Terry RoscoeBeck5

Για πες λίγο τι κοιτάμε... Βλέπουμε 4 knobs και ένα switch, με ένα μόνο μαγνήτη. Volume, 3 band eq και split του μαγνήτη;

Τι κρίμα και άδικο να μην σε έχουμε εγγύτερα μας... να κάναμε ένα group με εσένα και τον @Nestoras μπροστά, να πάρουμε όλο το χαρτί λαίμαι ?

Να αποσαφηνίσω ότι (καθώς το αρχικό ερώτημα αφορούσε και τα '80s) όταν αναφέρω την συλλεκτικότητα, μιλάω αποκλειστικά για την δεκαετία του '80 - και για κάποια πολύ συγκεκριμένα κούτσουρα. Για τη δεκαετία του '90 δεν υπάρχει τέτοιο θέμα (τουλάχιστον για τη γενιά μας)- ενδεχομένως βέβαια η συγκεκριμένη δεκαετία να απασχολήσει το Noiz σε 40-50 χρόνια! Αυτό είναι που θίχτηκε νωρίτερα ως "νοσταλγία" και πάλι αφορά (νομίζω κατά πλειοψηφία) εμάς τους γέροντες αγοραστές που θέλουν κάτι από τα νιάτα τους... Ενδεχομένως βέβαια και κάποιους νεότερους που θέλουν και αυτοί κάτι από τα "τότε", όπως εμείς δηλαδή που έχουμε στην κατοχή μας vintage κούτσουρα.

Προσφορά και ζήτηση... Βέβαια υπάρχουν κάποια "αμείλικτα" κριτήρια: Για όργανα περασμένων δεκαετιών, το είναι παλιά από μόνο του δεν λέει απολύτως τίποτα. Το brand, η κατάσταση τους, η συλλεκτική τους αξία, η original κατάσταση τους, είναι ακρογωνιαίοι λίθοι στη διαμόρφωση της τιμής τους. Όχι βέβαια ότι δεν έχουμε δει (και βλέπουμε) "σημεία και τέρατα" ακόμα και στις αγγελίες μας, από πλευράς ορισμένων πωλητών.

Μα αυτές πληρώνουμε... Λάθος... χρυσοπληρώνουμε.

Τα έγραψες εξαιρετικά... Και να προσθέσω ότι επειδή οι Ιάπωνες δεν είχαν υπογράψει τη συνθήκη SITES (που αφορούσε στα... κσύλα και στα απειλούμενα είδη), παρά πολύ αργότερα από τις ΗΠΑ (που υπέγραψαν με τη δημιουργία της συνθήκης στις αρχές των '70s), στις καλές κόπιες τους συνέχιζαν βάζουν τα good stuff κσύλα μέχρι κάποια στιγμή των '80s. Και επειδή το έθιξα νωρίτερα, μια αξιοπρεπής Japan κόπια '80s, ενός ως πούμε P, θα ήταν ή alder ή ash, όπως δηλαδή ένα κανονικό Fender P. To hardware θα ήταν μια χαρά, η κατασκευή εξαιρετική και ο μαγνήτης 99,9% θα ήταν ένας DiMarzio- είχα τέτοιο κούτσουρο. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να το συγκρίνω με ένα σημερινό Squier «P»- και ναι, σε εισαγωγικά το P, γιατί το μόνο κοινό που έχει με το κανονικό Fender P είναι στο σχήμα.

Κοίτα, ας πάρουμε για παράδειγμα την Fender της δεκαετίας '70 και για μπόλικο διάστημα της δεκαετίας του '80, και την Gibson της αντίστοιχης εποχής. Από κατασκευαστικής άποψης... τραγωδία ? Ρουταρίσματα ο θεός να βάλει το χέρι του... κλπ. Αυτά (όχι όλα, αλλά πολλά από αυτά) τα όργανα όμως τα αγαπάμε για άλλους λόγους. Σε αυτό το επίπεδο, καιρό τώρα, τα όργανα κόβονται/ ρουτάρονται με CNC και είναι "αλφάδια"- καμία σχέση με το... ένδοξο παρελθόν ? Σαν συνολικές κατασκευές τα όργανα του σήμερα είναι καλύτερα. Από εκεί και πέρα ότι αρέσει στον καθένα.

Καταρχάς χρόνια πολλά και για την ονομαστική σου εορτή. Το θέμα vintage είναι μεγάλη ιστορία, τεράστια κουβέντα και προϋποθέτει (να το πω... ευγενικά) να έχεις φάει την σχετική "πετροβολιά". Και IMHO δεν είναι για όλους. Και εδώ υπάρχουν αδάμαντες, καθώς και υπερβολές και μάπα... καρπούζια. Καλώς όρισες και με την ευκαιρία να υπενθυμίσω ότι η γενική κατεύθυνση είναι ότι τα λέμε χαλαρά, χωρίς να ανεβάζουμε τους τόνους.

Το νοσταλγία που ανέφερες, δεν το παρέθεσα τυχαία. Μένω στα '80s, γιατί στις αρχές αυτής της δεκαετίας πήρα το πρώτο μου μπάσο και όπως και να το δεις υπάρχει το attachment, η "νοσταλγία". Αν ήμουν στα 30 μου, το πιθανότερο είναι να έλεγα το εντελώς αντίθετο- και είναι εντελώς κατανοητό, οι νεότεροι να έχουν διαμετρικά αντίθετη άποψη. Αλλά θα επιμείνω (και θα ξανά συμφωνήσω με τον Σπύρο), υπήρχαν όργανα και όργανα (και) τότε, όπως φυσικά υπάρχουν όργανα και όργανα και στο σήμερα. Το αν θα έσκαγες ένα χιλιάρικο ή και περισσότερα για ένα κούτσουρο από τα τότε, εν πολλοίς πιστεύω ότι το καθορίζει αυτή η νοσταλγία (όπως βέβαια και να τα αξίζει το όργανο) . Βέβαια έχω σκάσει πολύ περισσότερα από ένα Χ για να πάρω vintage κούτσουρο και είναι μια αγορά που δεν την μετάνιωσα ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Αλλά όλα αυτά είναι μέσα στο κεφάλι μας ?

Κάθε εποχή είχε όργανα αδάμαντες και όργανα μάπα το καρπούζι - ασχέτως το brand που ανέφερε το headstock. Και βέβαια αυτό που ανέφερε σωστά ο @Spyros Delta στην αρχή του "νήματος": Άλλο μια PRS και άλλο μια Maya Αυτός είναι ένας πολύ καθοριστικός παράγοντας για να θες να βάλεις και ένα τέτοιο όργανο (από τα '80s) στην... ντουλάπα σου. Πάντως, αν κάποιος με ρώταγε τι θα διάλεγα ανάμεσα σε ένα πχ Squier P σημερινό και μια αξιοπρεπή γιαπωνέζικη κόπια '80s, με κλειστά μάτια τον Ιάπωνα.

Καλή χρονιά αξιότιμα μέλη (όσο φυσικά αυτό είναι δυνατό) και να χαιρόμαστε του (ομοίως) αξιότιμους κ.κ. @vrasidas27 @BillTrantos και τους λοιπούς Βασίληδες .

Που να έβλεπες ένα μπάσο Ibanez που είχα... καταστροφή οι ζώνες. Βέβαια δες το bright side: Φυσικό relic ? ΥΓ: Για πες αντίδραση δασκάλου...

Τι συμβαίνει εδώ, έχουμε κάποιου είδους... αναταραχή; Beef με τον νέο mod; Να αρχίσω να ρίχνω... κάμψεις; ? Χρόνια πολλά κύριοι. Και επί του θέματος: Προσωπικά για κάνα - δύο μπάσα '80s Japan θα έδινα το 1000+ (αν μου περίσσευε) ευχαρίστως. Δηλαδή τα ακόλουθα, εξαιρετικά και "κλασικής" αξίας όργανα: Ibanez Musician MC 924 και Aria Pro II SB.

Με κίνδυνο να κατηγορηθώ για off... Τω καιρώ εκείνω, κάπου έπαιζα με μια μπάντα (όχι με τον Μιχάλη, παλιότερα) και ήταν μια νεαρά από κάτω που μου φώναζε: Σεμπάστιαν... Σεμπάστιαν ? Τι έχουμε ζήσει...

Με γρίφους μιλάς γέροντα... Αν το λες για το μπάσο, είναι Ibanez ?

1984 - 2024... Πέρασαν 40 χρόνια! Γι' αυτό μας έπιασε η νοσταλγία (συν) γέροντες και κάνουμε παρέλαση τις νεανικές μας φωτογραφίες; ?

Πολλές... Καταρχάς τα squier είναι για το... τζάκι μόνο και μόνο για τα ξύλα τους- poplar, naytoh κλπ. Τα sire κατά κύριο λόγο είναι alder και ορισμένα μαόνι. ?

Ghostly me... απ' τον προηγούμενο αιώνα ?

Επειδή (παλιά) πέρασα από αυτό το stage - να βελτιώσω ένα άταστο squier που είχα πάρει- θα σου πω τι έκανα και βγάλε τα συμπεράσματά σου. Άλλαξα μαγνήτες- του έβαλα Villex που ήρθαν από την Αμερική και έκαναν περισσότερα από το μπάσο. Και άλλαξα γέφυρα, κλειδιά καθότι αυτά που είχε ήταν άθλια από άποψη μετάλλου. Αυτή IMHO ήταν μια πολύ ουσιαστική αναβάθμιση, γιατί η αλλαγή στον ήχο ήταν εντυπωσιακή (πέρα από τους εξαιρετικούς μαγνήτες). Δεν ξέρω βέβαια τι squier έχεις και τι σόι hardware τους βάζουνε τώρα- αυτό που πήρα (μεταχειρισμένο) ήταν πέραν της δεκαετίας. Στην περίπτωση μου, ναι ο ήχος βελτιώθηκε, αλλά μεταξύ μας μου πήγε ο κούκος... αηδόνι. Τα upd κόστισαν πολύ περισσότερο απ' το κούτσουρο. Η άποψη μου τελικά είναι ότι δεν αξίζει να ρίχνουμε χρήμα σε φτηνοκούτσουρα, όσο και αν τα βελτιώνουμε, διότι το squier μου παρά τα upds παραμένει επτά κομμάτια agathis (βέβαια... εξωτικό κσύλο, δε λέω)... ? Και δεν κρύβω ότι κάποια στιγμή μου πέρασε η ιδέα να πάρω και ένα σώμα alder, αλλά κάπου εκεί με φρέναρα. Για να μην σε ζαλίζω, άλλαξε μαγνήτες και σίγουρα θα δεις διαφορά.

Λοιπόν αυτό μου θύμισε δεκαετία '80, στα μουσικομάγαζα οι δημοτικοί μουσικοί δεν τις πολύ... κούραζαν. Ένα γκραν μι μινόρε χωρίς ενισχυτή και την άκουγαν πώς σονάρει. Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση... Άμα "κούναγε" καλά την έπαιρναν ή έλεγαν "καλή η κιθάρα".

Συνήθως είναι love at first sight. Είδες, ακούμπησες επάνω σου, έκανες "γκραν", αγάπησες...