Jazzjoker

Όλα αυτά τα γκάτζετς εμπίπτουν στην κατηγορία "κάνε την κιθάρα να ακουστεί σαν...". Προφανώς υπάρχει κάποια έστω περιορισμένη ζήτηση για τέτοια πράγματα αλλιώς δε θα υπήρχε καθόλου προσφορά. Εγώ απλά αναρωτιέμαι, δεδομένου ότι τουλάχιστον σε συνθήκες στούντιο/ηχογράφησης τη δουλειά την κάνουν πολύ καλύτερα τα vsts, αν κάποιος που έχει αγοράσει αρκετά τέτοια μαραφέτια, τα χρησιμοποιεί παραπάνω από 3-4 φορές ή απλά καταλήγουν στο συρτάρι με τις 10-38.

Δε ρωτάμε γνώμες για αγορά κιθάρας σε μουσικό φόρουμ. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Παρόλα αυτά, εγώ προτείνω κάποια Strat masterbuilt με full vintage specs. Μετά την πάμε σε μάστορα όπου τρυπάει το σώμα για αλλαγή pick guard (ούτως ή άλλως relic θα είναι) και τοποθέτηση floyd rose. Τέλος σκάψιμο και τοποθέτηση active EMGs.

Στα τραπ και λοιπά σύγχρονα πολύ εμπορικά είδη, είναι δεδομένο ότι η ΑΙ θα πάρει πάνω χέρι πολύ γρήγορα. Να μη σου πω ότι πολλοί από αυτούς τη χρησιμοποιούν ήδη κρυφά. Στα υπόλοιπα έχουμε λίγο καιρό ακόμα αλλά όχι και τίποτα αιώνες. Το θέμα με την τεχνητή νοημοσύνη γενικότερα είναι ότι θα φέρει νέα περιθώρια και επίπεδα οικονομικού κέρδους με σαρωτικές μειώσεις εξόδων, ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας και πολλά άλλα που ούτε μπορούμε να τα φανταστούμε τώρα. Και δε μιλάω μόνο για τη μουσική βιομηχανία προφανώς. Αναφέρομαι στο κέρδος δε γιατί εκεί έγκειται ο κίνδυνος της μη θέσπισης ορίων. Αν δεν μπει ένας πολύ άγριος και εκ των πραγμάτων αυταρχικός έλεγχος στη χρήση της, ο κόσμος που μάθαμε και ξέραμε ως τώρα, συμπεριλαμβανομένων των τεράστιων αλλαγών και την αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας τις τελευταίες δεκαετίες, τελειώνει κάπου εδώ κοντά. Με λίγα λόγια είμαστε στην αρχή μιας αλλαγής τόσο μεγάλης που μπροστά της, το ίντερνετ και το πώς αυτό επηρέασε και άλλαξε ΤΑ ΠΑΝΤΑ, θα είναι αστείο. Και σιγά μη δε σχολίαζε την ΑΙ ο Μπγιάτο.

Μια που είπατε για ταξίδια με κιθάρα στο αεροπλάνο, θυμήθηκα τα νιάτα μου. Φοιτητής στην Αγγλία, θυμάμαι να πετάω από Ελλάδα προς Αγγλία και το ανάποδο με τη στρατ σε gig bag μέσα στην καμπίνα, ενώ στις μπροστινές τσέπες της θήκης είχα κατσαβίδια, άλεν, πένσες, χορδές, κουρδιστήρια και ένα σωρό εργαλεία. Πέρναγε η κιθάρα από τις ακτίνες, κανένας δεν ασχολούνταν. Με όλα αυτά τα εργαλεία δε θα μπορούσα απλά να κάνω αεροπειρατεία, θα μπορούσα να κάνω μετατροπή το boeing σε πυρηνικό υποβρύχιο που το σόναρ του να εκπέμπει 24 ώρες το 24ωρο παλιούς carcass.

Το στοκ ήταν επιεικώς μέτριο και όχι στις λεπτομέρειες καθώς θυμάμαι (πάνε και αρκετά χρόνια). Γενικά το θυμάμαι να μπουκώνει στα μπάσα, να βγάζει άσχημη παραμόρφωση από κάποια ένταση και πάνω κλπ. Του έβαλα το Jensen C12K που φορούσε ο DRRI μου και έκατσε μια χαρά. Ο ενισχυτής πήρε τα πάνω του. Επίσης με την αλλαγή μεγαφώνου και λυχνιών, έγινε χρήσιμο και το βρώμικο κανάλι του ενισχυτή που στη στοκ κατάσταση, δεν ακουγόταν.

Now having said that, παραμένω μέγας fan των Laney και υπήρξα κάτοχος του VC-15 και cub12 ενώ παραμένω κάτοχος του VC-30. Ο τελευταίος δε, με αλλαγή μεγαφώνου είναι ο ενισχυτής με τον οποίο έχω βγάλει τον καλύτερο ήχο επί σκηνής σε πολλά λάιβ.

Την απέφυγα την αναφορά γιατί δεν είμαι πολύ στα καλά μου τον τελευταίο καιρό και τι να πω εγώ για το Δημήτρη που τον είχα δει 4-5 φορές σε όλη μου τη ζωή; Να πω ότι όποτε με έβλεπε με αγκάλιαζε σα να ήταν ο πατέρας μου; Να πω ότι δεν έχω ακούσει ποτέ μεγαλύτερα κοπλιμέντα για το παίξιμό μου από αυτά που μου είχε πει εκείνος; Να πω ότι η ζεστασιά που πρόσφερε στους γύρω του σε άφηνε ηλίθιο; Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα. Το βιβλίο του το έχω ακόμα και θα το ξαναδιαβάσω μήπως και ξεστραβωθώ.

Ποιο Γιάννη ρε παιδιά; Λόρελ σκέτο. Γιάννη με ένα νι ακούμε από τηλεόραση μόνο.

Είχα έναν φοβερό γάτο κάποτε. Έχουν περάσει 7 χρόνια που αναγκάστηκα να του κάνω ευθανασία και την απουσία του δεν την έχω ξεπεράσει ακόμα. Έχω φωτογραφίες του και βίντεο αλλά δε θέλω να τα βλέπω. Πολύ δύσκολα πράγματα.

Κι εγώ συμφωνώ ότι πρόκειται περί σύμπτωσης. Δεν έχουν τρόπο να ξέρουν ποιος περιμένει κάτι. Απλά ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα και δεδομένου ότι οι online παραγγελίες είναι πια πάρα πολλές, πιάνουν και πολλά γεμάτα. Btw κάποιοι πάροχοι κινητής σε συνδυασμό με σχετικά νέα smartphones, έχουν spam filter στα sms και κάποια από αυτά, δεν τα λαμβάνεις ποτέ πλέον. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σε whatsapp και viber.

O τύπος παίζει και φοβερά ντραμς με ψευδώνυμο.

Το συγκεκριμένο κομμάτι, χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση κακό, πιο πολύ Plant/Zeppelin πεθαίνεις. Για τον οδοντίατρο έχω εκφραστεί πολλάκις στο παρελθόν. Εγώ πάω σε άλλον.

Αυτό για το οποίο μιλάει το έχουμε κατά κόρον σχολιάσει, γενικότερα για τη σύγχρονη μουσική και όχι μόνο για την τζαζ. Θεωρώ ότι δε χρειάζεται να μιλάει κανείς για τζαζ ή για ροκ ή για μέταλ συγκεκριμένα. Σε όλα τα είδη, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο (με εξαιρέσεις φυσικά): χλιαρή ή ανύπαρκτη ταυτότητα αλλά και δημοφιλία της στείρας βιρτουοζιτέ λόγω του ότι ακούμε πλέον (και) με τα μάτια όπως λέει. Βιρτουοζιτέ υπήρχε πάντα αλλά παλιότερα αποτελούσε εργαλείο στην υπηρεσία του κομματιού ενώ τώρα είναι αυτόνομο ζητούμενο. Ειδικά αυτό πρέπει να το έχουμε συζητήσει εδώ, σε δεκάδες θέματα. Ε, άλλαξε το ζητούμενο και οι νοσταλγοί, νοσταλγούμε. Επίσης, όπως επιμένω να σχολιάζω σε αντίστοιχες συζητήσεις, είναι πολύ δυσκολότερο να ξεχωρίσεις πια γιατί σχεδόν όλα έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί. 12 νότες είναι αυτές, πλησιάζουμε σιγά σιγά στην ολοκλήρωση όλων των δυνατών συνδυασμών. Οπότε το πάμε λίγο προς το ζογκλερικό/πρωταθλητικό όπου υπάρχει ακόμα ζουμί.

Συμφωνώ απολύτως. Παρόλα αυτά σκέψου ότι πριν 10 χρόνια δεν υπήρχε η έννοια του "στίχοι που δεν τους έγραψε κανένας". Εγώ αναρωτιέμαι τι θα γίνεται σε 20 χρόνια από σήμερα π.χ. Για να μην το πάω παραπέρα.

Δεν υπήρξε τίποτα το ελληνικό πάντως στο interaction μου με το chat gpt. Αγγλικά μιλήσαμε (καταλαβαίνει κι άλλες γλώσσες αλλά τα αγγλικά είναι αυτή όπου εκφράζεται και μπορεί να απαντήσει καλύτερα). Εγώ το μόνο που του είπα είναι "can you write lyrics for a song in the style of Tom Waits?"

Δεν περίμενα ότι θα το βρει κάποιος τόσο γρήγορα, αλλά ναι. Τέρρυ είσαι αστέρι.

Ιδού λοιπόν οι στίχοι ενός τραγουδιού. Μπορείτε να μαντέψετε ποιος τους έγραψε; Αν κάποιος το βρει ή αναγκαστώ να το αποκαλύψω, θα ακολουθήσει μεγάλη κουβέντα, αυτό είναι σίγουρο. I met a girl down in New Orleans, With a voice like a broken machine, She sang the blues and smoked cigars, And played piano in the local bars. She said, "Honey, life ain't always fair, But you gotta keep moving, don't you dare, Let the world bring you down, Just keep on making that sweet, sweet sound." She took me down to the river's edge, Where the moonlight danced on the water's edge, We drank bourbon and talked all night, And watched the stars fade into the morning light. She said, "Honey, life ain't always fair, But you gotta keep moving, don't you dare, Let the world bring you down, Just keep on making that sweet, sweet sound." Now I'm back in the city, feeling alone, Thinking 'bout that girl I used to know, I play her songs on my guitar, And dream of the day I'll see her again. She said, "Honey, life ain't always fair, But you gotta keep moving, don't you dare, Let the world bring you down, Just keep on making that sweet, sweet sound."

Τους είδα στη Νέα Σμύρνη το 93 και ήταν η εποχή που ο Hetfield φορούσε την ολόσωμη μαύρη φόρμα και είχε μουστάκα/φαβορίτες ενωμένα. Ο άνθρωπος έπαιρνε ζωές. Δεν ξέρω πολλούς άλλους φρόντμαν πλην του Λέμμυ που να είχαν το impact αυτό σε χιλιάδες ανθρώπους από κάτω. Edit: Διόρθωσα χρονολογία. ήταν 93, όχι 92

Ε ναι γι' αυτό θα έλεγα.

Για να μην πω για slayer.

Η ξεραΐλα των τυμπάνων του τζάστις είναι ένας από τους παράγοντες του μεγαλείου του. Αλλά βλέπω ότι είστε Μαστέιν φανμπόιζ εδώ μέσα οπότε δεν το συνεχίζω γιατί δε θα καταλάβετε ποτέ πόσο λάθος έχετε.

Το πικ του είδους είναι το and justice for all. To rust in piece είναι αριστουργηματικό άλμπουμ αλλά μη λέμε ό,τι θέλουμε.

Για όσους δεν το έχετε ακούσει, ιδού ένα δικό του original παιγμένο live

Αυτό είναι ένα θέμα γενικότερα και αφορά όλους αυτούς που έχουν ένα ισχυρό στοιχείο εντυπωσιασμού στον τρόπο που παίζουν. Ένα άλλο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Stanley Jordan. Και το θέμα που προκύπτει φυσικά είναι το αν βάλεις στην άκρη την τεχνική που χρησιμοποιεί και τον κρίνεις αυστηρά μουσικά, τι έχει να πει; Αν δε βλέπεις αλλά και δεν ξέρεις τι κάνει δηλαδή, τι έχεις να πεις; Ειδικά στην περίπτωση του Hunter, ένα εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Δε θα ήταν καλύτερο το περφόρμανς του αν απλά είχε έναν μπασίστα; Εγώ λέω όχι, αλλά....

Ναι το είδα και το επικρότησα. Για μένα οι Carcass είναι η jazz του extreme metal. Επίσης, να συμφωνήσω και γραπτώς με Φούζιο, ο Hunter είναι πραγματικά τέρας μουσικότητας. Είναι λίγο κρίμα γιατί, τουλάχιστον σε σχέση με άλλους, είχε μεγάλη απουσία από το youtube και μόνο σχετικά τελευταία έχει αρχίσει να ξαναεμφανίζεται.