Jazzjoker

Χριστός Ανέστη αγαπητοί φίλοι. Όσο γι' αυτά που λέει ο Χάρης για τον Πλάτωνα, εμπεριέχουν την αρχέγονη ιδέα της ενοχής της φυσικής μορφής που είναι και στοιχείο όλων των θρησκειών. Δηλαδή ο υλικός κόσμος είναι μια τιμωρία της ψυχής (σε κάθε θρησκεία για διαφορετικό λόγο) που "εξαναγκάζεται" να υπομείνει μια γήινη ύπαρξη σε αντίθεση με την απόλυτη ελευθερία και γνώση του κόσμου των ιδεών. Στις ανατολικές θρησκείες/φιλοσοφίες, δεν είναι τόσο τιμωρία όσο μια φυσική πορεία προς την τελείωση. Δηλαδή έρχεται και ξανάρχεται με σκοπό την αυτοβελτίωση μέχρι να γίνει ένα με το θείο. Από μια σκοπιά βέβαια κι αυτό τιμωρία είναι γιατί θα μπορούσε να μη χρειάζεται όλη αυτή η φασαρία και να ήμαστε ένα με το θείο εξ αρχής. Δηλαδή κάποια μαλακία κάναμε κι εκεί και τρώμε στα μούτρα το βάσανο της ύπαρξης.

Εμείς εδώ στη Δύση βέβαια τραβάμε αιώνιο ζόρι με το θέμα της αμαρτίας. Είμαστε αμαρτωλοί από τη στιγμή που γεννιόμαστε και όλη μας η ύπαρξη είναι μια επιβεβλημένη μετάνοια για το πρωπατορικό αμάρτημα. Η μονολιθική έννοια της ενοχής είναι η απόλυτη πρωτόγενής βάση της κουλτούρας και του πολιτισμού όλου του δυτικού κόσμου. Το δίπολο της αμαρτίας-τιμωρίας είναι στο DNA μας και κατά κάποιον τρόπο καθορίζει την αντίληψή μας για τον κόσμο. 

Και για να κλείσω εν συντομία:

Διαφωνώ κάθετα με την ιδέα ότι το πλατωνικό αρχέτυπο εμπεριέχει έστω και κατά διάνοια ως έννοια την "αμαρτία" (η λέξη δεν υφίσταται καν στην αρχαία ελληνική , με την έννοια που την ορίζουμε σήμερα). Και φυσικά διαφωνούν και δυο χιλιετίες φιλοσοφίας μαζί σου φίλε Jazzjocker.
Η αμαρτία ως έννοια γεννήθηκε με τον χριστιανισμό - προφανώς και από ιστορική αναγκαιότητα καθώς η νέα τότε θρησκεία απευθυνόταν σε έναν λαό της ερήμου που έκανε αιμομιξίες και έτρωγε οτιδήποτε είχε 4 πόδια.
Στις φιλοσοφίες της ανατολής, δεν έχω εντρυφήσει, όμως κάτι μου λέει ότι η ιδέα της συμπαντικής αμαρτίας με την έννοια της εκ γενετής ενοχής και της έκπτωσης απο κάτι θείο, όλα μαζί τουρλουμπούκι, δύσκολα ταυτίζονται.

Βασικά, για μπάσο νόμιζα ότι θα μιλούσαμε
 

Ενοχή, όχι αμαρτία. Όπως και Jazzjoker, όχι Jazzjocker. Περί μπάσου που ξεφύγαμε, τα παράπονά σου στο Χάρη παραπάνω.