Χαίρομαι φίλε kkmspm.
Αγαπητέ μου φίλε Grey, θα σε απογοητεύσω φοβάμαι. Δεν είμαι παικταράς. Ούτε θα γίνω ποτέ. Παικταράδες είναι κάτι άλλα παιδιά εδώ μέσα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν ακόμα δισκογραφία ή δεν παίζουν session σε ονόματα εγχώρια και μη.
Τα παραπάνω λέγονται με πλήρη επίγνωση του κινδύνου να θεωρηθώ παικταράς διότι "μόνο ο πραγματικός παικταράς αποποιείται το μεγαλείο του" ;D. Παραπέμπω στο Life of Brian των Monty Python. Πάντως δεν είμαι.
Όσον αφορά το "πιο shreddy" που αναφέρεις, οι λόγοι που δεν γράφω/παίζω τέτοια πράγματα είναι κυρίως οι κάτωθι.
1ον και σημαντικότερον: Δεν μπορώ. Το είδος δεν το έχω ούτε τεχνικά ούτε τίποτα. Θαυμάζω, από μεγάλη απόσταση, την τεχνική αρτιότητα μουσικών που παίζουν τέτοια πράγματα.
2ον: Το είδος δεν μου ταιριάζει ως τρόπος έκφρασης αυτών που (νομίζω ότι) έχω να πω.
3ον: Έχω γενικά πρόβλημα με το όλο concept του μία νότα/χορδή τη φορά. Προσπαθώ να δω την κιθάρα ως ένα πολυφωνικό όργανο του οποίου το παίξιμο δεν διαχωρίζεται σε σόλο και ρυθμικό. Συνήθως αποτυγχάνω να υλοποιήσω αυτή μου την προσπάθεια αλλά πού θα μου πάει.
Σε ευχαριστώ για την προσήλωσή σου παρότι καταλαβαίνω ότι μάλλον ανήκουμε σε διαφορετικές "σχολές" ακουσμάτων και παιξίματος.
Αυτό που είπες για την ευγενική παραίτηση. Ακριβέστερα δε γίνεται.
Η φωνή θέλει δουλειά όντως. Τουτέστιν 3-4 takes ακόμη με προσοχή στα σημεία που ξέρω ότι δεν... Επίσης προσωπικά δε μου αρέσουν ούτε οι ηλεκτρικές κιθάρες. Δεν είναι κακές. Απλώς δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο να πουν, ούτε ηχητικά, ούτε μουσικά.
Ως γενικό σχόλιο μερικώς εξομολογητικό:
Προτιμώ να αποφεύγω τα bumps με σκέτα "ευχαριστώ" διότι θεωρώ ότι η ειλικρινής ευχαριστία οφείλει να είναι απολύτως ανιδιοτελής αλλά βαριέμαι και να στέλνω π.μ. σε καθέναν ξεχωριστά, άσε που θα ήταν και ενοχλητικό. Παρόλα αυτά, η ευγνωμοσύνη είναι δεδομένη προς όσους μπαίνουν στον κόπο να ακούσουν ή/και να σχολιάσουν.