Τώρα... καληνύχτα ;D
Το χειροποίητο όργανο είναι όπου κάτσει η μπίλια. (Σε μετάφραση): Αυτό που βαράνε στον σταυρό οι επώνυμοι κατασκευαστές οργάνων είναι τα ξύλα. Το aged... curly... premium... ultra premium... το «τίμιο ξύλο» που λένε ότι χρησημοποιούν, πάει βαπόρι...
Από εκεί και πέρα αν σου βάλει τους «υπέρ μαγνήτες», το όργανο έχει το finishing του θεού... κλπ και κυρίως παίζει και αφήνει πίσω του θύματα, εκεί πληρώνεις ότι σου πει.
Τώρα, το «δίκαιο» σε αυτές τις ιστορίες είναι «δυσδιάκριτη» έννοια... Εξαρτάται αν πληρώσεις τον κούκο αηδόνι για ένα όργανο «έπιπλο» (που εμφανισιακά σκίζει, αλλά δεν παίζει) ή πάρεις στα χέρια την κιθάρα της ζωής σου (γεγονός ανεκτίμητο).
Πάντως οι «μπουτίκ» κατασκευαστές είθισται να παίρνουν κεφάλια...
Για παράδειγμα αν κάνει κάποιος το λάθος και παραγγείλει ένα Dingwall Prima Artist- έτσι όπως το θέλει- με τα σούπερ ντούπερ ουάο ξύλα, το κοστουμάκι κοστίζει από 5.000 με 7.000 χιλιάρικα και περιμένεις και τρία με τέσσερα χρόνια μέχρι να σου έρθει.
Όμως ο μπάρμπα Sheldon σου λέει, μεγάλε παίρνεις τα καλύτερα ξύλα που παίζουν στην πιάτσα, το ζούπερ know how κατασκευής, το innovation κλπ...
Αξίζει 7.000 χιλιάρικα; Έλα μου ντε... :)