Μπορεί να μην είναι στο "στιλ" μας (τουλάχιστον για πολλούς απ' εμάς), αλλά σε αυτό που έκανε ήταν "πύραυλος".
Θυμάμαι ήταν αρχές δεκαετίας του '90 και παίζαμε με τον Μιχάλη στη Θεσσαλονίκη σε ένα μαγαζί. Ένα βράδυ που είχαμε off, μας παίρνει ο μάνατζερ και μας πάει στον Καρρά, που τότε ήταν τοπικός "θεός" της Θεσσαλονίκης. Έπαιζε σε ένα γνωστό μπουζουκάδικο στο κέντρο της πόλης- που δεν θυμάμαι πώς το έλεγαν, αλλά μου γυροφέρνει το όνομα.
Μέσα γινόταν λαϊκό προσκύνημα. Πανικός... Πίσω του είχε μια μπάντα που γάζωνε, με τα τούτια της και τα κόντρα τούτια της και ο ίδιος ήταν άρχοντας του... λαϊκού σκότους. ?
Αυτό δε που έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου είναι το ακόλουθο: Ξέρουμε το "πρώτο τραπέζι πίστα". Εκεί είδα για μια και μοναδική φορά το τραπέζι ΠΑΝΩ στην πίστα. Ένα τραπέζι στο δεξί άκρο της σκηνής που καθόταν ένας κύριος με χαρακτηριστικά αυτού που στη βόρεια Ελλάδα αποκαλούν "λαζογερμανός", συνοδευόμενος από μια κυρία. Ο δε Καρράς, κυριλέ, σαν να μην ήταν εκεί...
Καλό του ταξίδι...