pipityri

Ευχαριστούμε, φίλοι μου. Στράτο, τα κομμάτια αυτά στήνονται με μια εκνευριστική προσοχή στην λεπτομέρεια προκειμένου ακριβώς να αποτελούν ενιαία εργάκια , όπου λόγος και μουσική από κοινού επικοινωνούν ό,τι τέλος πάντων είναι αυτό που πρέπει να επικοινωνηθεί. Οκ, και από βίτσιο-σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά, δεν φτάνω στο 100% αυτού που είχα εξαρχής στο μυαλό μου, εν μέρει λόγω συνθηκών-η Roxann ηχογραφεί στον Καναδά, η δυνατότητα διάδρασης σε πραγματικό χρόνο είναι πρακτικά ανύπαρκτη και άρα τα διαφορετικά takes πηγαινοέρχονται ετεροχρονισμένα και πως να περιγράψεις σε κάποιον που δεν είναι μουσικός πως στο...challenge worth taking...το worth πρέπει να πέσει στην αρχή του κύκλου , όπου το τελευταίο μέτρο είναι 5/4 κλπ κλπ-και εν μέρει γιατί έχω πλέον βάλει ένα όριο στο μέχρι πιο σημείο θα ενδίδω στις εμμονές μου. Θεατρικό έργο? Όχι. Αλλά ήδη έχω στο μυαλό μου κάποια ακόμα που συνδυάζουν κείμενα με μουσική, οπότε μιλάμε για κάτι σαν ενότητα. Δεν θα γλιτώσετε εύκολα, κύριοι. ?

-Still Life, Peter Hammill -Free Money, Patti Smith -Sail Away,Magrugada -Family, Noah Gundersen -Hallelujah, Fairground Attraction -Carpet Crawlers, Genesis -The Pan Within, The Waterboys -Homesick ,Kings Of Convenience -Hope It Was Worth It, Galia Arad -Evening Over Rooftops, The Edgar Broughton Band -Blue In Green, Miles Davis/Bill Evans -In A Sentimental Mood, η εκτέλεση του Trane με τον Duke - New York On My Mind, John Mclaughlin -Pavane Pour Une Infante Defunte, Maurice Ravel...η εκτέλεση του Larry Coryell -String Quartet in G minor, Claude Debussy -Endangered Species, Pat Metheny&Ornette Coleman -Silence Of A Candle, Oregon/Ralph Towner -In A Silent Way, Miles Davis -Being You Being Me, John Mclaughlin Outrage At Valdez, Frank Zappa

Χρειάζομαι 4. -μία ηλεκτρική με τάστα, τύπος μαγνητών αδιάφορος -μία ηλεκτρική άταστη, -μία ακουστική -μία κλασική.

Κρίνοντας από τα λεγόμενα σου, το πράμα είναι απλό: βρες δάσκαλο, έστω για λίγο αλλά σύντομα. Υπάρχει συγκεκριμένη jazz παιδαγωγική και ένας καλός δάσκαλος θα σου εξηγήσει τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνεις. Θα βοηθήσει, φυσικά, αν είσαι εξοικειωμένος με τα υλικά. Οπότε, μέχρι να μπορείς να κάνεις μαθήματα: - σιγούρεψε την good old major scale σε διάφορες θέσεις, τις 4 βασικές τετράφωνες συγχορδίες που αυτή παράγει-επίσης σε διάφορες θέσεις-και τα αρπέζ τους -βρες jazz κομμάτια που σου αρέσουν και μάθε τα-θέμα και ακόρντα. Υπάρχουν πάρα πάρα πολλά κομμάτια που στην πραγματικότητα είναι τραγούδια και που παίζονται μια χαρά με τα βασικά τετράφωνα ακόρντα. Μπορείς να ηχογραφείς τα ακόρντα και να παίζεις το θέμα ή να τραγουδάς το θέμα και να συνοδεύεις ταυτόχρονα. Φαντάζομαι έτσι ξεκίνησες να παίζεις"όχι jazz"-παίζοντας κομμάτια που γουστάρεις-δεν υπάρχει απολύτως κανένας σοβαρός λόγος να κάνεις κάτι διαφορετικό τώρα. -βεβαιώσου πως μπορείς να αυτοσχεδιάσεις στο ιδίωμα με το οποίο νιώθεις άνετα-ξέρω γω, blues, one chord vamp, οτιδήποτε-με υλικά που ξέρεις καλά-πενταονική κλπ- γιατί αν πας κατευθείαν να το κάνεις με πράγματα που ακόμα δεν πολυκατέχεις, τον ήπιες.

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Το πιάνο έχει φυσικά ιδανικό ηχόχρωμα για τέτοιου είδους ατμόσφαιρες. Και η κιθάρα όμως δεν πάει πίσω. Σχετικά με την αρμονία, το πιάνο έχει τρομερές δυνατότητες για voicings κλπ-ειδικά αν ξέρεις να παίζεις. Στο συγκεκριμένο κομμάτι, παρόλα αυτά, τα ακόρντα είναι ιδιαιτέρως guitar friendly και θεωρώ πως θα μπορούσε άνετα να παιχτεί και στην κιθάρα, λίγο πολύ ως έχει. Ίσως αν βρω χρόνο να κάτσω να κάνω και μια τέτοια εκδοχή.

Σπύρε, από τα πιο ωραία κλιπάκια που έχουν ανέβει στο noiz, εξαιρετική ιδέα και υποδειγματικά υλοποιημένη. Μπράβο και σε όλους τους που συμμετείχαν -ακόμα γελάω με τον φίλο που έπαιξε το Trooper!

Δημήτρη, η αναφορά σου στον Χατζιδάκι αρχικά με ξάφνιασε. Έκατσα και ξανάκουσα τη Ρυθμολογία και νομίζω πως κατάλαβα τι εννοείς. Όσο για το πιάνο, θα ήθελα να μπορώ να παίξω σε συμπαθητικό έστω επίπεδο. Ακόμα κι έτσι όμως με βοηθάει πολύ στο γράψιμο. Boss, είσαι zen. Μ'αρέσεις.?

Φώτη, γλυκάθηκα με την επιτυχία που έχω από τότε που άρχισα να βάζω λόγια στα κομμάτια και έχω γίνει άπληστος. Πάω για δόξα και τα τρελά τα φράγκα. Μέχρι και μπαλέτα θα βάλω σαν τον Σάκη, να γουστάρει ο ΑΜΤΜΛ.

Σας ευχαριστώ για την ακρόαση και τα σχόλια.? Αν και διάβασα με μεγάλη προσοχή τα σχόλια, όπως πάντα, θεωρώ πως το τεμάχιο έχει την ιδανική διάρκεια. Το ότι άφησε σε κάποιους την επιθυμία για συνέχεια είναι κάτι που με ικανοποιεί καθώς σημαίνει πως η ψυχο-διανοητική κατάσταση που αναζήτησε δίοδο έκφρασης μέσα από τη δημιουργική διαδικασία, τελικά πήρε όντως μια μορφή αναγνωρίσιμη. Αυτό που με προβλημάτισε όμως, είναι το σχόλιο του Κώστα. Αν θεωρούσα το κομμάτι ημιτελές θα έμενε στο συρτάρι, όπως άλλωστε τόσα άλλα. Το άκουσα αρκετές φορές, το έπαιξα ξανά άλλες τόσες-στο κανονικό πιάνο αυτή τη φορά- προσπαθώντας να καταλάβω τι είναι αυτό που λείπει. ΑΜΤΜΛ, με μπέρδεψες. Πες μου τι λείπει, κοντεύω να τρελαθώ! ΧΑ ΧΑ ΧΑ

Στράτο, όχι midi guitar, στο πιάνο το έπαιξα, δανείστηκα το κλαβιέ μιας φίλης. Τα samples που χρησιμοποιώ είναι από giga studio. Τώρα, για τη διάρκεια...τι να σου πω δεν ξέρω. Θεωρώ πως είναι αυτή που πρέπει. Ο τίτλος αναφέρεται στο Some Trees του John Ashbery-ίσως αν το διαβάσεις να αλλάξεις γνώμη..?

Εξαιρετικό. Συγχαρητήρια στους δημιουργούς. Ειδικότερα, έκανες φανταστική δουλειά στο μουσικό μέρος.

Έχοντας βρεθεί πολλάκις σ΄αυτή τη θέση, έχω καταλήξει να το βλέπω ανά περίσταση.Θεωρώ πως μπορώ-με αρκετή ψυχραιμία και σχετικά αποστασιοποιημένα- να αξιολογήσω σε πιο βαθμό η προσωπική μου συνεισφορά σε κάποιο κομμάτι άλλου είναι τέτοια ώστε να μπορώ να αξιώσω credits. Κάποιες φορές στέκει, κάποιες άλλες όχι. That said, κι επειδή δεν το βλέπουν όλοι οι εμπλεκόμενοι έτσι, απλά δεν ασχολούμαι πια.

Απολαυστικά τα ποστς. Έχω αρκετά μεγάλη λίστα πραγμάτων που με στέλνουν προς αναζήτηση αντισταμινικών-ακορντεόν, Police, ρέγγε, Toto, τζίπσι τζαζ κλπ-αλλά αν μιλάμε για νοσηλεία και ενέσεις κορτιζόνης ανά 12ωρο, τότε μιλάμε για οτιδήποτε με μπουζούκι. Δεν χρειάζεται να ακούγεται(είμαι απολύτως βέβαιος πως σκοτεινά κέντρα υπό την καθοδήγηση σατανικών, αδίστακτων εγκεφάλων κατασκευάζουν μουσική με το μπουζούκι σε πρώτο ρόλο, το οποίο όμως στη συνέχεια το αφαιρούν για να μας ξεγελάσουν, αλλά εμείς δεν μασάμε κύριοι)αρκεί να υπάρχει κάποια, έστω μακρινή, σχέση...ξέρω γω, η δεύτερη ξαδέλφη της γυναίκας του ηχολήπτη από τον πρώτο του γάμο είχε κάποτε έναν γκόμενο που ο θείος του είχε ένα τέτοιο στη ντουλάπα...μου αρκεί αυτό. Αναγούλα.

Το πρώτο το είδα σχετικά ευχάριστα-για πρώτη και τελευταία φορά. Στο δεύτερο δεν άντεξα για πολύ. Παραθέτω δύο ακόμα απόψεις πάνω στα ίδια κομμάτια, από μουσικούς με κοχόνες μεγέθους ζέπελιν.Ίσως όχι για όλα τα γούστα, αλλά σίγουρα ανοίγουν παράθυρα σε μοναδικά μουσικά τοπία, πιστά στο πνεύμα της εποχής που γέννησε τα πρωτότυπα.

Έτσι!

Απολύτως ακριβές, λιτό και to the point. Ό,τι χρειάζεται κανείς για να ξεκινήσει-και όχι μόνο-μαζεμένο σε ένα μέρος. Ευχαριστούμε.

Πάρα πολύ ωραίο. Και τα παιξίματα επίσης. Μου αρέσει αυτό που έχεις κάνει με τις κιθάρες στο θέμα-σε αρμονία? Πόσες? Για πες.

Ο σχετικός εξοπλισμός μου είναι αρκετά παλιός και δεν ξέρω αν αυτό θα βοηθήσει, αλλά όταν το είχα ανάλογο θέμα στις αρχές η λύση ήταν στις ρυθμίσεις της κάρτας ήχου. Συγκεκριμένα, στις επιλογές των πηγών ηχογράφησης έχει την επιλογή what u hear με την οποία ηχογραφείται ό,τι ακούγεται εκείνη τη στιγμή.Ίσως να έχεις τέτοιο θέμα.

JJ &co, εύχομαι τα καλύτερα! Περίμενα να το ακούσω πριν πω κάτι, αλλά ακόμα δεν τα κατάφερα. Έχοντας δει την μπάντα αρκετές φορές live, είμαι σίγουρος για την ποιότητα του παιξίματος καθώς και για το πως κάποια κομμάτια που πρωτοακούσαμε εδώ σε demo μορφή έχουν πια απογειωθεί. Και εσύ και ο Νίκος είστε φανταστικοί παίχτες, με ήχο και βαθιά γνώση του στυλ. Πολλά πολλά μπράβο.

Μπράβο Λουκά, συγχαρητήρια και στους φίλους που συμμετείχαν, παιξίματα εξαιρετικά. Συνθετικά, ξεχώρισα το Scherzo Latino. Συμφωνώ με τον Στράτο, αυτή η δουλειά μοιάζει φυσική κατάληξη των προηγούμενων, επίσης εξαιρετικών cd.

Ευχαριστώ, Μιχάλη. Όπως είπε και ο Στράτος, αυτό εννοούσα. Ο Stern όντως χρησιμοποιεί ένα harmonizer από ένα παλιό Yamaha πολυεφέ.

Εγώ δεν θα πω κάτι άλλο για το κομμάτι. Θα ήθελα όμως να επιστήσω την προσοχή των αξιότιμων μελών σε οπτικό υλικό που έχει κυκλοφορήσει στα σόσιαλ μίντια, όπου τα φερόμενα ως μέλη του εν λόγω γκρουπ φαίνονται να έχουν ρίξει τα κορμιά τους άτακτα επί καναπέως πέτσινου, εξαντλημένα αφού σαφώς έχουν τιμήσει το γνωστό τρίπτυχο. Κι αν νομίζετε πως θα σταματούσαν εκεί, γελιέστε. Ένας από αυτούς τους κυρίους, δεν θα πω ποιος, έχει στην αγκαλιά του μια κιθάρα ΜΕΤΑΛΑΔΙΚΗ... Σε τι κόσμο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας?

Τα έχουν πει ήδη, Γιώργη. Τι να προσθέσω... Από το σημείο που μπαίνει η σλάιντ κι ύστερα, μέχρι να ξαναμπεί το θέμα, χαζογέλαγα σαν ηλίθιος, θυμήθηκα δε ακριβώς πως είχα νοιώσει εκείνο το βράδυ προ αμνημονεύτων όταν σε άκουσα πρώτη φορά να διακορεύεις την Les Paul μου.