pipityri

Εκπληκτικό, αγαπητέ, και αυτό. Φοβερό interaction,τι να λέμε τώρα. Μεγάλη υπόθεση που έχετε καταφέρει και παίζετε τόσο καιρό μαζί. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Επίσης, μου αρέσουν αυτά που γράφεις στο κείμενο. Και για τον Trane και την αργή προσέγγιση σε ένα τέτοιο κομμάτι. Και επίσης, ρε συ ο Αντώνης έχει ηχάρα. Πω πω....τον είχα δάσκαλο στο ωδείο για ένα φεγγάρι, στα μουσικά σύνολα, και το πρώτο πράγμα που μου είχε κάνει εντύπωση όταν τον άκουσα να παίζει από κοντά ήταν αυτό. Φοβεροί παίχτες, φοβερό duo, φοβερή μουσική. Θα επανέλθω για την Κασσάνδρα. :)

Είχα μεγάλη περιέργεια να ακούσω αυτήν τη εκδοχή του Black Page, δυστυχώς δεν κατάφερα να έρθω στη Στέγη. Να πω λοιπόν πως αρχικά ένοιωσα λίγο παράξενα. Δεν ήμουν σίγουρος πως αυτό που άκουγα μου άρεσε, σε σχέση πάντα με αυτό που είχα στο κεφάλι μου. Αλλά...όσο προχωρούσε,μέτρο-μέτρο με κέρδιζε, με μάγευε. Από το σόλο του Λαδόπουλου και μετά δε, απογειώνεται. Εκπληκτικό. Θα το ξανακούσω, πολλές πολλές φορές. Το άλλο δεν το άκουσα ακόμα. :)

Εγώ πάντως είμαι στα Μάταλα και πίνω Μοχίτο. ;D

Ποτέ μου δεν την ξέχασα :) ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον Mclaughlin live και σίγουρα όχι η τελευταία. :)Εκπληκτική συναυλία. Θυμάμαι, περίμενα έξω από το Αρχαίο Ωδείο και άκουγα το soundcheck,και δεν ήμουν μόνος, ήταν πολλές γνωστές φάτσες εκεί. Ακουγα λοιπόν το synth να κάνει σόλο και κάποιον να παίζει ακόρντα και μόνο όταν ξεκίνησε το live κατάλαβα πως το synth ήταν ο JM και ακόρντα έπαιζε το μπάσο. Ημουν μικρός και τόσο αθώος τότε... ;D

Το τρίο Mclaughlin-Eckhardt-Gurtu το είχα δει live στην Πάτρα το 89...έτσι, να σκάσετε απ τη ζήλια σας. ;D takadimi takita ta..πάω για βουτιά. ;D

Κάνω ένα διάλειμμα από ανελέητη ρακοποσία ;D για να σας ευχαριστήσω που διαβάσατε το post... @Dimsonic..πόσο δίκιο έχεις, ήταν σαν ευαγγέλιο. Κάτι εκπληκτικό ήταν οι συνεντεύξεις...πόσο χορταστικές ήταν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, μια του Pete Townshend που είχε παρουσιαστεί σε δύο συνεχόμενα τεύχη, τεράστια! Και ναι, θα ήταν ωραία να ανέβαζες τίποτα. :) @Nickel...ω ναι...το Cult of Personality...χαμός...και πολύ ωραία η συνέντευξη του Vernon Reid. Να στε όλοι καλά. Πάω να συνεχίσω. ;D

Ετσι... ;)

Πήγα λοιπόν χθες κάτω στην αποθήκη να βάλω μια τάξη. Νταξει, της π@@@ανας. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα σε κούτες με φωτογραφίες από το Δημοτικό, αποδεκατισμένες ομάδες Subbuteo και σακούλες με βρεφικά παιχνίδια της κόρης μου, βρήκα και τις ντάνες με τα παλιά κιθαριστικά περιοδικά μου. Κυρίως Guitar Player, το παλιότερο από το 1985, με εξώφυλλο τον Stanley Jordan. Ολα διαβασμένα άπειρες φορές, μια εποχή που βέβαια δεν υπήρχε internet και που για πολλούς σαν και μένα ήταν η μόνη συστηματική επαφή με τον κόσμο εκεί έξω. Πολλά από τα τεύχη αγορασμένα, επίσης πολλά που μου είχε χαρίσει ο μπασισταράς φίλος μου ο Βαγγέλης ο Κολίρης, που πήγε νωρίς και πήγε άδικα. Αρπαξα λοιπόν ένα στη τύχη και χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο σας παρουσιάζω τα περιεχόμενα... Ιούνιος 89...cover story...Digital Magic, can one box do it all...αφιέρωμα στα high end πολυεφέ της εποχής...Roland M5, Korg A3,Scholz Rockman....παρουσιάζονται και τεστάρονται. Στη στήλη της...αλληλογραφίας, φουντωμένη συζήτηση για το ποιοι είναι καλύτεροι..αυτοί που ξέρουν να διαβάζουν νότες ή οι άλλοι? Μεγάλη συνέντευξη του Larry Carlton που μόλις έχει ηχογραφήσει το On Solid Ground, κάνοντας ένα μεγάλο come back μετά τον πυροβολισμό που παρά λίγο να του στοιχίσει τη ζωή. Μεταξύ άλλων, μιλάει σχεδόν με δέος για το πως ο Nathan East έπαιξε για τις ηχογραφήσεις ένα ιδιαιτέρως πολύπλοκο bass part απλά κοιτάζοντας το μια φορά. Σελίδα 58...η πρώτη στήλη του 22χρονου Paul Gilbert. Μας δείχνει για πρώτη και σίγουρα όχι για τελευταία φορά τα αγαπημένα του 3 notes per string patterns, αυτά με τα 6ηχα , καθώς και τα κολπάκια με τα string skipping arpeggios. Εκείνη την εποχή το περιοδικό είχε και το soundpage, κάτι σαν μικρό δισκάκι σε πάχος σελίδας που για να το ακούσεις το βαζες στο πικαπ πάνω σε έναν κανονικό δίσκο βινυλίου. Σε soundpage είχε πρωτοπαρουσιαστεί, ας πούμε, το Attidude Song του Vai. Σε αυτό το τεύχος η σελίδα είναι αφιερωμένη στον Hendrix και συγκεκριμένα στο πως χρησιμοποιούσε feedback, wah wah, whammy ακόμα και tapping. Το soundpage περιέχει παραδείγματα για κάθε τεχνική, αποσπάσματα από ηχογραφήσεις. Λίγο πιο κάτω, συνέντευξη του Carl Perkings και transcription του πρώτου σόλο απο το Blue Suede Shoes. Και συνέντευξη του Jerome Harris, jazz κιθαρίστας και μπασίστας, εξαιρετικός κύριος, τον γνώρισα από κοντά όταν έπαιξε με τον Jack Dejohnette στη Στέγη πριν μερικά χρόνια. Σελίδα 98..Master Series..μια στήλη για μεγάλα παιδιά, που είχε φιλοξενήσει μαθήματα του Abercombie, Ralph Towner, Joe Diorio, Gambale κλπ. Εδώ είναι ένα μάθημα του David Creamer για την χρήση 12φθογγων patterns στον αυτοσχεδιασμό. Ο Creamer έχει παίξει στο On the Corner του Miles και ήταν και δάσκαλος του Jason Becker . Αν θέλει κάποιος να ακούσει κάποια από αυτά τα 12φθογγα patterns δεν έχει παρά να ακούσει το When You Wish Upon A Star από τον Becker,μια κορυφαία κιθαριστική κατάθεση, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Η μόνιμη στήλη του Vai. Εδώ μας λέει για το ακόρντο που βρήκε για να αναπαραστήσει ηχητικά την αίσθηση του ανέμου στο πρόσωπο του. Τότε ανεμιστήρας, πάντα ανεμιστήρας... Στις τελευταίες σελίδες, που πάντα τις κοίταζα πρώτες, οι στήλες με τα μόνιμα μαθήματα...κάποιες για μπάσο (Nathan East, Jeff Berlin), για ethnic (ένα καταπληκτικό, συγκινητικό γράμμα από έναν κιθαρίστα από το Πακιστάν), Music Theory από τον John Duarte (ποιος είναι ο John Duarte???? google him!!!), η στήλη του Larry Coryell( δαχτυλοθεσίες για το No Mystery του Corea), του Tommy Tedesco(τα sessions για τον Indiana Jones με leader τον John Willams, για όνομα του θεού!!!) Και άλλα πολλά.. Στη Δισκοκριτική...μεταξύ άλλων, το When Dream and Day Unite, των Dream Theater...η κριτική κλείνει ως εξής...if this band continues to grow, stand back! Τέλος, ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στις διαφημίσεις....ο Ritchie Kotzen παίζει μόνο με Ibanez, το GSP-5 είναι...the biggest thing to happen to the guitar since electricity...ο Fripp φοράει Adamas, ο Slash Ernie Ball, ο Steve Morse κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό, το ίδιο και ο Neil Schon. Και στην τελευταία σελίδα, μια καταπληκτική διαφήμιση της Marshall...δείχνει μια χειροβομβίδα, κοντινό πλάνο...και από κάτω.. Just because it's loud doesn't mean you'll want to listen to it. Λοιπόν, αδέλφια μου αλήτες πουλιά, αύριο το πρωί την κάνω για κανα μπανάκι. Καλό καλοκαίρι σε όλους,

Εμένα πάντως μια απ'τις αγαπημένες μου κασέτες την είχε γράψει ο Φιούζιος από Jazz fm. Ο Ιλάν μιλόυσε, αλλά μια χαρά τα λεγε. :)

...να διορθώσω το λάθος μου...σαν χθες, 17 Ιουλιου, απεβίωσε.

...γεννήθηκε. Πολλά έχουν γραφτεί για αυτόν, λίγα λένε τόσα όσα, ας πούμε, η παρακάτω μοναδική εκτέλεση του Love Supreme. https://www.youtube.com/watch?v=WbbLP4vSe9k

Ψαξε enigmaguitars...είναι το site του Πάνου.

Κακώς....πολύ κακώς.. ;D

@ LK...+1000

:-[

Πολλά ωραία πράγματα στο Little Desk Concert ! Ψάξτε και του Frisell ! :) Πω πω....το τελευταίο κομμάτι τα σπάει...

Εχω ήδη βρεθεί σ αυτή τη θέση, μάλιστα έχω το βινύλιο αυτή τη στιγμή δίπλα μου...

Στο μεταξύ μπορείς να το τσεκάρεις εδώ... Και αυτό είναι κατατοπιστικό, αν και στα ισπανικά (έχει αγγλικούς υπότιτλους) http://www.youtube.com/watch?v=meg-SWZFvgE

Καλημέρα, έχω το ίδιο θέμα. Εχω δανειστεί ένα noise gate της boss από έναν φίλο αλλά ακόμα δεν το έχω βάλει. Υποτίθεται πως καθαρίζει την κατάσταση πάντως. Να δω μήπως το βάλω σήμερα και θα σου πω.

Επιτέλους αδελφέ. Καλορίζικο!

Κάτι σκίρτησε μέσα μου διαβάζοντας ετούτες τις λέξεις. ;D

The Pan Within, Waterboys.

Εξαιρετικό.

Τι θα γίνει Μαέστρο...θα μας πεις τι έχεις κάνει...από χθες περιμένουμε! ;D