Terry RoscoeBeck5

Οι Chris Impelliteri, Vinnie Moore, Tony Macalpine, φυσικά ο «Σουηδός» και αρκετοί άλλοι ήταν εκείνη η φουρνιά των guitar heroes που έσκασε μύτη στα mid '80s. Κάποιοι ήταν καλύτεροι από άλλους- όχι μόνο παικτικά, αλλά και συνθετικά. Στην αρχή είχαν ενδιαφέρον, αλλά από ένα σημείο και ύστερα το τόσο μπούρου- μπούρου το βαρέθηκε και ο θεός... Βεβαίως τα παλικάρια ήταν χεράδες και αυτό οφείλουμε να τους το καταλογίσουμε...

Σου έχω χειρότερο Chris Impellitteri στο ομότιτλο πρώτο EP του. Μερικά... εκατομμύρια (άνευ λόγου και ουσίας) νότες...

Πάντως στο live που το είχα δει στο Ρόδον, είχε σκιστεί να παίζει 1,5 ώρα, και λίγο πριν το τέλος της συναυλίας και σε μια ανάπαυλα μεταξύ κομματιών, πετιέται ο κλασσικό Έλληνα και φωνάζει: "ΠΑΙΞΕ ΣΟΛΟΟΟΟΟΟ" :o :o :o :o Και λίωσαμε στο γέλιο όλοι... ;D ;D ;D ;D ;D ;D Μπορεί να σκίζει την κιθάρα και να τον γουστάρω αλλά στην Β΄συναλεία του στο Ρόδο- δεν είχα δει την πρώτη- ήταν για κλάματα. Όχι αυτός, αλλά το συνολικό show, χωρίς αρχή μέση και τέλος. Βαρέθηκα την ζωή μου...

Χε...χε... Στα βίντεο του Superfunk, πολύ telecaster βρε παιδί μου... Είναι συμπτωματικό;

A Farewell to Kings- Rush: Νομίζω ότι από αυτόν τον δίσκο το μεγαλείο τους αποκτά… συμπαντικές διαστάσεις. Ένα milestone στην ιστορία του Progressive. The Visitor- Arena: Να τι μπορεί να συμβεί όταν βάλεις στο σέικερ λίγο Marillion , Pink Floyd, Eloy, Yes… Μια βρετανική μπάντα με «σκοτεινό» ύφος και ατμόσφαιρα. Queensryche- Operation Mindcrime (I): Θα έλεγα ότι ο… θεός είχε κέφια εκείνη την ημέρα.. Κατά την ταπεινή μου άποψη ΤΟ αριστούργημα του Progressive metal. The Wall- Pink Floyd: Νομίζω ότι εδώ τα σχόλια είναι απλά περιττά… Lateralus- Tool: Όταν το… σκοτάδι των Sabbath συνάντησε τους Rush, προέκυψε αυτή η χαρισματική μπάντα, με την μοναδικά εκφραστική εσωστρέφεια…

Καθώς η τάση αλλάζει λόγο Β – μειώνεται- το μπράτσο σου πρέπει να έχει πάρει προς τα πίσω, οπότε γι΄αυτό σου ταστάρει. Αφού περάσεις τις χορδές – και μάλλον θα πρέπει να «φας» λιγάκι το nut για να καθίσει η Β- και κουρδίσεις το όργανο σε ΒΕΑD, θα πρέπει να ρυθμίσεις το μπράτσο από το truss rod ώστε να σου έρθει πιο μπροστά. Επίσης θα πάρεις το άλεν και θα ρυθμίσεις το ύψος των χορδών από το bridge, μέχρι να βρεις το επιθυμητό ύψος… Πάντως οι… σοφοί μπασολόγοι θέλουν τα scale 35 να κάθονται καλύτερα στο BEAD κούρδισμα, αλλά τα περισσότερα όργανα που παίζουμε είναι 34. Αν έχεις τα άλεν για truss rod και bridge την κάνεις μόνος σου την δουλειά… Καλές… καφρίλες

Ποτέ δεν κατάλαβα αυτές τις… ταλαιπωρίες που πρέπει να περνάνε τα όργανα, με τα χαμηλά κουρδίσματα και τις διάφορες πατέντες. Ποτέ δεν κατάλαβα την χρησιμότητα αυτών των κουρδισμάτων- εκτός φυσικά αν ο τραγουδιστής της μπάντας είναι τόοοοοσο χαμηλός, που πρέπει να τραγουδήσει σε ultra low Μι (αν υπάρχει αυτό το πράγμα). Βρε Homi, αντί να αλλάξεις τα φώτα στο μπασάκι σου- γιατί όταν αλλάζει η τάση στο μπράτσο έτσι «δραματικά» συνήθως κάτι… κακό θα του συμβεί- πάρε ένα πεντάχορδο (αν θέλεις χαμηλότερη οκτάβα λόγο Σι) και μην προσπαθείς να κάνεις το τετράχορδο… πεντάχορδο παρά κάτι (χωρίς Σολ)… Φιλικά Terry

Tον Borowczyk δεν τον γνωρίζω, δεν έχω άποψη... Αλλά ο Pasolini «αρρώστια»; Μάλλον εκκεντρικότητα, διάνοια και πολλά άλλα θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε. Βεβαίως η φιλμογραφία του έχει τις «ιδιαιτερότητες» της, σε σοκαριστικό βαθμό πολλές φορές, αλλά δεν θα συνέκρινα πχ. Το Δεκαήμερο ή τις 120 μέρες στα Σόδομα με τον Αντίχριστο, που προσωπικά τον θεωρώ απείρως πιο «άρρωστη» ταινία… Η εσωτερική και εξωτερική βία του Αντίχριστου – στα μάτια μου- είναι στον υπερθετικό βαθμό, τόση όση με έκανε να αναρωτιέμαι για τον ψυχισμό του Trier και αν τελικά μισεί τόσο πολύ την καταπιεσμένη θηλυκή πλευρά του, που αποφάσισε να γυρίσει αυτήν την ταινία σε μια προσπάθεια του να την καταστρέψει…

Χμμμμ... Αξιότιμη κ. Εύη η αλήθεια είναι ότι μετά τον Αντίχριστο ο άνθρωπος έδωσε άλλη διάσταση στην έννοια «αρρώστια»...

Καταρχάς καλή αγορά… Με Eden δεν έχω παίξει ποτέ, οπότε δεν έχω άποψη. Όμως ο combo Markbass που έπεσε στα χέρια μου ήταν ένα overall αξιοπρεπές μηχάνημα. Δεν ξέρω αν έχουν ειπωθεί απίστευτα πράγματα για τους Markbass, αλλά αυτό που άκουσα ήταν ένα μηχάνημα που άξιζε τα (αρκετά) λεφτά του…

Ok δεν ύπαρχει λόγος αμφισβήτησης... απλά όλα αυτά με τις «τραχανοπλαγιές» και την πολεμική κατά των admin με έβαλαν σε σκέψεις αναφορικά με το τυχαίο...

Ήταν Hackerομα; Επιτέλους το Noiz επέστρεψε λίγο πριν μας πιάσει το στερητικό σύνδρομο. Welcome back… Βεβαίως η σχετική ανάρτηση κάνει λόγο για τεχνικό πρόβλημα, αλλά λόγο της «πολεμικής» που είχε δημιουργηθεί τις τελευταίες ημέρες με κάποια πρώην μέλη- και καθώς «μπήκε ο διάβολος μέσα μου»- αναρωτιέμαι μήπως τελικά οι δυνάμεις του… σκότους και του χάους, έβαλαν το χεράκι τους για αυτό το τεχνικό πρόβλημα… Πάντως το timing με παραξένεψε… Ποια είναι η άποψη σας; ΥΓ: Μπορεί βέβαια να είμαι υπερβολικός και υπέρ του δέοντος… συνωμοσιολόγος .

Ευγε Νικ, το έθεσες σωστά... Υπάρχει τέχνη (κινηματογράφος- μουσική-κλπ) ψυχαγωγική και «προβληματισμού», «ποιότητας» «κουλοτύρας» «εκπαίδευσης» (προσθέστε όποιον χαρακτηρισμό θέλετε...). Καλό θα ήταν να μην πέφτουμε στην παγίδα να συγκρίνουμε φαινομενικά όμοια πράγματα ( υπό το πρίσμα ότι είναι ταινίες), ενώ ουσιαστικά ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες και καταλήγουν σε εντελώς διαφορετικά προσδοκόμενα αποτελέσματα ( «δημιουργία» από την μία- εισπράξεις στην άλλη περίπτωση). Είναι αδόκιμο να βάζουμε στο ίδιο σακί τον Trier πχ με τον Χ εμπορικό σκηνοθέτη μόνο και μόνο επειδή αμφότεροι είναι κινηματογραφιστές. Αλλού απευθύνεται ο ένας και αλλού ο άλλος... Και με τους δύο μπορείς να περάσεις καλά ή και το αντίθετο...

Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον τα Linux θα έχουν τα πάντα όλα από software για να μην ξανά ασχοληθούμε με τα ρημάδια τα Windows...

Αυτό είναι σαφές, όλοι τις απόψεις μας εκθέτουμε και γνωρίζεις το ρητό περί απόψεων… χε,χε, Πάντως υπάρχουν και πολλοί κοσμικοί «μαϊντανοί» που ανεβαίνουν στο κατσάβραχο μόνο και μόνο για να δουν τις φάτσες τους στις κοσμικές στήλες….

ετσι κι αλλοιως,και ας ακουγεται ιεροσυλο,η θεματολογια τους δεν αφορα κανεναν πια....μπορει να εχουν τεραστια καλλιτεχνικη & ιστορικη αξια αλλα τεχνη χωρις κοινωνικο "αντικρισμα" ειναι απλα....μουσειακη τεχνη...(το ιδιο ακριβως νοιωθω και για τις περισσοτερες "κλασσικες" τεχνες και την κατα τα αλλα υπεροχη κλασσικη μουσικη ειναι δηλ. οντως πανεμορφες & με τεραστια αξια αλλα δεν νοιωθω οτι με αφορουν) Συγνώμη κύριοι αλλά το να μην παίζονται αυτά τα έργα είναι απολυταρχική δήλωση και δεν νομίζω ότι νομιμοποιούμεθα να δηλώσουμε κάτι σχετικό. Τι ακριβώς μας δίνει αυτό το δικαίωμα; Αυτό, συγγνώμη, δεν το καταλαβαίνω… Πέραν τούτου θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω κάθετα αναφορικά με την διαχρονικότητα των μηνυμάτων των δραματικών δημιουργών της αρχαιότητας. Το έργο τους είναι κλασσικό για τον απλούστατο λόγο ότι τα μηνύματα τους είναι πάντα επίκαιρα καθώς πραγματεύονται καταστάσεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης- που από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας παραμένει αναλλοίωτη. Και εκεί είναι και ένας βασικός λόγος που πρέπει να παρουσιάζονται εκ νέου στο ακροατήριο: Ο διδακτικός/(εκ) παιδευτικός…

Ε, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν είναι μόνο το άθλιο «ελληνικό θέατρο» ( που μεταξύ μας σε πολλές περιπτώσεις είναι)… Έχω δει στην Επίδαυρο κάτι «αριστουργήματα» ξένων σκηνοθετών σε ελληνικές τραγωδίες, που αν δεν σεβόμουν τον χώρο, θα ήμουν ακόμα εκεί για να κράζω…

Θα διαφωνήσω και εγώ με τον Superfunk:Η υποκριτική τέχνη από την γέννηση της σχετίζεται με το θέατρο και καθώς μια θεατρική παράσταση δεν στηρίζεται στην εικόνα που υποβάλει τον θεατή όπως στον κινηματογράφο, είναι πολύ μεγαλύτερη η προσπάθεια του ηθοποιού στο να μεταδώσει στον θεατή το «μήνυμα», το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα του έργου…

Καταρχάς να ζήσετε και να ευτυχήσετε… Σαν παθών θα σου πρότεινα αν έχεις κάποιο φιλαράκι που να μπορεί να κάνει την δουλειά, «χώσε τον» να παίξει μουσική… Μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από ένας στην παρέα σου που θα ήθελαν να επωμιστούν το βαρύ φορτίο… Πάντως από πικρή πείρα θα σου πω μην παίξεις εσύ… Στο «γλέντι των Ελλήνων» μετά τον γάμο μου είχα την φαεινή ιδέα να παίξουμε μαζί με φίλους μουσικούς που ήταν καλεσμένοι. Οι Zeppelin και οι ΖΖ Top, άρεσαν στο μισό ακροατήριο… Όμως το άλλο μισό (θείοι, θείες, γιαγιάδες, παππούδες και λοιπές… δημοκρατικές δυνάμεις) έβγαλαν φλίχτενες… Καλό κουράγιο και μην ξεχνάς… ένα βράδι είναι θα περάσει…

Απλά ας μην ξεχνάμε- δεν είναι και δα κανέναν μυστικό- ότι το αμερικάνικο πεντάγωνο συχνά- πυκνά χρηματοδωτεί ταινίες «πατριωτικού χαρακτήρα»...

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι υπάρχει μια «προκατάληψη» υπέρ του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, απλά η ένσταση μου ήταν ότι το έθεσες πολύ απόλυτα…

Συμφωνώ απόλυτα με την αξιότιμη κ. Εύη: Avatar και LOTR δεν βράζουν στο ίδιο καζάνι, για μια ποικιλία λόγων, που ξεκινά από το γεγονός ότι η ταινία( LOTR) βασίστηκε και στις ερμηνείες της….

Και αυτό είναι είναι κομματάκι... αφορισμός. Σίγουρα δεν είναι όλοι οι ευρωπαϊοι ηθοποιοί σούπερ, αλλά ανάμεσα τους υπάρχουν και εξαιρετικές περιπτώσεις. Απλά ως πρόσφατο παράδειγμα θα ανέφερα τον Christoph Waltz, που έδωσε ρέστα στο Inglourious Basterds...

Συγνώμη κι όλας, αλλά αυτό δεν είναι λίγο αφοριστικό;