θα συμφωνήσω με τον Νίκο. Δεν κατατρέχομαι από αντί κομουνιστικούς ιδεασμούς, αλλά θεωρώ απαράδεκτη την στάση της γνωστής συνδικαλιστικής παράταξης (βλέπε ΠΑΜΕ) να μπουκάρει ασύστολα όπου και όποτε θέλει. Αυτό που ιντριγκάρει είναι αυτή η αίσθηση του ελιτισμού αυτών των ανθρώπων: Δηλαδή, για να αποσαφηνίσω, όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι είναι απλά ηλίθιοι, σάπιοι, βολεμένοι κλπ και δεν δραστηριοποιούνται; Μόνο οι Illuminati αυτής της παράταξης βλέπουν το άδικο και όλοι οι άλλοι είναι τυφλοί;
Φυσικά και σέβομαι, εκτιμώ, μελετώ διανοητές της αριστεράς- Έλληνες και ξένους- καθώς άρθρωσαν συντεταγμένο και τεκμηριωμένο λόγο- σκέψη απέναντι στην βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού. Όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη- και αυτή είναι μια τεράστια απώλεια για τον άνθρωπο- η αριστερή διανόηση εδώ και περίπου δύο δεκαετίες μας κούνησε... μαντίλι. Πάντα κατά την υποκειμενική μου άποψη ο ιστορικός κύκλος της αριστεράς, τουλάχιστον όπως την γνωρίσαμε, έκλεισε και το μόνο που συμβαίνει πλέον είναι η αυτό ανακύκλωση του αδιέξοδου της αριστεράς.