Terry RoscoeBeck5

Εξαιρετικές επιλογές… Από μπράτσα αγαπητέ μου Ιζυ πως τα πας; Πέρα από την πλάκα ότι έχω ακούσει από Markbass είναι από καλό και επάνω αλλά αυτά τα set up είναι 38 και 42 κιλά… πολύ κουβάλημα…

Λοιπόν tip από φίλο που έχει παίξει με μπάσο Mayones: Λίγο πιο κάτω από Warrior- τα Warrior είναι μπουτίκ όργανα πολύ καλής κατασκευής (έχω προσωπική άποψη), αλλά σε τσουχτερές τιμές. Οπότε το λίγο πιο κάτω από Warrior εμένα μου ακούγεται καλό…

Ποιος Κουροσάβα… μου λέτε τώρα: Πρέκας στο ALTER, πάνελ με νομάρχη Πανίκα. Αυτός είναι σουρεαλιστικός… κινηματογράφος! Και για να μην είμαι off topic κάτι ανάμεσα σε Zatoichi και Ichi The Killer

Κανένα, ήταν από τα πολύ αγαπημένα μου PC games!

Αλέξανδρος Νιέφσκι… η λατρεμένη μου! Βρε Κώστα ΟΚ είχαν κάποια «δράση», αλλά δεν ήταν και ο ορισμός της «καταιγιστικής». Ναι το Ποτέμκιν ήταν πιο… ζωηρό αλλά μην το πούμε και action movie… O «σκοτεινός» και «εσωστρεφής» Ιβάν ο Τρομερός… ε μόνο γρήγορο δεν μπορείς να τον πεις. Σκέτο… doom metal…

Χμμμ… έχοντας παρακολουθήσει αρκετές ταινίες του Αγγελόπουλου, θα πω ότι δεν είμαι fan. Δεν είναι μόνο το «αργό» της υπόθεσης, είναι το «κουραστικό» των απίστευτων συμβολισμών του- που ενίοτε καταντούσαν ακατάληπτοι- παραπέμπω στις ταινίες της πρώιμης εποχής του, π.χ Μεγαλέξανδρος. Και άλλοι σκηνοθέτες το πήγαιναν… αργά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παρουσίασαν αριστουργήματα. Για παράδειγμα ο Μπεργκμαν ή ο πολύ αγαπημένος μου Άιζενστάιν δεν είναι αυτό που θα τους έλεγες.. action movie, αλλά ποτέ δεν βαρέθηκα παρακολουθώντας ταινίες τους- σε αντίθεση με τον Αγγελόπουλο που υπήρξαν φορές που «ζορίστηκα»- κυρίως με την φιλμογραφία του της πρώτης περιόδου. Βεβαίως αυτή είναι η υποκειμενική μου άποψη.

Άπαιχτο… Μια από τις πιο cult σκηνές του ιαπωνικού κινηματογράφου. Εύγε Jase… Για την ιστορία ναι μεν παίζει ο τεράστιος Kitano, αλλά η σκηνοθεσία είναι του Kinji Fukasaku. Βέβαια το ΙΙ ήταν απίστευτη μάπα…

Πραγματικά ήταν απίστευτη σκηνή... Τεράστια ταινία το Ran.

Καθώς είμαι λίγο σκράπας στο ανέβασμα video θα ανεβάσει κάποιος καλός άνθρωπος την σκηνή από το Battle Royale με τις μαθήτριες στον φάρο που σκοτώνει η μία την άλλη; Τύφλα να έχει ο Ταραντίνο και το Reservoir Dogs…

Α ρε τεράστιε Jasemeister… Δώστε Takeshi Kitano στον λαό!

Αυτό που πάντα θαύμαζα στον Κουροσάβα- σε ταινίες στυλ Yojimbo- είναι αυτή η γουέστερν αισθητική του αλά ιαπωνικά, που μου θύμιζε Τζον Φορντ στα καλύτερα του…

Μην ανοίγετε θέματα με τον Ιαπωνικό κινηματογράφο γιατί θα μας πάρει το πρωί… Θα γίνει Batoru rowaiaru…

Εντελώς υπαρκτό... παίζει από το πρωί σε ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές... Μάλιστα στους Καμπουράκη- Οικονομέα είχε τίτλο «Μπάμπης Gate»...

Αγαπητοί μου… όμως ας μην χάσουμε την ουσία: Το τραγικό σε αυτή την είδηση δεν είναι ο Μπάμπης, αλλά το γεγονός ότι μας πλασάρουν τον Μπάμπη σαν την «είδηση». Ότι αυτό το λαμογάκι- που έκανε την λάντζα για τα άλλα μεγαλύτερα λαμόγια- είναι η «διαφθορά». Σαφέστατα και αυτός είναι κομμάτι της διαφθοράς, αλλά σε αυτήν την χώρα έχουν γίνει εγκλήματα για τα οποία επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή…

Ναι φίλε μου… Τώρα σε κατάλαβα... Πάντως ο Babtua είχε point αναφορικά με τον Μπάμπη που κρύβουμε μέσα μας. Όμως ευτυχώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και τελικά αυτοί θα κάνουν την διαφορά. Υποκλίνομαι σε αυτούς γιατί είναι στάση ζωής που έχει το κόστος της…

Δυστυχώς Octapus το φαινόμενο «Μπάμπης» είναι πιο διαδεδομένο από όσο νομίζουμε. Τώρα, το βράδι έμαθα για έναν άλλο «Μπάμπη», που έκανε ακριβώς την ίδια «δουλειά» με τον άλλο Μπάμπη, μόνο που ήταν για λογαριασμό άλλου δημόσιου οργανισμού… Βέβαια αυτό ακριβώς είναι και το point μου σε αυτό το post. Να μην γίνουμε Μπάμπηδες, να κάνουμε την διαφορά, αλλά και παράλληλα να δηλώσουμε ότι δεν «καταπίνουμε» αμάσητο το «Μπάμπης Gate»… Δεν μπορούν να μας πετάνε μια… μαρίδα και να μας λένε ιδού, την ώρα που οι καρχαρίες κάνουν πάρτι…

Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά το περί κρίσιμης μάζας… αλλά αν η κρίσιμη (κοινωνική) μάζα φτάσει στο σημείο έκρηξης θα μαζέψουμε πολλά συντρίμμια…

Δυστυχώς είπες μεγάλη αλήθεια…

JFACowboy νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει από την λογική κλίκα, αστεράκια και όλα τα συναφή… Εξάλλου οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουμε τη κρίση να καταλάβουμε αν κάτι που γράφει κάποιος, στέκει ή δεν στέκει, ασχέτως από κάρμα, αξιώματα, αστέρια κλπ. Μην μπαίνεις σε αυτήν την στείρα συλλογιστική. Εδώ προσπαθούμε να περάσουμε καλά, να ανταλλάξουμε απόψεις, να συζητήσουμε θέματα για τις μουσικές μας, για την μούρλα μας που είναι τα όργανα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να «χοντραίνουμε» τις συζητήσεις μας, δεν υπάρχει λόγος να είμαστε προσβλητικοί και εριστικοί- όλοι μας, δεν είναι προσωπική μομφή έτσι; Στην τελική ανάλυση είμαστε άνθρωποι που ασχολούμαστε με την μουσική, μια ύψιστη μορφή τέχνης, άρα και πολιτισμού, οπότε κάθε φορά που βρισκόμαστε εδώ καλό θα ήταν να θυμόμαστε τον πολιτισμό μας.

Όχι, ούτε καν ο Μπάμπης ο Φλου... Πέρα από την πλάκα άλλη μια σταγόνα στον ωκεανό της διαφθοράς...

Συντρόφισσες και σύντροφοι του Noiz… Σήμερα μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχοι… καθώς καταφέραμε ένα συντριπτικό χτύπημα στην διαφθορά που ταλανίζει την χώρα μας. Πιάσαμε τον… Μπάμπη… Αν δεν είδατε ειδήσεις, ο Μπάμπης μάζευε αποδείξεις από τα διόδια για κάποιους από το ΥΠΕΧΩΔΕ- αν το πρόσεξα καλά- οι οποίοι υποτίθεται ήταν σε υπηρεσία εκτός έδρας ( επόπτευαν έργα στην επαρχία) και έπαιρναν οδοιπορικά και εκτός έδρας έξτρα αμοιβές. Ο δαιμόνιος Μπάμπης, μάζευε αποδείξεις από τα διόδια, τους τις έδινε και αυτοί της χρησιμοποιούσαν για να δείξουν ότι ήταν σε… αποστολή για να εισπράξουν τα έξτρα… ενώ αυτοί ήταν εδώ και... ξυνόντουσαν στην δουλειά... Τελικά δεν ξέρω αν η είδηση είναι για γέλια ή για κλάματα… Δεν ξέρω αν πρέπει να τσαντιστώ ή να μειδιάσω με την αβάσταχτη ελληνική ελαφρότητα… Τα μόνα που καταλαβαίνω είναι ότι με δουλεύουν μέσα στα μούτρα, όταν μέσα στον καπνό και την αντάρα, ο μόνος ένοχος που έχουν να μου παρουσιάσουν για το χάλι μας, είναι ένας… Μπάμπης…

Το είχα παρακολουθήσει τότε το θέμα και υποτίθεται ότι ο Χ τα είχε πάει καλά… Το δικό μου το θέμα πάντως Κώστα- Κώστα μου είναι πρακτικό: Μασουλάω… την ταστιέρα, οπότε κάτι πρέπει να γίνει… Νομίζω ότι ο super star guru Marathon μου έδωσε την σωστή κατεύθυνση… (Ακούς εκεί ο Marathon απλός star… δώστε τον στον λαό του.)

Όχι αυτό, αλλά κάπου είχε πάρει το μάτι μου κάτι σχετικό...Θα το τσεκάρω... Thanx...

Λοιπόν είπα να ακολουθήσω τις νουθεσίες του Audiokosta- κάνε πειράματα με το όργανο- και του star πλέον Marathon- τα bolt on είναι συναρμολογούμενα, κάνεις ότι θέλεις μαζί τους- και για να ακριβολογήσω αποφάσισα να συνδυάσω το απόσταγμα της εμπειρίας τους: Το «πειραματόζωο» θα είναι το μπράτσο του άταστου FENDER SQUIER VINT. MOD. JAZZ που απέκτησα πρόσφατα. Εξηγούμε: Παίζω με round χορδές- το έκανε και ο μακαρίτης- και ατυχώς είμαι αλλεργικός στις flat, με αποτέλεσμα μέσα σε ένα μήνα να έχω «σκάψει» την rosewood ταστιέρα. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα είχε και ο Jaco ο Τρισμέγιστος, στο διαβόητο Jazz bass του, του 1962- λάτρευε τις round Rotosound με αποτέλεσμα να κάνει… χωράφι την ταστιέρα. Το εν λόγο όργανο είναι γνωστό και ως The Bass of Doom- το κατά πολλούς Holly Grail του μπάσου και συγγνώμη που σας ζάλισα με τα ιστορικά, αλλά του έχω μια αδυναμία του μακαρίτη… Τέλος πάντων το εν λόγο όργανο περιβάλλεται από πολλούς μύθους και θρύλους αλλά η ουσία είναι αλλού: Ο Jaco πλάκωσε την ταστιέρα σε πολλά χέρια epoxy βερνίκι για σκάφη, για να την προστατεύσει από την φθορά των round χορδών… Οπότε, ξεμοντάρω το μπράτσο, μασκάρω, βερνίκι για σκάφη, πινέλο και Γαία πυρί μειχθήτω… Όμως πριν πάρω φόρα- ακολουθώντας τον δρόμο του Audiokosta- σκέφτηκα να πάρω καμία γνώμη- συμβουλή, ιδιαίτερα αν κάποιος έχει κάνει ποτέ την ανάλογη πατέντα… Ενδεχομένως τι να προσέξω ή τι να αποφύγω… Τώρα αν τα κάνω… χμ… εδώ μπαίνει το αστέρι μας- βλέπε Marathon- οπότε θα αλλάξουμε θέμα και θα συζητήσουμε για την… συμφέρουσα αγορά νέου άταστου μπράτσου…

Εν τέλει τζάμπα γράφαμε για τους POS: Δεν θα εκπροσωπήσουν αυτοί το… Ζβίντεν…Αντίθετα για να κρατήσει και τις παραδόσεις η Σουηδία θα στείλει για μια ακόμη φορά μια… ξανθιά αγαπημένη παναγιά- μια μάλλον «σιτεμένη» κοπέλα, αλλά μπορεί και να μην την είδα καλά- η οποία θα άδει το γνωστό χαρωπό σουηδικό γιούρο τραγουδάκι και έτσι όλοι θα φάνε στρούντελ χαρούμενοι… Άντε και του χρόνου… με την επόμενη ξανθιά…