Jazzjoker

Για μένα δεν τίθεται θέμα πολιτικής ορθότητας, γενικά. Ούτε θεωρώ κάποιον GOAT, μουσικό ή αθλητή. Πλην του Τζόρνταν προφανώς.

Όπως όλοι οι πολύ μεγάλοι, παικτικά ο Πελέ ήταν μπροστά από την εποχή του. Μπορεί βλέποντας τώρα φάσεις από παιγνίδια του να μη μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το πώς έπαιζε, για την εποχή του όμως ήταν μοναδικός. Έκανε πράγματα στο γήπεδο που δεν είχαν ξαναγίνει και φυσικά, η πλειοψηφία των μετέπειτα και σύγχρονων αστέρων του ποδοσφαίρου του οφείλουν πολλά. Αν δεν είχε υπάρξει, το ποδόσφαιρο που βλέπουμε σήμερα θα ήταν αρκετά διαφορετικό. Μεγάλη απώλεια για τον αθλητισμό γενικότερα. Και μια που το πήγαμε στο κιθαριστικό, ο Πελέ ήταν ο Χέντριξ του ποδοσφαίρου και ο Μαραντόνα μάλλον ο Βαν Άλεν.

Ναι έτσι είναι. Γιατί φροντίσαμε να φτιάξουμε ένα πολιτικό σύστημα που "κόβει" οποιονδήποτε δώσει δείγματα ανεξάρτητης και πρωτότυπης πολιτικής σκέψης ενώ προωθεί ανθρώπους που είναι από νωρίς, εμφανώς διατεθειμένοι να συνεχίσουν την ελληνική πολιτική παράδοση της διατήρησης των εσωτερικών συμφερόντων. Αλλά και ως ψηφοφόροι, δεν τολμήσαμε ποτέ να δώσουμε δύναμη σε κάτι ουσιαστικά διαφορετικό. Τουναντίον το περισσότερο "εναλλακτικό" που μπορέσαμε, ήταν να κάνουμε, έστω για λίγο, τρίτο κόμμα μια εγκληματική οργάνωση.

Δυστυχώς ένας ολόκληρος λαός εκπαιδεύτηκε μεθοδικά εδώ και δεκαετίες στη λογική του ότι έχει κάποιου είδους κληρονομούμενη αξία η οποία έχει και εμπορικό αντίκρυσμα. Γίνεται δηλαδή να ζω άνετα, με καλό μισθό, παροχές και επιδόματα, μεγάλες συντάξεις κλπ., χωρίς ιδιαίτερο προσωπικό κόστος. Γιατί το αξίζω. Σε αυτόν τον προσανατολισμό, δεν υπάρχει πιο καταστροφική έννοια από το περίφημο "ηθικό πλεονέκτημα" το οποίο θύμισε στους Έλληνες, τη χειρότερη δυνατή εποχή, ακριβώς αυτό: Ότι δε χρειάζεται να κουραστείς, να δουλέψεις, να πληρώσεις το κόστος της ζωής που επιθυμείς. Αρκεί να είσαι καλός άνθρωπος. Και όχι έμπρακτα, γιατί και αυτό έχει κόστος. Αρκεί να σκέφτεσαι καλές σκέψεις.

Όπως τα λέει ο Τέρυ. Άμα το live είναι μεγάλο (1:30+ ώρες) πάω στην ελαφριά μου τέλε των 2,5 κιλών, no questions asked. Ειδικά κάτι μικρές σκηνές όπου δεν έχεις χώρο ούτε για ένα βήμα, δεν είναι για μεγάλη ορθοστασία με βαρύ όργανο. Ηχητικά, ποτέ μου δεν έψαξα τη σχέση βάρους-ηχητικών χαρακτηριστικών μια και στο συγκεκριμένο θέμα είμαι σαφώς υπέρ της πρακτικότητας, τουτέστιν η ελαφρύτερη κιθάρα πάντα κερδίζει. Για recording και καθιστό παίξιμο, φυσικά τα κριτήρια αλλάζουν. Όσον αφορά το αρχικό ερώτημα του Γιάννη, πιστεύω ότι με την παρακάτω καλύπτεται πλήρως: Solved

Τον είχα δει live το μακρινό 2001 στο Half Note μαζί με Dr. Lonnie Smith. Από τα ζωντανά που μου έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη.

Η θρησκευτική πίστη είναι κάτι πολύ βαθύ και πολύ προσωπικό. Έχει να κάνει με τον πυρήνα της συνείδησης του ανθρώπου και την απάντηση του μεγαλύτερου ερωτήματος της ύπαρξης. Δεν έχει και δε θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με το είδος της μουσικής που μπορεί να αρέσκεται να ακούει ο καθένας. Τουτέστιν είτε Rihanna είτε ac/dc είτε iron maiden είτε ακραίο black metal, κατ' εμέ, ουδεμία σχέση έχουν με το πεδίο της πίστης και δε θα έπρεπε να συγχέονται, ούτε καν να αναφέρονται στην ίδια κουβέντα. Τώρα αυτό το ερώτημα: είναι άλλου παπά ευαγγέλιο (pun intended) και έχει να κάνει καθαρά με τους τύπους και όχι με την ουσία. Προφανώς και η επίσκεψη στον εκάστοτε χώρο λατρείας, συνοδεύεται και από την αντίστοιχη μουσική. Όπως δηλαδή θα ήταν παντελώς κουλό σε συναυλία της Dua Lipa να παίζονται ορθόδοξες ψαλμωδίες ή μουεζίνηδες να ψάλλουν εδάφια του κορανιού, άλλο τόσο ακριβώς άσχετο και άτοπο θα ήταν να ακούγονται maiden ή Jay Z ξέρω γω στην εκκλησία.

Πιστεύω ότι με την παρακάτω επιλογή είσαι καλυμμένος: Solved

Νταξ οι άνθρωποι φτιάχνουν φοβερές χορδές. Δε χρειάζεται να μπορούν να τις κρίνουν κι όλας. Έχοντας δοκιμάσει διεξοδικά όλα τα μοντέλα, μπορώ να σου πω μετά βεβαιότητας ότι για τα αυτιά των κιθαριστών, αυτό που λέμε bright και σκαστές είναι οι nano. Στην elixir μπορεί να μετράνε συχνότητες και τέτοια, τι να σου πω.

Είναι οι optiweb, το πιο καινούριο μοντέλο. Αν θες brightness, πας εδώ: https://www.elixirstrings.com/guitar-strings/electric-nickel-plated-steel-nanoweb-coating

Εκτός κι αν μιλάς για τις polyweb που έχουν ακόμα μεγαλύτερη διάρκεια, οι nanoweb έχουν καταπληκτικό bright ήχο με σκάσιμο που κοκκινίζουνε οι στρατ από ντροπή.

Αυτός πάει. Τον κουκούλωσαν οι σακούλες.

Κατ' αρχήν Στράτε μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και καλά. Κατά δεύτερον, εσύ ένα σετ θα πάρεις και θα το κρατήσεις μέχρι να σβήσει ο ήλιος αλλά σαν παλιές δε θα ακουστούν ποτέ.

Έχω περάσει απ' όλα τα στάδια καθαρισμού: οινόπνευμα με πανί, οινόπνευμα με κάλτσα, διαφόρων ειδών υγρά και ματζούνια που κυκλοφορούν στο εμπόριο και υπόσχονται θαύματα, σπρέι, έλαια, βουντού και τάματα. Η μόνη απάντηση σε όλους τους προβληματισμούς και ερωτήματα είναι σταματήστε να παιδεύετε τους εαυτούς σας άδικα και βάλτε elixir.

Το 'χουμε αναλύσει το φαινόμενο και παλιότερα. Αν ξεκινήσεις live πριν τις 22:30, θα παίζεις μόνος σου. Το πρόβλημα είναι καθαρά ελληνικό και έχει να κάνει με το ότι σα λαός, δε θεωρούμε βραδινή έξοδο οτιδήποτε συμβαίνει πριν τις 23:00. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι πρέπει να είμαστε ο μόνος λαός στον κόσμο που λέμε καλημέρα στις 14:00, ενώ αντιλαμβανόμαστε ως "μεσημέρι" τις ώρες από 15:00 μέχρι 18:00 και απόγευμα από 18:00 ως 21:00 (το καλοκαίρι όλα τα όρια πάνε αργότερα).

Το είδα παρόλο που είναι μέσα ο Buck. Και οι δύο πολύ καλά έπαιξαν. Δε μου άρεσε ο μπασίστας που από το πολύ show, ξεχνούσε να παίζει.

Οι τυπικές διάρκειες σε τέτοιου τύπου ερασιτεχνικά live (δηλαδή όχι μεροκάματο, όχι ονόματα κλπ), είναι ένα πρόγραμμα περίπου 3μιση-4 ώρες μαζί με ένα διάλειμμα τετάρτου και το διάλειμμα εναλλαγής μπάντας που είναι επίσης πολύ σύνηθες γιατί σπανίως σε αυτά τα live παίζει μόνο μία. Ξεκινάει γύρω στις 10:00 το νωρίτερο και κλείνει 2, βαρύτατα 3. Και να θες να παίξεις παραπάνω, δε σε αφήνουν.

Έχει αναλυθεί εξονυχιστικά το συγκεκριμένο βίντεο σε παλιότερο νήμα. Το συμπέρασμα που βγάλαμε είναι το εξής:

Τις έχω χρησιμοποιήσει κατά καιρούς και για να αγοράσω και για να πουλήσω, όπως και οι περισσότεροί μας. Δεν έχω κάποια πρόταση, νομίζω το σύστημα των αγγελιών λειτουργεί πολύ σωστά. Έχω όμως πρόταση για όσους αναζητούν κλασσική strat με vintage specs και ταβάνι τα 400 ευρώ: Stratocaster

Θα έλεγα ότι είναι είτε εσκεμμένη, είτε μη, μίμηση της αισθητικής των μουσικών, διδακτικών βιβλίων που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα τις περασμένες δεκαετίες. Ακόμη και η γραμματοσειρά, μου φέρνει αναμνήσεις.

Έχω την εντύπωση ότι το έχεις περιορίσει πολύ ηλικιακά. Πέραν αυτού, δε γνωρίζω μεγέθη αλλά το προφανές και ο καθένας μπορεί να το μεταφράσει σε νούμερα: To Stranger Things είναι μια σειρά που κάνει (πολύ) θόρυβο, κάθε χρονιά που παίζεται κύκλος του. 2 χρόνια μετά, αν δε βγει καινούριος κύκλος, κανένας δε μιλάει για αυτό. Οι Metallica ηχογράφησαν το Master of Puppets το 1986. 36 χρόνια μετά (με stranger things ή χωρίς), o κόσμος ακόμα το ακούει, το μαθαίνει και το διδάσκει.

Δεν απέκτησαν hype λόγω stranger things, μάλλον το αντίθετο έγινε. Μπορεί σε μικρότερες ηλικίες το όνομα Metallica να μη λέει τίποτα αλλά είναι τεράστιο brand name από μόνο του. Είναι σχεδόν οι Stones της επόμενης γενιάς, ανεξάρτητα του αν γράφουν μουσική της προκοπής πια ή όχι.

Είναι φουλ μεταλλάδικη η κιθάρα που παρέθεσες, αυτό προσπαθούν να σου πουν τα παιδιά. Δεν έχει καμία σχέση ηχητικά με παραδοσιακή τελεκάστερ.