Terry RoscoeBeck5

Κάτι η δουλειά, κάτι το καλοκαίρι, κάτι που δεν μπορώ ακόμα να χωνέψω το νέο lay out του site... Βάλτα όλα μαζί και έχεις την απάντηση. Όσοι πήρατε καινούργιο, θα κάνετε... υπομονή να παλιώσει ;D Άσε τώρα μην παίζεις με τον πόνο μου γιατί αυτήν τη εποχή έχει μπει ο διάολος μέσα μου και θέλω ένα Precision- όσο το δυνατόν πιο... παλιό σε «λογική» τιμή- αλλά η εφορία έχει... διαφορετική άποψη!

όλα αυτά τα χρόνια- όπως και οι περισσότεροι- έχω ακούσει πολλά όργανα. Κάποια σύγχρονα που έπαιζαν άψογα και κάποια παλιά (30 βάλε ετών) που ήταν φανταστικά. Όμως δύο κιθάρες που μου «κουνήθηκε» το μυαλό ήταν μια Fender strat του '59 και μια Les Paul του '71. Παρότι πολλά «φρέσκα» όργανα παίζουν και παρά παίζουν, οι «παλιοσειρές» έχουν κάτι το «μαγικό»- φυσικά όταν «παίζουν», γιατί μου έχουν τύχει «αρχαιολογίες» που ήταν στην μούγκα. Δεν θα μπω στην ατέρμονη συζήτηση περί «παλαίωσης, ξύλων και βερνικιών», γιατί δεν θα τελειώσουμε ούτε του χρόνου. Τελικά μάλλον το θέμα είναι αμιγώς ψυχολογικό: Όσοι γουστάρουμε ένα vintage κούτσουρο, την βλέπουμε και λιγάκι ρομαντικά. Ότι κρατάμε ένα «κομμάτι ιστορίας». Τώρα, παλιό, νέο, άμα παίζει... παίζει. Αν δεν παίζει τι να είναι παλιό, τι να είναι καινούργιο...

Παραλίγο να βάλω το... συνταξιούχος μουσικός, αλλά μετά σκέφτηκα, άστο μην μου ζητάνε πίσω κανένα ΛΑΦΚΑ!

Κώστα- κώστα μου, ακόμα περιμένω να φανείς από τα μέρη μου για κανένα τσιπουράκι... Λοιπόν αγαπητέ om, τα πράγματα είναι απλά: Ή παίζουν ή δεν παίζουν (τα πεντάχορδα). Αν δεν παίζουν (σονάρουν) πάμε στο επόμενο όργανο. Καλά θα κάνεις να το κρατήσεις μέχρι να πάρεις κάτι καλύτερο και κάνεις ακόμη καλύτερα που δεν ξεκουρδίζεις τα τετράχορδα σου...

Φίλε μου μάλλον θα σε στεναχωρήσω με αυτό που θα γράψω, αλλά το θέμα σου δεν είναι οι μαγνήτες σου- και κυρίως αυτό που γράφεις για τετράχορδο μαγνήτη σε πεντάχορδο όργανο. Αυτό δεν υπάρχει... Αν δεν σου σονάρει η Β (γιατί αυτό λες), δηλαδή ότι είναι ψόφια, ουδόλως ευθύνονται οι μαγνήτες, αλλά αποκλειστικά φταίει το όργανο. Είναι ένα πρόβλημα - το βασικότερο πρόβλημα- που αντιμετωπίζουν τα πεντάχορδα: Την ψόφια Β... και αυτό είναι που τα διαφοροποιεί. Το απόλυτο σονάρισμα σε πεντάχορδο το έχουν τα Dingwall λόγο της κατασκευής τους. Ακούγονται καμπάνα ή πιάνο αν θες, αλλά αυτό το πληρώνεις ακριβά. Από εκεί και πέρα όσο πέφτει το budget, τόσο θα χάνει η B και για να έρθουμε στην ταμπακιέρα, με τα 379 ευρώ που κοστίζει το εν λόγο μπάσο στον Γερμανό, μην περιμένεις να ακούσεις την Β... Αν κατακλείδι, αν θέλεις τη ταπεινή μου άποψη, μην πετάξεις λεφτά σε μαγνήτες, δεν θα δεις προκοπή... Κράτα τα χρήματα σου, πούλα αυτό το μπάσο και πάρε ένα αξιοπρεπές όργανο. Φιλικά Τέρρυ

Κώστα μου να κεράσω... Τι λες για κάνα τσίπουρο εδώ προς τα μέρη μου; (Π. Φάληρο). Χάθηκα γιατί δουλεύω 24/7 και τα έχω δει όλα!!! Μιλάμε έχω πήξει κανονικά... Πάντως χαίρομε που σε εντυπωσίασε το ΑΕR... το έχω σε μεγάλη εκτίμηση...

Ουάοοο έχω χάσει πολλά επεισόδια εδώ πέρα- νέο lay out του Forum (δεν με ενθουσιάζει το... γκριζάκι)- any way: Λοιπόν αφού φίλε μου ψάχνεις τον Απόλυτο combo, αυτό που ψάχνεις είναι το AER amp one. Και επειδή θίγεις το θέμα του βάρους μιλάμε για 13.4 κιλά... γκάζια. Μια χαρά τα μηχανήματα που αναφέρεις, αλλά κάνε μια βόλτα από ένα μαγαζί και άκου τον... Δεν θα σου πω τίποτα άλλο... Και το έχω ξαναγράψει εδώ: Όποιος θέλει να κάνει... μπράτσα υπάρχουν μια χαρά «ντάμαρια» κόμπο, ηχεία και καμπίνες. Όποιος θέλει να είναι άνετος και με ηχάρα υπάρχουν οι AER...

Αχ βρε Νικόλα... ξέχασες ότι στη ηλικία μας πρέπει να προσέχουμε το πέσιμο και το... ;D Περαστικά σου και σύντομα πίσω στις επάλξεις...

Ευτύχησα να τον δω στο Terra Vibe με τους Heaven n Hell και είχα πάθει την πλάκα της ζωής μου με τη φωνή του. Ήταν σαν να μη είχε περάσει μια ημέρα από τότε που πρώτο άκουσα το Mob Rules... ήταν «δίσκος»... απίστευτος... (τόσο αυτός όσο και οι Sabbath). Όσο κλισέ και αν ακούγεται, η μουσική μας έγινε φτωχότερη...

Δεν το λυπάσαι το αμαξάκι... Αν γίνει κανένα τσαφ κρίμα θα είναι. Μια ιδέα είναι να ξεφορτώσεις στην Σφεντόνα και να το πας από τη άλλη πλευρά, προς την Ευελπίδων για να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου. Όμως μεταξύ μας, το βλέπω χλωμό να παίξετε εκείνη την ώρα που θα... αλυχτάει ο λαός απ' έξω...

Αυτό είναι από in.gr «Το Σάββατο, στις 12:00 θα πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο του ΚΚΕ στο Πεδίον του Άρεως. Για το λόγο αυτό θα γίνει σταδιακή διακοπή της κυκλοφορίας στους δρόμους γύρω από το χώρο της συγκέντρωσης, την πλατεία Βικτωρίας, τα Προπύλαια, την πλατεία Αττικής, την πλατεία Βάθης, την πλατεία Ομονοίας, την πλατεία Κοτζιά, την πλατεία Κάνιγγος, την πλατεία Καραϊσκάκη και στη διαδρομή των διαδηλωτών προς τη Βουλή, μέσω των οδών Πατησίων και Σταδίου.» Οπότε απόγευμα θα έχει τελειώσει το πανηγύρι εκτός αν έχουμε τίποτα άλλα...

Stevie ξέρεις ποιον «μπασίστα» μου θύμισες; Τον Malmsteen, κυρίως στα μπασό arpeggio της εισαγωγής. Πολύ ωραίος... όχι μόνο το μπάσο, αλλά όλη η δουλειά συνολικά...

Καλό γι΄αυτόν που δεν έχει διαβήτη... Βέβαια το στρες σκοτώνει και αυτό ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Πάντως και εγώ έχω περίπτωση που μπήκε για απλές εξετάσεις και κατέληξε άρον- άρον στο χειρουργείο για stend (αν γράφεται έτσι), στα 42 του. Και ευτυχώς που το πρόλαβαν νωρίς γιατί θα έμπλεκε με άλλα. Και εχτές μια άλλη περίπτωση γνωστού γύρω στα 35 τριπλό bypass για δεύτερη ή τρίτη φορά! Αλλά εκεί υπάρχει κληρονομικότητα...

Αυτό το πολύ αδύνατος είναι λίγο tricky... Πιθανώς να είχε ζάχαρο από μικρός και να μην το ήξερε... Μια υπόθεση κάνω σαν παθών...

[quote author=audiokostas link=topic=177472.msg453221#msg453221 Ακου τα 60 samples της Lakland... Ιδιοις ώτοις το έχω διαπιστώσει και εγώ. Δεν λείπει growl. Είναι μύθος. Ρώτα και τον Χάρη από τους Μαϊντανούς ;) Τι να σε πω... Δεν έχω ακούσει τα 60 samples της Lakland οπότε δεν έχω άποψη. Πάντως ότι fretless έχω πιάσει στο χέρι με flat, δεν... μουγκάνιζε ;D Τι σχέση έχει ο Χάρης από τους Μαϊντανούς με το άταστο;

Λοιπόν ΟΚ καλές είναι και οι Flat για όσους τις κάνουν κέφι φυσικά. Αν όμως θέλεις γρεζάκι και aggressive ήχο που να δαγκώνει, οι round είναι μονόδρομος... Εγώ δεν θα πω για τον Jaco, αλλά για τον Tony Franklin - που παίζει με ένα P Κώστα, το οποίο έχει διασκευάσει σε PJ. Μιλάμε ότι έχει ήχο που... γρυλίζει, δαγκώνει- ενίοτε του πετάει και κάνα drive για πιο βρώμα. Αυτόν τον ήχο- που προσωπικά λατρεύω- μόνο με round τον βγάζεις...

Αίσχος... ντροπή... ιεροσυλία... ;D Θα σου φάω το κεμπάπ :P

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου ;D

Μόνο που για να βρούμε το μαγαζί θα πρέπει να έχουμε χάρτη... Είναι πολύ χωμένο...

Bonda Seal ονομάζεται το υλικό και dear Kostas δεν είδα κάποια διαφορά στον ήχο, ούτε στο touch... Ας πούμε ότι είναι ανεπαίσθητα λίγο πιο compressed ο ήχος, αλλά μπορεί να είναι και ιδέα μου... Αλλά αυτό θα το αναλύσουμε το βράδυ στα σουβλάκια ;D

Λοιπόν, ως παθών- άταστο με round και άρχισα να κάνω την ταστιέρα... χωράφι- έψαξα και βρήκα ένα super υλικό: Είναι ένα πολυεστερικό βερνίκι που ονομάζεται «υγρό γυαλί», είναι απίστευτα ανθεκτικό και εδώ και μια εβδομάδα που παίζω «βαρβαρικά» με αυτό επάνω στην ταστιέρα, δεν έχει γίνει το παραμικρό. Βασικά όταν πήγα σε μαγαζί με ναυτιλιακά, ήμουνα έτοιμος να αγοράσω ένα άλλο- πάλι πολυεστερικό- βερνίκι, πολύ φτηνότερο. Γύρω στα 16 ευρώ... Ρώτησα όμως την καλή κυριούλα στο μαγαζί, ποιο είναι το πιο «μπετόν» βερνίκι αυτής της κατηγορίας και μου έδειξε το συγκεκριμένο- το οποίο είναι βρετανικό, έχει όνομα αλλά δεν είμαι κοντά στο κουτί του τώρα- και είναι γνωστό ως «υγρό γυαλί». Βεβαίως, βεβαίως, αυτό κόστιζε 45 περίπου ευρώ... Το άλλο του πρόβλημα είναι ότι στρώνει δύσκολα, θέλει τρίψιμο με ψιλό γυαλόχαρτο και αφήνει ορισμένες μικρό ατέλειες στην ταστιέρα. Όμως είναι άτρωτο και αυτό είναι το ζητούμενο. Μιλάμε η ταστιέρα έγινε... ατσάλι.

Όχι φίλε μου... δεν έχω καμία δυνατότητα και αυτό ξέρεις είναι και το πιο εκνευριστικό. Δυστυχώς στην ίδια μοίρα είναι και φίλοι- συνάδερφοι μου, που ατυχώς για αυτούς (καθώς είναι τηλεοπτικοί) υφίστανται τον καθημερινό κανιβαλισμό/ τραμπουκισμό της «αμερόληπτης ενημέρωσης». Το θέμα λοιπόν, όπως πολύ σωστά έθιξες είναι αυτό: Να μην ξεχάσουμε γιατί αν συμβεί θα είμαστε πιο «ένοχοι και από τον διάβολο». Έχουμε καθήκον να θυμόμαστε...

Γιάννη (Yameth) συγνώμη… για αυτό το post. Όμως το γράφω με ψυχραιμία και ο σκοπός μου δεν είναι να αναμοχλεύσω τα μίση και τα πάθη. Και για αυτό τον λόγο θα σας παρακαλέσω να επιδείξετε όλοι την δέουσα ψυχραιμία και να μην αρχίσετε να εκτοξεύετε μύδρους. Ζητάω συγνώμη από τον Yameth γιατί καταλαβαίνω ότι ένα post επί των γεγονότων θα μπορούσε να παρεκτραπεί… Όμως στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που πλέον μου έχει απομείνει, γιατί έχω εξαναγκαστεί να δουλεύω νυχθημερόν, θα ήθελα να δηλώσω ένα πράγμα: Την απίστευτη ΝΤΡΟΠΗ που νοιώθω για το επάγγελμα μου… γιατί είμαι δημοσιογράφος και μόνο και μόνο σαν βιοποριστική ιδιότητα, βρίσκομαι στον ίδιο κουβά με αυτά τα αργυρώνητα ανθρωπόμορφα, τους χαφιέδες «συναδέρφους» μου. Είναι ανείπωτη η ξεφτίλα που νοιώθω παρακολουθώντας ανθρώπους που είναι σε συγκεκριμένα «μισθολόγια» να τολμάνε να εκστομίζουν αυτά που εκστομίζουν… Θλίβομαι που ανήκω σε αυτήν την άθλια συνομοταξία υπανθρώπων, των «συσκοτιστών» και ανήθικων- έστω και αν αυτό είναι σαν επαγγελματική ιδιότητα. Είναι απίστευτη η ξεφτίλα της Ελληνικής «δημοσιογραφίας» σήμερα… Μια από τις πιο μαύρες ημέρες της… Και δυστυχώς θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα ΥΓ: Φυσικά δεν περιμέναμε τα σημερινά για να αποκαλυφθεί η βρώμα της φάρας μου… Απλά πλέον δεν κρατάμε ούτε τα προσχήματα…

Μαύρη ανιλίνη (ελπίζω να το έγραψα σωστά) σε κάτι που μοιάζει με ash... I think... ;D Edit: Λοιπόν λίγη έρευνα αργότερα: Vigier Excalibur Surfreter SUPRA black diamond- Alder... Vigier Excalibur supra HSH maple fingerboard- Alder... Οπότε η σειρά πρέπει να είναι Alder, αλλά το βάψιμο είναι ανιλίνη για να προβάλει τα νερά. Πανέμορφο...

Ray, έθεσες ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ζήτημα: Την Ελληνική παθογένεια... Από που ξεκινά άραγε; Αν ανατρέξουμε πίσω στο παρελθόν, στις καταβολές του ελληνικού μετά - επαναστατικού κράτους, η πρώτη «πολιτική έκφραση» της παθογένειας, ήταν να «καθαρίσει» τον Κυβερνήτη της. Δολοφονία του Καποδίστρια... Η ίδια παθογένεια συνέχισε ποικιλοτρόπως... Ο Γέρος του Μοριά βρέθηκε σιδηροδέσμιος, ο Τρικούπης χρεώθηκε από τα λαμόγια της εποχής του την χρεοκοπία της Ελλάδος... η «παρθένος πυροβολαρχία του πρίγκιπα Νικόλαου» που οδήγησε τον Παύλο Μελά στο έπος του Μακεδονικού αγώνα... η «αιματοβαμμένη ταξιαρχία του Σμολένσκη» που κανείς δεν την αναφέρει... για να φτάσουμε μετά από πολλά επεισόδια στο σήμερα... Στο δικομματικό παράλογο, στην ξεφτίλα, στην απαξίωση... Η δυστυχία μας φίλε Ray είναι ότι πάντα λίγοι, άριστοι, ήταν φτιαγμένοι από το καλύτερο υλικό... Ατυχώς, αυτοί έπεσαν στην «μαύρη τρύπα της ιστορίας» και ο όχλος, οι μέτριοι, οι βλάκες επεκράτησαν... Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα... Αυτή η πατρίδα μπορούσε να ήταν καλύτερη...