Jazzjoker

Σπουδαίο κομπλιμέντο Γιώργο και σ' ευχαριστώ. Αν το έχω πετύχει πάντως δεν είναι θέμα μαστοριάς αλλά συνειδητοποίησης ότι υπηρετώ κάτι που απλά είναι πολύ μεγαλύτερο από εμένα. Στο 10; Εδώ στο 7 το είχα βάλει μια φορά και μου έστειλαν συγχαρητήρια από το Ρέικγιαβικ. (εντάξει, φυσούσε και νοτιάς) Ναι έχει. Αν μου πεις και τι φορούσα την ώρα που το έγραφα σε παραδέχομαι δια παντός. ;D Το έχω μόνιμα στο tape mode μια και αυτή η ρύθμιση μου αρέσει περισσότερο απ' όλες. Κατά τ' άλλα tap tempo, λίγες επαναλήψεις και το level στις 9. Σας ευχαριστώ όλους.

Καλημέρα σας. Τελευταίως έψαχνα τρόπο να πετύχω τον χαρακτηριστικό φεντεροήχο, στα όρια του break up του ενισχυτή, όπου είσαι καθαρός μεν αλλά αν χτυπήσεις λίγο παραπάνω έχεις αυτή την ωραία παραμόρφωση, στα ηχητικά πρότυπα ενός tweed υποθέτω. Το πρόβλημα είναι ότι για να πάρω παραμόρφωση από τον Deluxe Reverb θα πρέπει να τον ανεβάσω στο 6+ πράγμα που δεν έχει συμβεί ποτέ (και μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί), ούτε εντός, ούτε εκτός σπιτιού. Συνεπώς η λύση θα ερχόταν αναγκαστικά από κάποιο πετάλι το οποίο θα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο transparent γίνεται, με αρκετή λεπτομέρεια στην ποσότητα του gain και ει δυνατόν να "ακούει" δυναμικές. Με δεδομένα τα παραπάνω, αυτό που θα ακούσετε είναι περισσότερο jam του ενός take, του οποίου η έμπνευση πηγάζει από την επίτευξη ενός ωραίου ήχου και την ανάγκη να τον αποτυπώσω. http://soundcloud.com/jazzjoker/its-alright Υ.Γ. Ακούτε Xotic BB preamp και Digitech Hardwire DL-8.

Εγώ πάντως άκουσα έναν εκπληκτικό ενισχυτή (transatlantic combo είναι;). Αμφιβάλω για το αν μπορεί να ακουστεί πετάλι άσχημα πάνω του. Από αυτή την άποψη, τα βίντεο είναι παραπλανητικά. ;D

Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος για ανησυχία ούτε ανάγκη για το θρεντ να πάει στις 60 σελίδες. Αυτή την εποχή ειδικά, η αγορά των live bars (και όχι μόνο) αυτορρυθμίζεται με ταχείς ρυθμούς και δε νομίζω ότι υπάρχει πια χώρος για τον "παλιοροκά" - μονίμως μουτρωμένο -αγενή κάφρο - ξέρεις ρε ποιοι έχουν παίξει εδώ; - ιδιοκτήτη (ή αυτού του στυλ τέλος πάντων) που κάποτε βασίλευε στα λαϊβάδικα της Ελλάδας και ο οποίος είχε διπλωματική στο πώς να "ρίχνει" τα γκρουπ που του γέμιζαν το μαγαζί. Ακόμη ειδικότερα, σε περιοχές που δε συχνάζει δηθενόκοσμος (γιατί εκεί οι μηχανισμοί είναι συχνά άλλοι), πιστεύω ότι συμπεριφορές του παρελθόντος ισοδυναμούν με γρήγορο λουκέτο.

American Standard > Custom Shop > Squier > Mexican Standard Και για τη σχέση μεταξύ 2 και 3 δεν είμαι απολύτως σίγουρος. ;D

Το ακούω τώρα, όντας σε κατάλληλη διάθεση και μου αρέσει πολύ. Σίγουρα μια σωστή παραγωγή θα το αναδείκνυε όπως είπε κι ο Σάμυ αλλά σε γενικές γραμμές δε με χαλάει το lo-fi της υπόθεσης. Μπράβο αγαπητέ.

Οκ επιφυλάσσομαι για κάτι πιο ολοκληρωμένο μέχρι τα ανήμερα.

Τώρα το 'καμα. Άμα δεν έχει ο άνθρωπος με τι ν' ασχοληθεί.... ;D

;D Jingle_Bells.mp3

Η πλάκα είναι ότι δεν είσαι γενικώς ανορθόγραφος. Τα περισσότερα είναι σωστά. Αλλά εκεί που γράφεις και είναι όλα οκ, ξαφνικά πετάς π.χ. ένα "ανιπομονεσιας" ή "πολλή μικρή γεύση" και γίνεται κόλαση. ;D

Πολύ ωραίο το βασικό αρμονικό θέμα και η ανάπτυξή του, όσο κρατάει. Χαλιόμουν όπου το διέκοπτες και έβαζες το γνωστό σου bridge που στερείται ενδιαφέροντος αλλά και το ακούμε σε όλα σου τα κομμάτια, με τη μία μορφή ή την άλλη. Θα προτιμούσα να κρατούσες το κομμάτι όπως ξεκινά και απλώς να είναι μικρότερο σε διάρκεια. Εξαιρετική παραγωγή και ήχοι. Το έβαλα δυνατά στα μόνιτορ και το ζήλεψα.

Εδώ και καιρό έψαχνα έναν ενδιάμεσο ήχο για την ακουστική μου κιθάρα και παράλληλα ήθελα να λύσω (εν μέρει) και το θέμα της ηχογράφησής της με μικρόφωνο, καθώς τα επίπεδα του θορύβου στο δωμάτιο που γράφω είναι απαγορευτικά. Άρχισα να εξετάζω λοιπόν την αγορά μαγνήτη και ειδικά αυτόν τον τύπο που επιδέχεται μη μόνιμη εγκατάσταση, στερεώνεται δηλαδή στην τρύπα της κιθάρας. Μετά από κάποιο ψάξιμο και ακροάσεις από το youtube κατέληξα στον M1 του L.R. Baggs καθότι φαινόταν να καλύπτει τις ανάγκες μου. Σήμερα τον παρέλαβα και τον εγκατέστησα οπότε γράφω μερικά λόγια καθώς, από την αναζήτηση στο νόιζ, είδα ότι υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον για τέτοιες λύσεις σε ακουστικές κιθάρες. Ο M1 είναι παθητικός μονοπήνιος μαγνήτης ενώ η μάρκα διαθέτει και humbuckers αλλά και active μοντέλα. Στη συσκευασία περιλαμβάνεται κατατοπιστικότατο manual με οδηγίες εγκατάστασης. Η τελευταία μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: Μόνιμα ή προσωρινά. Η μόνιμη εγκατάσταση περιλαμβάνει προφανώς και τρύπημα στο σώμα προκειμένου να περάσει το jack. Η προσωρινή απαιτεί απλώς τη στερέωση του μαγνήτη στο soundhole, πράγμα που γίνεται πανεύκολα με ένα κατσαβίδι ενώ δε χρειάζεται καν να αφαιρεθούν οι χορδές. Μέσα στη συσκευασία περιλαμβάνονται τα εξαρτήματα που θα χρειαστεί κανείς προκειμένου να προχωρήσει σε οποιαδήποτε από τις δύο μεθόδους (πλην των εργαλείων φυσικά). Αφού ξεμπέρδεψα με την εγκατάσταση, δοκίμασα το μαγνήτη, αρχικά στον ενισχυτή της ηλεκτρικής και κατόπιν connect στο audio interface μέσω ενός μικρού προενισχυτή. Η δεύτερη μέθοδος δε μου απέφερε ικανοποιητικό ηχητικό αποτέλεσμα αλλά επιφυλάσσομαι καθότι ο προενισχυτής δεν είναι δικός μου και δεν ξέρω να τον δουλεύω καλά. Ο ήχος όμως από τη σύνδεση με τον ενισχυτή της ηλεκτρικής είναι ιδιαιτέρως αξιόλογος, για τα δικά μου αυτιά τουλάχιστον. Παρακάτω παραθέτω δύο ηχητικές δοκιμές από τη σύνδεση του μαγνήτη με τον Deluxe Reverb μου. Το EQ του ενισχυτή φυσικά πειράχτηκε προκειμένου να παραχθεί όσο το δυνατόν πιο ακουστικός ήχος. Η ηχογράφηση έγινε πάνω-κάτω όπως γράφω και τις ηλεκτρικές, δηλαδή με δύο μικρόφωνα, ένα δυναμικό κι ένα ribbon. Εφέ δεν έχουν προστεθεί, ακούτε μόνο το reverb του ενισχυτή. Το ένα αρχείο είναι παίξιμο αποκλειστικά με δάχτυλα ενώ το άλλο με πέννα. Υ.Γ. Για να προλάβω μερικούς, ναι δοκίμασα και overdrive, εννοείται. Το αποτέλεσμα μάλλον κακό από ηχητικής απόψεως και φυσικά πολύ εύκολα feedback, οπότε μην έχοντας volume πάνω στην κιθάρα, παράτησα το εγχείρημα σύντομα. Θα επανέλθω όμως γιατί αυτά τα πράγματα δεν τα αφήνουν έτσι. LR_Baggs_Fingers.mp3 LR_Baggs_Pick.mp3

Τι να μας πει ο γυαλάκιας. Δεν ξέρει ο άνθρωπος. Δε βλέπεις που πάει να παίξει το τσάμικο εκείνο και τα κάνει μαντάρα;

Ναι ωραίο. Και οι στίχοι μου άρεσαν. Ποιος/ποια είναι ο/η Peninsula;

Ευχαρίστως θα πήγαινα να τη δω λάιβ και θα επεδίωκα μετά να της πιάσω την κουβέντα. Και τον λέει και πολύ ωραία τον Ησαϊα που όπως λέει κι ο Σταύρος είναι μελαγχολικό κομμάτι, αλλά εδώ έχει άλλον αέρα. Η εκφορά του λόγου της παραπέμπει έντονα σε τζαζ, πράγμα που σε κάποια σημεία ακούγεται παράξενο με τον ελληνικό στίχο αλλά μου άρεσε πολύ και σα φωνή. Α και το κορίτσι διαθέτει εμφανώς περίσσεια σεξ απίλ, αυτού του τύπου που δε χρειάζεται η γυναίκα να είναι ιδιαιτέρως ωραία.

Γιατί όχι special; Προσωπικά έχω τις ίδιες ηχητικές απαιτήσεις με τις δικές σου και θα πήγαινα καρφί για αυτόν.

Ωραίο φανκοτζάμ. Νομίζω θα απογειωνόταν αν το μπάσο ήταν (πολύ) πιο κινητικό και το σαξ μελωδικά και ρυθμικά πιο περιπετειώδες. Το γύρισμα που κάνει στο 2:56 περίπου π.χ. είναι όλα τα λεφτά και μακάρι να είχε κι άλλες τέτοιες φράσεις. Σε αυτά τα κομμάτια με τις λίγες συγχορδίες υπάρχει χώρος για μπόλικα πράγματα.

Αγαπητέ Grey, δε συνεννοούμαστε καθόλου. :) Δεν πειράζει, την άλλη φορά. ;D

Από που έβγαλες το συμπέρασμα ότι εγώ μίλησα για μουσικές επιλογές;

Καλά τα λέει αλλά δεν ισχύει για όλους. Μιλάει για τον εαυτό του και γενικά για κιθαρίστες που έχουν ήδη κατακτήσει ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Υποθέτω ότι όταν κάποιος φτάνει εκεί, κάνει ενός είδους επιλογή για το τι θα δουλέψει από εκεί και πέρα και επικεντρώνεται σε αυτό, αφήνοντας στην άκρη άλλα. Σημειωτέον βέβαια ότι όταν ο Vai μιλάει για αδυναμίες, δεν εννοεί ότι δυσκολεύεται να παίξει την ρε ματζόρε στην πέμπτη θέση ή ότι μπερδεύεται αν το κομμάτι είναι σι ύφεση ;D. Οι αδυναμίες μας είναι αντίστοιχες του επιπέδου μας.

Μανώλη προφανώς παρεξήγησες. Δε μίλησα για ποιοτικές και μη συγχορδίες ;D. Θα ήταν εντελώς κουλό. Για ποιότητα συγχορδιών μίλησα εννοώντας το αν είναι μινόρε, ματζόρε κλπ. Και πάλι προφανώς δεν ακριβολόγησα. Εννοώ τις βαθμίδες της συγχορδίας. Ναι τις αναγνωρίζω, αν μου παίξεις το διάστημα μόνο του. Σε μια τετράφωνη (και πάνω) συγχορδία όμως, δεν στρέφω την προσοχή μου στην ακρόαση διαστημάτων (δυσκολεύομαι κι όλας) αλλά περισσότερο στο γενικό ηχόχρωμα, όπως αναφέρω και παραπάνω. Δεν το εξετάζω, γιατί δε με ενδιαφέρει. Προφανώς το βλέπουμε από διαφορετική σκοπιά. Αυτό που με ενδιαφέρει προσωπικά είναι να αντιληφθώ το αρμονικό περιβάλλον και όχι να παίξω τη συγχορδία ακριβώς όπως την άκουσα. Σε περίπτωση τώρα που θέλω να βγάλω ένα κομμάτι ακριβώς όπως το ακούω, δοκιμάζω, χωρίς όμως πάλι να σκεφτώ διαστήματα. Ή εν πάση περιπτώσει, δεν τα σκέφτομαι συνειδητά. Για αυτό δεν είμαι απολύτως σίγουρος.

Μάλλον φταίει η wifi θύρα του υπολογιστή σου. Έχεις αναβαθμίσει ποτέ drivers;

Και είδη και ποιότητες. Προφανώς δεν ακριβολόγησα. Οι βαθμίδες, φυσικά και έχουν σημασία θεωρητικά. Αλλά όσον αφορά το ear training, δεν είναι αυτές που θα οδηγήσουν στην αναγνώριση μιας παιγμένης συγχορδίας αλλά το γενικό ηχόχρωμα που δίνει κάθε συγχορδία. Όχι; Τουλάχιστον εγώ, δεν αναγνωρίζω διαστήματα π.χ τονική-μεγάλη τρίτη-καθαρή πέμπτη-μικρή έβδομη = dominant. Ακούω κατευθείαν dominant συγχορδία. Αν κάνω λάθος ή το κρίνω πολύ υποκειμενικά διόρθωσέ με.

Μας εξηγείς, αν θες, γιατί καίγεσαι να ακούς τις αναστροφές; Διότι θεωρώ ότι αναλωνόμαστε σε ένα θέμα άνευ σημασίας ενώ (ξαναλέω) το σημαντικό είναι να μπορείς να ξεχωρίζεις ποιότητες και όχι βαθμίδες. Από εκεί και πέρα, το όλο θέμα ανήκει στην κατηγορία του ear training. Διδάσκεται σε ωδεία που έχουν τμήμα μοντέρνας μουσικής και μπορείς να βρεις και διάφορα βιβλία σχετικά με το αντικείμενο.

Απλά παρέθεσα ποιότητες συγχορδιών χωρίς να τις κατατάξω σε κάποια κατηγορία ή με κάποια σειρά ως προς τη λειτουργία τους.