Jazzjoker

Εξαιρετικό το βρίσκω. Καλύτερο από το προηγούμενο και πολύ καλύτερο από άλλα αντίστοιχα (και "μεγαλύτερα") που έχω δει. Πολύ ωραία δουλειά.

Παιδιά, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι τα παραδείγματα που αναφέρατε δεν έχουν να κάνουν με σπουδαγμένους ή μη μουσικούς αλλά με κολλημένους ανθρώπους, ανεξαρτήτως εκπαίδευσης.

Γράφτηκε και παραπάνω νομίζω αλλά το λέω κι εγώ. Αν είσαι άνθρωπος που η γνώση μπορεί να σε περιορίσει και να σου κόψει το potential, τότε θεωρώ σίγουρο ότι και χωρίς γνώση, δε θα έκανες και πολλά. Για την ακρίβεια, όλοι οι σπουδαγμένοι πρωτοπόροι χρησιμοποίησαν τη γνώση ως εφαλτήριο καθότι είναι γνωστό φετίχ των μουσικών (και όχι μόνο) να σπάνε τους θεωρητικούς κανόνες. Πιο εύκολα δε τους σπας αν τους γνωρίζεις καλά λέω εγώ.

Αυτό που μπορώ να προσθέσω εγώ δεν είναι κάποιος συγκεκριμένος μουσικός αλλά ένας δίσκος με εκπληκτικά τραγούδια και εξαιρετική ενορχήστρωση στις ακουστικές κιθάρες. Μιλάω για "Τα Μπαράκια", τον πρώτο δίσκο του Βαγγέλη Γερμανού με τον ίδιο και το Θανάση Μπίκο στις κιθάρες. Και ένα δείγμα:

Παιδιά μην μπερδεύετε τον άνθρωπο αν δεν είστε σίγουροι για αυτά που γράφετε. Το κείμενο που παραθέτεις αναφέρεται στην audition που θα περάσεις προκειμένου να διεκδικήσεις υποτροφία και όχι για admittance στη σχολή.

Αυτό δεν ισχύει. Το Berklee είναι μια ιδιωτική σχολή. Αν διαθέτεις τα χρήματα να πληρώσεις τα (ακριβά) δίδακτρα, μια χαρά σε παίρνουν κι ας είναι το επίπεδό σου μέτριο ή χαμηλό. Αυτό που είναι δύσκολο είναι να πάρεις full υποτροφία ή έστω μια μεγάλη υποτροφία που να καλύπτει αρκετό μέρος των διδάκτρων. Ο Νάκας είναι ένα ωδείο με πολύ καλό τμήμα μοντέρνας κιθάρας (όσο ήταν διευθυντής ο Μπαλταζάνης τουλάχιστον, τώρα δεν έχω εικόνα) αλλά ουδεμία σχέση έχει, ως μέγεθος σχολής και με ό,τι αυτό συνεπάγεται, με το Berklee. Η άποψή μου όσον αφορά την πρώτη σου ερώτηση είναι να περιμένεις 1-2 χρόνια κάνοντας παράλληλα μαθήματα είτε σε ωδείο είτε στο σπίτι και μετά να πάρεις την τελική σου απόφαση. Αν παρ' όλα αυτά είσαι ήδη απολύτως σίγουρος ότι θέλεις να σπουδάσεις μουσική και ξέρεις ότι το Berklee σου κάνει (ξεκοκάλισε το site τους και στείλε και κανά email να πεις ότι ενδιαφέρεσαι και ρώτα τους συγκεκριμένα πράγματα. Ουδείς από εμάς θα στα πει καλύτερα) και διαθέτεις τα λεφτά για τα δίδακτρα και τη ζωή στις ΗΠΑ τότε καλό ταξίδι και καλή επιτυχία.

Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι ο μη αυτοδίδακτος δεν την έχει αυτή την ελευθερία; Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι αυτό το θέμα του θρεντ ούτως ή άλλως.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα αλλά αυτό είναι ανεξάρτητο του αν ένας μουσικός είναι σπουδαγμένος ή όχι. Όταν ο Hendrix άλλαξε για πάντα το πώς παίζεται και αντιμετωπίζεται η ηλεκτρική κιθάρα ήταν η δεκαετία του 60. Το όργανο ήταν μόλις 20 ετών (υπήρχαν άραγε δάσκαλοι "ηλεκτρικής κιθάρας" τότε;). Από τότε και μέχρι σήμερα, δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, ηλεκτρικοί κιθαρίστες (αυτοδίδακτοι και μη), έχουν γίνει πρωτοπόροι και έχουν προσθέσει νέα στοιχεία στην αντιμετώπιση του παιξίματος της ηλεκτρικής κιθάρας. Είναι λογικό ότι οι δυνατότητες σιγά σιγά εξαντλούνται. Όσον αφορά τους αυτοδίδακτους μουσικούς και το στίγμα που άφησαν, δε νομίζω ότι σε αριθμούς ήταν περισσότεροι από τους σπουδασμένους. Απλώς το να είσαι αυτοδίδακτος και μεγάλος είναι είδηση και προκαλεί θαυμασμό από μόνο του. Ακριβώς όπως ένα φυσικό ταλέντο στη ζωγραφική π.χ. ενός ανθρώπου που δε διδάχτηκε ποτέ σχέδιο και έγινε μεγάλος ζωγράφος. Είναι στοιχείο που εντυπωσιάζει όπως και να το κάνουμε.

Δε σας άρεσε ε; (+ shameless bump ::))

Παιδιά σας ευχαριστώ. Ανεβάζω και μια ενορχηστρωμένη βερσιόν από ένα φίλο που έκανε εξαιρετική δουλειά πάνω στο κομμάτι. The_Family_Song_orchestrated.mp3

Ένα καινούριο κομματάκι. Επίκειται νέα ηχογράφηση γιατί η φωνή θέλει βελτίωση και ξεχνάω και τους στίχους σε ένα σημείο αλλά αυτή την εβδομάδα δεν έχω χρόνο με τίποτα. Σας παραθέτω και τους στίχους για όποιον θέλει να διαβάσει. The Family Song He’s standing naked in a room that’s filled with hats no one told him to bring his own. Like a father like a son fishing for hearts some have swam and some have flown some have flown. (chorus) Everyday they just throw their clothes away and everyday they pay the price they have to pay for love is tearing them apart. She’s standing naked in a room that’s filled with shoes she’s sad she hasn’t worn her own. Like a mother like a daughter when she’s young a sun that’s promised but never shown. (chorus) He’s in the middle of a trip to distant space and those are happy times indeed. They’re born as stars but it’s the suns that take their place like sons when fathers are in need are in need. (chorus) She’s in the middle of vacation by the sea those lights are blinding when you’re down. She’s gathered shells and kept them safe and sound for me like mothers do when daughters frown when daughters frown. (chorus) The_Family_Song.mp3

Παιδιά ευχαριστώ και πάλι. Θοδωρή σωστότατες οι παρατηρήσεις σου. Άκουσε και την ακουστική βερσιόν, είναι αρκετά διορθωμένη από τεχνικής απόψεως. (εκτός κι αν μιλάς για αυτή οπότε άκυρο, πάω για μελέτη :))

Να βάλω κι εγώ ένα που βρήκα; Το soundtrack έχει μέσα το παρακάτω τραγούδι ερμηνευμένο από την Crystal Gale. Εδώ από τον ίδιο τον Tom:

Σε τι mood με έβαλες ρε Λάκη πρωί πρωί.... Η ταινία είναι χαζομαρίτσα. Αξίζει μόνο για την Nastassia Kinski (παιδούλα τότε) και μια ρομαντική αθωότητα που την περιβάλει. Αλλά το soundtrack...... Άλλα το soundtrack λέω................... Να πάτε να το βρείτε οπωσδήποτε και να το ακούσετε όλο μερικές χιλιάδες φορές να το εμπεδώσετε. Υ.Γ. Αν δεν είστε καπνιστής, μηχάνημα ξηρού πάγου στο δωμάτιο.

Ευχαριστώ για την ακρόαση και τα σχόλια παιδιά. Προσωπικώς προτιμώ σαφώς το ακουστικό αλλά μια και σας άρεσε τόσο ο ήχος της τέλε έτσι, θα κοιτάξω το επόμενο κλιπάκι να έχει τέτοιο κόλπο μέσα ;)

Θοδωρή εξαιρετική η εκτέλεση αλλά δεν μπορώ να πω ότι αυτό το τρίο με κιθάρα μου πάει. Κατά τη διάρκεια του θέματος όλα ωραία. Όταν άρχισαν τα σόλο, κάτι μου έλειπε, πράγμα που δεν είχα νιώσει με το πιάνο τρίο σας. Ψήλους στ' άχυρα τώρα ψάχνω βέβαια αλλά εσείς θέτετε τον πήχυ.

Ευχαριστώ γκάιζ. Ουδεμία ευθύνη φέρω για φαινόμενα gas btw. Έκατσα και το έγραψα πιο συμμαζεμένα με ακουστική. Νομίζω είναι καλύτερο έτσι. Ρίξτε μια αυτιά αν έχετε όρεξη. sugar_on_top_acoustic.mp3

Πέτυχα τις προάλλες το pulp fiction στην τηλεόραση και θυμήθηκα την κορυφαία σκηνή με την ολ τάιμ ατάκα "Pretty please, with sugar on top. Clean the fucking car" από τον τεράστιο Harvey Keitel: Τώρα πώς από αυτή τη σκηνή μου έκατσε έμπνευση και έγραψα το παρακάτω δεν ξέρω. Ίσως έχει να κάνει με το ότι ακούω πολύ Mississippi John Hurt τελευταία. Τέλος πάντων. Έβαλα την τέλε στον DR με τρέμολο και με τσαπατσούλικο fingerpicking βγήκε το εξής: Sugar_On_Top.mp3

Καλή αρχή λοιπόν φίλε manuchao. Σου παραθέτω κι εγώ μερικά βίντεο ενδεικτικά: Το κλασσικό cocaine blues σε μια πολύ ωραία εκτέλεση από Keith Richards. Είναι και σχετικά εύκολο για αρχή Mississipi John Hurt. Αγαπημένος μου και στο στυλ που θες. Ίσως και η καλύτερη φωνή που έχω ακούσει σε αυτό το είδος του blues. Άκου/δες οτιδήποτε δικό του υπάρχει στο youtube:

Πολύ πολύ ωραίο. Δεν έχω ακούσει άλλες εκτελέσεις αλλά νομίζω ότι προτιμώ τη δική σου από τώρα.

Το παλεύω non-stop Θοδωρή ;) Να 'σαι καλά.

Δεν έχει άδικο ο Superfunk. Έτσι όπως τα περιγράφεις, μάλλον πρέπει να κουβεντιάσουμε τι ήχο θέλεις να βγάλεις γενικότερα και όχι περί παρουσίας ή έλλειψης μεσαίων.

Thank you Vasmar 1) Τα μικρόφωνα είναι ένα Sennheiser e906 να "φιλάει" τη γρίλια στο κέντρο κι ένα 57άρι σε γωνία πάλι προς το κέντρο. Στην τοποθέτηση των μικροφώνων δεν έχω καταλήξει ακόμη (ούτε και πρόκειται ;D). 2) Στη μίξη είναι και τα δύο κέντρο. Απλώς έχω παίξει με τις εντάσεις τους λιγάκι.

Μπα.... Δε μας βλέπω ούτε τότε να τους παρατάμε Νέστορα ;)

Άκρως εντυπωσιακό.