pipityri

Η ηλεκτρική κιθάρα πριν τον Hendrix μου φαίνεται σαν άλλο όργανο. Η 'ροκ' κιθάρα, σχεδόν αστεία. Ναι, κάποιοι τζαζίστες ήταν πιο μπροστά τεχνικά και κουλαντρίζανε δυσκολότερα μουσικά υλικά, αλλά αυτό που παίζανε δεν έχει μεγάλη σχέση με αυτό που ξέρουμε σήμερα ως ηλεκτρική κιθάρα. Γενικώς, η συλλογιστική του τύπου....ο τάδε παίζει καλύτερα από το πως έπαιζε ο δείνα 30 χρόνια πριν...δεν είναι και πολύ σόι τρόπος να βλέπει κανείς τα πράγματα, θεωρώ. Μπάζει, και ο λόγος που μπάζει είναι πως δεν λαμβάνει υπόψη το 'τώρα' κάθε συγκεκριμένης εποχής, δηλαδή τις συνθήκες μέσα στις οποίες κάποιος δημιουργεί, τα ερεθίσματα που έχει, το επίπεδο των συναδέλφων και του έργου που εκείνοι παράγουν κλπ. Με αυτό το σκεπτικό, είναι ιδιαιτέρως κατατοπιστικό να ανατρέξει κανείς στις, ευτυχώς καταγεγραμμένες, αντιδράσεις μουσικών γενικώς και κιθαριστών ειδικώς εκείνης της εποχής. Κάποιοι δε, ήταν ήδη icons και το θεικό τους status αναγραφόταν στους τοίχους τις εποχής. Κάποιοι άλλοι παίζανε άλλα στυλ. Κάποιοι, άλλα όργανα. Ολοι όμως συμφωνούν στο εξής... τους πήρε και τους σήκωσε. Άλλαξε τελείως και για πάντα τον τρόπο. Paradigm shift, έτσι απλά. Ακόμα και πράγματα που δεν έκανε ο ίδιος, κατέδειξε πως, ναι, ήταν δυνατά. Και κάτι ακόμα. Τη δεκαετία του 80 ο τύπος, οι παίχτες, όλη η κιθαριστική κοινότητα συζητούσε αποχαυνωμένη για το εκπληκτικό legato του Satriani και ακροβατικά του Vai. Το θυμάμαι, ήμουν εκεί. Σήμερα έχεις 12χρονα να παίζουν το For the Love of God και εκείνα που μας άφηναν άφωνους τότε είναι αστεία μπροστά σε κάποια πράγματα που παίζει, ξέρω γω, ο Govan ή ο Chris Broderick. Ε και?

Σωστο,το εχω κανει κι εγω.

Μπράβο Νικόλα. Δικαιολογημένα είσαι περήφανος. Κι εμείς μαζί σου. :)

Μάλλον εννοείς πενταdrone-κή. Μην λέμε κι ό,τι θέμε... ;D

Κοίτα, το ξανάκουσα τώρα πολλές φορές. Μην δίνεις σημασία, :), είναι πολύ καλό. Ακούω, ή νομίζω πως ακούω, μια αίσθηση βιασύνης σε μερικά σημεία, σαν κάποια 16εκτα να μην είναι ακριβώς στη θέση τους. Δεν είναι ότι είναι λάθος, απλά (ίσως) δεν είναι 100% σωστά. Η απλώς όντως χρειάζομαι γιατρό. ;D

Καλά, μην νομίζεις....συνήθως ακούω πράγματα που δεν υπάρχουν. ;D Λες να παω σε κανά γιατρό? ;D

Κι εγώ θυμάμαι ένα δικό σου που μου άρεσε πολύ-αν δεν κάνω λάθος ήταν όταν γεννήθηκε ο 3ος? (διόρθωσε με αν λέω μπούρδες...) Όντως σωστό το cover. Μου φάνηκαν λίγο στην τσίτα καναδυό σημεία στο σόλο, αλλά είναι προφανές πως το πράμα έχει γενικώς ανέβει πολύ. Καλημέρα! :)

Να πω και γω την αλήθεια μου, με τους Stones ποτέ δεν τα κατάφερα. Αν και γουστάρω πολύ το Wild Horses-μέχρι εκεί.

Ωραία ιδέα! Θα κάνω το ίδιο στο αναλόγιο μου. ;D

Ωραίο. Μου αρέσει η τροπή που παίρνει από το 1.40 και μετά. Ακούω το θέμα στο 2.40 σαν την κορύφωση του τεμαχίου και θα μου άρεσε αν κάπως γινόταν πιο της πο@@@@ας σε αυτό το σημείο. :) Καλή αρχή στην καινούρια μπάντα!

Θα συμφωνήσω με τον κύριο από πάνω-μου αρέσουν οι κιθάρες όπως είναι. Όπως μου αρέσει και η πιο old school φωνή. Ωραία παιξίματα, εξαιρετική lead δουλειά. Είχα μεγάλη περιέργεια να σε ακούσω σε κάτι δικό σου, μετά από όλα τα φοβερά covers, μου αρέσει πολύ ο τρόπος σου. Θα μας πεις με τι έχεις παίξει?

Μου αρέσει πολύ. Τα ακόρντα-τα οποία και έβγαλα :)-δημιουργούν μια κάποια ατμόσφαιρα, την οποία και γουστάρω ιδιαιτέρως. Περαστικά JJ.

Κι άλλος Wastor??? ; Τι τρέχει με το DNA σας ρε? ;D Ωραίος ο μικρός. Να σας ζήσει Γιώργο.

Πολύ, πολύ όμορφο. Μπράβο παιδιά.

:)

Α χα! Το ξερα! ;D

Ω, Sir...φαίνεται πως έχουμε κοινούς γνωστούς....nice. :) Σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου.

Στα είπα ιδιωτικώς, να στα πω και δημοσίως... :) Το κομμάτι μου αρέσει πάρα πολύ. Καταπληκτική ατμόσφαιρα, ιδιοφυές εύρημα το άδειασμα στο δεύτερο ρεφραίν. Η μπάντα έχει κατακτήσει το ύφος και τον ήχο της. Συμφωνώ με τον Gianniss, αλλά μια και το πόσταρες εδώ, να πω πως το μόνο που με ενοχλεί είναι η ακουστική-την βρίσκω υπερβολικά σκληρή, ίσως και τελείως περιττή. Ελπίζω να καταφέρω να σας ξαναδώ ζωντανά κάποια στιγμή. Εχει περάσει πολύς καιρός από εκείνη την πρώτη φορά. :)

Λοιπόν, το κοίταξα. Οι μουσικοί στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι οι εξής Τίμος Χατζηιωάννου-πλήκτρα Κώστας Περόγλου-ντραμς Λεωνίδας Γεωργούλης-κιθάρα Παναγιώτης Χαραμης-μπάσο Γιάννης Παπαγιάννης, Monika Tina Wildi-σαξόφωνα Σαβίνα Γιαννάτου,Μαρία Αριστοπούλου-φωνητικά pipityri-guitar solo @npap...σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Μιας και μιλάμε για το Συν 1, φαντάζομαι θα ξέρεις πως μιλάμε για τον Σπύρο Χατζηνικολάου. Και Χρήστος Χατζηστάμου στο mastering. @JJ... σχεδόν ντρέπομαι να πω πόσο δεν είχα ιδέα από gear εκείνη την εποχή. Είχα βέβαια την Les Paul μου, αλλά μέχρι εκεί. :) Την έβαζα όπου να ναι. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το όπου ναναι ήταν ένας Mesa Boogie. To pitch sifter ήταν από το eventide του στούντιο. @yameth...ο Μακρής ήταν ένας από τους τραγουδοποιούς/τραγουδιστές που ουσιαστικά έβαλε στον χάρτη ο Χατζιδάκις με τα φεστβάλ τραγουδιού στην Κέρκυρα το ΄81 και το ΄82. Ο Χατζιδάκης μάλιστα του έκανε και τον πρώτο δίσκο. Απο κει και πέρα τράβηξε άλλους δρόμους, πιο zappικούς. Εχει βγάλει έναν δίσκο που προσωπικά τον θεωρώ έναν απ τους καλύτερους ελληνικούς, τον Πιο Ασχημα από Πριν, Χειρότερα από Μετά. Η μπάντα εξακολουθεί να υπάρχει και να εμφανίζεται σποραδικά. Ο Γιώργος ήταν και παραμένει εξαιρετικός ζωγράφος. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. @harris....εσένα θα στα πω από κοντά, εξυπνάκια. Στράτο.... ;)

Johnny T,cos_dr,Φώτη, Γιώργο, Sir,Στράτο, Geo-πάντα ευγενής-dimitri ευχαριστώ για τα σχόλια-τα εύσημα για το κομμάτι πάνε στον Γιώργο Μακρή. warpie, τώρα που το λες, θυμάμαι τον Λεωνίδα. Αν και νομίζω πως έπαιζε κιθάρα. Μάλλον ο Δασκαλάκης μπήκε στο γκρουπ αργότερα. Κάπου έχω το cd, θα το κοιτάξω. Στράτο, μου κάνει εντύπωση που θυμάσαι τις-απίστευτες-παρτιτούρες. Ορνιθοσκαλίσματα... πρόκειται για ευφημισμό. Πω πω...θυμάμαι που τις κοιτάζαμε μαζί. :) Καλή εβδομάδα σε όλους.

To..έχει μερικά λαθάκια.....είναι το μεσαίο μου όνομα. :) Μη μασάς. Τα θέματα, το ένα μετά το άλλο, με κάνουν και χαμογελώ πλατιά. Στο 3.12....τι ωραία έκπληξη. Από το 3.56 και μετά, γουστάρω ιδιαιτέρως. Μου θυμίζει και κάπως ανεπαίσθητα Wishbone Ash. Μπράβο Φώτη. Μη μασάς. :)

....η οποία είναι εμφανής κυρίως στο πως κλειδώνεις πάνω στο beat-εν ολίγοις χαλάρωσες και το απόλαυσες το πράγμα. :) Οσο για το reverb, αν δεν απατώμαι το original έχει περισσότερο. ;) (80's!!!) Μπράβο Geo-πάντα με τον κάλο λόγο στο στόμα-dimitri. :)

Σας ευχαριστώ πολύ αγαπητοί φίλοι. @neeq...ο λαικός τραγουδιστής, το νούμερο με το περουκίνι...στιγμές μεγάλες. :) @paraga και Αργύρη...δεν θα αρνηθώ πως,ναι, υπήρξε μια εποχή πως το Shut up and play yer guitar(και τα τρία volumes) έπαιζε σε καθημερινή βάση, τρεις φορές την ημέρα πριν το φαγητό :). Από τα αγαπημένα μου play alongs, μαζί με το Mirror Man του Beefheart και το Bitches Brew. Ωρες ατέλειωτες υγιούς ψυχαγωγίας. :) Για την ιστορία, να πω πως είχα την χαρά να παίζω στην πρώτη εκδοχή των zoolixo. Οταν τα παιδιά τελικώς ηχογράφησαν την συγκεκριμένη δουλειά, ο Μακρής ήθελε να κρατήσει το σόλο αυτό, από κάποια sessions που είχαν γίνει ένα-δυο χρόνια πριν. Το σόλο ήταν 5ο, 6ο take, αυτοσχεδιασμός και αν και το έμαθα εκ των υστέρων για να το ξαναπαίξω, εκείνη η πρώτη φορά είχε ένα πολύ συγκεκριμένο vibe. Τελικώς κατάφεραν και το μετέφεραν από τις μπομπίνες, οπότε δεν χρειάστηκε να ξαναμπώ στην διαδικασία. Τέλος, οι ηχογραφήσεις είχαν γίνει στο Συν 1.

Κάποιος έχει ανεβάσει αυτό... ..από δίσκο του Γιώργου Μακρή και των Zoolixo Λίγο, το 1998. Δεν είμαι σίγουρος για όλους τους μουσικούς,πρέπει να είναι οι Τίμος Χατζηιωάννου-πλήκτρα Παναγίώτης Χαραμής-μπάσο Κώστας Περόγλου-ντραμς Γιώργος Δασκαλάκης-κιθάρα ρυθμική Σαβίνα Γιαννάτου-φωνητικά pipityri-guitar soloooo!!!! :) (ηχογραφημένο κάποια στιγμή το 95-96...)

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό που κάνεις και άξιο συγχαρητηρίων. :) Θα ήταν, πιστεύω, πολύ ενδιαφέρον να το ανέβαζες χωρίς να ακούγεται η original κιθάρα. Το δυσκολότερο πράγμα στον Metheny δεν είναι οι νότες που παίζει αλλά το πως και το που-το timing που έχει είναι απίστευτο, πάντα λίγο πίσω από το beat. Επέτρεψε μου επίσης να πω πως η ατάκα σου είναι πολύ σκληρή για Metheny-κάποια lines ακούγονται περισσότερο σαν Pat Partino-το σόλο του Martino που είχες ανεβάσει ηταν πολύ πιο πειστικό. Οπως και να χει, έχεις τον ειλικρινή θαυμασμό μου. Μπράβο!