ότι το backup αρχείων (και όχι imaging/cloning συστήματος) σε φυσικά μέσα έχει τελειώσει. Έχω όλα μου τα σημαντικά αρχεία, των μουσικών συμπεριλαμβανομένων, στο google drive και έχω ξεμπερδέψει με δίσκους, usb, drivers, software που να αναγνωρίζουν μόνο το δικό τους backup και όλα αυτά. Απόλυτη ασφάλεια και πρόσβαση στα αρχεία σου από παντού χωρίς να κουβαλάς μαζί σου τίποτα. Φυσικά αν μιλάμε για πολύ μεγάλο όγκο, τότε ίσως το φυσικό μέσο είναι μονόδρομος, προς το παρόν. Πάντως εγώ με τα 200 GB του google drive (με συνδρομή) είμαι μια χαρά.

Έχει πάει αλλού η κουβέντα αλλά εγώ επανέρχομαι στο συμπέρασμα του αρχικού ποστ: Δεν μπορούμε να βγάζουμε γενικευμένα συμπεράσματα για τιμές/μάρκες όταν έχουμε παίξει με μία κιθάρα μιας κατηγορίας. Προσωπικά όλες αυτές τις γενικεύσεις περί ακριβών/φτηνών τις ακούω ούτως ή άλλως βερεσέ αλλά αν είναι να δώσω βάση σε γνώμες ανθρώπων, θα είναι σε κάποιους που έχουν περάσει από τα χέρια τους ΠΟΛΛΑ όργανα όλων των κατηγοριών.

Όλα έχουν το κόστος τους. Η απόλυτη ευκολία του ψηφιακού κόσμου κοστίζει στο λεγόμενο attention span. Όταν έχεις 500 επιλογές και μπορείς να εναλλάσσεις τα ερεθίσματα με το πάτημα ενός κουμπιού, σχεδόν τίποτα δεν προσφέρει μεγάλες ποσότητες ευχαρίστησης. Είμαστε junkies των άπειρων δυνατοτήτων αλλά καμία δόση δεν είναι αρκετή. Το αυτό ισχύει και για πολλά άλλα πράγματα φυσικά και όχι μόνο για την τηλεόραση.

Όλα τα ενδεχόμενα που αναφέρεις παίζουν. Το σύνηθες πάντως, στα πλαίσια μιας μπάντας, είναι κάποιος να γράφει τον κορμό της σύνθεσης (δηλαδή βασική αρμονία και μελωδία φωνής ή lead οργάνου αν πρόκειται για instrumental) και η υπόλοιπη μπάντα να συνεισφέρουν στα parts τους. Επίσης πολύ συχνό, η σύνθεση να δημιουργείται την ώρα της πρόβας. Δηλαδή π.χ. ξεκινούν να παίζουν τα πλήκτρα μια αρμονία, μπαίνει το μπάσο με ένα line, εμπνέεται ο τραγουδιστής και τραγουδάει μια μελωδία κ.ο.κ. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις συνθετών/τραγουδοποιών που έχουν σαφή άποψη για το πώς θέλουν την ενορχήστρωση συγκεκριμένων ή και όλων των οργάνων οπότε φέρνουν στους υπόλοιπους μουσικούς είτε ηχογραφημένα τα parts είτε σε παρτιτούρες. Τώρα ανάλογα με τη συνεισφορά του καθένα στην τελική εκτέλεση, αναφέρεται ή όχι το όνομά του στα credits της σύνθεσης. Αυτό φυσικά δεν είναι απόλυτο. Αν π.χ. ο ένας από τη μπάντα είναι η μεγάλη φίρμα, μπορεί να έχει όλα τα credits των συνθέσεων πάνω του κι ας έχουν κάνει την περισσότερη δουλειά άλλοι.

Καλά τα λέει ο ΣΦ. Ούτε δισκογραφία υπάρχει πλέον να προωθήσει τους αξιόλογους (που υπάρχουν αλλά δεν τους ξέρει κανείς) και η απερίγραπτη πληθώρα μουσικής δημιουργεί ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης και θέλει τρομερή επιμονή και χρόνο πλέον για να ανακαλύψεις τα καλά μες στη μετριότητα και τη σαβούρα. Αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι ο κόσμος δεν ακούει μουσική πλέον. Έχει τελειώσει η έννοια "βάζω να ακούσω μουσική". Η μουσική είναι πια μια εύπεπτη συνοδεία για να κάνουμε κάτι άλλο. Όσον αφορά ειδικά την ελληνική popular μουσική, προσπαθεί να σώσει ό,τι σώζεται (οικονομικά) από την τεράστια σφαλιάρα της οικονομικής κρίσης γενικότερα και την ακόμα μεγαλύτερη του κορονοϊού τον τελευταίο χρόνο. Οπότε προωθείται απεγνωσμένα ό,τι δημοφιλέστερο εμπορικά χωρίς χώρο/χρόνο/λεφτά για εναλλακτικές προτάσεις.

Ο κόσμος δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται οπότε θεωρώ κάποιου είδους "χρέος", όσοι από εμάς είχαν προσωπική εμπειρία, όσο κι αν είναι επώδυνο, να τη διαδίδουν. Η δική μου ιστορία λοιπόν έχει ως εξής: Στο πατρικό μου σπίτι μένουν οι γονείς μου ετών 82 και 80 μαζί με την αδερφή μου ετών 51. Ενίοτε μαζί τους μένει και η ανιψιά μου ετών 22. Μιλάμε για ένα μεγαλούτσικο διαμέρισμα και όχι για μονοκατοικία με πατώματα κλπ. Η μητέρα μου ταλαιπωρείται εδώ και χρόνια με ένα πολύ κακό αυτοάνοσο που λέγεται μυασθένεια gravis. Με λίγα λόγια το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται σε όλους τους μυϊκούς ιστούς. Τα συμπτώματα σε ελαφρές περιπτώσεις, είναι ταχύτατη κόπωση παντού στο σώμα, ακόμα και στα δάχτυλα των ποδιών. Σε βαριές μιλάμε για σοβαρότατη αναπνευστική ανεπάρκεια. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει ένα σωρό φάρμακα μεταξύ των οποίων μεγάλες δόσεις κορτιζόνης και ανοσοκατασταλτικών ανάλογα με αυτά που παίρνει κανείς όταν έχει κάνει μεταμόσχευση. Εν ολίγοις, ο ασθενής καταλήγει σχεδόν να μην έχει ανοσοποιητικό σύστημα προκειμένου να μπορεί να ζήσει μια λειψή καθημερινότητα. Η αδερφή μου κόλλησε κορονοϊό από συνάδελφο στη δουλειά της ο οποίος πήγε όντας φορέας, χωρίς να έχει νοσήσει ακόμα και φυσικά χωρίς να το γνωρίζει. Κόλλησε δε χωρίς να τον συναντήσει καν εκείνη τη μέρα, απλά μπήκε σε στούντιο ραδιοφωνικών παραγωγών μετά από αυτόν. Να σημειώσω ότι η αδερφή μου είναι τρελή με τα μέτρα πρόληψης, τουτέστιν μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, θερμομετρήσεις, τεστ και όλο το πακέτο. Γύρισε φυσικά στο σπίτι χωρίς να γνωρίζει τίποτα. Την επόμενη μέρα, ο συνάδελφος που την κόλλησε, έκανε rapid test και βγήκε θετικός. Είχε ανεβάσει πυρετό το προηγούμενο βράδυ. Για να μη σας κουράζω, έκανε κι η αδερφή μου τεστ, βγήκε θετική και αμέσως μπήκε σε καραντίνα εντός του διαμερίσματος, μάταια απ' ό,τι μας είπαν μετά γιατί είχε ήδη κολλήσει τους πάντες μέσα στο σπίτι από το πρώτο κι όλας βράδυ που έμεινε όντας θετική. Η ίδια και ανιψιά μου πέρασαν την ασθένεια αυτό που λέει ο κόσμος "ελαφρά". Δηλαδή δέκατα, μεγάλη κόπωση και πόνος στο σώμα, απώλεια όσφρησης και γεύσης και ενίοτε δύσπνοια και πόνος στο στήθος. Σημειωτέον ότι πολλά από τα συμπτώματα κρατούν ακόμα, δύο εβδομάδες σχεδόν μετά τα αρχικά θετικά τους τεστ. Ειδικά η εύκολη κόπωση και ο πόνος στο στήθος καθώς και η όσφρηση που δεν έχει επανέλθει. Γενικά αυτό που λέγεται περί "απλής γρίπης" είναι κουραφέξαλα για να αισθανόμαστε κάποια ανακούφιση. Η ασθένεια, φυσικά ανάλογα και με τη σοβαρότητα, έχει πολύ δυσάρεστα συμπτώματα τα οποία κάνουν πάρα πολύ καιρό να περάσουν. Η αίσθηση δε, ακόμα κι όταν το τεστ είναι πια αρνητικό, είναι ότι είσαι ακόμα άρρωστος και ευάλωτος. Ο πατέρας μου ετών 82 είχε την απερίγραπτη τύχη να είναι πλήρως ασυμπτωματικός. Δεν ξέρουμε τι και πώς αλλά έχει ένα σούπερ ανοσοποιητικό γιατί γενικά δεν αρρωσταίνει από ιώσεις ποτέ. Θετικός στο τεστ αλλά απολύτως υγιής. Η μητέρα μου ετών 80 όμως, δεν ήταν τόσο τυχερή. Αρρώστησε και έκανε υψηλό πυρετό ενώ εντός 2 ημερών χρειάστηκε να νοσηλευτεί, αρχικά προληπτικά, γιατί έπεσε το οξυγόνο της. Στην αρχή δεν μπήκε σε ΜΕΘ γιατί δε χρειαζόταν. Πολύ γρήγορα όμως η κατάστασή της επιδεινώθηκε, εκδηλώθηκε πολύ σοβαρή πνευμονία και μπήκε επειγόντως σε αναπνευστήρα στη ΜΕΘ. Αυτή τη στιγμή, 10 ημέρες μετά τον πρώτο πυρετό, είναι σε σοβαρότατη κατάσταση με ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης και πολύ εκτεταμένες και μη αναστρέψιμες βλάβες στους πνεύμονες. Ευτυχώς σε καταστολή χωρίς να αισθάνεται τίποτα. Τα παραπάνω, όπως είπα και στην αρχή, γιατί θεωρώ χρέος μου, να διαδίδω αυτό που βίωσα με τους δικούς μου ακόμη κι αν όλη μου η πληροφόρηση ήταν τηλεφωνικά. Εκτός της ασθένειας και των συμπτωμάτων, δεν ξέρω αν χρειάζεται να αναφέρω το τραγικό ψυχικό βάρος και την ανείπωτη πίεση, του να είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι, να μην ξέρεις αν θα χειροτερέψεις, να ξέρεις ότι κόλλησες τους πάντες και να φοβάσαι ότι οι γονείς σου και η κόρη σου θα πεθάνουν. Αυτά.

Να προσθέσω λίγο στην έρευνα: Πριν 15 χρόνια είχαμε 2005 (τρομερό;). Να έπαιζε το MTV συνέχεια blues/soul κομμάτι εκείνη την εποχή αποκλείεται. Τουτέστιν ή είναι παλιότερο ή έχει γερή δόση ποπ ή/και alternative.

Το "να αλλάζουμε" του ερωτήματος δεν έχει νόημα. Αν όμως ρωτάς κάθε πότε πρέπει να αγοράζουμε, η απάντηση είναι τουλάχιστον 2 φορές το μήνα.

Το θέμα είναι το γνωστό που έχει ξανασυζητηθεί πολλές φορές σε αυτό το φόρουμ και προσωπικό μου "κοινωνικοκαλλιτεχνικό μανιφέστο". Όπως έχω υποστηρίξει πολλάκις λοιπόν, η καλλιτεχνική ιδιότητα, ακόμα και στα υψηλότερα επίπεδα, δεν έχει καμία σχέση ούτε και περιλαμβάνει/προϋποθέτει αρτιότητα χαρακτήρα και σοβαρότητα απόψεων. Με λίγα λόγια, το ότι κάποιος είναι σπουδαίος καλλιτέχνης (ας δεχτούμε τη συνθήκη στην προκειμένη περίπτωση) δεν αποκλείει σε καμία περίπτωση την πιθανότητα να είναι ανισόρροπος, ανόητος, ανήθικος και γενικά μαλάκας με σφραγίδα. Τουτέστιν κακώς κατ' εμέ, αναζητείται και δίνεται εξέχουσα βαρύτητα στις απόψεις καλλιτεχνών όσον αφορά θέματα που δεν άπτονται της καλλιτεχνικής τους δραστηριότητας.

Πάρε αρκετά σετ φτηνών χορδών. Αποφάσισε ότι πολλά από αυτά θα πάνε για πέταμα. Άνοιξε youtube και βάλε changing strings on tele. Θα σπάσεις αρκετές, τα πρώτα σετάπ σου θα είναι άθλια και θα ξεκουρδίζουν αλλά θα μάθεις.

Μας το είχες ξαναγράψει και παλιότερα και σε είχαμε περιλάβει τότε. ? Ο γιες.