Terry RoscoeBeck5

Μου κάνει λίγο εντύπωση γιατί πχ δεν μπορώ να φανταστώ τη Yamaha να "δίνει" (εντός η εκτός εισαγωγικών) ή να αφήνει μια "αναπαραγωγή" του DX7 στην Χ Behringer.

Να υποθέσω ότι πληρώνει κάποια δικαιώματα για αυτό; Ή αυτό;

Για πες γιατί δεν το έχω... Αυτό που κάνει, το κάνει με εταιρείες που πλέον δεν υπάρχουν (πχ Elka και δεν θυμάμαι τι άλλα έχει βγάλει); Ή να το πω διαφορετικά: Υπάρχει περίπτωση να βγάλει κάτι (λέμε τώρα) σαν DX7 ή D50;

Το έφερα ως παράδειγμα (ίσως λίγο ακραίο), γιατί όπως το αντιλαμβάνομαι η Behringer έχει πάρει φόρα στον συγκεκριμένο τομέα των επανεκδόσεων/αναβιώσεων.

Να υποθέσω ότι είναι θέμα χρόνου να δούμε και κάνα... Behringer Fairlight;

Α τον κανάγια... Μου τρέχουν τα σάλια... Το συγκεκριμένο δεν το γνωρίζω - όπως το κόβω μου κάνει για παραλλαγή την "κλασικής" συνταγής, αλλά δείχνει "θανατηφόρο" ? ΥΓ: ΤΑΠΕΡΑΚΙ ?

Αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία ούκ εστί τέκνο μου ? Από εκεί και πέρα, ο καθείς ακούει με ότι μέσο του κάνει κέφι και λογαριασμό δεν δίδει. Εξάλλου ποτέ δεν ήταν αυτή η "ουσία" του νήματος- "άκου βινύλιο ειδάλλως να καείς στο πυρ το εξώτερον". ? ΥΓ: Ο @LK θα σε λατρέψει με αυτά που ανέβασες...

Έχεις PM... Υπογραφή: Το post office του Noiz ?

Πάντως το θέμα ηχεία (μιας και πήγε η κουβέντα και σε αυτά) έχει έναν "υποκειμενικό" παράγοντα, που ΙMHO είναι τα αυτιά μας. Παλιά έστηνα στο σπίτι ένα home cinema. Είχα πάρει τον προτζέκτορα, ενισχυτή και ήθελα ηχεία. Πάμε λοιπόν με δύο φίλους (μουσικούς) σε ένα σχετικό μαγαζί να ακούσουμε ηχεία. Δεν ακούγαμε ακριβώς το ίδιο πράγμα, από τα ίδια ηχεία. Τελικά κατέληξα σε κάποια Dali που ήταν πιο κοντά στα γούστα μου. Είναι λίγο tricky η υπόθεση ηχεία.

Συμπεραίνω από αυτό ότι τα ηχεία πρέπει να ήταν εξαιρετικά, καθώς "ξεγύμνωναν" τα πάντα.

Πέρα από την συνταρακτική ασχήμια, αυτή η 1961 Fenton-Weill Tux-Master θα κέρδιζε με διαφορά στην κατηγορία "Ω θεοί, τι σκεφτόταν όταν σχεδίασε αυτό το headstock". Είναι σαν να το έσκασε από καζάνι μάγισσας ή απ' το Mount of Doom της Mordor... Απίστευτο ξενέρωμα...

Ιαπωνία φίλος... Τι το πέρασες; Το γάντι εκεί πάει σύννεφο, όπως η υπόκλιση κλπ... Θα στα έλεγε ο Φάνκιος αλλά τώρα κοιμάται, είναι αξημέρωτα εκεί πέρα.

Μάστορα ( @Superfunk ) άσε τα pcb, τα μουσικομάγαζα και τα σχετικά και πήγαινε εκεί ?? Japanese Sword Museum Αναμένουμε εναγωνίως φωτογραφικό υλικό ?

Δεν έχεις αφήσει... μουσείο για μουσείο λαίμαι ? Η τελευταία φωτό από το μαγαζί της Fender είναι γαμάτη... Σαν να είναι ένα σούπερ κυριλέ lounge bar ή κάτι τέτοιο... ?

Να υποθέσω ότι αναφέρεσαι στην Ινδονησία; Γιατί σπάω το κεφάλι μου και δεν μου έρχεται κάτι άλλο... τροπικό (τουλάχιστον σε μαζική παραγωγή).

Και μπράβο σου ? Λοιπόν σου στέλνω τα λεφτά να μου πάρεις αυτόν τον πίνακα που είδα, γιατί μου άρεσε. Σκέφτομαι να τον βάλω πάνω από το τζάκι. Λίγο "τσιμπημένη" η τιμή του, αλλά είναι σαν αληθινός.

Ήμαρτον φίλος... ανέβαζε λιγότερες φωτό. Μπλόκαρε ο εγκέφαλός μου με τόση εικόνα/πληροφορία. Ψώνισες τίποτε; EDIT ΥΓ: Λοιπόν σου κάνω ένα money transfer για να μου ψωνίσεις κάτι που είδα στις φωτό. Θα έχεις PM για λεπτομέρειες. ΥΓ1: Μην ξεχάσεις το ταπεράκι ?

Κοιτάζω αυτό το "πράγμα" που είναι made in εξωτική Ensenada και δεν κρύβω ότι ΜΟΝΟ μια σκέψη με τριγυρίζει... Ποιος και κυρίως γιατί θα έσκαγε οκτώ κατοστάρικα για να πάρει αφτό το... χμμμ.... μπάσο; ? Θα μου πεις, κάποιος που θέλει ένα short scale, αλλά το βλέπω και μου προκαλεί ανατριχίλες. Ο μόνος που μπορώ να σκεφτώ είναι ο @Superfunk ?

ΟΚ αφτό έχει μια "λογική": Αν είναι να τις πάρουν τίποτα γεροντάρες, μην τους στείλουμε για λουμπάγκο, ας είναι κατά τι ελαφρύτερες. Όμως απ' ότι βλέπω, για τους... μερακλήδες έχει Sassafras, Sugar Pine, and Spruce body options- "Born in Corona, California, the Limited Edition American Performer Timber Stratocaster". Μεγάλες επιτυχίες λαίμαι ?

Καταρχάς αυτό που άκουσα μου άρεσε. Όμως... όταν είδα τον τίτλο νόμιζα ότι είχες πιάσει τον Bowie ? Ωραίο το να "μπλέκουμε" με διαφορετικά είδη, να σπάμε τη μονοτονία.

Καλά βρε... σατανά... Τη γέφυρα; ? Τι σχήμα είναι αφτό;

Εννοείται ότι παρακολουθούμε ανελλιπώς...

Αγόρια IMHO το θέμα - μέσες άκρες- έχει ως εξής: Το βινύλιο, το αναλογικό βινύλιο είναι τέζα συνυφασμένο με ότι μεγαλειωδέστερο έχει παρουσιάσει μουσικά η ανθρώπινη διανόηση του 20ου αιώνα. Ασχέτως μουσικού είδους, προσανατολισμού κλπ... Παραγωγές βγαλμένες από τα όνειρα, από "μάστορες" παραγωγούς που δεν είχαν τις ασύλληπτες ψηφιακές ευκολίες, αλλά έβγαλαν τους ήχους που οριοθέτησαν τα πάντα. Έγιναν το απόλυτο reference. Το CD και η ψηφιακή επανάσταση, έκανε πιο εύκολα τα πάντα, αλλά σιγά- σιγά αρχίσαμε να χάνουμε την "ουσία"- τη μουσική. Το σήμερα, με τις πλατφόρμες, το "περιεχόμενο", και φυσικά τη σούπερ ψηφιακή "μαλακοποίηση" της όλης διαδικασίας - της παραγωγικής, της παικτικής, της συνθετικής- για εμένα σημαίνει ένα πράγμα. Η μουσική όπως την ξέραμε μας έχει κουνήσει προ πολλού μαντίλι. Δίσκοι- μνημεία όπως αυτά που ανέβασε ο @sultan of string (και άλλα πολλά) δεν θα βγουν ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Και ας βγαίνει απίστευτα μεγαλύτερη "ποσότητα" μουσικής σήμερα σε σχέση με τότε. Σας το έχω ξανά πει: Είμαστε είδος προς εξαφάνιση ?? Βέβαια, όπως και το βινύλιο, από καιρού εις καιρόν, έτσι και κάποιοι μελλοντικοί "εμείς" θα κάνουν ένα revival, ένα comeback, αλλά έτσι... Για το retrospective, την τιμή των όπλων κλπ... Οπότε ας βολευτούμε τώρα με κάνα... The Tortured Poets Department- από πλατφόρμα "περιεχομένου" φυσικά- και ας απολαύσουμε την καλοκαιρινή νύχτα.

Είναι πολύ ιντριγκαδόρικο αυτό που έκανε . Έφυγε από το μικρόφωνο και έπαιζε για πάρτη του (;), για το stage (;), τους μπροστινούς (;)- και εγώ κουφάθηκα με αυτό που έγινε...

Συνάθροιση "τιτάνων"...