Jazzjoker

Μου άρεσε πολύ αν και μουσικά δεν είναι το καλύτερό σου. Έχουν δίκιο τα παιδιά που ανέφεραν το Μούτση καθότι και οι προσγειωμένοι (και πολύ ωραίοι) στίχοι με την υφέρπουσα μελαγχολία τους και η ελαφρά ειρωνική ερμηνεία σου πάει προς τα εκεί. Αν μου επιτρέπεις μόνο, θα άλλαζα τον τελευταίο στίχο που μοιάζει ολίγον βιαστικός σε σχέση με το υπόλοιπο.

Αγαπητέ Σπύρο, μου θύμισες τις πρώτες μου ηχογραφήσεις με ένα τετρακάναλο που χρησιμοποιούσα στα 17-18, έχοντας, σαν κι εσένα, μόλις ξεκινήσει την κιθάρα. Θυμάμαι δε τον τρομερό μου ενθουσιασμό μόλις είχα μάθει τις πεντατονικές και τις ανεβοκατέβαινα νότα-νότα και έπαιζα κάτι που είχε άρωμα από μπλουζ αλλά φυσικά μπλουζ δεν ήταν. Έχεις δρόμο ακόμη. Εύχομαι καλή δύναμη και υπομονή. :)

Αν και μουσικά δεν το αντιλαμβάνομαι καθόλου δεν μπορώ παρά να εκφράσω το θαυμασμό μου για το όλο εγχείρημα, την προφανή αναγνώριση και την εκτέλεση της ορχήστρας. Μπράβο Νικόλα.

Το κείμενό σου είναι εξαιρετικά δυσανάγνωστο. Προσωπικά, αρκετά κομμάτια δεν τα έπιασα καθόλου. Επίσης τρία κόμματα στη σειρά είναι ρεκόρ γκίνες. Δεν κάνεις άλλη μια προσπάθεια να το ξαναγράψεις με ηρεμία και υπομονή (με σημεία στίξης, εισαγωγικά, παραγράφους κλπ.) και όχι την ώρα που σε έχει πιάσει αβυσσαλέο κατούρημα; ;D

Επειδή νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοεί ο Λάκης και αν εννοεί αυτό που καταλαβαίνω, συμφωνώ, ιδού τι αντιλαμβάνομαι ότι συμβαίνει σε πολλές οικογένειες (στην Ελλάδα τουλάχιστον) σήμερα: Οι άπλετες παροχές και η εύκολη (με την υλιστική έννοια) ζωή κάνει τους νέους ανθρώπους νωθρούς. Δε χρειάζεται να προσπαθήσουν γιατί ήδη έχουν τα περισσότερα ή όλα από αυτά που θέλουν. Η νωθρότητα προσφέρει εύφορο έδαφος για "εύκολες" καταθλίψεις που οφείλονται στο ότι το άτομο ουσιαστικά δεν έχει στόχους (του έχουν αφαιρεθεί οι λόγοι για να έχει). Και εκεί έρχεται η υπερπροστατευτική οικογένεια (η οποία είναι υπεύθυνη για τη μεγαλύτερη παιδαγωγική παρεξήγηση όλων των εποχών. Ότι δηλαδή οι άμετρες παροχές κάνουν τα παιδιά ευτυχισμένα) να αυξήσει τη ζημιά: "Το παιδί δεν είναι καλά, να πάει να το δει ένας γιατρός". Στις περισσότερες των περιπτώσεων αν αντί για ιατρική βοήθεια προσφερόταν στο παιδί κίνητρο για να ΖΗΣΕΙ, να προσπαθήσει, να μαμήσει, να πετύχει ΚΑΙ να αποτύχει, να τολμήσει και να ρισκάρει, το παιδί θα έχαιρε άκρας υγείας, θα ήταν χαρούμενο και θα γινόταν ένας άνθρωπος που στέκεται γερά στα πόδια του. Τώρα, πώς ένας γονιός μπορεί να διαγνώσει εάν η περίπτωση του μικρού εμπίπτει στην παραπάνω κατηγορία ή είναι μια παθολογική κατάσταση που πραγματικά χρήζει προσοχής ειδικού είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα.

Αν μου επιτρέπετε: Δεν υπάρχουν ψυχιατρικά προβλήματα εκτός κι αν εννοούμε τα προβλήματα των ψυχιάτρων. Υπάρχουν ψυχικά ή/και ψυχολογικά προβλήματα τα οποία μπορεί να χρήζουν της βοήθειας ενός ψυχιάτρου ή ενός ψυχολόγου. Η βασική διαφορά ανάμεσα στους δύο είναι ότι ο ψυχίατρος είναι ιατρός (έχει τελειώσει ιατρική, έχει κάνει ειδικότητα σε νοσοκομείο κλπ. κλπ.) ενώ ο ψυχολόγος δεν είναι ιατρός.

Το πιο σοκαριστικό για μένα είναι η απόλυτη σιωπή του πιτσιρικά. Και φυσικά μου θυμίζει πολλά το όλο σκηνικό. Θα συμφωνήσω με το Λάκη και στα περί προβλημάτων που ανακύπτουν λόγω "ευδαιμονίας" και στο θέμα της συγκατοίκησης. Και τα δύο αυτά είναι παράγοντες συγκρούσεων σε όλων των ειδών τις σχέσεις. Όσον αφορά τους "ηλίθιους" γονείς, κρατάω πια μικρό καλάθι μέχρι να αποκτήσω τα δικά μου παιδιά και να βρεθώ αντιμέτωπος με τις συνήθειές τους. Πριν από 15 χρόνια θα το αντιμετώπιζα εντελώς διαφορετικά το θέμα. Τώρα πια, μπορώ να αντιληφθώ και την πλευρά ενός γονιού που βλέπει το παιδί του να "λιώνει" σε αυτιστικές ασχολίες και να μην ενδιαφέρεται καθόλου για το μέλλον του, τουτέστιν την οικονομική του ανεξαρτητοποίηση. Το τραγικότατο είναι ότι αυτή την ανησυχία, το άγχος, που μπορεί να προκαλέσει φιλοδοξία (και να είναι πολύτιμο κίνητρο) και για την απουσία της οποίας τον κατηγορεί η μητέρα, είναι η ίδια που του τη στέρησε προφανώς (και αν κρίνουμε από το ακριβό κεφάλι), δίνοντάς του ό,τι επιθυμεί και ό,τι χρειάζεται για μην κάνει τίποτα. Του έχει στερήσει την στέρηση εν ολίγοις και καπάκι τον κατηγορεί για την απάθειά του. Και ο πιτσιρικάς φυσικά μένει βουβός. Τι να πει; "Σταμάτα να μου αγοράζεις πράματα και να με χαρτζιλικώνεις";

Εάν σκοπεύεις να αναβαθμίσεις μόνο τον επεξεργαστή, πρέπει να μας πεις τι motherboard έχεις για να δούμε τι επεξεργαστές μπορεί να πάρει.

Το άκουσα μία εχθές αργά και δύο σήμερα. Το κομμάτι είναι εξαιρετικό από όλες τις απόψεις + μαρτυρά ότι εξελίσσεστε ως γκρουπ. Δεν περιέχει τα στοιχεία που με είχαν γοητεύσει αρχικά στους snoozeloop αλλά αν είστε συνθετικά ανήσυχοι και το ψάχνετε το θέμα, μαζί σας. Αναμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τη συνέχεια. Πού το πάτε;

Προσωπικά με κάτι τέτοια βίντεα με πιάνει και μια συγκινησούλα.

Η ένστασή μου δεν ήταν στη σύγκρισή σου με το Χατζηγιάννη αλλά στα περί δωδεκάχρονου.

Είσαι υπερβολικός. Είναι αρκετά κλισέ το κομμάτι αλλά όχι κι έτσι. Μπορεί η αρμονία να είναι χιλιοπαιγμένη και οι στίχοι να μη δρέπουν δάφνες πρωτοτυπίας αλλά η ερμηνεία είναι όμορφη, η φωνή είναι ωραία και το όλο κομμάτι ακούγεται τουλάχιστον ευχάριστα.

http://theodoros.gr/askisiologio/hotpotatoes/te/rimata_EnestwtasPathitikis_e-ai.htm Όποιος θέλει ανεβάζει και βαθμολογία.

Γιώργο και Πέτρο ευχαριστώ για τα σχόλια και χαίρομαι που σας άρεσε. Κι εμένα. Ακόμη πιο πολύ γιατί δεν ήταν παγιωμένο το τι θα παίζαμε αλλά η μπάντα συννενοήθηκε πολύ καλά.... με τα μάτια. ;D Κοίτα, έτσι όπως το πάω... Στα 18-23 μέταλ, 23-35 μπλουζ, 35-50 νιου γουέιβ (υπολογίζω). Ε, από τα 50 και μετά λέω να επιστρέψω στις ρίζες μου. ;D

Τέρρυ και Γιώργο σας ευχαριστώ για την κριτική. Και σκεφτόμουν "πού το πάει, πού το πάει". ;D Συμφωνώ. Οι επιρροές δε είναι παρούσες. Αν παρατηρήσεις, στο ρεφρέν παίζω κανονικότατο shuffle. ;D Είναι γεγονός ότι η πρώτη μου μπάντα ήταν μέταλ. Τραγουδούσα κι έπαιζα με μια Epiphone SG και Boss metal zone. ;D

Ευχαριστώ για την ακρόαση Θοδωρή. Το γεγονός είναι ότι είχα μείνει χωρίς γκρουπ για πολύ καιρό και μου είχε λείψει. Όσον αφορά τα ρυθμικά, πέφτει ήδη μαστίγωμα, μην ανησυχείς (πρέπει να δεις δολοφονικές ματιές που κατευθύνονται προς τον ντράμερ σε διάφορες φάσεις ;D). Όλοι ακούν και συμμορφώνονται.

Παιδιά ευχαριστώ για το χρόνο σας και την ακρόαση. Το έχω ξανακούσει για τους Cure. Η πλάκα είναι ότι κανείς μας δεν ακούει. Βέβαια αυτό δε σημαίνει κάτι. Τουλάχιστον στις ενορχηστρώσεις των κιθαρών (στο συγκεκριμένο είναι σχεδόν αποκλειστικά δικές μου) αναγνωρίζω κι εγώ ήχο που παραπέμπει εκεί. Τα κομμάτια γράφονται από τον τραγουδιστή και τον κιθαρίστα και έρχονται στο στούντιο συνήθως σε απλή μορφή του τύπου "αρμονία - μελωδία φωνής" και η ενορχήστρωση γίνεται επί τόπου απ' όλους. Τραγουδάει ο τραγουδιστής μας. Θα τους ρωτήσω αν και δε νομίζω Νέστορα. Τα παιδιά που γράφουν τα κομμάτια ξέρω ότι ακούν πολύ "indie" και "alternative" αν και όπως γράφω και παραπάνω ποτέ δεν ξέρεις τελικα΄από πού μπορεί να έχεις επηρεαστεί και τι ήχους μπορεί να κουβαλάς μέσα σου χωρίς να το γνωρίζεις. Για μένα είναι αποκαλυπτικό μια και ούτε ακούω αλλά ούτε και έχω ξαναπαίξει τέτοια πράγματα. Σύντομα Λάκη. Ετοιμάζεται ντέμο με 4-5 κομμάτια. Θα τα ακούσετε. Σταύρο πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου, θα ληφθούν υπόψιν. Όσον αφορά την ηχογράφηση πρόβας έχεις απόλυτο δίκιο αλλά με ενδιέφερουν οι γνώμες σας και ήθελα να δω τι έχετε να πείτε για το συγκεκριμένο το οποίο είναι το αγαπημένο μου έως τώρα αλλά δεν είναι τελειοποιημένο οπότε θα αργήσει λίγο να γραφτεί σωστά. Αν σε εκπλήσει εσένα μία η ενασχόλησή μου με το είδος, εμένα με εκπλήσει δέκα. Αρχικά το είχα δει ως challenge και έχει καταλήξει να μου διευρύνει τη μουσική μου αντίληψη σε μεγάλο βαθμό.

Κάνω άλλη μια απόπειρα να ανεβάσω κάτι από πρόβα του γκρουπ μου. Είναι ένα καινούριο κομμάτι που μας βγήκε καλούτσικο σε αυτή τη βερσιόν που θα ακούσετε. Είναι γραμμένο με το ψηφιακό μου γραφτήρι οπότε μην περιμένετε και πολλά από ήχο. Συνιστάται η ακρόαση δυνατά. Με ενδιαφέρουν κριτικές καλές και κακές. Στόχος η συνεχής βελτίωση. http://www.box.com/s/59539276cce5eaeeaa8d Υ.Γ. Μες στην επόμενη εβδομάδα θα ανεβάσω και ολοκληρωμένες home παραγωγές, να μου πείτε και περί ήχου, μίξης κλπ.

Τα ίδια και τα ίδια. Χάλια μαύρα. Αφού δεν το 'χεις ρε Σταύρο το μουσικό, τι το παλεύεις; ;D Πέραν αυτού, θα προτιμούσα (και είμαι σίγουρος ότι είναι απολύτως εφικτό) να βλέπω τα κομμάτια σου ως επίσημες κυκλοφορίες σε κάποια αμερικάνικια δισκογραφική ας πούμε. Το ξέρω ότι τα έχουμε ξαναπεί και έχεις δηλώσει ότι κάνεις αυτό που θέλεις αλλά είναι κρίμα μην ακούγεσαι από μεγαλύτερο κοινό. Το παραπάνω δεν αποτελεί φιλικό κομπλιμέντο, ούτε σου χαρίζω κάστανα. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω σε αυτό που κάνεις, είναι ότι το είδος είναι ολίγον ξεπερασμένο αλλά σε αρκετά κομμάτια έχεις ήδη ξεφύγει από τα στενά χαρντ ροκ όρια. Αυτά. Α και μάθε κιθαρίτσα αγόρι μου. ;D

Τι να ξαναλέμε τώρα. Άψογοι. Και μου αρέσετε περισσότερο ως κουαρτέτο ομολογώ.

Άπειρα + για το από πάνω. Picture In A Frame - Tom Waits

Λογικά θα ακολουθήσουν και οι τέλε. Για να δούμε... Κακή εποχή για τέτοια μαντάτα βέβαια.

http://www.fender.com/products/americanstandard/models.php?prodNo=011040 Βλέπω επιτέλους ενδιαφέροντες μαγνήτες σε αυτό το μοντέλο.

Σπιτική αποτελέσματα κιθάρα = Homemade guitar effects Κέρδισα;

Είχα οπωσδήποτε ανάγκη να μελετήσω με έναν μετρονόμο. Δεν είχα λεφτά όμως οπότε βούτηξα έναν που βρήκα στο στούντιο ξεχασμένο. Με έχει βοηθήσει απίστευτα. Είμαι 2 φορές καλύτερος μουσικός απ' ό,τι πριν 6 μήνες. Δηλαδή να μην τον βούταγα να παίξω και στο σπίτι; Τι, να μελετάω μόνο στο στούντιο;