Jazzjoker

Φίλος, στον συγκεκριμένο τομέα δεν τίθεται θέμα πείνας διότι δεν τίθεται και θέμα χόρτασης.

Σου προτείνω ανεπιφύλακτα το sennheiser e906 που πρότεινε και ο Superfunk. Αν δε, το συνδυάσεις και με ένα ribbon, είσαι άρχοντας. Προσωπικά έχω κι εγώ clean προσανατολισμό και χρησιμοποιώ το e906 μαζί με αυτό http://www.thomann.de/gr/the_tbone_rm700.htm με πολύ καλά αποτελέσματα.

Νομίζω ότι μακράν το καλύτερο είναι το πρώτο και έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να πάει καλά σε περίπτωση συμμετοχής του. Θα μπορούσα να πλέξω το εγκώμιο της Θωμαής για διάφορα θέματα αλλά θα κρατήσω την ψυχραιμία μου.

Κι από μένα τα καλύτερα Λευτέρη. Το προηγούμενο άλμπουμ το είχα αποκτήσει μαζί με το βιβλίο του Δημήτρη και ήταν εξαιρετικό.

πολλά + Προσωπικά, δεν έχω ακούσει ποτέ μουσική που να έχει εμπορική επιτυχία, είτε είναι Ρουβάς, είτε Stones, είτε Beyonce (μεγάλο θηλυκό btw) και να είναι κακοπαιγμένη. Ακόμη κι οι Sex Pistols βάλανε σοβαρούς μουσικούς να παίξουν στον (πρώτο;) δίσκο. ;D Εδιτ: Όσον αφορά το ερώτημα του Κώστα, φαντάζομαι ότι όταν αρχίσει να πέφτει χρήμα, ακόμη κι αν αυτό οφείλεται στον "καμένο" της μπάντας, όλοι βάζουν κάμποσο νερό στο κρασί τους. Από εκεί και πέρα όμως, τίθεται το θέμα της διάρκειας. Όση και να είναι η επιτυχία, δε νομίζω ότι μπορεί η μπάντα να αντέξει για πολύ. Επίσης να αναφέρω και την περίπτωση όπου ο "καμένος" γράφει τα ωραία τραγούδια. Κι αυτό το έχουμε δει αρκετά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, νομίζω ότι η μπάντα έχει πολύ σαφή ημερομηνία λήξης.

Στις μπάντες που έχω παίξει, μου έχουν τύχει όλα κατά περιόδους. Και συνεχείς αργοπορίες και τεμπελιά και θέματα έντασης και και και.... Νομίζω ότι το χειρότερο, είναι όταν κάποιος έρχεται σε μόνιμη βάση "αδιάβαστος", πολύ απλά γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο εξαναγκάζει όλη την μπάντα να ακολουθήσει τους δικούς του αργούς ρυθμούς και εμποδίζει την εξέλιξή της. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ, μία μπάντα με φιλοδοξία, να διαθέτει έναν leader ο οποίος δε θα φοβάται να γίνεται πού και πού ο κακός της υπόθεσης και θα βάζει τα πράγματα στη θέση τους όταν η ήρεμη κουβέντα αποτυγχάνει (πράγμα που συμβαίνει στο 99% των περιπτώσεων). Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Αν το αντέχεις μένεις στη μπάντα και είσαι σοβαρός και συνεπής. Αν όχι, παίρνεις πόδι και ψάχνεις να βρεις κάτι (πολύ) πιο χαλαρό. Απλά και ωραία. Τέλος να προσθέσω ότι προτιμώ χίλιες δισεκατομμύρια φορές να παίζω με έναν μέτριο μουσικό ο οποίος είναι όμως συνεπής, μελετηρός και ορεξάτος, παρά με έναν βιρτουόζο, τεμπέλη και αδιάφορο.

Όχι ιδιαιτέρως. Αυτό που μου πραγματικά μου λείπει είναι ένας μπασίστας με ήχο και παρουσία ο οποίος θα γεμίζει και τα κενά και φυσικά ένας ντράμερ που θα λειτουργεί ανάλογα.

Ναι ρε φίλε να με πάρεις. Σε παρακαλώ δηλαδή. Χαρά θα μου κάνεις, δεν το λέω από ευγένεια.

Τι να πω ρε παιδιά. Με έχετε σκλαβώσει. Ξανάμανά ευχαριστώ σας. Δε γράφω άλλο για ευχαριστίες γιατί παραέπεσε bump και έχουμε τα εξαιρετικά νέα entries του Σταύρου και του Γιώργου οπότε παραδίδω σκυτάλη. Να είστε όλοι καλά.

Γιώργο μου θα συμφωνήσω με Νέστορα ότι ο τζιμπούρ είναι μεγάλη κιθάρα (ή αλλιώς ο τζιβούρ παίζει μεγάλη μπάλα). Πέραν του ωραιότατου της σύνθεσης και του παιξίματος, είναι και σήμα κατατεθέν το τεμάχιο. Στα πρώτα μέτρα έχεις βάλει σφραγίδα. Να προτείνω; Στο επόμενο ή ακόμη κι αν θες να ξαναγράψεις τα παλιότερα, πάρε το φούζιο (φούζιε ακούς;) και ελάτε εδώ να γράψεις τις κιθάρες βρε. Θα απογειωθούν τα κομμάτια.

Koxcygr, Marmelaki, Jimmy πολύ σας ευχαριστώ. Αν δεν το έχω γυρίσει στο βαρύ λαϊκό έως τότε, υπάρχουν καλές πιθανότητες. ;D

Νικόλα με τιμά ιδιαιτέρως το γεγονός ότι ένας μουσικός σαν κι εσένα ο οποίος μάλιστα, όπως λες κι εσύ, δεν πολυέχει επαφή με το είδος, βρίσκει στοιχεία που του αρέσουν στο κομμάτι μου. Όσον αφορά το παραπάνω, να σου πω ότι ναι είναι όλο γραμμένο από μένα όπως και οτιδήποτε ανεβάζω κατά καιρούς. Τα backing tracks τα χρησιμοποιώ αποκλειστικά για εξάσκηση ή για ζέσταμα αν ακόμη και τότε προτιμώ να φτιάξω εγώ ένα rythm section που θα παίζει μια δική μου αρμονία, παρά να καταφύγω σε κάτι έτοιμο. Τέλος να σου πω ότι μπορεί να μην είσαι μπλουζίστας ή τζαζίστας όπως λες αλλά έχεις αποδείξει (θυμάμαι κι εκείνη την πολύ ωραία ενορχήστρωση...) ότι άνετα μπορείς να αποδώσεις εξαιρετικά και σε άλλα είδη, πιο pop(ular) ας πούμε σε σχέση με την ειδικότητά σου. Οπότε μια χαρά δουλειά έχεις και σε τέτοια threads. Σε ευχαριστώ πολύ.

Να είσαι καλά αγαπητέ. Πάντα γράφω πρώτα την αρμονία Στράτο. Η μελωδία έρχεται δεύτερη καθότι είναι κρυμμένη κάπου μέσα στις συγχορδίες και με περιμένει υπομονετικά. ;D

Νίκο σε ευχαριστώ πολύ. Ο μπελάς είναι η κόρη της ξαδέρφης μου που δεν είναι ούτε ενός μήνα. Επειδή είχαμε μια κουβέντα, χωρίς λόγια, πριν μερικές μέρες, είπα να της γράψω και κάτι.

Neeq, την καταδίκη δεν την εννοούσα ως προς την επιτυχία/αποδοχή μιας tribute band. Πώς θα μπορούσα άλλωστε, η ιστορία θα με είχε ήδη διαψεύσει για πολλές από αυτές. Αυτό που εννοώ αφορά σε προσωπικό-μουσικό επίπεδο και είναι, όπως ανέφερα, η ατομική μου οπτική πάνω στο θέμα. Με άλλα λόγια, θεωρώ μάταιο να παίζω αποκλειστικά κάτι του οποίου η "τελειότητα" έχει ήδη κατακτηθεί και αποτυπωθεί σε ηχογραφήσεις.

Μάζεψα τα σχόλια/ερωτήσεις για τον ήχο έτσι για να πω δυο λογάκια. Κατ' αρχήν χαίρομαι πολύ που σας άρεσε διότι φαίνεται ότι είστε άνθρωποι με καλό γούστο ;D . Καταπληκτικός ο ήχος του Deluxe Reverb μου αλλά ο Laney VC30 που χρησιμοποιήθηκε και σε αυτό το κομμάτι έχει χαρακτήρα με το τσουβάλι συν ότι δεν είμαστε πολυσυνηθισμένοι σε αυτό το ηχόχρωμα, ενώ από φεντεροήχους άλλο τίποτα. Επίσης αντλώ ικανοποίηση ομολογουμένως, βγάζοντας ήχο από έναν ενισχυτή που είναι μάλλον underdog στην κατηγορία του και φτηνός σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Το κομμάτι γράφτηκε με στρατ με cs '54 μαγνήτες για το Ray που ρώτησε, καρφί στο βρώμικο κανάλι του Laney. Οι χορδές που έχει πάνω η κιθάρα είναι elixir μεν, τελειωμένες δε οπότε υπήρχε ένα περιθώριο για βελτίωση αλλά βαρέθηκα την όλη διαδικασία, απ' τη στιγμή που ήμουν έτοιμος να γράψω. Ο ήχος που ακούτε εσείς είναι λίγο χειρότερος από αυτόν που ακούω εγώ. Υποθέτω ότι οι εναπομείνασες ηχητικές λεπτομέρειες που δεν περνούν στην ηχογράφηση είναι υπόθεση καλύτερων (και πολύ ακριβότερων) μικροφώνων/προενισχυτών. Οπότε δέχομαι επιταγές με παχυλά ποσά και από Fender και από Laney παρακαλώ. ;D Σας ευχαριστώ πολύ όλους παίδες. Γνωρίζοντάς σε, γνωρίζω και τη βαρύτητα αυτής της δήλωσης. Σε ευχαριστώ ιδιαιτέρως Νέστορα.

Λοιπόν, αν μας παρουσίαζες μόνο ένα κομμάτι και μας έλεγες "να και μια διασκευή Floyd που παίξαμε, μεταξύ άλλων, στο λάιβ" θα σου έλεγα ότι είστε μια πολύ καλή μπάντα. Αλλά ως tribute band, αναγκαστικά το κριτήριο αλλάζει μια και υποτίθεται ότι η απόδοση είναι πλέον αυστηρά στοχευμένη. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, ενστερνίζομαι την άποψη που αναφέρθηκε και παραπάνω σχετικά με τον ντράμερ και τον σαξοφωνίστα. Βέβαια είναι σημεία που το σαξ είναι τόσο εκτός που είναι προφανές ότι δεν ακούει τι παίζει ο άνθρωπος. Επίσης δε μου ταίριαξε ο ήχος της σόλο κιθάρας (με επιφύλαξη λόγω ήχου κάμερας). Είναι ένας ωραίος στρατ ήχος αλλά δεν είναι Floyd στρατ ήχος. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο κιθαρίστας πρέπει να την ψάξει λίγο παραπάνω σε αυτό τον τομέα. Παικτικά, είναι προφανές ότι ξέρει αλλά... Ο τραγουδιστής έχει ωραία φωνή με εύρος. Διαφωνώ με τα ροκάδικα τσαλίμια στα ψηλά. Για μπάσο δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, ο ήχος της κάμερας δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Τα πλήκτρα μου ακούγονται το πιο πιστό και άρτια δοσμένο στοιχείο της μπάντας. Να προσθέσω (όχι ότι σας ενδιαφέρει δηλαδή) ότι προσωπικά είμαι αντίθετος με τα tribute bands και δεν καταλαβαίνω τη "χρησιμότητά" τους. Δηλαδή παίζεις αποκλειστικά κάτι το οποίο δε θα καταφέρεις ποτέ να το παίξεις τόσο καλά, ό,τι και να κάνεις. Ακόμη και "καλύτερα" να το παίξεις, πάλι δε θα είναι αρκετά καλό. Θεωρώ αυτά τα εγχειρήματα καταδικασμένα εν τη γενέσει τους με λίγα λόγια. Ειδικά αν παρουσιάζεις και τη δουλειά σου ζωντανά και δεν παίζεις μόνο για προσωπική ευχαρίστηση.

Καλά, εσένα straight σου ακούγεται και ο Holdsworth. ;D Η αλήθεια είναι όμως ότι το μέσο αυτί παραξενεύεται εύκολα Στράτο μου. Το οποίο είναι και καλό εδώ που τα λέμε διότι μας δίνει έδαφος για "εκπλήξεις". Φαντάσου η πλειοψηφία του κοινού να ήταν εκπαιδευμένοι τζαζ ακροατές. Θα παίζαμε ένα τρίφωνο ακόρντο με την τονική στο μπάσο και θα σηκώνονταν να φύγουνε. ;D Ποια μελαγχολία βρε; Χαρούμενο είναι το κομμάτι. Απλώς δεν είναι χοροπηδηχτή η χαρά του. ;D Ηλία εγώ τι να πω τώρα; Ένα μεγάλο ευχαριστώ και όχι μόνο για τα σχόλιά σου αλλά και γιατί οι έστω λίγες φορές που συναντιόμαστε κάθε χρόνο, είναι για μένα σπουδαία προσφορά που βρίσκει δρόμο προς τη μουσική μου εξέλιξη. Ό,τι και να γράψω θα είναι λίγο. Περισσότερα από κοντά σε καμιά εικοσαριά μέρες. Από τη στιγμή που κάποιος μπαίνει στον κόπο να σχολιάσει, θεωρώ την καλή πρόθεση δεδομένη αγαπητέ Grey. Απόλυτα σεβαστή η άποψή σου. Ευχαριστώ για το χρόνο σου και την κριτική. Ναι Δημήτρη. Είναι κάτι το οποίο είναι υπό επεξεργασία ήδη. Το προσπαθώ. Μπα μην το λες. Αρκετά από αυτά που έχω ανεβάσει κατά καιρούς είναι με τέλε. Παρόλα αυτά το παράπονό σου κατεγράφη και θα δρομολογηθεί προς τις αρμόδιες υπηρεσίες. ;D Κι εγώ περίμενα να σε ακούσω σήμερα στην Γκίζα (που είναι και φίλη) αλλά μας την έκανε. Αναμένω. Να 'σαι καλά Γρηγόρη. Καλύτερα δεν θα μπορούσες να το θέσεις Δημήτρη. Τόσο που καμιά φορά I'm gasping for air. :) Ευχαριστώ πολύ. Νάσο, geodimitri, petersrv, Πάνο, πολλά ευχαριστώ για την ακρόαση και τα σχόλιά σας.

Αστείο και καταπληκτικό μαζί. Απίστευτος πραγματικά.

Μια λίγο "πειραγμένη" μπαλάντα για έναν σχεδόν νεογέννητο μπελά που ξανασυνάντησα εχθές. :)

Δεν υφίσταται νομικά κλοπή αρμονίας ή/και ρυθμού. Μόνο αν έχει αντιγραφεί μελωδική γραμμή 8 μέτρων. Πώς κάνει ο Φοίβος τα χιτς του νομίζεις; ;D

Μου συμβαίνει κάθε μέρα. Τελευταία μάλιστα, έχω πάθει πλάκα με τον ήχο μιας στρατ μου η οποία τον τελευταίο καιρό μου ακουγόταν χάλια. Και προσπαθώ να εξηγήσω στον εαυτό μου τι συνέβη και ξαφνικά αυτή η κιθάρα ακούγεται τόσο καλά. Άλλο παράδειγμα αφορά έναν ενισχυτή μου, του οποίου το eq μου πήρε μήνες να ρυθμίσω ακριβώς εκεί που μου αρέσει. Σημείωσα ακόμα και τη θέση των knobs σε χαρτί για να μην τις χάσω. Περιττό να πω πως το χαρτί το έχω πετάξει και οι ρυθμίσεις έχουν αλλάξει κατά πολύ. ;D Υπάρχουν και μέρες που μου ακούγονται όλα χάλια ό,τι κι αν κάνω. Εκείνες τις μέρες, κλείνω ενισχυτές και πιάνω την ακουστική. Γενικώς πολύ ενοχλητικό φαινόμενο αλλά και ενδιαφέρον από την άποψη ότι ο εξοπλισμός μου, ποτέ δε μου ακούγεται ίδιος για πολύ καιρό.

Πολύ κακό για το τίποτα. Η Ρεμπέκα είναι μέτρια, (όχι ότι την αφήναμε να πάει χαμένη βέβαια) και η κιθάρα είναι άσχημη και κιτς.

Πάντως εδώ που τα λέμε, τι να συζητήσουμε; Φιλοσοφικά μόνο, για να τα διαβάζουμε και να χαιρόμαστε με τον εαυτό μας. Διότι κατά τ' άλλα και οι μεν και οι δε (και οι παραδίπλα) συνεχίζουν να μας αντιμετωπίζουν ως μαμάκες και ζώα (που για να τους δίνουμε ποσοστά μάλλον είμαστε). Ψήφισα "ναι" γιατί είμαι γενικώς υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης. Αλλά μου φαίνεται τόσο άγονη αυτή η συζήτηση που αηδιάζω μόνο που το σκέφτομαι. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί (ας πούμε ότι κάποτε υπήρχαν). Τώρα έχουμε άθλιους και τρισάθλιους. Χαρτοκλέφτες και κλεφτοκοτάδες. Η λέξη "απατεώνες" είναι κομπλιμέντο για αυτό το συνονθύλευμα. Το φοβερό είναι ότι η πολιτική συζήτηση που πάμε να κάνουμε, συμβαίνει οπουδήποτε αλλού εκτός από το χώρο ο οποίος κατ' εξοχήν φτιάχτηκε (υποτίθεται) για να τη φιλοξενεί. Εκεί γίνεται πρόστυχη διαφήμιση, πόλεμος εντυπώσεων επιπέδου "μπορώ να γίνω πιο ηλίθιος από σένα" και "βλάχικα" ντιλς με υπονοούμενα για το ποιος μαμάει καλύτερα. Ζητώ συγγνώμη για το έντονο ύφος αλλά το έχω χάσει με αυτά που γίνονται ειδικά τελευταίως.

Από το Χέντριξ γίνεται. Επίσης μπορούσε να αλλάξει pitch στις νότες του με το βλέμμα και έπαιζε το When the saints go marchin' in με πορδές.