Jazzjoker

Μέγιστος από πολλές απόψεις. Και όσο για τη χαλαρότητα, το χιούμορ και την έλλειψη ψώνιου/ύφους, νομίζω τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές. Άλλοι γράφουν 5 χιτ και βάζουν αμέσως γυαλιά ηλίου και σπάνε κιθάρες κι άλλοι γράφουν ιστορία στη σύγχρονη μουσική και δεν αλλάζει τίποτα στη συμπεριφορά τους. Άμα τα 'χει βρει ο άνθρωπος με τον εαυτό του...

+ πολλά Άνετα από τα καλύτερα od/distortion που έχω ακούσει, με φοβερή ευελιξία και ελληνικό φυσικά. Αν έψαχνα distortion, θα πήγαινα καρφί εκεί.

Να προσθέσω κι εγώ ότι ένα blues με ukelele μπορεί να επιταχύνει τις διαδικασίες.

Ναι, αυτό είπα κι εγώ. Ξέρει ότι δε θα σου κάτσει για να μη φανεί εύκολη. Αυτό ανατρέπεται.

Αν η γυναίκα έρχεται για πρώτη φορά στο σπίτι, το πιο πιθανό είναι ότι σκέφτεται "αποκλείεται να του κάτσω απόψε". Ως εκ τούτου, μια χαλαρή αντιμετώπιση του στυλ "οκ κάτι μου κάνεις αλλά μην τρελαθούμε κι όλας" θα έχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Εν ολίγοις οι πιθανότητές μας αυξάνονται γεωμετρικά μαζί με την ανασφάλεια που της προκαλούμε σε σχέση με το αν είναι αρκετά επιθυμητή. Οι μουσικές, τα φαγητά και τα ποτά είναι δευτερεύοντα.

Πάνο, ξέρεις κάτι για αυτό;

Στο στρατό, κατάφερα να κάνω 10 μήνες στον Έβρο ενώ είχα πολύ καλό βύσμα.

Ρε παιδί μου ένα παράξενο πράγμα με αυτόν τον Μποναμάσα. Είναι εξωφρενικός παίχτης, τραγουδάει ωραία και έχει γράψει και μερικά πολύ καλά τραγούδια. Δε μου κάνει κλικ με τίποτα όμως, όσο κι αν το προσπάθησα.

Άρχισαν οι ακατάσχετες υπερβολές.

Το σπάσιμο της κιθάρας απαγορεύεται και οποιοδήποτε δίκιο κι αν είχες μόλις το έχασες καταστρέφοντας το εργαλείο που σε ταΐζει. Και δεν πα να 'χεις άλλα 150. Μόνο ένας εδικαιούτο να σπάει κιθάρες κι αυτός χαριστικά γιατί ήταν καλό παιδί. ;D

- Ρε φίλε, έχει έρθει πάλι εκείνος ο τύπος που ζητάει Buzz Feiten αν τον ρωτήσεις τι θέλει. - Άσε, το έχω. Πάω να τον ψαρώσω.

Ποιο ήταν το turning point δηλαδή; Από τις λυπημένες μπαλάντες με κλασσικές κιθάρες στα γκάζια και τις χαρντροκιές. Κάπου στο ενδιάμεσο πρέπει να θύμωσες πολύ. :) Εξαιρετικός ήχος που αποδίδεται πλέον στον παίχτη σχεδόν αποκλειστικά (νταξ κρατάμε κάτι λίγο για το μικρόφωνο και την κιθάρα). Να μην μπει στο νέο CD για κλείσιμο. Να μπει για άνοιγμα, σε άλλο CD, μόνο με τέτοια.

Κατ' αρχήν τα ανοιχτά κουρδίσματα στο μπλουζ χρησιμοποιούνται κατά 99% για παίξιμο με slide, οπότε δεν πατάς αλλά σέρνεις. ;D Ο βασικός λόγος για τον οποίο χρησιμοποιούνται στο μπλουζ και ειδικά στο slide παίξιμο είναι ότι βολεύει στο να μπορείς να παίξεις ακόρντα μόνο με το slide, χωρίς τη χρήση δακτύλων. Μια καλή αρχή για να σκεφτείς το σχηματισμό ακόρντων είναι η εξής: Μπορείς να πιάσεις όλα τα ματζόρε ακόρντα με ένα δάχτυλο μπαρέ κάθετα στην ταστιέρα. Π.χ. σε G κούρδισμα, όλες οι ανοιχτές χορδές σχηματίζουν ένα G ματζόρε ακόρντο. Αν βάλεις το δάκτυλό σου κάθετα στο δεύτερο τάστο, έχεις ένα Α ακόρντο και πάει λέγοντας. Από εκεί και πέρα και ειδικά προκειμένου να παίξει κανείς σόλο slide (ή μη) σε ανοιχτό κούρδισμα, θα πρέπει να μάθει εκ νέου τις θέσεις τον νοτών, των κλιμάκων που τον ενδιαφέρουν, ανάλογα με το είδος της μουσικής. Ειδικά για το μπλουζ, χρειάζεται αρκετή εξοικίωση για να αρχίσεις να βλέπεις την ταστιέρα αλλιώς και να σημαδεύεις διαφορετικά τάστα απ' ό,τι έκανες με το standard κούρδισμα. Θέλει τη δουλίτσα του το πράμα δηλαδή.

Εξαρτάται από το σε τι τονικότητα θες να παίξεις. Αν θες να παίξεις σε Ε, έχοντας κουρδίσει ημιτόνιο κάτω, θα παίζεις όλα τα ακόρντα, ένα τάστο πιο ψηλά (εννοόντας προς την κατεύθυνση της γέφυρας). Βέβαια όταν ρίχνουμε το κούρδισμα, δεν το κάνουμε για να συνεχίσουμε να παίζουμε στις τονικότητες που παίζαμε πριν. Δεν είναι πρακτικό και δεν έχει νόημα. Άκου τις ηχογραφήσεις του SRV μαζί με την κιθάρα σου και προσπάθησε να βρεις την τονικότητα του κάθε κομματιού. Θα δεις ότι είναι σχεδόν πάντα Eb, Gb, Ab, Db κλπ.

Τι εννοείς έχεις κουρδίσει από Eb έως Cb; Τα "πιασίματα" παραμένουν τα ίδια αν τα μουσικά διαστήματα μεταξύ των χορδών παραμένουν κι αυτά τα ίδια. Το μόνο που αλλάζει είναι το ύψος πάνω στην ταστιέρα που θα πιάνεις τα ακόρντα σου ή θα κάνεις τα σόλο σου. Π.χ. έχοντας κουρδίσει όλες τις χορδές ένα ημιτόνιο κάτω, το Μι στην πρώτη μπάσα χορδή, βρίσκεται πλέον στο 1ο τάστο αφού η χορδή ανοιχτή είναι Eb. Αντιστοίχως, αν πιάσεις ένα Em ακόρντο (στο ύψος του έπιανες με το παλιό κούρδισμα), αυτό που ακούγεται πλέον δεν είναι Em αλλά Ebm. Όποιος δεν αλλάζει το κούρδισμά του, προσαρμόζει το παίξιμό του στο κούρδισμα της πλειοψηφίας. Π.χ. εσύ ως κιθαρίστας έχεις ρίξει το κούρδισμά σου ένα ημιτόνιο κάτω. Ο μπασίστας έχει κρατήσει το κανονικό του κούρδισμα. Αν εσύ παίξεις ένα μπλουζ από Ε όπως θα το έπαιζες με το παλιό σου κούρδισμα, αυτό πλέον είναι Eb. Ε, ο μπασίστας που έχει διατηρήσει το κούρδισμά του, θα παίξει μπλουζ από Eb. Προσωπικά έχω πειραματιστεί αρκετά με ανοιχτά κουρδίσματα αλλά και με άλλα δικά μου που βολεύουν για το εκάστοτε κομμάτι που παίζω. Εδώ δεν κατάλαβα καθόλου τι ρωτάς. Φυσικά και δεν ισχύει αυτό.

Το κομμάτι μου άρεσε πολύ αγαπητέ Αργύρη. Βέβαια με το θέμα τρομπέτα μας τα χάλασες. Την πρώτη προσέγγιση της μελωδίας, με τη φωνή να προσπαθεί να μιμηθεί τρομπέτα, την αφήνω ασχολίαστη. ;D Η δεύτερη προσέγγιση με τα vst, παίζει να είναι ακόμη πιο ατυχής. Είναι κακός ο ήχος της "τρομπέτας" και χαλάει την, κατά τ' άλλα, πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Θα πρότεινα είτε να αντικατασταθεί με πιο αληθοφανές vst είτε να παίξεις και τη μελωδία με την κιθάρα και να τελειώνεις. Κατά τ' άλλα, νομίζω χρειάζεσαι ακόμη περισσότερο βάθος στην ηλεκτρική και είσαι άψογος.

Το κομμάτι σου αγαπητέ Βασίλη είναι πολύ ωραίο. Κατάφερες και συνδύασες μια σαουντρακική ατμόσφαιρα με όμορφη αρμονία και μελωδία που λένε μια ιστορία. Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό για εμένα. Ακούγοντας λοιπόν το κομμάτι, η αίσθησή μου είναι ότι τα πάντα είναι εκεί για κάποιο λόγο και τίποτα δεν περισσεύει ή βρίσκεται εκεί απλώς για να καλύψει κάποιο κενό. Μπράβο και για το programming στα τύμπανα. (τα crash μόνο ήθελαν αρκετά πιο χαμηλά στη μίξη) Το μόνο που δε μου άρεσε είναι ο ήχος της σόλο κιθάρας που παραπέμπει σε 80's metal ballad αλλά αν εσένα σου κάνει, λόγος δε μου πέφτει.

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι τόσο θέμα μαγνήτη. Το συχνότερο, με διαφορά, κομπρεσάρισμα που "επιβάλουν" οι κιθαρίστες στο παίξιμό τους είναι ο βρώμικος ήχος είτε παίζουν με μονούς είτε με διπλούς είτε με οτιδήποτε ενδιάμεσο. Και παίζοντας μονίμως με παραμόρφωση (έχω γνωρίσει ανθρώπους που μελετούν κλίμακες με distortion), είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να μάθει κανείς να παίζει με δυναμικές. Βέβαια, υπάρχουν και κιθαρίστες που, πολύ απλά, δεν ενδιαφέρονται για το θέμα δυναμικές και συνειδητοποιημένα δεν ασχολούνται. Απολύτως σεβαστό. Οι μαγνήτες μπαίνουν πολύ περισσότερο στην εξίσωση όταν μιλάμε για καθαρό ήχο.

Thanks για το feedback παιδιά. Θα το αφήσω για λίγο καιρό διότι το έχω παίξει/ακούσει πολύ και έχει κολλήσει ο εγκέφαλος. Θα επανέλθω όταν (αν) ολοκληρωθεί. Πιθανότατα να γίνει και τραγούδι που λέει κι ο Νέστορας. Ναι. Έχεις δίκιο Στράτο.

Είναι ένα θέμα που με ταλαιπωρεί από την αρχή του καλοκαιριού και δεν ξέρω αν αξίζει να το πάω παραπέρα ή να το αφήσω να πάει στο καλό. Έκανα ένα πρόχειρο take που είναι ουσιαστικά το θέμα (που με ταλαιπωρεί) με ολίγον αυτοσχεδιασμό. Οι γνώμες περί της μοίρας του θέματος (που με ταλαιπωρεί) θα εκτιμηθούν. Ο λόγος που σας ερωτώ είναι διότι είναι από αυτές τις ιδέες που έχουν κολλήσει και τις έχω παίξει τόσο πολύ που δεν ξέρω καν αν αξίζει τον κόπο να συνεχίζω να ασχολούμαι. Work_in_Progress.mp3

Σταύρο ωραίο αλλά, κατά την ταπεινή μου άποψη και σύμφωνα με αυτά που μας έχεις συνηθίσει, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Από τεχνικής και ηχητικής απόψεως τίποτα λιγότερο από άψογο βέβαια. Εν τω μεταξύ έψαχνα μια ώρα στην αναζήτηση αυτή την κομματάρα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=189295.0 διότι ήθελα να το ακούσω και είχα ξεχάσει πού το έχω σώσει. Δεν μπορείς να φανταστείς τι δοκίμασα στο search μέχρι να το πετύχω. Μετά από πολλή ώρα άκαρπων προσπαθειών, ήμουν έτοιμος να βάλω "tirirititi". ;D

Παιδιά, σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά. Έκανα μια μικρή προσθήκη. ;D

Γιατί είμαι σίγουρος ότι το αναλόγιο που έχει μπροστά του, έχει τους στίχους γραμμένους με ελληνικούς χαρακτήρες;

Γιάννη, Λάκη, Κώστα σας ευχαριστώ για την ακρόαση και τα σχόλια.

Νικόλα, νομίζω ότι το αποδίδετε πολύ καλά και θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η φωνή της κοπέλας πάει πολύ εδώ. Το κομμάτι αυτό καθεαυτό (το έχει γράψει ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος παρεμπιπτόντως) ουδέποτε μου είπε κάτι και μάλλον το βαριέμαι για να είμαι ειλικρινής.