Jazzjoker

Δεν το ήξερα. Πολύ πολύ ωραίο. Και πάλι θα πω με παίξιμο που δε μας έχεις συνηθίσει αλλά απόλυτα to the point και φανταστικό ήχο.

Υπέροχο όπως αναμενόταν άλλωστε.

Σας ευχαριστώ για την ακρόαση και τα αντικειμενικά αυτιά σας. Το τεμάχιο βελτιώθηκε και ξανα-ανέβηκε. Αν θέλετε ρίξτε άλλη μια ακρόαση.

Δε φταίει το μπασοτύμπανο Στράτο. Φταίει η κιθάρα που δεν τους ακούει πολύ καλά. Έγραψα με ακουστικά που κανονικά δεν το κάνω και πάντα έχω πρόβλημα έτσι. Αλλά μάλλον ήθελε και 4-5 bpm πιο γρήγορα το κομμάτι γενικά.

Παίρνεις ως δεδομένο το γιατί στο είπε κάποιος που εκτιμάς και θαυμάζεις. Μετά μόνος σου το καταρρίπτεις Οπότε τι μας ρωτάς; Έχει λυθεί το θέμα.

Προτείνω αλλαγή μαγνητών σε https://www.sweetwater.com/store/detail/ZephStraSetW--seymour-duncan-zephyr-silver-strat-pickup-set-white. Στόχος μας η τελική τιμή κιθάρας+parts αναβάθμισης > 4.500€. Αλλιώς δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς.

Δεν ξέρω αν το έβαλες επί τούτου αλλά η πολύ μεγάλη Carla Bley απεβίωσε σήμερα.

Και κάτι λίγο πιο εμπεριστατωμένο.

Εμένα μου ακούγονται σα μια ποζεράδικη κακή βερσιόν των Priest. Πάντως με αυτό το όνομα, ό,τι και να βγάλουν, φοβάμαι ότι δεν πάνε πουθενά.

Φανταστικά είναι τα σόλα του, δεν ξέρω αν θα τα έλεγα σρεντ, ίσως με ψιλονεοκλάσικαλ έννοια. Το κομμάτι πάντως μουσικά/αισθητικά θα μπορούσε να είναι άνετα στο Painkiller.

Single από τον καινούριο δίσκο που έρχεται το 24.

Πολύ όμορφη Αργύρη, να τη χαίρεσαι. Όταν μπορέσεις δώσε κι ένα δείγμα από τους Swan του Νίκου. Έχω σχέδια....

yup

Ε ναι, εκ των ουκ άνευ με το από κάτω:

Όχι αλλά εγώ τόσο τους έδωσα. Αλλιώς δε θα ακουγόταν τόσο καλά.

Εννοείται. Αν είναι κάτω από το headstock την επιστρέφουμε.

Το είχα δηλώσει ότι έχω χάσει τον ύπνο μου, οπότε την πήρα. Ακολουθεί ένα compact review. Κατ' αρχήν να πούμε ότι η κιθάρα ανήκει στη δεύτερη, πιο πρόσφατη σειρά vintage reissue της Fender και για την ιστορία τα άλλα μοντέλα tele που βγαίνουν είναι τα 51, 72, 75, 77. Από αυτά μόνο οι 51 και 63 έχουν το κλασσικό setup με δύο μονούς. Specs: Alder body Maple neck Round laminated rosewood fingerboard Clay Dot ffingerboard inlays Neck profile: 1963 "C Scale: 648 mm (25.51") Fingerboard radius: 184.1 mm (7.25") Nut width: 42 mm (1.650") Bone nut 21 Vintage Tall frets Pickups: 2 Pure Vintage '63 Tele single coils Master volume and master tone controls 3-Way switch 3-Ply parchment pickguard Pure Vintage 3-saddle Tele bridge with threaded steel tailpieces Pure Vintage Single Line "Fender Deluxe" machine heads Nickel/Chrome hardware Finish: Gloss Nitrocellulose over Polyurethane Lacquer Πρώτη εντύπωση: Το γνωστό πολύ όμορφο vintage flight case, με την πορτοκαλί επένδυση και την εθιστική μυρωδιά του λούστρου που δε φεύγει ποτέ. Μέσα στη θήκη του case, τα καλούδια δεν είναι πια χύμα αλλά σε ένα βολικό, μαύρο τσαντάκι με το λογότυπο. Μέσα βρίσκονται τα διάφορα certificates, manuals, οδηγίες κλπ. συν το ashtray της γέφυρας. Θετικό ότι πλέον δε δίνουν μαζί με αυτά τα μοντέλα ζώνη, καθότι αυτές που έδιναν ήταν κάτι vintage correct, άθλιες για χρήση. Πριν καν μπει στον ενισχυτή, έκανα ένα γρήγορο inspection για να διαπιστώσω ότι η κιθάρα είναι άψογη. Κατ' αρχήν είναι πολύ ελαφριά και αν και δεν τη ζύγισα ακόμα, την κράτησα μαζί με την άλλη τέλε μου που είναι πούπουλο (2 kg) λόγω ελαφρύτατου ξύλου κατασκευής και δεν είναι πολύ βαρύτερη. Έχει, για τα γούστα μου, πολύ βολικό μανίκι και radius (έχω και στρατ με 7,25 και είναι μάλλον το αγαπημένο μου) ενώ αυτά τα vintage tall frets που έχει βάλει η Fender σε αυτά τα μοντέλα, ουδεμία σχέση έχουν με τα παραδοσιακά vintage frets που είχε σε παλιότερες σειρές όπου πήγαινες να παίξεις στη μι καντίνι και ήσουν μόνιμα εκτός fretboard. Ταστοδουλειά, φινίρισμα αψεγάδιαστα. Εργοστασιακό setup πολύ καλό, δεν υπάρχουν τριξίματα ή κούφιες νότες σε σηκώματα ακόμα και μετά το 12ο τάστο. Ελαφρύ relief στο μπράτσο όπως πρέπει και action μέτριο. Το τελευταίο είναι και το μόνο που ενδέχεται να πειράξω μια και στο θέμα του action είμαι ακραίος μεταλάς. Επίσης πολύ σημαντικό: η κιθάρα έρχεται με δεκάρες χορδές αλλά το feel είναι πάρα πολύ μαλακό. Θα ορκιζόμουν ότι είναι 9άρες αν δεν επιβεβαίωνα το εργοστασιακό gauge. Το μοντέλο δε που τους βάζει η Fender είναι Nickel Plated Steel 010 - .046. Αξιοπρεπέστατες. Ήχος: Εδώ τα πράγματα είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα για όποιον έχει ακούσει αυτούς τους μαγνήτες. Αν μπορούσε να συμπεριληφθεί σε μία λέξη η ηχητική εμπειρία της κιθάρας, αυτή είναι twang. Να φάνε κι οι κότες για την ακρίβεια. Ο neck μαγνήτης είναι ζεστός και "straty" με πολύ ωραίο σκάσιμο και ισορροπημένος σε όλο το εύρος. Ο bridge είναι αρκετά hot για vintage style, πράγμα που μου αρέσει ιδιαιτέρως. Παρόλα αυτά ούτε ξυρίζει, ούτε τσιρίζει παρά κρατάει τον κρουστό, twangy χαρακτήρα του οργάνου 100%. Ακολουθούν τα clips όπου ηχογραφήθηκαν με τις εξής παραμέτρους: - Οι χορδές είναι οι εργοστασιακές. - Ενισχυτής Deluxe Reverb RI στο 2,5. - Πετάλι για τα βρώμικα Twimble της Mad Professor σε πολύ mild ρύθμιση Edit: ο δαίμων της ηχογράφησης μας έφαγε τον bridge στο καθαρό. Το προσθέτω παρακάτω: clean bridge: bridge.mp3 clean: clean.mp3 overdrive: dirty.mp3 Και τέλος, μια φωτογραφία στον καναπέ με την ξαδέρφη της (σόρυ για το orientation αλλά έτσι τις ανεβάζει αυτόματα το forum):

Συμφωνούμε. Αλλά η επιλογή πλατφόρμας δεν εξισώνεται με την επιλογή κοινού. Για όποιον ενδιαφέρεται, η δισκογραφία του Young υπάρχει τσάμπα στο youtube και επί πληρωμή σε άλλες streaming πλατφόρμες, πλην του spotify.

Πολύ υψηλή ποιότητα και σε σύνδεση wifi και σε σύνδεση δεδομένων κινητής.

Δεν έχω δοκιμάσει καμία άλλη πλατφόρμα αλλά π.χ. άκουγα πριν κανά δίμηνο το τότε τελευταίο άλμπουμ του Chris Stapleton στο spotify και μου έκανε εξαιρετικά κακή εντύπωση η παραγωγή, εμένα που δεν είμαι και κανένας audiophile. Και θυμάμαι να σκέφτομαι "μα είναι δυνατόν να είσαι τοπ στα country charts της Αμερικής και να βγάζεις άλμπουμ εν έτη 2020 με τόσο άθλια παραγωγή;". Και μετά το άκουσα και στο youtube (λολ) και κατάλαβα. Μετά από ένα 10μηνο χρήσης του premium και ειδικά μετά την τελευταία αύξηση, προσωπικά είμαι ένα τσικ πριν τη διακοπή της συνδρομής. Αλλά για να ξαναγυρίσουμε στον Young, το να μη θέλεις να αναπαράγεται η μουσική σου σε ένα μέσο που την κονσερβοποιεί ηχητικά, εγώ το αντιλαμβάνομαι ως σεβασμό προς το κοινό σου.

Μου θύμισε μουσική παιγνιδιού shoot 'em up, τέλη δεκαετίας 80 - αρχές 90. Για μένα νοσταλγικό, για αυτόν ακριβώς το λόγο αν και δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο σκοπός σου.

Προσωπικά δεν αισθάνομαι την ανάγκη να κρίνω τον Young στην προκειμένη περίσταση. Η απόσυρση από το spotify είναι μια σεβαστή επιλογή και τουλάχιστον η αναφορά του στην ποιότητα του streaming είναι παραπάνω από ακριβής. Ο ήχος του spotify είναι οριακά αποδεκτός, είτε ακούς από κινητό, είτε σε ηχοσύστημα αυτοκινήτου από bluetooth είτε στα ηχεία/monitors του υπολογιστή σου. Και μιλάω για λογαριασμό premium. Επίσης έχω την εντύπωση ότι η ηχητική ποιότητα μειώθηκε περαιτέρω πρόσφατα (τελευταίοι 6 μήνες) ενώ όσοι έχουν premium, έλαβαν πριν 2 μήνες και email το οποίο τους πληροφορούσε ότι η συνδρομή αυξάνεται κατά 1 ευρώ το μήνα, τουτέστιν από τα 6€ στα 7€. Περί podcast σχετικά με covid, λογικά αναφέρεσαι στο podcast του Joe Rogan το οποίο φιλοξενείται από το spotify ενώ είναι το δημοφιλέστερο παγκοσμίως. Την εποχή της πανδημίας o Rogan έκανε μια σειρά εκπομπών αμφιλεγόμενων (για να το θέσω εξαιρετικά διακριτικά) με εξίσου "αμφιλεγόμενες" θεωρίες από ανάλογους καλεσμένους. Έγινε σάλος τότε και το spotify κατηγορήθηκε ότι φιλοξενεί και χρυσοπληρώνει την παραπληροφόρηση. Εκείνη την εποχή αποσύρθηκε από την πλατφόρμα, εκτός από τον Young, και η Joni Mitchell και διάφοροι άλλοι, λιγότερο γνωστοί. Τώρα κατά πόσο απασχολεί το Neil Young αν και από πού θα μάθει η νέα γενιά τα κομμάτια του, νομίζω ότι είναι από τις περιπτώσεις καλλιτεχνών που δεν κόπτονται ιδιαιτέρως.

Διόρθωσα λίγο τον ήχο της σόλο κιθάρας και το ξανα ανέβασα. Για την ιστορία, ο ενισχυτής που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα βερσιόν είναι ο twin reverb και το πετάλι το OCD. Η κιθάρα είναι στρατ στο neck μαγνήτη. Γενικά πέρασα ΠΑΡΑ πολλή ώρα στο tweaking (ενισχυτές, eq, είδος και τοποθέτηση μικροφώνων, μεγάφωνα ενισχυτή κλπ.) του amplitube προκειμένου να βγάλω αξιοπρεπή distorted ήχο αλλά ποτέ δεν πλησίασα τον ήχο που έπαιρνα από το OCD (που είχα) πάνω σε πραγματικό ενισχυτή με στρατ κιθάρα.

Παρόλο τον ήχο του κινητού, κάποιος καταλαβαίνει ότι κάποια αλητεία παίζει πάλι με αυτή τη νέα/παλιά στρατ. Η οποία δε, εμφανώς σε οδηγεί σε παικτικά μονοπάτια που δε μας έχεις πολυσυνηθίσει. Φανταστικό όλο το περφόρμανς Ηλία, μακάρι να το είχαμε και με κανονικό ήχο.