Jazzjoker

Ωραίο το βίντεο και η υπόκρουση αλλά γιατί μας το κόβετε τόσο νωρίς;

Ναι, έχεις δίκιο. Σε κάθε περίπτωση η μείωση της έντασης είναι πολύ αισθητή όπως φαντάζομαι θα συμφωνήσεις.

Ο ενισχυτής σου στο hi input έχει ένταση 15 Watt. Στο lo input, κοντά στα 7. Φυσικά και είναι αισθητή η διαφορά έντασης. Τώρα όσον αφορά τον ήχο, ναι υπάρχει μια διαφορά μεταξύ lo και hi input. Δεν έχεις παρά να το δοκιμάσεις. Πάντως δεδομένου ότι ενισχυτής έχει και (πολύ ωραίο) βρώμικο κανάλι, με παραμετροποιήσιμη ένταση και ποσότητα βρώμας, δε βλέπω την ανάγκη να ανεβάσεις το καθαρό στο 8 εκτός κι αν υπάρχει πρακτικός λόγος (δεν ακούγεσαι σε πρόβα). Αν και ο ενισχυτής δίνει την έντασή του μέχρι το 7 περίπου. Μετά απλώς παραμορφώνει περισσότερο.

Όχι, η τάση είναι μάλλον μικρή. Άλλωστε η χρήση του τρέμολο που κάνω είναι εξαιρετικά ελαφριά. Φαντάσου ότι το πιέζω με ένα-δύο δάκτυλα. Αυτό δεν το έχω δοκιμάσει. Προτιμώ 10 ευρώ παρά 10άρες. ;D

Είσαι σίγουρος ότι χρειάζεσαι attenuator για τον συγκεκριμένο ενισχυτή; Το λέω λόγω της ύπαρξης της low input εισόδου που είναι ήδη attenuated και ρίχνει την ισχύ γύρω στο 50%.

Ναι το γνωρίζω. Προσέχω πολύ όταν αλλάζω χορδές και γενικώς δεν έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα σε άλλες κιθάρες. Τα όποια ξεκουρδίσματα μετά από αλλαγή χορδών, εξαφανίζονται μετά από λίγο τράβηγμα και παίξιμο κάποιων λεπτών. Απ' ό,τι φαίνεται πάω για νέο nut.

Η γέφυρα ακουμπάει στο σώμα. Αυτό εννοώ με το hardtail. Έχω δοκιμάσει και τα 2 χωρίς αποτέλεσμα. Σε λίγο θα μου πεις να ψηφίσω και ΠΑΣΟΚ, φίλος. ;D

Λοιπόν τελευταίως έχω έρθει αντιμέτωπος με το εξής θέμα: Σε μία από τις στρατ μου, που είναι hardtail, βίδωσα το τρέμολο και του κάνω πολύ ελαφριά χρήση, πιέζοντάς το μόνο προς τα κάτω εννοείται, σε πολύ συγκεκριμένα παιξίματα. Το πρόβλημα είναι ότι μετά από τη χρήση, κυρίως η σολ αλλά και οι σι και μι καντίνια, ξεκουρδίζονται. Έχω εντοπίσει το πρόβλημα στο nut καθώς όταν τις ξανακουρδίζω ακούγεται συχνά το χαρακτηριστικό "κλινγκ" της χορδής που έχει φρακάρει εκεί. Υπάρχει κάποια αποτελεσματική λύση πριν πάω για κοπή νέου nut; Σημειωτέον η κιθάρα είναι άψογα σεταρισμένη αλλά το nut είναι το εργοστασιακό ενώ οι χορδές που χρησιμοποιώ είναι 11άρες.

Κάνε κατευθείαν paste το λινκ, χωρίς "εισαγωγή συνδέσμου".

Κι εμένα μου άρεσαν τα κομμάτια σας. Εξαιρετική φωνή η κοπέλα. Μόνη παρατήρηση που έχω είναι στο trickery (δεν είμαι σίγουρος αν παίζει και στα άλλα, θα ακούσω το βραδάκι πιο προσεχτικά), υπάρχει ένα χρονικό θεματάκι στα τύμπανα από το 2:36 και για τη διάρκεια του ρεφρέν.

Αριστούργημα. Ποιος παίζει πιάνο και ποιος τύμπανα; Ειδικά με το πιάνο τρελάθηκα. Εδιτ: και φοβερός ήχος. Αν ήταν CD, το έπαιρνα με τη μία.

Οι Black Crowes ήταν μια από τις πολύ αγαπημένες μου μπάντες στα μετεφηβικά μου χρόνια. Θυμάμαι ότι το Shake Your Moneymaker και το The Southern Harmony and Musical Companion, μια εποχή, έπαιζαν ασταμάτητα στο walkman μου. Αγόρασα και τα 2 επόμενα άλμπουμς τους (Amorica και Three Snakes And One Charm) τα οποία με ψιλοαπογοήτευσαν οπότε και έχασα την επαφή μαζί τους. Προσφάτως όμως, άκουσα την προτελευταία τους κυκλοφορία (Before the Frost... Until the Freeze) και έπαθα πλάκα. Ολόκληρο το άλμπουμ είναι αριστουργηματικό. Πιστοί στο southern ύφος και ήχο τους αλλά και με νέα ευφυή στοιχεία και πολύ όμορφες συνθέσεις. Παραθέτω δύο κομμάτια από το άλμπουμ:

Kguitar και mariostz, σας ευχαριστώ για την ακρόαση.

Παιδιά ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σας και τα σχόλια. Χαίρομαι αγαπητέ gskar. Είναι το θέμα των εικόνων που λέγαμε και παραπάνω φαντάζομαι. Είναι γνωστό το θέμα μου με τα τύμπανα Θοδωρή. Πρέπει κάποια στιγμή, να ασχοληθώ σοβαρά με τα vst ντραμς και να κάνω σωστή δουλειά. Ναι Πέτρο το ξέρω το One Note Samba. Γενικώς λατρεύω οτιδήποτε έχει γράψει ο Jobim. Μέγιστος συνθέτης, πανέξυπνος και παιχνιδιάρης όπως θα έλεγε κι ο φούζιος. Γιες μπος, θενκ γιου. 1. Στα υπόψιν αν και δεν είμαι οπαδός του γουά με εξαίρεση τις ρυθμικές στα φανκίζοντα παιξίματα. 2. Πολλά λείπουν από την πραμάτεια μου και ακόμη περισσότερα από τις τσέπες μου. ;D 3. Βλέπε το 2. Κάποια στιγμή, όταν θα μπορώ να το υποστηρίξω οικονομικά γιατί σε home recording δεν μπορώ να κάνω αρκετά σοβαρή δουλειά. Ηλία, William, Χάρη, χαρά μου που σας άρεσε.

Άμα σου λέω εγώ ότι είναι μελωδία, είναι. ;D Παρεμπιπτόντως η νότα του σόλο (που φυσικά είναι η ίδια μυστήρια και μοναδική νότα που μας ταλαιπωρεί σε αυτό το θρεντ ;D) δεν αλλάζει τονικότητα όπως γράφεις αλλά παίζεται σε διάφορα σημεία της ταστιέρας και σε διαφορετικές οκτάβες ενώ η προσπάθεια έγκειται, παρ' όλη την έλλειψη μελωδικής εναλλαγής, στο να διατηρηθεί κάποιο ενδιαφέρον.

Νέστορα έχεις κρυφό βιογραφικό. Όλο κάτι μας βγάζεις στη φόρα από δω κι από κει. Γράψε καμιά πληροφορία να καταλάβουμε τι γίνεται. Το κομμάτι και η εκτέλεση είναι ωραία. Η προφορά του (καλού) τραγουδιστή, ενοχλητική αλλά υποθέτω ότι για την εποχή του περνούσε.

Θενξ Τέρρυ. Αυτό που μου κάνει εντύπωση πάντως είναι ότι οι περισσότεροι αναφερθήκατε σε αυτή τη επαναλαμβανόμενη νότα του πιάνου και καθόλου στο σόλο της κιθάρας που παίζει την ίδια νότα και απολύτως καμία άλλη και το οποίο, τώρα που το ξανακούω, είναι και σχόλιο πάνω σε προηγούμενο θρεντ που συζητούσαμε αν μας αρέσουν τα κιθαροσόλα ή τα βαριόμαστε και γιατί. ;D

Σπύρο και Νέστορα χαίρομαι πολύ που σας άρεσε. Ότι έχει, έχει. Στη συγκεκριμένη ηχογράφηση δε με ικανοποιεί ο ήχος καθόλου αλλά ήταν αναπόφευκτο για δύο λόγους: 1. Το 57άρι με το οποίο γράφω συνήθως ακουστική (και βγάζω ήχο που μου αρέσει) είναι στο στούντιο που κάνω πρόβες και την έγραψα με ένα sennheiser e855 που κανονικά χρησιμοποιώ μόνο για φωνή. 2. Δεν έχω νύχια στο δεξί χέρι (τα έκοψα κοντά για λόγους συντήρησης ;D) και ειδικά οι μπάσες για να ακουστούν χωρίς νύχι στον αντίχειρα ήθελαν κοπάνημα.

Octopus, Vasmar, mr davidoff, να σας ευχαριστήσω για το σχολιασμό και την ακρόαση. Το αν είναι ή δεν είναι one note melody τελικά, δεν είναι ανάγκη να γίνει noiz debate ;D Αν το κομμάτι σας άρεσε, τότε όπως και να έχει, το δικό μου πείραμα πέτυχε. Octopus έχεις δίκιο για το μπρέικ που ξεκινάει το drum part. Εμένα μου ακούγεται σαν βεγγαλικό που πέφτει με το "Χριστός Ανέστη". ;D

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια. Body double; Τι λες τώρα, πού το θυμήθηκες αυτό; Με έβαλες και το έψαξα και είδα Melannie Griffith προ φουσκώματος διαφόρων body parts. ;D Ενδιαφέρουσα η άποψή σου Ray και πετυχημένος όρος ο "αρμονικός μετρονόμος". Προσωπικά θεωρώ ότι μια νότα που παραμένει η ίδια αλλά αλλάζει ρόλο μέσα στην αρμονία, είναι μελωδία και έτσι το ακούω κι όλας. Υπό αυτό το πρίσμα, έχει ενδιαφέρον και ο παραλληλισμός με τη γεωμετρία τώρα που το σκέφτομαι. Ένα σημείο δηλαδή που παραμένει σταθερό και αλλάζουν γύρω του τα σώματα/σχήματα που το περιέχουν. Ειδικά σε σένα ήμουν σίγουρος ότι θα αρέσει. ;) Χαίρομαι. Αυτό που λες Γιώργο ότι "ακούγεται κι όταν δεν ακούγεται" είναι μια πολύ ωραία "ιστορία". Και δοθείσης της ευκαιρίας, θυμάμαι έναν άλλο μουσικό προβληματισμό μου που έχει να κάνει με το κατά πόσο ο ακροατής μπορεί να συμμετέχει συνθετικά ακούγοντας ένα κομμάτι και τι περιθώριο αφήνει για αυτό ή πώς τον οδηγεί ο δημιουργός. Περικλή είσαι μέσα στα περί εικόνων και soundtrack νομίζω. Η έμπνευση είναι πάντα εικόνες, είτε φανταστικές είτε πραγματικές. Για το αν έχω έφεση δεν ξέρω αλλά το γεγονός είναι ότι ψιλοζηλεύω τους κινηματογραφικούς και θεατρικούς συνθέτες διότι τους προσφέρεται η έμπνευση έτοιμη. Με ενδιαφέρει πολύ το θέμα γενικώς αλλά δεν έχει παρουσιαστεί κάποια σοβαρή ευκαιρία. Σάμυ, ΕΙΝΑΙ μελωδία και δε θέλω "ου" ;D Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ένα παρατεταμένο ου από χορωδία ίσως να λειτουργούσε ωραία. Να 'σαι καλά αγαπητέ droneblack.

Νικόλα πολύ ωραίο είναι αλλά νομίζω μοιάζει υπερβολικά (ακόμη και η ενορχήστρωση) με:

Λοιπόν, αυτό εδώ είναι ένα κομμάτι/πείραμα. Προβληματίστηκα πάνω στο αν γίνεται να γράψω κάτι του οποίου η μελωδία να είναι αποκλειστικά μία νότα χωρίς να γίνω ανυπόφορα βαρετός. Το αποτέλεσμα θα το ακούσετε παρακάτω οπότε εσείς κρίνετε. Υ.Γ. Ο ήχος της ακουστικής δεν είναι εντάξει και το ξέρω. One_Note_Melody.mp3

Το θέμα που εγείρει ο Ray με έχει απασχολήσει πολλάκις στο παρελθόν και όχι μόνο όσον αφορά τη μουσική αλλά και άλλες τέχνες. Αυτό που με οδήγησε να αρχίσω να σκέφτομαι περί του αισθητικού κριτηρίου και της σχέσης του με τον "χωροχρόνο" είναι το γεγονός ότι όταν ήρθα αντιμέτωπος με το έργο πολλών "τεράτων" της τέχνης (μουσική, λογοτεχνία, ποίηση κ.α.), υπήρξαν αρκετά που απλά δεν μου έλεγαν τίποτα. Και τότε άρχισα να αναρρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μη μου αρέσει κάτι το οποίο αποτέλεσε σημείο σταθμό στην ιστορία της ανθρώπινης δημιουργικότητας και μήπως είμαι ηλίθιος. Τα συμπεράσματά στα οποία κατέληξα είναι τα εξής: 1. Σαφώς και είμαι ηλίθιος αλλά για άλλους λόγους. 2. Το αισθητικό κριτήριο είναι αυστηρά υποκειμενικό. Ως γνωστόν. 3. Κάποια μεγάλα έργα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την εποχή τους, τα γεγονότα, την ατμόσφαιρα, τη γενικότερες συνθήκες κλπ. Δεδομένου αυτού, είναι πιθανό να μην σε "πιάσουν από τα μαλλιά" αλλά αν ασχοληθείς με το όλο πλαίσιο, θα κατανοήσεις την αιτία της απήχησής τους. 4. Υπάρχουν κάποια μεγάλα έργα, τα οποία είναι τόσο διαχρονικά (αν δεχτούμε ότι υπάρχει διαχρονικό και διαχρονικότερο) που σε συνταράσσουν είτε ζεις στο Παρίσι του 1930 είτε στην Αθήνα του 2434. (γουστάρω που χειρίζομαι το χρόνο σα να τον ανακάλυψα εγώ) 5. Είναι εντελώς ανώφελο να προσπαθείς να πείσεις τους ανθρώπους για κάτι. Παρόλα αυτά μπορεί να γίνει εξαιρετικά διασκεδαστικό. Τέλος και όσον αφορά τις μπάντες και τη γνωστή διαμάχη περί του ποιος πραγματικά αξίζει και ποιος όχι, αυτό που διαφεύγει σε πολλούς νομίζω είναι το εξής: Δεν αρκεί η μπάντα να έχει καλούς μουσικούς και ωραίες συνθέσεις για να γίνει/θεωρηθεί μεγάλη. Το βασικότερο ίσως είναι το ΠΩΣ διαχειρίζεται το υλικό που διαθέτει.

Πάντως βοηθάει το μακρύ νύχι στο μικρό δάκτυλο. Άσε που χρησιμεύει και σε άλλα πράγματα.

Ωραίο το κομμάτι William αλλά δεν ακούω και ιδιαίτερη σχέση με hard rock. Με αυτή την παραγωγή, ρυθμική κιθάρα και φωνητικά, πολύ περισσότερο σε Ramones φέρνει, πράγμα που προσωπικά το θεωρώ θετικό. Ο ήχος έχει αυτή την "γκαραζιά" που πάει και στη συγκεκριμένη σύνθεση αν και θα ήθελα να είναι περισσότερο "πάρτα" (δεν ξέρω αν είναι θέμα έντασης, mastering ή ό,τι άλλο). Το καλό είναι ότι η ηχογράφηση ακούγεται live που επίσης προσθέτει στο ύφος.