Προσωπικά συμφωνώ με το, ας πούμε αξίωμα, "η στέρηση αποτελεί πολύ ισχυρό κίνητρο".
Εξ ου και πιστεύω ότι οι υπερβολικές παροχές, χωρίς μέτρο, προς τα παιδιά, είναι σίγουρος δρόμος προς τον ρεμπεσκισμό. ;D
Με άλλα λόγια, γιατί να προσπαθήσεις για οτιδήποτε απ' τη στιγμή που είχες ήδη τα πάντα (and then some) από μικρός; Μου κάνει πολύ λογικό.
Βέβαια παιδιά δεν έχω (ακόμα;) αλλά έχω μια γλυκύτατη και αγαπημένη ανιψιά η οποία δυστυχώς βαδίζει ολοταχώς προς τον κολοπαιδισμό (αλλά κι έτσι θα την αγαπάω) διότι ουδέποτε πρόλαβε να θελήσει πολύ κάτι.
Η μουσική βέβαια είναι και λίγο θέμα νεύρωσης. Δεν αντιλέγω ότι μπορεί κάποιος να συνθέτει αριστουργήματα ενώ είναι, από υλικής απόψεως τουλάχιστον, απόλυτα καλυμμένος. Το αν θα καταφέρει να κάνει κάτι με αυτά τα αριστουργήματα βέβαια υπόκειται νομίζω στο αξίωμα παραπάνω.