pipityri

Ελα στη δικιά μου μπάντα. Είμαι κιθαρίστας, αλλά δεν είμαι σαν τους άλλους.

Μου αρέσει ως έχει, το θέμα του είναι ωραίο, μου έχει ήδη κολλήσει. Κι εκεί γύρω στο 2.50 το D7 και η πτώση στο C#m....yummy. :)

Αν έπρεπε να διαλέξω έναν τρόπο σκέψης, θα διάλεγα τον τρόπο που προτείνει ο OP. Δεν τίθεται όμως τέτοιο θέμα, υπάρχει χρηστικότητα και στις δύο μεθόδους-όπως και σε άλλες.Είναι σίγουρο πως, όπως λέει και ο Dreamdancer, ο καλύτερος τρόπος να ακούσει κανείς την ποιότητα κάθε mode είναι να τα μελετάει από την τονική, επιπλέον είναι πολύ καλή προετοιμασία για παίξιμο πάνω σε αρμονία που τρέχει και απαιτεί γρήγορη αλλαγή κλιμάκων-κάτι που δεν συναντάμε ποτέ σε παιξίματα rock, metal κλπ-νομίζω.Από την άλλη, η αναγωγή στη μητρική σκάλα ίσως απλοποιεί θέματα δαχτυλοθεσίας και δίνει και μια γενική εικόνα που μπορεί να είναι χρήσιμη στην ανάλυση. Ασε που, δεν μαθαινουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Αρκεί να στραφούμε σε γνωστούς παίχτες, υπάρχουν παιχταράδες που σκέφτονται έτσι, υπάρχουν παιχταράδες που σκέφτονται αλλιώς. Και υπάρχει και το Lydian Cromatic Concept. ;) Τέλος, μια φιλική παρατήρηση για τον OP. Καλό είναι να θυμάσαι όταν διδάσκεις πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται obvious για αυτόν που έχεις απέναντι σου. Το μάθημα αυτό μου δίνει την εντύπωση πως απευθύνεται σε ανθρώπους που ήδη ξέρουν, θεωρείς δεδομένα πολλά πράγματα. Για παράδειγμα...τι σημαίνει brightest mode,τι σχέση έχει με τα διαστήματα? Τι σημαίνει Dominant? κλπ...

Υπάρχει επίσης και ένα θεματάκι με την Aeolian...δεν μπορεί να αποφασίσει αν είναι και λίγο Dorian.

Κι εγώ πιστεύω πως υπάρχει αυτό το περιθώριο, ευτυχώς δηλαδή.

Ξέρω ακριβώς τι εννοείς, και το ξέρεις! ;D Οσα λες, καθώς και όσα είπαν οι φίλοι παραπάνω,σχετίζονται με έναν γενικότερο προβληματισμό μου σχετικά με το πόσο δημιουργικός μπορείς να είσαι στα πλαίσια ενός στυλ που είναι κατά βάση ποπ, μιας δουλειάς που φιλοδοξεί να κινηθεί εμπορικά. να είναι radio friendly κλπ. Συνοπτικά, και για να χρησιμοποιήσω την ωραία μεταφορά σου, αν η επιλογή είναι να είναι η μπάντα η κορνίζα, κατά πόσο υπάρχει το περιθώριο αυτό το πάρε δώσε να γίνεται, ας πούμε, κάθετα. Μου αρέσει πολύ αυτή η κουβέντα, το ξέρεις φαντάζομαι. ;)

Εκπληκτικό. Εξαιρετικός στίχος και η μουσική τον απογειώνει. Η ερμηνεία, επίσης. Και η παύση στην αρχή της τέταρτης στροφής, εμπνευσμένη.

Ευχαριστώ sfacu και Jazzjoker για τις αναλυτικές απαντήσεις και τις πολύ χρήσιμες επισημάνσεις. Τα περί πρωτοτυπίας-ή της απουσίας της-και ανατρεπτικότητας αποτελούν σίγουρα τροφή για σκέψη.

Κύριοι, Ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να ακούσετε και ακόμα περισσότερο για τα σχόλια σας. Για την προφορά, θα ήθελα να ακούσω διεξοδικά τις απόψεις σας. Θεωρείτε, ας πούμε, πως μια τέτοια προφορά ξενίζει το αγγλόφωνο κοινό? Οι επαφές μου με ανθρώπους που ζούνε σε χώρες όπως USA, Καναδάς ή Αγγλία όπου οι κοινωνίες είναι πολυπολιτισμικές και η προφορά της εκάστοτε εθνικής γλώσσας έχει πολλές αποχρώσεις, με έχει οδηγήσει στο, οχι και τόσο ασφαλές, συμπέρασμα πως γενικά έξω είναι σχετικά μπόσικοι με το θέμα. Για τους φίλους που θα ήθελαν να πάρουν μια γεύση από κάτι με Ελληνικό στίχο, από την ίδια δουλειά, εδώ...https://soundcloud.com/athina-routsi/to-swma Το Σώμα-Μουσική Αθηνά Ρούτση/Σπύρος Τυρέας, Στίχοι Σοφία Χατζηκοκολάκη.

Καλησπέρα κύριοι, Θα ήθελα να σας παρουσιάσω δύο τραγούδια από την καινούρια δουλειά της Αθηνάς Ρούτση, με γενικό τίτλο The Existence. Οι ηχογραφήσεις τελείωσαν τον περασμένο Απρίλιο στο Soundflakes με ηχολήπτη τον Νίκο Παπαδόπουλο. Εχουν παίξει οι Γιούλη Δανιγγέλη-Ακορντεόν, μεταλλόφωνο Σπύρος Τυρέας-κιθάρα Θάνος Κολοκυθάς-μπάσο Γιώργος Παλαμιώτης-μπάσο Σωκράτης Γανιάρης-κρουστά Βαγγέλης Καλαμάρας-ντραμς Βαλέριος Μάτολα-πιάνο Γιώργος Ταϊφάκος-programming Παραγωγή-Αθηνά Ρούτση/Γιώργος Ταϊφάκος Τα τραγούδια, The echoes of a distance Μουσικη-Αθηνά Ρούτση, Στίχοι-Αθηνά Ρούτση, Κλαούντια Μάτολα και Hide me Μουσική/Στίχοι-Γιάννης Πασσάς Η γνώμη σας παραπάνω από ευπρόσδεκτη.

Ρίχτε μια ματιά...

Πολύ πολύ δυστυχώς το βιβλίο του Goodrick δεν μπορώ να το βρώ πουθενά. Με παρηγορεί κάπως το οτι ενα μεγάλο μέρος του υλικού υπάρχει σε συνεπτυγμένη μορφή στο Advancing Guitarist. Καλο είναι επίσης και το τελευταίο που έβγαλε, μαζι με τον Tim Miller, Creative Modal Harmony. Πολυ καλό.

Τσέκαρα τα δύο βιβλία που προτείνει ο Dreamdancer,είναι πολύ ενδιαφέροντα. Και τα δύο καλές εκδόσεις, MI και Berklee, το πρώτο αρκετά do it your self,που είναι και ο μόνος τρόπος εδώ που τα λέμε. Ο δε Damian έχει εντυπωσιακό βιογραφικό.

Αμήν. ;D

Εγώ το είδα, αλλά δεν το άκουσα. ;D

Ευχαριστώ Dreamdancer και Geodimitri. :)

Και το Chord Chemistry έχει βέβαια σχεδιαγραμματα, :) αλλά είναι άαααλλη φάση. Κλασικο βιβλίο, με πολλά παραδείγματα, όλα ένα κι ένα, από έναν απο τους καλύτερους.

Το ξερα! Γαμω τα windows μου μέσα! ;D Σωστός. Τα λέει με κάθε ευκαιρία. Δεν βλάπτει.

Λοιπόν, όπως είπα και πιο πάνω, πάρα πολλά σχεδιαγραμματα, με πιάνει ζαλάδα. Αν είσαι τύπος που μαθαίνει έτσι, βλεποντας τα, τότε οκ. Εμένα θα μου είναι άχρηστα αν δεν εξηγούν τη λογική πίσω από κάθε ακόρντο ή voicing. Κι αν την εξηγούν, ποιός ο λόγος για όλα αυτά τα σχεδιαγράμματα, αναρωτιέμαι...

Ρε παιδιά, έχω ένα πρόβλημα με τον υπολογιστή και δεν έχω ήχο. Θα μπορούσε κάποιος να κάνει μια σύντομη περίληψη του τι λέει στο μάθημα? :)

Δεν τα έχω, αλλά διάβασα στην περιγραφή κάτι για...thousands of diagrams...Δεν είμαι φίλος :) Για κάποιους δουλεύει, για κάποιους οχι.Οπως και να χει, σημασία έχει να εξηγεί το πως και το γιατί των διάφορων ακόντων, αρμονικών σειρών κλπ. Πιστεύω πως η διαδικασία του να βρούμε μόνοι μας δακτυλοθεσίες, συσχετισμούς κλπ είναι πολύ σημαντική. Εννοώ πως, αν πχ ξέρεις πως φτιάχνονται οι διάφοροι τύποι ακόρντων μπορείς από τον ένα να σχηματίσεις ολους τους άλλους, σε οποιοδήποτε voicing, οπουδήποτε στην ταστιέρα. Αυτό ισχύει για ολα τα ακόρντα, από τρίφωνα ματζόρε μέχρι οτιδήποτε μπορεί να παιχτεί στην κιθάρα. Κάπως έτσι προκύπτουν τα..thousands of diagrams... :) Πρέπει να φύγω, αλλά θα τα κοιτάξω ξανά το βράδυ. Υπάρχουν και άλλα βιβλία, τι ακριβώς ψάχνεις?

Οντως τα βιβλία του Ted Green είναι πολύ σημαντικά. :) Σου προτείνω επίσης το Advancing Guitarist του Mick Goodrick.

Αμήν. ;D Οπως κι εσύ αλλωστε. ;)

...άσε που επιτέλους βρήκα τι κοινό έχω μαζί του...ούτε γω είμαι ο Ted Green... ;D

Σοφός άντρας. ;D