Λοιπόν, είστε φοβεροί. ;D
Σα σύνολο της παρουσίας των Lousy T-Shirts, θεωρώ πιο αδύνατο σημείο τα φωνητικά. Χωρίς να θέλω καθόλου να δικαιολογηθώ δε, αναφέρω μερικά πραγματάκια διότι τελικά κάποιος πρέπει να είναι προετοιμασμένος ακόμη και για το χειρότερο σε ένα λάιβ:
1ον. Ο ήχος πάνω στη σκηνή, ήταν εξαιρετικός. Τους άκουγα όλους πλην.... της φωνής μου. Δικό μου λάθος ενδεχομένως, που δε ζήτησα μετά το πρώτο κομμάτι να ανέβει η φωνή στο μόνιτορ που είχα μπροστά μου.
2ον και σημαντικότερο. Για το λάιβ του Σαββάτου προσωπικά είχα ένα και μόνο άγχος: Να μην ξεχάσω τους στίχους. Ναι τους έχω τραγουδήσει μερικές δεκάδες φορές, ναι τους έχω διαβάσει άλλες τόσες αλλά ΔΕΝ τους θυμάμαι εξ ου και υπήρχαν τυπωμένοι και σκόπευα να τους βάλω σε ένα αναλόγιο μπροστά μου ή τουλάχιστον, κάπου που να μπορώ να ρίχνω μια ματιά πού και πού. 5 λεπτά πριν ανέβουμε στη σκηνή, ανακάλυψα ότι τους στίχους τους έχω ξεχάσει σπίτι, στη θήκη μιας άλλης κιθάρας. Πέρασα το επόμενο πεντάλεπτο σε απόλυτο πανικό και ανέβηκα στη σκηνή εξαιρετικά αγχωμένος, απαγγέλοντας από μέσα μου. Η εμφάνισή μας κύλισε με προσωπικό άγχος και οφείλω να πω ότι όταν τελείωσε ένοιωσα μεγάλη ανακούφιση. Δυστυχώς, δεν το χάρηκα.
Τέλος καλό, όλα καλά βέβαια και ευτυχώς που στη μπάντα υπήρχαν μουσικοί σαν το Χάρη, τον Τέρυ και το Γιώργο στους οποίους μπορείς να βασιστείς αν κάτι πάει στραβά.
Παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ.
Υ.Γ. Πώς βρέθηκα σε μπάντα πάλι να τραγουδάω εγώ ρε γαμώτο ;D ;D