Jazzjoker

Βρέθηκε η μπάντα του Santana με την μπάντα του Miles των 80s. Πολύ καλοδουλεμένο με ζηλευτή προσοχή στη λεπτομέρεια όπως πάντα.

Συνήθως ναι. Εδώ όμως είναι όλες amplitube. Δεν κατάφερα να βρω ώρα της ημέρας που θα μπορούσα να γράψω κανονικά.

Είναι το native vst του cakewalk με σύνολο εγχόρδων. Το βρήκα αρκετά πειστικό με μπόλικη παραμετροποίηση και ένα άλλο ωραίο στοιχείο που έχει είναι ότι αναλόγως σε ποιο register του πενταγράμμου/keyboard βρίσκεσαι, γράφεις για άλλο έγχορδο.

Τουλάχιστον εμφανισιακά πάντως, η παρακάτω 63 vintage reissue II είναι ωραιότερη (και στη μισή τιμή).

Ε ναι έτσι γίνεται συνήθως. Το να παραμείνεις ενεργός μουσικά ενώ ο έρωτας έχει φύγει, θέλει ειδική ιδιοσυγκρασία. Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με ό,τι συζητάμε.

Προς συζήτηση imo. Δηλαδή ακόμα και σε περίπτωση ατόμου brain dead, ακόμα και σε περίπτωση στυγνής παπαγαλίας, θεωρώ ακραίο το να μην καταλάβει τίποτα από αυτό που έφτασε να παίζει, έστω και εν καιρώ.

Μετά βεβαιότητος σου λέω ότι και τα δύο. Αν όχι στο τέλος του εξαμήνου και υποθέσουμε ότι δίνει στον εγκέφαλό του και άλλους 6 μήνες (με ή χωρίς επιπλέον μελέτη), για να "χωνέψει", σίγουρα μετά από ένα χρόνο.

Αυτό δεν οφείλεται στο ότι μελετούν μουσικές άλλων αλλά στο ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, δεν έχει την υπομονή, την πειθαρχία, τη φιλοδοξία και την εγγενή ικανότητα (ταλέντο/φαντασία/δημιουργικότητα/πες το όπως θες) να γίνουν καλύτεροι από το μέσο όρο στο αντικείμενό τους.

Στο noiz δε ρωτάμε τι gauge να βάλουμε.

Ο sir Eric είναι 78 και ο Carlos 76. Προσωπικά, αν φτάσω σε αυτή την ηλικία, ελπίζω πραγματικά 1. Να φαίνομαι όπως εκείνοι και 2. Να μπορώ ακόμα να ανεβαίνω σε μια σκηνή και να παίζω τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Πέραν αυτών και όσον αφορά το συγκεκριμένο περφόρμανς, είναι προφανές ότι είπαν στον Έρικ "έλα πάνω να τζαμάρουμε" και εκεί έφαγε λίγο ήττα γιατί είναι η μπάντα του Σαντάνα με percussion heavy ενορχηστρώσεις, με breaks, παύσεις κλπ. (προβαρισμένα), παίζουν ποτ πουρί πρόγραμμα και φαίνεται να μην ξέρει τι να παίξει σε διάφορες φάσεις. Επίσης ο Κάρλος τον έχει ψιλοκλασμένο και ασχολείται με την μπάντα του κυρίως. Παρόλα αυτά, όσο έπαιξε, μια χαρά.

Για μένα, ο McLaughlin έχει ξεπεράσει το ανθρώπινο στάδιο και ανήκει πλέον σε ανώτερα επίπεδα ύπαρξης. Αν κάτι δεν ακούγεται καλά, δε φταίει ποτέ εκείνος, φταίει η μπάντα. Π.χ. εκείνη την "πρασινίλα" στο 5:26 που διόρθωσε μόνος του. Είναι απαράδεκτο που τον άφησαν έτσι και δεν έσπευσε τουλάχιστον ο πληκτράς να τον συμπεριλάβει στην αρμονία.

Κανένα latency. Όσον αφορά την Tascam, για τη χρήση που κάνω εγώ, είμαι υπερ-ικανοποιημένος. Ειδικά σε σχέση με την Presonus audiobox 44 vsl που αντικατέστησε, πολύ καλύτερη σε πολλαπλά επίπεδα,

Ήθελα να το σχολιάσω παραπάνω αλλά το ξέχασα. Τα knobs των ενισχυτών στο BIAS, δεν ακούνε καλά. Στο Amplitube είναι σα να πειράζεις πραγματικό ενισχυτή, Amplitube είναι αρκετά καλύτερο στα δικά μου αυτιά ηχητικά. Επίσης όσον αφορά τις επιλογές παραμετροποίησης, δεν υπάρχει σύγκριση.

Έχω κάνει ήδη 2 παρεμβάσεις για να βγει καλλίτερο το BIAS, κανονίστε. Σε λίγο θα μου πείτε να τερματίσω input και output στο Amplitube. ? Τεσπά ιδού και πάλι το BIAS με χαμηλωμένο input στα -6db (από 0) VST 2 fixed.mp3

Δε με αφήνει να επεξεργαστώ το αρχικό post οπότε δεν αλλάζει το αρχείο εκεί αλλά ιδού το BIAS με το bass knob στο 3 (από 5 που ήταν). VST 2.mp3

Καλά τα λες.

Ναι Στράτο. Και στην είσοδο της κάρτας τα δύο κανάλια είχαν τα knobs στο ίδιο ακριβώς σημείο και μέσα στα vsts το input του καθενός είναι το ίδιο. Επίσης δεν υπάρχει καμία υπεροδήγηση του σήματος, ούτε στο in ούτε στο out. Ειδικά στο out, το 1 που σας αρέσει περισσότερο, ανεβαίνει λίγο παραπάνω από το 2. Εν ολίγοις, ό,τι μπουμάρισμα συχνοτήτων ακούτε, είναι η ερμηνεία του εκάστοτε vst για την παραμόρφωση του ήχου από τον ενισχυτή.

Κιθαρο-vstο-μαχία Μια και προσφάτως κατέβασα το BIAS FX2, είπα να κάνω ένα συγκριτικό με το Amplitube 4 με τα εξής δεδομένα: - Και στα 2 vsts φορτώθηκε ο ίδιος ενισχυτής που είναι ο '67 Fender Deluxe Reverb. Χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες ρυθμίσεις των knobs τουτέστιν volume, treble, bass στο 5 και reverb στο 3. Σημείωσις: To BIAS για τον συγκεκριμένο ενισχυτή έχει volume και master οπότε φρόντισα η ένταση και η ποσότητα breakup να είναι όσο πιο κοντά γίνεται με το amplitube. - Και στα 2 vsts χρησιμοποιήθηκαν οι default καμπίνες 1x12 ενώ σε κάθε καμπίνα τοποθετήθηκαν 2 μικρόφωνα, ένα δυναμικό sm57, off axis αλλά να ακουμπάει στη γρίλια κι ένα ribbon Royer 121 στο μέσο του μεγαφώνου και σε απόσταση λίγων εκατοστών από αυτό. - Χρησιμοποίησα την τέλε μου η οποία συνδέθηκε στο input του Hardwire DL-8 το οποίο έχει 2 outputs. Το κάθε output συνδέθηκε σε ξεχωριστή instrument είσοδο του audio interface μου (Tascam US 4x4 HR). - Το daw που χρησιμοποιήθηκε είναι το Cakewalk βέβαια, όπου έκανα assign σε καθεμιά από τις 2 instrument εισόδους της κάρτας, ένα mono audio κανάλι. Κατόπιν στο ένα κανάλι φορτώθηκε το BIAS FX2 και στο άλλο το Amplitube 4. - Έπαιξα ενώ στα ακουστικά άκουγα τον connect ήχο, δηλαδή με το input monitoring απενεργοποιημένο και για τα 2 κανάλια. Κατόπιν μια μικρή διόρθωση στις εντάσεις του καθενός για να είναι κοντά και bounce το κάθε κανάλι σε νέο stereo track. Τέλος, φυσικά export. Από κάτω θα βρείτε τα κλιπάκια τα οποία μπορείτε να ακούσετε και να αποφασίσετε αν προτιμάτε κάποιο ηχητικά. Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για τα πολυπαιγμένα blues riffs/licks αλλά δε μου ερχόταν κάτι άλλο. Επιφυλάσσομαι για άλλου τύπου ενισχυτές ή/και βρώμικο ήχο, αρκεί να βρω και στα 2 vsts είτε τους ίδιους Marshalls, είτε τα ίδια βρωμοπέταλα. Τέλος, βάζω και μια δημοσκόπηση έτσι για την πλάκα μας. Αποκαλυπτήρια του ποιο είναι ποιο, αργότερα. VST 1.mp3 VST 2.mp3

Εμείς ψάχνουμε έναν νέο Henderson, MacLaughlin κλπ. Και περιμένουμε να τον βρούμε με τους παλαιούς όρους. Συνθέσεις "καμπάνα", αδιαμφισβήτητη ταυτότητα παικτικά και συνθετικά, άλμπουμς, μπάντες/projects, συνεργασίες και τα τοιαύτα. Αν όμως έκανε ο Mancuso τα παραπάνω σήμερα, πρώτον δε θα τον ήξερε κανένας και δεύτερον θα χρειαζόταν και day job για να ζήσει. Και για να το θέσω λίγο ανάποδα: Υπάρχουν ήδη πολλοί σπουδαίοι, νέοι μουσικοί που έχουν κάνει τα παραπάνω και δεν τους ξέρει κανένας, συμπεριλαμβανομένων ημών. Άντε να τους έχουμε πετύχει σε κανά τυχαίο βίντεο στο youtube από κινητό και μετά δεν τους ξαναείδαμε πουθενά. Αν απουσιάζεις από youtube, spotify κλπ., ειδικά ως νεοανερχόμενος, απλά δεν υπάρχεις. Για να είσαι όμως παρών στο youtube, δεν αρκεί να φτιάχνεις βίντεο και να τα ανεβάζεις, πρέπει να συγκεντρώσεις και κοινό να σε παρακολουθεί και να σε διαδίδει. Ε, εκεί είναι μάλλον που μας χαλάει τη σαλάτα ο Μανκούζο. Κάνει social networking μαζί με τη μουσική. Αυτό συμπεριλαμβάνει και λίγο απ' όλα για να πιάσουμε όσο περισσότερους μπορούμε και εντυπωσιασμό με ταχύτητες και shredding κλπ. Θέλω να πω: Μάλλον εμείς έχουμε μείνει πίσω με τις προσδοκίες μας.

Ότι είναι υπερηχητικός, το έχουμε αναλύσει πολλές φορές. Συνθετικά το συγκεκριμένο δε μου είπε κάτι. Ειδικά συγκρινόμενο με το αμέσως προηγούμενο (και για μένα απείρως καλύτερο κομμάτι) που είναι αυτό:

Είναι πολύ ωραίο, ευχαριστούμε! Βάζω και μια δοκιμή που έκανα τσακ μπαμ σε ένα 67 blackface. BIAS FX 2.mp3