Jazzjoker

Το έχει δοκιμάσει κανείς; Καλό για πριν από μέταλ;

Ας μιλήσουμε για τον καιρό.

Σούπερ εκτέλεση παίδες. Μπράβο. Τον έχουν στα μετόπισθεν γιατί αλλιώς οι παρευρισκόμενες γυναίκες δεν παρακολουθούν το γκρουπ.

Δύο διπλούς με maple ή rosewood ταστιέρα;

Ορίστε και μια στρατ που δεν είναι για σπάσιμο, στο τέλος του Live, αλλά για φάγωμα.

Για το κομμάτι που διάλεξες δεν μπορώ να σου πω κάτι καθότι δεν είμαι fan του Satriani αλλά και δεν σε έχω ακούσει. Αν εσύ θεωρείς ότι θα σε βοηθήσει να δείξεις τις μουσικές σου δυνατότητες τότε καλό είναι. Πάντως, σου λέω το εξής. Μην περιμένεις να εντυπωσιάσεις αυτούς τους ανθρώπους με τεχνικές και γρήγορα σόλα (αυτό στο λέω ανεξάρτητα από το κομμάτι που διάλεξες). Έχε υπόψιν σου ότι κάθε χρόνο, βλέπουν εκατοντάδες μουσικούς απ' όλον τον κόσμο συν τους σπουδαστές τους στο ίδιο το Berklee. Εν ολίγοις, είναι άνθρωποι που έχουν δει/ακούσει τα πάντα και όπως έγραψα και πιο πάνω τους ενδιαφέρει η ουσία της μουσικής και κατά πόσο έχεις κάτι πρωτότυπο να καταθέσεις και όχι αν μπορείς να κάνεις τάπινγκ με χέρια και πόδια συγχρόνως με το μετρονόμο στο 300. ;) Τότε που έδωσα εγώ, είχα παίξει το blue monk του Thelonius Monk, κακή επιλογή τώρα που το ξαναθυμάμαι. Τελικά πήρα μια μικρή υποτροφία η οποία όμως κάλυπτε πολύ μικρό μέρος των διδάκτρων της σχολής και δεν πήγα. Δεν ξαναέδωσα εξετάσεις.

Γεια σου Mike. Επειδή έχω περάσει από Berklee audition στην Ελλάδα, αν και πολλά χρόνια πριν (2001), θα σου πω τη δική μου εμπειρία κι εσύ βγάζεις τα συμπεράσματά σου: Το audition γινόταν σε μια μικρή αίθουσα του ωδείου του Νάκα. Μέσα ήταν ένας καθηγητής του Νάκα και ένας καθηγητής του Berklee. Το πρόγραμμα ήταν το ίδιο ακριβώς που αναφέρεις κι εσύ. Το πρίμα βίστα ήταν πολύ εύκολο (στο λέει ένας άνθρωπος που ΔΕΝ τα πάει καλά με αυτά τα πράγματα) και το ear training το ίδιο. Συγκεκριμένα στο ear training σου έπαιζε ο καθηγητής κάποιες απλές blues φράσεις στο πιάνο (εννοείται χωρίς να βλέπεις τι παίζει) κι εσύ έπρεπε να τις αναπαραγάγεις στην κιθάρα. Τα υπόλοιπα μέρη, που είναι το δικό σου κομμάτι και ο αυτοσχεδιασμός είναι και το σημείο όπου δίνουν τη μεγαλύτερη βάση. Δεν τους ενδιαφέρει τόσο η τεχνική αρτιότητα όσο η μουσικότητά σου. Αν έχεις κάτι δικό σου να "πεις" εν ολίγοις. Συνεπώς, θα σε συμβούλευα να ρίξεις το βάρος σε αυτά τα στοιχεία. Κατά τ' άλλα το κλίμα ήταν χαλαρό και μάλλον φιλικό αλλά όχι σε στυλ "παίζουμε σφαλιάρες". Όσο πρέπει για να μπορέσει κάποιος να ξεπεράσει το άγχος του και να παίξει όσο καλύτερα μπορεί. Ελπίζω να βοήθησα.

Να τη χαίρεσαι αγαπητέ. Έκανα κι εγώ την κίνηση πριν μερικούς μήνες και την έχω καταευχαριστηθεί.

Κατ' αρχήν μιλάμε για ένα από τα ωραιότερα "ροκ" κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ. Αγαπητέ harry, προσωπικά σε βρίσκω άψογο μουσικά. Όπως είπαν και άλλοι, στα φωνητικά εντοπίζονται οι όποιες αδυναμίες (με αυστηρά κριτήρια βέβαια αφού εσύ ο ίδιος έχεις θέσει τον πήχυ ψηλά). Κατά την άποψή μου, αφού η χροιά και η προφορά δε διορθώνονται εύκολα, η φωνή, σε αυτό το κομμάτι, χρειάζεται περισσότερο θυμό. Στο κάτω κάτω τραγουδάς μια επίκληση σε έναν μαύρο ήλιο που πρόκειται να έρθει και να καθαρίσει (μάλλον όχι με ευγενικό τρόπο) τη βρώμα.

Θενκ γιου Λάκη και Earendil. @Earendil: Να το πάρω ως πρόταση αλλαγής καρριέρας; ;D

Παιδιά ευχαριστώ για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις. Σταύρο έπεσες μέσα σε όλα. Το πείραξα ήδη σύμφωνα με τις υποδείξεις σου και πήρε πάνω του. Όσον αφορά τον Robben Ford που ρωτάς, μου αρέσει αλλά δεν τον έχω ακούσει ιδιαιτέρως (ακόμα). Πάω να ετοιμαστώ για ξενύχτι τώρα στο Αιγάλεω ;D

Επανέρχομαι με ένα κλιπάκι που έγραψα εχθές τη νύχτα, προϊόν σοβαρής αϋπνίας. Είναι ένα τσαμπουκαλεμένο μπλουζοφανκοειδές, ό,τι έπρεπε για να ξεδώσω εκείνη τη στιγμή. Αν έχετε καμιά συμβουλή/παρατήρηση περί μίξης, ρίχτε τα. fine_line.mp3

Κανόνας δεν υπάρχει Εύη. Προφανώς του άρεσε ηχητικά του συνθέτη αυτή η αλλαγή. Όμως πρόσεξε και τι ωραία που προσεγγίζεται χρωματικά το Dm7b5, του 13ου μέτρου, από το Dbmaj7 (η διαφορά τους είναι μόνο η τονική. Οι υπόλοιπες νότες είναι οι ίδιες). Επίσης η νότα του θέματος σε εκείνο το σημείο παραμένει Ab και κατά τη διάρκεια της αλλαγής. To Ab είναι το 5 του Dbmaj7 και όταν η αρμονία αλλάζει σε Dm7b5, γίνεται το b5. Ίδια νότα, διαφορετικός ρόλος μέσα σε δύο μέτρα. Magic of Jazz :)

Αυτό μάλλον πρόκειται περί παρεξήγησης. Ειδικά το μπάσο, ούτε στη τζαζ, ούτε πουθενά δεν μπορεί να παίξει ό,τι θέλει. Ούτε καν στη free jazz δηλαδή. Είναι μια απλή μετατροπία. Το κομμάτι σε εκείνο το σημείο "κάνει" II-V-I σε Db ματζόρε.

Εύη μου αρέσει ο ήχος που έχεις. Και οι φράσεις είναι στη σωστή κατεύθυνση αν και οι ροκ καταβολές δεν κρύβονται ;) Έγραψα κι εγώ δυο κύκλους έτσι στα γρήγορα να θυμηθώ το κομμάτι. bluebassa.mp3

Συμφωνώ απολύτως. Μην αρκείστε σε πρίζες/πολύπριζα ασφαλείας. Εγώ έτσι την έπαθα γιατί νόμιζα ότι είμαι οκ. Απότομες αυξομειώσεις της τάσης χτυπάνε RAM και εσωτερικούς σκληρούς κατ' αρχήν.

Μια χαρά incremental backup (για όσους δεν ξέρουν είναι το backup που αντιγράφει την πρώτη φορά όλα τα αρχεία που έχουμε ορίσει ενώ τις επόμενες επεμβαίνει μόνο αν έχουν αλλάξει ή προστεθεί καινούρια) έχουν και τα windows 7. Προσωπικώς το χρησιμοποιώ ανελλιπώς 2 φορές τη βδομάδα σε εξωτερικό σκληρό. Ήδη μια φορά με έσωσε καθώς μου κάηκε ένας σκληρός από απανωτές διακοπές ρεύματος.

Αν ο σκληρός δουλεύει κανονικά σε άλλους υπολογιστές, πρέπει να αναβαθμίσεις τους drivers του laptop σου.

Κι εμένα μου αρέσει το κομμάτι καθώς και τα υπόλοιπα. Btw, τώρα θυμήθηκα ότι σε είδα και μετά το live των wire όταν συζητούσες με τον Ηλία. Εκείνη τη στιγμή δε σε κατάλαβα με το νέο κούρεμα :).

Η πανύψηλος γυνή εθεάθη υπεργυμνή μετά τυμπανοκρουσιON και OFF.

Όχι. Παίζει όντως τέτοιο ρολόι σε στυλ Νταλί;

Λοιπόν. Αρχικά έπεσε το μάτι μου στον τίτλο που τον βρίσκω καταπληκτικό, ειδικά αφού διάβασα τα περί του θέματος της αναμονής. Το πρώτο (μη) μέρος/εισαγωγή μου έδωσε μια εικόνα rewind. Σα να γυρνάει ο χρόνος ανάποδα. Το δεύτερο (μη) μέρος είναι ένα τεράστιο παραμορφωμένο ρολόι που μετράει τα δευτερόλεπτα βασανιστικά και νομοτελειακά. Μου άρεσε πάρα πολύ και σαν κομμάτι από μόνο του και σαν υλοποίηση της ιδέας της αναμονής και του (μη) χώρου.

Είναι ωραιότατο για hip hop. Χωρίς φωνητικά, δυστυχώς, είναι πολύ άδειο και επαναλαμβανόμενο. Επίσης χρειάζεσαι πιο "παρόν" μπάσο για τέτοιο είδος.

Ασυζητητί μεγάλοι κιθαρίστες και οι δύο. Θεωρώ όμως ότι η ταχύτητα που επέλεξαν να παίξουν το συμπαθέστατο flinstones theme ήταν ατυχής. Κανείς από τους δύο δεν αισθάνεται άνετα και ειδικά ο Kessel δε σταυρώνει και πολλές κανονικές νότες στο σόλο του.