pipityri

Εκπληκτικό, Νικόλα. :)

Αν η μνήμη μου δεν μα απατά, το έχει ήδη κάνει στο Secondhand Love. :)

Ναι, Cmaj7#4 συνήθως ερμηνεύεται ως c e f# b αν και αυστηρά μιλώντας αυτό είναι maj7b5. Το άλλο ενδεχόμενο είναι να πρέπει να συμπεριλάβεις όλες τισ βαθμίδες μέχρι το #11, δηλαδή c e g b d f#, πράγμα το οποίο είναι θεωρητικά ορθότερο, αλλά προσωπικά αμφιβάλω οτι σου ζητάει αυτό.

Εξεραιτικό post. Χρσιμότατος οδηγός μελέτης-και όχι μόνο για πλήκτρα.

Ρε συ, όσο το ακούω τόσο περισσότερο μου αρέσει-όπως προείπα, εθιστικό. Η εισαγωγή με το slide, μου δημιουργεί την ίδια αίσθηση με το Whiter Shade of Pale, είναι εκπληκτική. Και η μελωδία της φωνής πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα. Το ίδιο και οι στίχοι-το there's a certain abstract truth/and it's punching through the roof μου άρεσε ιδιαιτέρως. Όπως είπε και ο Στράτος, η μελωδία είναι δύσκολη και τώρα που το τραγούδησες καλύτερα η εικόνα βελτιώθηκε αισθητά. Αν μου επιτρέπεις, να πω και το εξής. Στον τελευταίο στίχο, το leaving footprints on dry land, το on πέφτει σε ισχυρό σημείου του μέτρου και τονίζεται αφύσικα-δηλαδή με τρόπο που δεν θα συνέβαινε αν το έλεγε κάποιος μιλητά. Αν έβρισκες τρόπο να το λύσεις αυτό, θα είχες, πιστεύω, κάτι τέλειο. (δεν πρόκειται απλά για δική μου παραξενιά, αλήθεια.. :))

Τα είπανε οι από πάνω, να προσθέσω πως το βρήκα ιδιαιτέρως εθιστικό. Επίσης, θα ήθελα να διαβαζω και τους στίχους όσο το ακούω.

Μου αρέσει πολύ, πάρα πολύ. Το άκουσα πολλές φορές-οι λεπτομέρειες στην αρμονία, το τελευταίο ακόρντο των της πρώτης και δεύτερης στροφής, η διαφορετική τρίτη στροφή, η δεύτερη φωνή...όλα δίνουν βάθος και προοπτική, ζωντανεύουν το κείμενο. Μπράβο.

Now keep in mind I only own 3 teles and 2 acoustics... ;D

akis, Αργύρη σας ευχαριστώ πολύ. :)

Όντως, πολύ 70ηλα...μου αρέσει πολύ. Σε αρκετά σημεία μου θύμισε Area. Μπράβο παιδιά.

Μαζί σου. :) Να σαι καλά Γιώργο.

Αγαπητοί cigaret και atreu, σας ευχαριστώ πολύ που μπήκατε στον κόπο να ακούσετε και να σχολιάσετε-ρε αθεόφοβε, άντεξες τρεις ακροάσεις του Seemingly Words Echo This??? ;D Είσαι ήρωας!!! ;D Το Neni είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μένα. Εχω βέβαια πλήρη επίγνωση των ατελειών του-όπως και των άλλων κομματιών-και για να είμαι ειλικρινής αυτός ήταν κι ένας λόγος που δίσταζα να το μοιραστώ-για να απαντήσω και στην ερώτηση που έθεσε ο Paragas :). Όπως και να χει, δεν μπορούσα να κάνω κάτι για το βελτιώσω, τα tracks έχουν προ πολλού χαθεί. Το κομμάτι είναι αυτοσχεδιασμός πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα, είχα κάνει δύο takes όλα κι όλα, αυτό είναι το δεύτερο. Έγραψα πρώτα την κιθάρα και μετά,πρόχειρα, τα strings.Υποτίθεται πως θα γύρναγα να τα ξανακάνω. Bollocks. Και πάλι, σας ευχαριστώ.

Σ'ευχαριστώ πολύ Δημήτρη. :) ;D

Γεια σου Billαρε. Σ ευχαριστώ. :)

Σας ευχαριστώ πολύ όλους, εκ βαθέων. Οσο για το... ...ποτέ δεν ισχυρίστηκα το αντίθετο. ;D

Ανέβασα λοιπόν πριν μερικές μέρες μερικά τεμάχια που έχουν γραφτεί την τελευταία δεκαετία, έτσι για να φύγουν από πάνω μου. Κάποια είναι ηχογραφήσεις σπιτικές, κάποια live, κάποια είναι solo, κάποια με παρέα. Κάποια ηλεκτρικά, κάποια ακουστικά, κάποια midi/ηλεκτρονικά. Κάποια τονικά, κάποια καθόλου-καθόλου όμως :) Πιο συγκεκριμένα.. από το 2003, θα γυρνούσα να φτιάξω τα strings κλπ αλλά το pc ψόφησε κι έμεινε έτσι. από το 2003 επίσης. και αυτό επίσης. Για improvising quintet+bass clarinet-τα 5 όργανα παιγμένα με vg8 το κομμάτι για φλάουτο που κάποιοι φίλοι ίσως είχαν ακούσει σε midi εκδοχή πριν κάποιο καιρό, εδώ στην μία και μόνη φορά που παίχτηκε ζωντανά από την εκπληκτική κυρία Glinka. (2004) αυτά τα δύο τα έχω μοιραστεί μαζί σας στο παρελθόν-το πρώτο με ελαφρώς διαφορετικό τίτλο ζωντανή ηχογράφηση ενός τραγουδιού του Βασίλη Τσόνογλου (2013). Περισσότερα στοιχεία αναφέρονται στις περιγραφές στο soundcloud. Κάθε σχόλιο σας, όπως πάντα, ευπρόσδεκτο.

;D Το For Django ήταν ένα από τα πρώτα jazz κομμάτια που έπαιξα, το θέμα δηλαδή. Πήγαινα Λύκειο ακόμα, μου το είχε φέρει ο δάσκαλος μου. Το θυμάμαι ξεκάθαρα-την άκουσα με την αρμονία. Big time. :)

Ναι, μην ακούσεις αρμονική μινόρε και diminished arps, αμέσως τρέχεις. ;D

Ελα ρε Bill, με τον Joe Pass είχα ανησυχήσει λίγο, λέω τι έπαθε το παιδί. ;D

Εκπληκτικό, Νικόλα.Θα το πάρω κι εγώ κάποια στιγμή, για την κόρη μου. Μπράβο.

Νομίζω πως το παίζεις λίγο καλύτερα από τον Hammet. ;D \m/

Ρε συ Στράτο, τι ωραίο! Και για την ακρίβεια...Di Orio!!! ;D (συμπάθα με για το λογοπαίγνιο, αλλά το σκεφτόμουν από το απόγευμα και γέλαγα μόνος μου σαν μαλάκας στο αυτοκίνητο-απλά έπρεπε να το πω :))

Κι εγώ αυτό ακούω. Η ματζόρε 3η είναι χαμηλά, πιστεύω, ακούγεται κάθε φορά που τελειώνει το ριφάκι και κρατάει το ακόρντο. Δεν βλέπω το γιατί να μην γίνεται.

Αν σε ενδιαφέρει σοβαρά, παρ΄το απ την αρχή. Πολλοί από όσους αναφέρθηκαν πιο πάνω έχουν/είχαν μικρή ή μεγάλη σχέση με την Νευορκέζικη αβανγκάρντ. Ψάξε τους μινιμαλιστές του 60. Ακου Le Mont Young. Από μέλη του γκρουπ του φτιάχτηκαν οι Velvet Underground-και ο John Cale μεταξύ αυτών. Και οι δύο κιθαρίστες των Sonic Youth έπαιζαν στην ορχήστρα του Glenn Blanca....κλπκλπ. ...Παρ το απ την αρχή!!! :)

;D Υπάρχουν διάφορα να δοκιμάσεις. Η μία λύση, να παίξεις πάνω σε κάθε ακόρντο ξεχωριστά, λες δεν σου κάθεται. Οκ...μια άλλη λύση είναι να παίξεις blues πάνω στο τονικό κέντρο προς το οποίο το ακόρντο οδεύει. Αυτό θα μπορούσες να το δοκιμάσεις στο Bb9 (έτσι πρέπει να γραφτεί το A#9), στην πραγματικότητα είναι αντικατάσταση του Ε7, δοκίμασε να εξακολουθήσεις να παίζεις blues σε Λα. Το σημείο με το C#m7-Cm7-Bm7...αν παραλείψεις το Cm7 μπορείς να θεωρήσεις πως είσαι σε Α major blues-BB king ένα πράμα. Με έξυπνο φραζάρισμα και λίγο θράσος, μπορείς να αγνοήσεις το Cm7. Να πω ακόμα πως, σε σχέση με την πρώτη λύση που δεν σου κάθεται, το πρώτο πράγμα που είναι καλό να κάνεις κανείς όταν πρωτονταλαβερίζεται με τέτοια αρμονία-που κινείται- είναι να μάθει να παίζει με τις νότες των ακόρντων. Αυτό θα κάνει την πορεία τις σκάλες να κάτσουν πολύ καλύτερα. Ξέρω, ξέρω...βαρίεσαι ;D Αλλά, δοκιμασέ το τουλάχιστον στο Cm7.