Καλά τα είπαν τα αξιότιμα μέλη και θα συμφωνήσω τόσο με αυτό...
... όσο και με αυτό
Το πρώτο αφορά στα πρώτα βήματα. Καλό είναι να συμβαδίζεις με τους γύρω σου, ακόμα και αν ως σύνολο δεν θα είστε "απαιτήσεων", για να εμπεδώσεις το πώς θα (συν) λειτουργείς σε μια μπάντα. Δεν είναι ανάγκη να παίζεις/ παίζετε "παπάδες", αλλά να παίζετε ως σύνολο.
Όταν το κατακτήσεις αυτό και προχωρήσεις, έρχεται αυτό που λέει ο sir- ή μάλλον αυτή θα πρέπει να είναι η επιδίωξη σου.
Παίζοντας με καλύτερους, ουσιαστικά, για να συμβαδίσεις θα πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου να πάει παρακάτω, να γίνει καλύτερος. Μπορεί να φαντάζει λίγο "ζόρικο", αλλά μόλις αρχίσεις να το κατακτάς είναι μεγάλη ικανοποίηση.
Μιλώντας ως μπασίστας, από ένα σημείο και μετά ήταν "πρόκληση" και τρομερά ενδιαφέρον η συνύπαρξη με έναν πολύ καλό ντράμερ, που θα με "ζόριζε". Αυτό ήταν το σημείο που η όλη κατάσταση αποκτούσε πάντα πολύ ενδιαφέρον- το κάτι παραπάνω, το επόμενο βήμα.