Jazzjoker

Κώστα(κη ;D) καλημέρα. Αντιληπτές και σεβαστές οι παρατηρήσεις. Κόμπλεξ για τη φωνή μου δεν έχω. Απλώς γνωρίζω τις δυνατότητές της οπότε σιωπώ όταν βρίσκω μπροστά μου πράγματα που δεν.... Πέραν αυτών, θα συνεχίσω κατά καιρούς να ταλαιπωρώ τ' αυτιά σας με πειραματισμούς και δοκιμές που δεν είναι του "ρεπερτορίου" μου. ;D

Χάρη, τα πνευστά τα ήθελα έτσι. Είχα πολύ συγκεκριμένο πράγμα στο μυαλό μου, αλλά με αυτό τον ήχο έχεις δίκιο ότι ακούγονται περισσότερο σαν έγχορδα. Περί τσίρκου, αν και όταν, θα τα πούμε από κοντά. Αν βρείτε τραγουδιστή μάλιστα, εγώ παίζω και δημοτικά άμα θες. ;D Στράτο είσαι χείμαρρος όπως πάντα (αν και με κακομαθαίνεις). Σε ευχαριστώ και για τις προσωπικές συμβουλές. Όλες οι παρατηρήσεις δεκτές Νέστορα, εκτός από αυτή για το παίξιμο του θέματος. Είναι παιγμένο πάνω στο groove του μπάσου, πράγμα το οποίο μου άρεσε πολύ σα ρυθμική ιδέα για τη μελωδία (να swingάρει λιγάκι) και νομίζω ότι λειτουργεί ωραία. All in all ούτε εμένα μου πολυαρέσει το υπόλοιπο lead μέρος συνολικά. Σας ευχαριστώ παίδες για το feedback. Όλα λαμβάνονται υπόψιν.

Χαίρομαι που σου άρεσε αγαπητέ geodimitri. Ευχαριστώ για τα σχόλια. Ναι Γιώργο, ο πειραματισμός με τους ήχους δε σταματά ποτέ. Εδώ εκτός από διαφορετικά settings που χρησιμοποίησα στο overdrive, έγραψα με άλλο συνδυασμό μικροφώνων (έτσι για να μην ησυχάζω ποτέ). Όσον αφορά το βάθος που λες, είναι η πρώτη φορά που δεν έχω βάλει καθόλου βάθος μετά την ηχογράφηση. Ό,τι ακούγεται είναι το reverb του deluxe και λίγο πεταλοdelay. Αλλά υποψιάζομαι ποιος είναι ο ένοχος για το "βαθύ" αποτέλεσμα. Είναι τέλε Τέρυ. Αλλά θα μου πεις, του θείου το ένα όργανο, του θείου και τ' άλλο, δε θα τα χαλάσουμε εκεί τώρα. ;D Να υποθέσω ότι έχεις inside information για noiz circus II; Α και παραπάνω γκάζι δεν έχομεν κύριε. Τι το κάναμε εδώ, χαρντ ροκ καφέ; ;D Αν ψάξεις λίγο, θα βρεις και μέτριο και μετριότατο και χάλια.

Ένα κομματάκι που δουλεύω μερικές μέρες τώρα. Ήθελα να έχω ένα horn section αλλά δυστυχώς αρκέστηκα στο, κάτω του μετρίου, midi και έκανα ό,τι μπορούσα από άποψη δυναμικών. Ελπίζω να σας αρέσει. Winter_Diaries_160.mp3

Η κριτική περισσεύει, εξαιρετικό από κάθε άποψη όπως και οτιδήποτε άλλο έχετε ανεβάσει.

Πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, επιφυλάσσομαι να διαβάσω και ολόκληρο το άρθρο. Ένα από το πρώτα πράγματα που μου έρχεται στο μυαλό είναι λίγο-πολύ γνωστό και αρκετά συζητημένο στο noiz: Η "εκτίμηση" της τέχνης είναι μια εγκεφαλική λειτουργία η οποία περνάει από ΠΟΛΛΑ φίλτρα και φυσικά αναλόγως με την ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου. Πολλές από τις συνιστώσες που οδηγούν εκεί, δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την ουσία της τέχνης καθεαυτής αλλά είναι καθαρά κοινωνικής φύσεως λειτουργίες. Μία από τις σημαντικότερες, κατ' εμέ, τέτοιες λειτουργίες που οδηγούν στην "εκτίμηση" της τέχνης δια πλαγίας οδού είναι το αίσθημα της ασφάλειας που παρέχει η αισθητική ταύτιση με (πολλούς) άλλους. Παρέχει μεγάλη ικανοποίηση να θεωρεί κάποιος ότι κατάλαβε/εκτίμησε ένα έργο ευρέως αναγνωρισμένο ακόμη κι αν δεν το έχει συλλάβει πραγματικά. Σε πολλές περιπτώσεις δε, αρκεί να το έχει δει/ακούσει/διαβάσει στα πεταχτά για να αποφανθεί ότι είναι όντως αριστούργημα, για να καταταχθεί, ο ίδιος, στο λόμπι των ανθρώπων που μπορούν να εκτιμήσουν τον Ντοστογιέφσκι π.χ. Αν από την επίδειξη/εκτέλεση ενός έργου τέχνης αφαιρέσουμε τις κοινωνικής σημασίας παραμέτρους (χώρος/περίγυρος/στάτους εκτελεστή/όνομα δημιουργού/οικονομική αξία οργάνου/τιμή εισιτηρίου κλπ.), όπως γίνεται και στο παραπάνω πείραμα δηλαδή, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια πολύ "καθαρότερη" παρουσίαση της πραγματικότητας. Δεν έχω αμφιβολία ότι από τους χίλιους τόσους περαστικούς του πειράματος, πολύ περισσότεροι απ' όσους σταμάτησαν, δηλώνουν οπαδοί της κλασσικής μουσικής, με δισκογραφία και σχετική παρουσία σε συναυλίες.

Εγώ διάβασα το αρχικό σου ποστ και δεν κατάλαβα τίποτα. Για την ακρίβεια αναρωτιέμαι αν εσύ καταλαβαίνεις κάτι από αυτά που έγραψες, ξαναδιαβάζοντάς το. Ίσως αν αφιερώσεις λίγο παραπάνω χρόνο, το γράψεις πιο προσεκτικά (χωρίς μπζζζ και ααααα), με καλή ορθογραφία και σημεία στίξης, θα γίνει πιο κατανοητό και θα απαντήσουν περισσότεροι.

Δεν γνωρίζω ποια είναι η καλύτερη ούτε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά τους. Απ' ό,τι είδα στο site της ASUS, η κάρτα που παραθέτεις έχει αρκετά σαφή προσανατολισμό προς το gaming. Αν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, υποθέτω ότι εκεί θα καταλάβεις διαφορά. Όσον αφορά καθαρά το κομμάτι της ακρόασης μουσικής, προσωπικά μπορώ να σου πω ότι διαφορές δεν καταλαβαίνω. Τώρα αν εσύ είσαι "ψείρας" και ενδιαφέρεσαι και για την παραμικρή λεπτομέρεια του ήχου (που δεν το πιστεύω μια και από υπολογιστή θα ακούς και πολλά mp3/youtube κλπ., πράγμα που δε θα έκανε κάποιος "άρρωστος" με την ηχητική πιστότητα ), ίσως και να χρειάζεσαι το καλύτερο δυνατό, έστω και στα νούμερα.

Η onboard κάρτα σε καλύπτει απόλυτα για την ακρόαση μουσικής (και όχι μόνο). Τα κυκλώματα ήχου που τοποθετούν πλέον οι εταιρίες στις μητρικές τους, όπως αναφέρει και ο manosx, είναι πολύ ποιοτικά και δεν υπάρχει λόγος αγοράς εσωτερικής κάρτας (όπως κάναμε πριν 5-10 χρόνια).

Με κίνδυνο να μπεις σε νέες περιπέτειες, GAS τύπου, ιδού γιατί: http://www.fender.com/en-GR/products/americanvintage

Προσωπικά είχα αυτόν και ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος: http://www.laney.co.uk/show_prod.php?prod=vc15-110 Εξαιρετικό καθαρό κανάλι (αλλά και βρώμικο), δύο inputs στα 7 και 15 Watt, σχετικά μικρό μέγεθος και βάρος. Το πολύ ωραίο καθαρό του κανάλι μπορείς να το ακούσεις και στα κλιπς που είχα ανεβάσει εδώ: http://www.noiz.gr/index.php?topic=182363.0

Σεμινάριο ρυθμικής κιθάρας και chord soloing. Αυτά τα παιξίματα για swing big band, όπως αναφέρει κι ο ίδιος είναι ταμάμ. Τα έχουμε ακούσει και από Wes Montgomery εν είδει σόλο. Όλα αυτά στο πεδίο του μπλουζ από τζαζ οπτική γωνία. Αν πας βέβαια να παίξεις έτσι σε μπλουζ μπάντα την ώρα που ο άλλος σολάρει, θα φας καμιά (βαριά) τέλε στο κεφάλι. ;D

Πολύ ωραίο είναι Χάρη. Από ηχοληπτικής απόψεως τα τύμπανα είναι ολίγον θαμμένα και από συχνοτική άποψη (ειδικά το ταμπούρο) και από άποψη έντασης. Το γκρουβ το κρατάει πολύ ωραία το μπάσο. Αν φτιαχνούν και τα ντραμς με ανάλογο ήχο και ένταση, θα απογειωθεί το τεμάχιο. Ζήτω οι καρέκλες.

Ray συμφωνώ με το open tuning αλλά το κομμάτι είναι σι μινόρε και δεν είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να ανταποκριθώ με ένα ανοιχτό ματζόρε κούρδισμα. Δοκίμασα σι μινόρε ανοιχτό αλλά δεν το είχα καθόλου. Γενικώς με τα μινόρε κομμάτια και ανοιχτά κουρδίσματα για σλάιντ δεν τα πάω καλά. Θενξ για τα σχόλια.

Τέρυ, ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που θέτεις το πράγμα στη σωστή του διάσταση. Εισακούστηκαν τα σχόλια αγαπητέ. Σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως και χαίρομαι πολύ που συνέβαλα σ' ένα σουρεάλ πρωινό (το παίρνω ως κομπλιμέντο πραγματικά) στα ξένα.

Καλησπέρα φίλε Holystone. Παραθέτω μερικές καθαρά προσωπικές απόψεις στο θέμα και τονίζω το "προσωπικές" διότι αυτά τα θέματα τα αντιμετωπίζει ο καθένας με τον τρόπο του: Αν είσαι καλός ρυθμικός κιθαρίστας (και λέγοντας καλός δεν εννοώ μόνο να έχεις καλή αίσθηση του τέμπο και να ξέρεις τα μπαρέ ακόρντα), είσαι καλός κιθαρίστας γενικώς. Κι ας μην παίζεις ποτέ σόλο με την έννοια του "μία νότα τη φορά". Στα τεχνικά τώρα: Απ' ό,τι κατάλαβα σε ενδιαφέρει το blues lead, σωστά; Ρωτάω διότι αν θέλεις να παίξεις metal, η μεθοδολογία είναι άλλη. Επίσης σε ενδιαφέρει καθαρά το τεχνικό κομμάτι και όχι το θεωρητικό. Πάλι σωστά; - Βρες blues backing tracks (υπάρχουν άπειρα στο διαδίκτυο) και λιώσε τα στο παίξιμο. Επίσης παίξε μαζί με original κομμάτια. Λιώσε τα κι αυτά. - Γράψε τον εαυτό σου και μάθε να ακούς τα λάθη σου. Αν καταφέρεις να ακούς όλα σου τα λάθη, είσαι ήδη σε πολύ καλό δρόμο. - Πάρε μια ακουστική κιθάρα, αν δεν έχεις, και παίζε με αυτήν. Η ακουστική κάνει άπειρο καλό στην ηλεκτρική. Όσον αφορά καθαρά το θέμα "ασκήσεις", δε θεωρώ ότι υπάρχει κάτι που να βοηθά στο συγκεκριμένο είδος εκτός ίσως από ασκήσεις για λεγκάτα. Προσπάθησε π.χ. να ανεβοκατεβαίνεις κλίμακες χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το αριστερό χέρι (αν είσαι δεξιόχειρας). Αυτά μου έρχονται προς το παρόν.

Το έθεσε και ο blue το θέμα. Μπορεί να το προσπαθήσω και αν υπάρξει αξιόλογο αποτέλεσμα, να το ανεβάσω. Γιώργο περί σλάιντ δε γίνεται. Η ακουστική μου έχει αρκετά χαμηλό action, αν βάλω και κάπο για να παίζω με "ανοιχτές" δε θα ακούγεται τίποτα. Η μόνη περίπτωση είναι αν πάει όλο το κομμάτι σε άλλο τόνο (δοκίμασα κι ένα σι μινόρε κούρδισμα και το αποτέλεσμα ήταν κακό). Λευτέρη σε ευχαριστώ πολύ αλλά εδώ υπερβάλεις. Απλώς προσπαθώ αυτά που μπορώ να παίξω να τα παίζω καλά. Επίσης έχεις δίκο σε όλα τα περί φωνής. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και συνεχίζω αλλά είναι σχετικά καινούριο "όργανο" για μένα. Τέρυ, πολύ θα τα ήθελα κι εγώ όλα αυτά που αναφέρεις. Το θέμα είναι πώς τα πετυχαίνουμε. Όσον αφορά τη φωνή πάντως (μπαρουτο-τσιγαρο-ουισκίλα), το δουλεύω το θέμα. Πιστεύω σε 20 χρονάκια θα είμαι έτοιμος. ;D Σε ευχαριστώ αγαπητέ SJ. Για Morisson πάντως δε θα το έλεγα.

Geodimitri και Φούζιε σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως.

Η αρχική ιδέα αυτή ήταν, αλλά στο δρόμο μου βγήκε αλλιώς. Ναι, έχεις δίκιο. Το προσπάθησα αλλά με τις μπακαλίστικες μεθόδους μου δεν τα πολυκατάφερα οπότε προτίμησα να το αφήσω ως έχει.

Ξαναέγραψα τα φωνητικά και το σόλο. Το δεύτερο, αφού μπούχτισα προσπαθώντας να γράψω με ακουστικά, τα έβγαλα και βρήκα την υγειά μου ακούγοντας πλέον απ' τα μόνιτορ. Το λινκ δουλεύει κανονικά απλώς πλέον ακούτε τη νέα βερσιόν.

Θενξ Κώστα. Όσον αφορά τον ήχο του σόλο, τα γνωστά. Strat - Barber Direct Drive - Deluxe Reverb.

Νάσο, πολύ ωραίοι και οι δύο αυτοσχεδιασμοί που ανέβασες με μια μικρή προτίμηση στο Red Clay όπου μου δίνεις την εντύπωση ότι αισθάνεσαι πιο άνετα με το track και είσαι πιο ελεύθερος.

Γιώργο και Χάρη, ευχαριστώ για την ακρόαση.

Παιδιά σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Η φωνή είναι όντως ζορισμένη. Θα κοιτάξω να την ξαναγράψω.

Ένα καινούριο κομμάτι σε γνωστό και μη εξαιρετέο ύφος. Η "παραγωγή" είναι πολύ ωμή αλλά κάπως έτσι τον ήθελα τον ήχο του. Αν δεν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε, ρίξτε μια αυτιά. (ακούγεται δυνατούτσικα) http://soundcloud.com/jazzjoker/keeps-on-raining