Jazzjoker

Θα πει ότι περιέχουν μετατροπία. Το τρανσπόρτο αφορά ένα ολόκληρο κομμάτι και δεν έχει να κάνει με αρμονικές αλλαγές εντός αυτού αλλά με το από ποιον τόνο θα παιχτεί εξαρχής προκειμένου να βολέψει τον τραγουδιστή, τα πνευστά ή όποια άλλα όργανα έχουν θέμα περιορισμένου τονικού εύρους ή άλλες ιδιαιτερότητες.

Όχι, ουδεμία σχέση. Απ' ό,τι είδα, το pitch axis, είναι μια τεχνική στησίματος chord progression κατά την οποία κρατιέται σταθερά η ίδια νότα στο μπάσο ενώ οι υπόλοιπες νότες της συγχορδίας αλλάζουν.

Είναι κι αυτό ένα είδος μετατροπίας όπου το τονικό κέντρο παραμένει το ίδιο αλλά αλλάζει η κλίμακα. Δεν τίθεται καθόλου θέμα μετατροπίας εφόσον μιλάμε για διαφορετικά κομμάτια.

Δε γνωρίζω τι λέει η θεωρία για το θέμα. Η Wikipedia στηρίζει πάντως την άποψή μου, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι και το θεωρητικά απολύτως έγκυρο: Προσωπικά, αντιμετωπίζω αυτού του είδους την αρμονική αλλαγή ως μετατροπία και θεωρώ ότι αυτό είναι. Έχουμε μετατόπιση του τονικού κέντρου και αλλαγή κλίμακας ανεξάρτητα με το γεγονός ότι οι αλλοιώσεις δεν μεταβάλλονται.

Όπως αναφέρατε κι εσείς αλλά και ο Gregg παραπάνω, μπορούμε να έχουμε μετατροπία χωρίς να αλλάξουν οι αλλοιώσεις των νοτών. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις μετατροπίας από σχετικές ματζόρε σε μινόρε (και το αντίθετο) κλίμακες αλλά και σε modal περιβάλλοντα (π.χ. μετατροπία από Λα Αιολικό σε Ρε Δωρικό) Επίσης, ακόμη κι αν με μια μετατροπία οι αλλοιώσεις μεταβάλλονται, είναι συχνό να μην αλλάζει ο οπλισμός στην παρτιτούρα. Δεδομένων των παραπάνω είναι νομίζω σκόπιμο να αποδεσμεύσουμε την αλλαγή οπλισμού από την ύπαρξη μετατροπίας σε ένα κομμάτι.

Δε χρειάζεται να αλλάξει ο οπλισμός προκειμένου να υπάρξει μετατροπία. Γενικώς, ο οπλισμός είναι ανεξάρτητο θέμα. Το συγκεκριμένο κομμάτι δεν προσφέρεται ως παράδειγμα για "ματζορομίνορο" αν και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια και ο όρος δεν είναι δόκιμος όπως είπαμε. Πιο ειδικά, το κομμάτι είναι σε Σολ Φρύγιο και στο 1:30 περίπου περνά σε Σολ Μιξολύδιο. Είμαστε σε τροπική αρμονία. Προσωπικώς, δε γνωρίζω.

Το "ματζορομίνορο" είναι μια διαδεδομένη ορολογία προκειμένου να εκφραστεί η αρμονική αλλαγή από μινόρε σε ματζόρε και τούμπαλιν. Εν ολίγοις πρόκειται για ένα είδος μετατροπίας. Υποθέτω ότι ξεκίνησε από λαϊκούς οργανοπαίχτες και αν δεν κάνω λάθος, ως όρος, πρωτοακούστηκε από τους ρεμπέτες. Δόκιμη ορολογία πάντως με την αυστηρή, θεωρητική έννοια του όρου, δεν είναι. Οι πιο κοινές μετατροπίες του είδους είναι οι εξής: - Μεταπήδηση της αρμονίας του κομματιού στη σχετική μινόρε ή ματζόρε κλίμακα. Π.χ. Από ντο ματζόρε το κομμάτι γίνεται λα μινόρε και ανάποδα. - Μεταπήδηση στην αντίστοιχη ματζόρε ή μινόρε κλίμακα με την ίδια τονική. Π.χ. Από ντο ματζόρε σε ντο μινόρε και ανάποδα.

Ξεκλείδωτα τα άφησες τα μυστικά του σύμπαν και την καρδιά μου πάτησες με ύφος Ρόναλντ Ρίγκαν.

Κατά καιρούς παλεύω με την ιδέα του τι μπορεί να παίξει μια ηλεκτρική κιθάρα μόνη καρφί σε έναν ενισχυτή, χωρίς άλλα όργανα και χωρίς εφέ πλην ενός delay το πολύ. Όταν πειραματίζομαι σε αυτούς τους "δρόμους", υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: Είτε δε μου κατεβαίνει τίποτα και καταλήγω να παίζω τα ίδια και τα ίδια οπότε εκνευρίζομαι με τον εαυτό μου και ασχολούμαι με κάτι άλλο, είτε ξεκινάει κάποια ιδέα η οποία μπορεί να με οδηγήσει κάπου. Υπό αυτό το πρίσμα και έχοντας στο νου ότι παίζω για μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο ας πούμε, ηχογράφησα δύο ημι-αυτοσχεδιαστικά κομμάτια, το πρώτο πριν ένα χρόνο και το δεύτερο πριν κάτι μήνες. Σας τα παραθέτω προς ακρόαση σε περίπτωση που ενδιαφέρει κάποιους.

Ωραίο είναι και το BT και το παίξιμο αγαπητέ cigaret. Βέβαια, όπως ανάφερε και ο Longshadow, δεν πολυέχει σχέση με blues χωρίς αυτό να είναι κακό φυσικά. Απλά παραπλανητικό λόγω τίτλου. ;D Η σολιστική σου αντιμετώπιση είναι μάλλον σατριανική, γεγονός στο οποίο βοηθάει και η αρμονία του BT που δίνει την αίσθηση πολύ περισσότερο "major" παρά "dominant". Ωραία τα ανακατεύεις πάντως τα συστατικά.

Όχι, δε θυμάμαι να παρατήρησα κάτι στην ακρίβεια των bends που να οφείλεται στο διαφορετικό gauge. Το μοναδικό που συνέβη είναι ότι με τις 11άρες έχασα λίγο σε sustain (όχι ότι είχα και κανένα σοβαρό sustain προηγουμένως, με τους vintage μονοπήνιους βέβαια). Προσωπικά, οι 11άρες με βόλεψαν καθαρά στα δάκτυλα, λόγω της αυξημένης τάσης που μου δίνει καλύτερο έλεγχο και μεγαλύτερο εύρος δυναμικών. Επαναλαμβάνω βέβαια, το θέμα είναι καθαρά προσωπικό και έχει να κάνει με το τι εξυπηρετεί τον καθένα ανάλογα με το στυλ του. Από ηχητικής απόψεως, οι στρατ μου αναβαθμίστηκαν (υποκειμενικά πάντα) αλλά όχι και η τέλε η οποία μάλλον έχασε, ειδικά όσον αφορά την ευκρίνεια του neck μαγνήτη. Τελευταίως ξαναδοκιμάζω 10άρες στην τέλε και έχω πολύ ικανοποιητικότερο ήχο αλλά "ξεβόλεμα" στο παίξιμο.

Παραθέτω και τη δική μου άποψη, μια που παίζω με εντεκάρες σε standard κούρδισμα τα τελευταία δυο χρόνια: Καταρχάς το αν είναι σωστή η κίνηση ή όχι, θα το κρίνεις εσύ από το κατά πόσο σε βολεύει και σου ακούγεται καλά το νέο μέγεθος. Το μπράτσο δε θα έχει πρόβλημα, από τη στιγμή που η κιθάρα σεταριστεί σωστά. Όσον αφορά το θέμα του παιξίματος τώρα: Σε εμένα πήρε κάποιο εβδομάδες να συνηθίσω τις νέες χορδές (πριν έπαιζα με δεκάρες). Τον πρώτο καιρό, κουραζόμουν εύκολα, ειδικά σε παιξίματα που είχαν bends. Όσον αφορά τα τελευταία, πήρε πάλι κάποιον καιρό για να τα "κουρδίσω" με τις εντεκάρες. Κάποιες μικρές συμβουλές σε περίπτωση που κάνεις την αλλαγή: - Όταν πονάμε, σταματάμε και ξεκουράζουμε το χέρι. Ειδικά εσύ που ξεκίνησες από εννιάρες, πρόσεχε. - Λόγω της αυξημένης τάσης και μετά από έντονο παίξιμο με σηκώματα, ενδέχεται να βγάλεις φουσκάλες στα δάκτυλα του αριστερού χεριού ακόμη κι αν έχεις ήδη κάλους. Συνεπώς, μόλις αισθανθείς τη χαρακτηριστική ευαισθησία/κάψιμο στο πάτημα της χορδής, πάλι σταματάς μέχρι να φύγει προκειμένου να αποφύγεις αναγκαστική αποχή ημερών.

Το ντεσιμπελόμετρο του κινητού είναι μια χρήσιμη εφαρμογή αλλά προκειμένου να μετρήσεις τα επίπεδα θορύβου που ακούει η γειτόνισσα, πρέπει να πας να μετρήσεις στο σπίτι της (πρόσεξε τώρα, σου δίνω ιδέες για λύση του θέματος μια και καλή) ενώ κάποιος άλλος παίζει στο δωμάτιό σου (για σάουντρακ).

Πάντως αυτά στους DP δεν γίνονται: http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1231255513

Λυπούμαι βαθέως που ακόμη ασχολείστε με μαλλιάδες γέρους. Παραθέτω ένα σύγχρονο βιντεάκι μήπως και μπουν μερικοί στο σωστό δρόμο:

Στο παρακάτω βίντεο ο Rollins, περιγράφει τις προσπάθειές του να ξεπεράσει τη σκηνική παρουσία του ινδάλματός του. Το βρήκα απολαυστικό: http://www.youtube.com/watch?v=vOjjY-Pp_og

Μπα; Πώς και δεν ήτανε κι ο Μποναμάσα εκεί; ;D Πέρα από την πλάκα, αξιώθηκα να δω τον B.B. King live και δε θα το ξεχάσω ποτέ. Μακάρι κάποια στιγμή να δω και τους άλλους δύο.

Ρε τι έχουμε πάθει με τον Μποναμάσα. Όποια πέτρα σηκώσεις, από κάτω είναι. ;D

Συγχαρητήρια για τα αυτιά και την υπομονή σου.

Πολύ ωραίος αγαπητέ. Μερικές διευκρινιστικές ερωτήσεις: - Όταν λες cover εννοείς ότι το σόλο που παίζεις είναι αυτό του Martino; - Αν ναι, το έκανες transcribe ή το διάβασες από έτοιμη παρτιτούρα; Σε κάθε περίπτωση πολύ καλή δουλειά. Την άλλη φορά, καλό θα ήταν, αν έχεις τη δυνατότητα, να γράψεις και να μιξάρεις σε daw και μετά να κολλήσεις το βίντεο ώστε να μας δώσεις και καλό ήχο.

Το κομμάτι μου άρεσε αν και το είδος αυτό του ελληνικού ροκ, ας πούμε, δε θα το έβαζα στο playlist μου. Επίσης, το ύφος, δε μου κάνει καθόλου παρωχημένο. Σα σύνθεση δεν το βρίσκω ιδιαίτερο, παρόλα αυτά είναι εξαιρετικά καλοπαιγμένο απ' όλους. Το ακούω πολύ ευχάριστα για τρίτη φορά.

Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές, το γράφω άλλη μία. Το ότι το παραπάνω επιχείρημα δε στέκει, δεν έχει να κάνει με το αν είναι αλήθεια ή όχι. Έχει να κάνει με το ότι ο Χέντριξ (και οι λοιποί μεγάλοι) ήταν αβυσσαλέο μουσικό ταλέντο. Ουδεμία σημασία έχει αν ο Χέντριξ ήξερε ή δεν ήξερε νότες, αν Τζεφ Μπεκ είχε πάει σε δάσκαλο ή σε γκουρού ή αν ο Τζον Λένον γνώριζε αρμονία. Εκ των πραγμάτων, είναι άτοπο να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με κολοσσούς, εκτός κι αν είμαστε σίγουροι ότι διαθέτουμε την ανάλογη κολοσσιαία έφεση στο πεδίο μας. Πράγμα που αν ίσχυε παρεμπιπτόντως, δε θα είχαμε μπει σε αυτή τη λογική εξαρχής.

Η G ματζόρε που "ταίριαξε", έχει τις ίδιες ακριβώς νότες με τη E μινόρε. Οπότε ουσιαστικά δεν έπαιζες G αλλά E μινόρε. :) Τώρα όσον αφορά το ερώτημά σου, σε μια ακολουθία συγχορδιών της E μινόρε κλίμακας, μπορείς να παίξεις άπειρα πράγματα. Επειδή είσαι αρχάριος όμως, ξεκίνα με τη E μινόρε φυσική και τη Ε μινόρε πεντατονική. Τα υπόλοιπα με τον καιρό.

Priceless φάτσα gvour στο 0:04 όπου έχει φορτώσει για τζαμάρισμα και ο Φούζιος αρχίζει τα τζαζοειδή. ;D Για τους κυρίους Αμπλιανίτη και Μπαρμπέρη, τα λόγια είναι περιττά βεβαίως.