Για να πω και εγώ το μακρύ και το κοντό μου, η φετινή «υπόθεση Eurovision» μου θυμίζει σε αρκετά μεγάλο βαθμό 2002: Γκρίνια, μίρλα, "Βυζάντιο", αναλύσεις της απεραντολογίας, συνοδευόμενες από μπόλικο θάψιμο.
Αυτά τα "συστατικά" - και ομιλώ εκ πείρας- και γίνονται αντιληπτά στο εξωτερικό και έχουν μια κάποια βαρύτητα αν ο καλλιτέχνης δεν έχει την καθολική υποστήριξη της χώρας του- τουλάχιστον βαραίνει αρκετά στους die hard φανατικούς με τον διαγωνισμό.
Βέβαια ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράζει την άποψη του...
Ελπίζω μόνο να μην χρειαστεί η κ. Σάττι να παραχωρήσει (και αυτή) press conference στο Ζάππειο, άμα τη επιστροφή της από τον διαγωνισμό...