Jazzjoker

Πρώτη δουλειά του δασκάλου μετά το χαίρομαι που σε γνωρίζω, είναι να σου μάθει τις νότες στην ταστιέρα.

Πέραν όλων των ωραίων που αναφέρουν οι συνάδελφοι παραπάνω, προσωπικά θεωρώ ότι η ταμπλατούρα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει ένας κιθαρίστας στον εαυτό του. Εκτός του ότι είναι η επιτομή του πασαλήματος, είναι και τρομερά δύσκολη στο διάβασμα σε σχέση με την παρτιτούρα. Δηλαδή προκειμένου να αποφύγουμε το "δύσκολο" πεντάγραμμο, πήγαμε και φτιάξαμε μια απερίγραπτη ανωμαλία που δένει τον εγκέφαλο του κιθαρίστα κόμπο και του περιορίζει τη μουσική σκέψη σε εγκληματικό βαθμό, για να μάθει να παίζει το enter sandman στο δεύτερο μήνα. Όταν και αν αποφασίσει βέβαια να το πάει λίγο παραπέρα, η ζημιά έχει ήδη γίνει και προκειμένου να σταματήσει να βλέπει τη μουσική μόνιμα μέσα από έξι γραμμές με αριθμούς απάνω, θέλει γιόγκα, νίντζα και σαμουράι μαζί.

Η κοπέλα παίζει πάρα πολύ καλά για 9 μήνες από το μηδέν. Το θέμα θα μπορούσε να είχε κλείσει εδώ αλλά είμαστε πολλοί εδώ μέσα που δεν έχουμε τι να κάνουμε.

Φαίνεται σαν να χρησιμοποιήθηκε λάθος σκληρότητας σφοyγγαράκι κατά το τελικό polishing.

Πολύ καλή άσκηση σε arranger's improvisation. Μα πολύ καλή όμως, εξαιρετική δουλειά. Του λείπει ταυτότητα. Με περίσσιο θάρρος που δε μου αναλογεί, να σου πω ότι γενικά η εντύπωσή μου είναι ότι "χάνεσαι" μέσα στις ιδέες σου. Δε λες όχι σε σχεδόν καμία νομίζω. Και σε πολλά κομμάτια που μας έχεις παρουσιάσει γίνεται "πόλεμος" ιδεών χωρίς όμως να κυριαρχεί κάποια.

Νομίζω ότι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο, από μια (προχωρημένη) ηλικία και μετά, είναι να κουφαθεί εντελώς. Η αίσθηση της ακοής και η πλάνη που τη συνοδεύει ότι κάποια απ' όλα αυτά που ακούγονται είναι για κάποιο λόγο σημαντικά, είναι δουλειά της "νεότητας". Όσον αφορά την επικοινωνία, αυτή μπορεί να γίνει πλήρως μόνο με την όραση, άσε που αν βάλεις τον άλλο να σου γράφει, θα είναι πολύ περισσότερο ακριβής για να αποφύγει να γράφει κατεβατά. Π.χ. "γύρνα να σου βάλω το υπόθετο" τελεία.

78 ετών είναι στο βίντεο ο Ρίτσαρτνς. Το ότι έτρεξε, σκόνταψε, έπεσε και ξανασηκώθηκε είναι πιο εντυπωσιακό απ' το ότι η τέλε δεν έπαθε τίποτα. Είναι όλοι τους βέβαια πετσί και κόκκαλο που αν δεν είσαι έτσι σε αυτή την ηλικία, θες μισή ώρα για να σηκωθείς από καρέκλα.

Vessels Με πρόλαβε ο mpamps.

Είχα παίξει με μια steelcaster πριν από 5-6 χρόνια. Δε μου έκανε καμιά ιδιαίτερη εντύπωση ομολογώ. Ειδικά για τα λεφτά της, με τίποτα.

Πέραν από το φαιδρό του θέματος, το να επανηχογραφήσεις έναν ιστορικό δίσκο όπου ερμηνείες, παιξίματα, ήχος και παραγωγή είναι μνημειώδη, είναι πραγματική συνταγή της αποτυχίας απ' όπου κι αν το δει κανείς.

Να πάει να κάνει σεξ στη δική μου ταράτσα σήμερα το βράδυ. 7ος όροφος, θερμοκρασία 2 C, feels like -6 C, να δούμε άμα ξαναγράψει τέτοια.

Και όχι μόνο άκουγαν ροκενρόλ αλλά κάπνιζαν κι όλας! Μεγάλες αλητείες.

Νομίζω ότι είναι προφανές ότι την ανάρτηση δεν την έκανα για να υποστηρίξω κάποια άποψη αλλά γιατί είναι φανταστικό ότι η Τασμανία έχει Συμβούλιο Τεχνών και το οποίο μάλιστα υποστηρίζει το (ευρύτερα) τοπικό death metal.

Λοιπόν επειδή ένα είμαι βλαμένος και δύο δεν έχω τι να κάνω, έβαλα στο google "tasmanian death metal" και μου έβγαλε αυτούς: Είναι οι Psycroptic από την Αυστραλία και (το διάβαζα και δεν το πίστευα) το Συμβούλιο των Τεχνών της Τασμανίας, τους βοήθησε να ηχογραφήσουν το άλμπουμ τους The Isle of Disenchantment τον Οκτώβριο του 2000.

Στην Ελλάδα κι επειδή ανέκαθεν διακατεχόμαστε από μια μανία να αντιγράψουμε τις παγκόσμιες (νέες ή μη) τάσεις, ειδικά στις δημοφιλείς λαϊκά τέχνες, καταλήγουμε σχεδόν πάντα με κακέκτυπα του αρχικού concept γιατί εκτός από ζηλιάρηδες είμαστε και διαβόητοι αρπακολλατζήδες. Στην περίπτωση του ροκ, αυτό που προσγειώθηκε στη συνείδηση του πολύ κόσμου εδώ χάμω αφορά ως συνήθως την εικόνα: 1. Ηλεκτρική κιθάρα σε πρώτο πλάνο (ανεξάρτητα με το αν ακούγεται ή αν αυτός/η που την κρατάει ξέρει να παίζει) 2. Άνδρες με μακριά μαλλιά 3. Δερμάτινος ρουχισμός (μπουφάν, παντελόνια, μπότες κλπ.). Αν εμφανιστεί συνδυασμός των παραπάνω ή και όλα μαζί, το θέμα έχει κλείσει, το άσμα/η εμφάνιση/το περφόρμανς είναι ροκ και όλες οι σωστές παρουσιάστριες του μεσημεριού θα το αναφέρουν σαν παρατήρηση (καλά ε, είσαι πολύ ροκ!) ακόμα κι αν από τα ηχεία ακούστηκε κόρη καραβοκύρη κι όμορφη κοπελιά.

Πάρα πολύ καλός κιθαρίστας και ωραίος τύπος. Επιπόλαιος και κολλημένος με τη δημοσιότητα όμως. Μετά το άνοιγμα του καναλιού στο youtube έχει φάει τρομερή λάσπη και κράξιμο από διάφορους ανώνυμους. Μέχρι και την κόρη του έβρισαν μετά από σχολιασμό που έκανε σχετικά με το θέμα Λιγνάδη και τις κατηγορίες που έσκασαν και για άλλους στο χώρο. Εντελώς άδικα (έφαγε το κράξιμο) προφανώς αλλά το όλο φαινόμενο το αντιμετώπισε με την αφέλεια αυτού που δεν έχει ιδέα για το τι σκουπιδαριό ελοχεύει στην ανωνυμία του ίντερνετ. Του αρέσει να μισοασχολείται με 500 πράγματα και κανένα να μην κάνει με αρχή μέση και τέλος. Το κανάλι αντικατοπτρίζει αυτή του την τάση.

Σκατά με το συμπάθειο τα έκανε ο Σταρόβας με αυτό το πρότζεκτ. Έβγαλε πρώτα το βίντεο που ζήτησε συμμετοχές μουσικών/γκρουπ με βίντεο κλιπ. Τέσσερις μέρες μετά και αφού φυσικά έχει λάβει εκατοντάδες συμμετοχές ήδη, έβγαλε δεύτερο βίντεο (το παρέθεσε παραπάνω ο manitsa7) λέγοντας: - Να μη στέλνουν παραπάνω από ένα βίντεο ανά συμμετοχή. - Να μη στέλνουν έτοιμες παραγωγές, θέλει ντέμο. - Τα βίντεο να είναι πρόχειρα από κινητό και όχι έτοιμα σκηνοθετημένα βίντεο κλιπ. Αλλιώς δε θα τα παίξει.

Για σένα το έκλεισαν για να μην αρχίσει κουβέντα ότι ανέλαβε η νέα αήθης τάξη πραγμάτων.

Πάλι δε στέλνουμε τη Μάρω Λύτρα γιατί μάλλον θα ζητήσει λύτρα πλακώσανε κι οι δικηγόροι βγήκε κορίτσι αλλά το είπαν αγόρι. Δεν έχουνε τσίπα δεν έχουν ντροπή στα ζάρια το 'παιξε η επιτροπή μήπως τους δώσανε κανένα δωράκι ή πήρε τηλέφωνο η Μοιραράκη; Τεσπά στενοχώριες και πάλι προβλέπονται μπορεί εμείς να γερνάμε μα εκείνοι δε βλέπονται απεργία θα κάνει κι η Κατερίνα μηδέν πλαστικές μέχρι το τέλος του μήνα.

Από ελληνικά κανάλια έχω τάμα ότι δε θα δω ποτέ Πετρετζίκη. Όλα τ' άλλα τα αντέχω για 4-5 δευτερόλεπτα. 'Ασχετο ή και όχι τόσο: Αυτό που μου φέρνει πραγματικά αναγούλα στο youtube, είναι αυτά τα βίντεα που ξεκινούν με τον host να ρωτάει μόνος/η του την κάμερα "τι κάνετε;".

Πολύ εύστοχη λέξη. Αν το σκεφτούμε λίγο βαθύτερα, το ότι μουσική υπάρχει παντού πλέον, είναι μια στέρηση ελευθερίας για κάποιον που θέλει να επιλέγει τι μουσική ακούει και πότε θα την ακούει. Αντ' αυτού κι επειδή η ακοή μας δεν έχει on/off, μας επιβάλλεται να ακούμε οτιδήποτε και παντού. Γι' αυτό και προσωπικά έγραφα στο άλλο θέμα σχετικά με την οδήγηση, ότι απολαμβάνω να οδηγώ ακόμα και μέσα στην Αθήνα. Και αυτό γιατί ενώ βρίσκομαι σε δημόσιο χώρο και όχι κλεισμένος στο σπίτι μου, μπορώ να ακούω ό,τι θέλω ή και τίποτα αν το επιλέξω.

Μετά τα 30 είναι και τα 31 και τα 91 αν και έτσι όπως το γράφεις, είσαι μάλλον early 30s. Οπότε το γεράσαμε παίρνει μείον. Το τζαμαρισματάκι ωραίο.