Jazzjoker

Εσύ είσαι με εμάς ή με τους άλλους;

Νομίζω ότι κακώς γίνεται το δημοψήφισμα. Θα ήταν προτιμότερο, δεδομένου του ότι έχει εκδηλωθεί τέτοιο ζωηρό ενδιαφέρον, να λειτουργήσει πιλοτικά η ενότητα. Αν αποδειχθεί ότι η προσφορά της είναι αρνητική, να ξηλωθεί δια παντός και να μην ξανατεθεί θέμα.

Αν προτίθεσαι να δώσεις παραπάνω (αλλά αξίζει τον κόπο) προτείνω: http://www.thomann.de/gr/lrbaggs_m1_soundhole_pickup.htm Εδώ είχα κάνει κι ένα review όταν τους πήρα: http://www.noiz.gr/index.php?topic=196162.0 Μπορεί να είναι αρκετά πάνω από το budget σου αλλά ο ήχος τους είναι εξαιρετικός. Τώρα, για αυτούς που παρέθεσες, είναι και οι τρεις single coil και passive. Διαφορές θα βρεις στον ήχο τους μόνο.

Πολύ ωραίο και ετοιμαζόμουν να πω πόσο μου αρέσει η μίξη σου που έχεις τις ρυθμικές τόσο μπροστά. Το σόλο όμως είναι μπουκωμένο και πολύ χαμηλά νομίζω. Αν κάτι θέλει ξανακοίταγμα είναι αυτό. Θα προτιμούσα επίσης να μην κλείσεις με σόλο αλλά (και) με ρεφρέν (που είναι το δυνατό σημείο του κομματιού και το τραγουδάς μόνο 2 φορές σε όλη τη διάρκεια) και αρκετά μεγαλύτερο fade out.

Και είναι κι από ΛΑ το κομμάτι. ;D Μπα εκεί θα χρειαστούμε soundtrack από του μεταλλάδες του φόρουμ. Ευχαριστώ παίδες

Λοιπόν. Εχθές το βράδυ έβλεπα τα καμάρια μας στη βουλή και μου ήρθε μια μουσικο-σκηνοθετική ιδέα. Δε θα πω πολλά, απλώς θα ήθελα να φανταστείτε το χθεσινό σκηνικό ως ταινία βωβού κινηματογράφου (Τσάρλυ Τσάπλιν ας πούμε) και να αφεθείτε στο soundtrack που έγραψα. Καλή ακρόαση. ;D At_the_Parliament.mp3

Ωραία είναι αλλά μια που το ζήτησες: ;D

Χρήστο, λυπάμαι που δεν ήταν η απλή περίπτωση. Από εδώ και πέρα μπορεί να φταίει η RAM (επίσης καλή περίπτωση) ή η motherboard (κακή περίπτωση). Δε δίνω πολλές πιθανότητες στη δυσλειτουργία σκληρού δίσκου καθώς η συμπεριφορά του συστήματος θα ήταν άλλη, αλλά τίποτα δεν αποκλείεται. Αν έχεις spare RAM, δοκίμασε να αντικαταστήσεις τα τσιπάκια, ένα τη φορά. Αν δεν έχεις, τρέξε ένα ολόκληρο βράδυ το memtest (http://www.memtest.org/) από bootable cd ή usb. Από εκεί και πέρα, αν διαθέτεις το hardware και το κουράγιο να χτίσεις ένα σύστημα με άλλο motherboard, κάνε το. Προσωπικά, όποτε έχω φτάσει σε αυτό το στάδιο, το πηγαίνω σε σέρβις καταστήματος και κάνω και αποτοξίνωση από το PC για μερικές μέρες.

Χρήστο, αυτό δε σημαίνει ότι το τροφοδοτικό είναι εντάξει. Μπορεί να μην μπορεί να σηκώσει full hardware αλλά συνδεδεμένο μόνο σε CPU και motherboard να δίνει κανονικά ρεύμα. Επιμένω ότι πρέπει να δοκιμάσεις άλλο τροφοδοτικό και να το συνδέσεις με όλα τα εξαρτήματα. Παρεμπιπτόντως PSU έχεις; Γιατί αν δεν έχεις και το PC είναι εκτεθειμένο στις αυξομοιώσεις της τάσης της αγαπημένης μας ΔΕΗ, τότε καμίας μάρκας τροφοδοτικό δε σου εγγυάται απρόσκοπτη λειτουργία.

Καλή πιθανότητα για τροφοδοτικό που πνέει τα λοίσθια. Ξεκίνα από εκεί. Αν έχεις ρεζέρβα δοκίμασέ το και δες τι γίνεται.

ΟΝΙΡΑΜΑ;

Έχω την εντύπωση ότι ο Θωμάς έχει κάνει λάθος στα specs της συγκεκριμένης. Η American Special φοράνε Texas Special μαγνήτες. Εκτός κι αν σε αυτή τη factory special run ειδικά, έχουν βάλει τους στάνταρ.

Διαλέγω αυτή την ενότητα από το κέιμενό σου Ηλία καθότι το νόημα είναι πυκνό και τα θέματα που θέτεις πολλά, αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι είναι και δικός μου μόνιμος προβληματισμός. Ποια είναι δηλαδή η ουσία του κινήτρου; Δεν επιχειρώ καν να δώσω συνολική απάντηση στο θέμα που τίθεται παρά περιορίζομαι στο ερώτημα που έβαλα bold: Ο καλλιτέχνης, εκ των πραγμάτων, αναγκάζεται να κάνει ένα βήμα πίσω για να παρατηρήσει και να καταγράψει. Και αυτό στην "καλή" περίπτωση κατά την οποία ενέχεται. Υπάρχει και η "κακή" περίπτωση κατά την οποία ήταν πάντοτε παρατηρητής, ποτέ εμπλεκόμενος και η περιγραφή βασίζεται ουσιαστικά σε υποθέσεις συναισθημάτων μιας φαντασιακής πραγματικότητας. Η σύγχρονη επιστήμη έχει αρχίσει να κατατάσσει την καλλιτεχνία στο πεδίο των νευρώσεων. Με λίγα λόγια κάτι πάει στραβά εκεί πάνω. Και αυτό διότι η διαδικασία (και η αναπόφευκτη αναγκαιότητα) της παραγωγής τέχνης είναι τελικά εμπόδιο στη φυσική ζωή του ιδίου του καλλιτέχνη. Άσε που σε πολλές περιπτώσεις παρασύρει σε κυκεώνες και τις ζωές των γύρω του. Υπό αυτή την έννοια, ο καλλιτέχνης είναι ελαττωματικό μοντέλο. Και αδύναμος και δειλός και απών πολύ περισσότερο από το αντίθετο. Παρόλα αυτά θα ήταν αφελές να μην παραδεχτώ ότι μπροστά στο αυθεντικό του έργο, ακόμη κι αν αυτό είναι προϊόν εγκλεισμού και μη συμμετοχής, στεκόμαστε εμείς οι υπόλοιποι αδύναμοι να καταλάβουμε πώς στο διάολο κατάφερε να πιάσει την απόλυτη ουσία και να την αποδώσει με μια τραγική γενναιότητα. Να υιοθετήσει μία οπτική απέναντι στα πράγματα που όχι μόνο φοβισμένη δεν μπορεί να είναι αλλά, κατ' εμέ πάντα, ξεπερνάει οποιοδήποτε όριο ενστίκτου αυτοσυντήρησης. Αλλά επειδή είπα πολλά και ενδεχομένως χαζά, παραθέτω πολύ πιο επεξηγηματικό κείμενο από έναν άμεσα εμπλεκόμενο: Η Πόλις Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα, Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή. Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή· κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη. Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει. Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ, που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα». Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς· και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις -- δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.

Τι να σου πω. Η δική μου αίσθηση είναι ότι δεν υπάρχει σύγκριση με το παρελθόν. Άσε που ειδικά στον κινηματογράφο έχουν μπει πια στο παιγνίδι για τα καλά χώρες οι οποίες, πριν μερικά χρόνια, παρήγαγαν μία ταινία κάθε δέκα χρόνια ή και καθόλου.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι "παλιά ήταν καλύτερη". Το θέμα είναι ότι υπάρχουν πλέον μέσα τα οποία καθιστούν την "παραγωγή" και διάδοση της τέχνης απίστευτα ευκολότερη απ' ό,τι πριν από 40 χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι ότι πια τέχνη "κάνει" ο καθένας ειδικά στα πεδία που η δημιουργία διευκολύνεται από την τεχνολογία. Και αυτό είναι και καλό και κακό διότι ο "πραγματικός" καλλιτέχνης έχει πλέον εργαλεία που του είναι προσιτά και κάνουν τη δουλειά του εύκολη (αν αυτό επηρεάζει αρνητικά την τέχνη του, είναι μια παράμετρος που σηκώνει νέο θρεντ από μόνη της), αλλά το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και για τον μη καλλιτέχνη, τον άνθρωπο που δεν έχει το χάρισμα ας πούμε. Το αποτέλεσμα είναι παραγωγή πνευματικού έργου με τα τσουβάλια και ταχύτατη διάδοσή του. Μετά, υπερπληροφόρηση και κορεσμός του κοινού. ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ποσότητες μετρίων ή κακών έργων τα οποία αποκτούν φήμη διότι βασίζονται σε πολύ καλές καμπάνιες promotion κλπ. κλπ. Πιστεύω ότι η "καλή" τέχνη είναι ακόμη εκεί. Απλώς είναι πλέον πολύ δυσκολότερο να τη συναντήσεις. Για μένα προσωπικά είναι και εξαντλητικό.

Ναι παιδιά και για τα δικά μου γούστα η φωνή και τα τύμπανα είναι αρκετά δυνατά. Jimmy, όσον αφορά τη φωνή μου, οι απόψεις διίστανται. Η προσωπική μου άποψη, ως ακροατής και όσο πιο αντικειμενικός γίνεται, είναι κοντά σε αυτό που γράφεις κι εσύ. Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και κυρίως για την ειλικρίνεια.

Αν το έγραψες νηφάλιος, σε παραδέχομαι. ;D Είναι εντελώς ανώμαλο. Μ' αρέσει.

Παιδιά σας ευχαριστώ που τα ακούσατε και γράψατε μια γνώμη. Γιώργο, έχεις δίκιο για τα φωνητικά. Υπάρχουν σημεία που ήθελαν περισσότερη προσοχή/takes. Αν και ο ηχολήπτης ήταν γενικώς της άποψης "δεν πειράζουμε τίποτα", εγώ είχα τις ενστάσεις μου. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι ένα καλό μάθημα για μένα.

Κοίταξε. Είναι γεγονός ότι ο Λάκης έχει ήδη δείγμα γραφής και αυτό τον καθιστά φαινομενικά καταλληλότερο. Σε κάθε περίπτωση, προτείνω να προκηρυχθεί διαγωνισμός για τη θέση. Η παρουσίαση μπορεί να γίνει γεωγραφικά κάπου στη μέση όπου θα μαζευτούμε οι ενδιαφερόμενοι, να παρουσιάσουμε τη "δουλειά" μας. Μετά το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, μπορούμε και να περάσουμε ωραία ως παρέα.

Μωρέ την έριξα την κραυγή την ώρα που έπαιζα. Ευτυχώς που δεν έπιασαν τίποτα τα μικρόφωνα. ;D On a more serious note, δράττομαι της ευκαιρίας να ξαναποστάρω αυτό: http://www.noiz.gr/index.php?topic=196683.0 διότι πήγε άπατο (θέλω να πιστεύω λόγω εορτών και όχι επειδή είναι τόσο χάλια) και θα με ενδιέφεραν οι γνώμες όσων έχουν όρεξη να γράψουν κάτι για την παραγωγή.

Ο Χριστός κι η Παναγία.

Συμφωνούμε. Δεν πολυασχολήθηκα με τον ήχο στο συγκεκριμένο κλιπ. Απλώς κούμπωσα και έπαιξα. Συνήθως περνάω κανένα 24ωρο μέχρι να ακούσω κάτι που να μου αρέσει και μετά γράφω. ;D

Μην μπερδεύεσαι που δεν λέει Fender και δεν κάνει 2000 ευρώ. Είναι ένας καταπληκτικός ενισχυτής, σε τιμή έκπληξη. Προσωπικά τον έχω αγαπήσει τόσο που μου έρχεται να τον ξαναπάρω. ;D

Ευχαριστώ και τους υπολοίπους για τα ΚΑΛΑ σχόλια. ;D Κι εσείς προφανώς έχετε φοβερά εξαιρετικό γούστο. Στράτε μου, τις ξέρω τις ενστάσεις σου. Ακούς 5 του 5 και σκέφτεσαι τι ωραία θα ήταν αντί γι' αυτό να έχει minmaj7b5#9#13. ;D. Είναι ο Laney VC30 αγαπητέ μαρμελάκι.

Τους Human Touch τους έχω ακούσει/δει και live σε διάφορες φάσεις της πορείας τους, ενώ παίζουν τα δικά τους ή και για άλλους. Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Όσον αφορά αυτό που αναφέρει ο Λάκης περί των ελληνικών παραγωγών και του ήχου της κιθάρας, συμφωνώ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, δε νομίζω ότι είναι θέμα άποψης η κιθάρα να είναι τόσο χαμηλά. Δεδομένου ότι όλα τα υπόλοιπα όργανα έχουν μια χαρά στάθμες, κάποιο πρόβλημα πρέπει να υπήρχε με την ηχοληψία της κιθάρας στο συγκεκριμένο live.