Terry RoscoeBeck5

Καταρχάς welcome George…

Διαβάζοντας το εναρκτήριο post σου, δεν καταλαβαίνω την ένσταση σου… Για να το πω διαφορετικά δεν βρίσκω κάτι επιλήψιμο στο να παίζουν μπάντες σε χώρους που τέλος πάντων δεν είναι σεταρισμένοι για συναυλίες και λοιπές live εμφανίσεις. Σίγουρα το ευκταίο θα ήταν αυτό που λες, αλλά το να κάνεις μια εμφάνιση σε ένα καφέ ή μπαρ που δεν έχει την υποδομή… δεν είναι και για θάνατο. Άλλωστε και εδώ στην Αθήνα το κάνουμε κατά κόρον.

Σίγουρα υπάρχει μια τάση, μια μόδα αν θες, τον τελευταίο καιρό – και εδώ κάτω- με τα πάσης φύσης live να ξεπηδάνε σαν τα… μανιτάρια. Αν θες την άποψη μου, το προτιμώ σε σχέση με παρελθόντα έτη που κυνηγούσες με το ντουφέκι να δεις μια μπάντα.

Εκτιμώ ότι είναι και μια ευκαιρία για ένα πολυπληθές κοινό που δεν ακούει το… αδέσποτο σκυλολόι, να βγει, να ακούσει την μουσικούλα του, να πιει τα ποτάκια του, να δει τα φιλαράκια του να παίζουν…

Kαι βεβαια αυτο οφειλεται σε μεγαλο μερος οτι η Ελλαδα δεν περασε απο τον διαφωτισμο οπως η υπολοιπη Ευρωπη ωστε να υπαρξει η αστικη αυτη υποδομη.  

Δυστυχώς έτσι ακριβώς είναι. Αντίθετα οι Έλληνες διαφωτιστές- Βούλγαρης, Κοραής, Ρήγας, Μοισιόδακας, ο Ανώνυμος- λιγότερο ή περισσότερο λοιδορηθήκαν, συκοφαντήθηκαν, αφορίστηκαν και κυνηγήθηκαν από το ιερατείο- οπότε ο Διαφωτισμός από αυτόν τον τόπο πέρασε και δεν ακούμπησε. Βεβαίως αυτή είναι μια άλλη, τεράστια συζήτηση…

Να φανταστώ πάντως, ότι τον είχες δεί όταν ήλθε Λυκαβηττό...

Δυστυχώς όχι και το φέρω βαρέως… πρέπει να ήμουν εκτός Αθηνών αν θυμάμαι καλά. Εν τω μεταξύ κοιτάω για εισιτήρια στο Άμστερνταμ – τιμές, διαθεσιμότητα-  και ο server τους δεν είναι διαθέσιμος λόγο πληθώρας συναλλαγών… Αμάν, λες να μας βρει κανένα κακό;

Γίνονται οι σχετικές…έρευνες, αλλά ας το να μην το γρουσουζέψουμε. Πάντως αν γίνει θα σου πω. Είναι… μια περίπτωση που πρέπει να κάτσει.

Νάτος ο… βαλτός. Εν το μεταξύ, υπάρχει μια… απειροελάχιστη περίπτωση, αν σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του, συνωμοτήσει το σύμπαν (και όλα τα σχετικά κλισέ) να πάω Άμστερνταμ για να το δω (Marathon ίσως άλλαξαν τα δεδομένα που λέγαμε χθες), αλλά θα δούμε…  

Καλησπέρα κυρίες και κύριοι…

Ομολογώ ότι μόλις άνοιξα το laptop και μου… έπεσαν τα αυτιά όταν άρχισα να διαβάζω το θέμα. Νόμιζα ότι είχα μπει σε λάθος forum…

Εξαιρετικά ενδιαφέρον το θέμα που έθιξε ο Nikolas, αλλά φοβάμαι ότι είναι εξέχοντος αδιέξοδο ως προς την παραγωγή λύσεων αναφορικά με την έξοδο μας από το όποιο τέλμα πιστεύουμε ότι εντός του διαβιούμε, σαν ιθαγενείς αυτής της χώρας.

Κατά την ταπεινή μου άποψη- περνώντας πάσα από τον Superfunk- το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το νεαρό της ύπαρξης της ως κρατικό μόρφωμα, αλλά ο στρεβλός τρόπος δημιουργίας της ελληνικής κρατικής οντότητας.

Οι βάσεις αυτής της δυσμορφίας βρίσκονται στον 19ο αιώνα- στην εποχή δηλαδή που δημιουργήθηκε το κράτος Ελλάδα. Θα κάνω μια μικρή παρένθεση, παραθέτοντας εν συντομία ότι ο 19ος αιώνας, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τον εθνικισμό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ήταν παράλληλα η ιστορική περίοδος που δημιούργησε τα εθνικά κράτη, και σημαδεύτηκε από την άνοδο της αστικής δημοκρατίας. Η αστική δημοκρατία ήταν το αποτέλεσμα της ανάληψης της εξουσίας από τις ευρωπαϊκές αστικές ελίτ, οι οποίες παραγκώνιζαν από την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας τους παραδοσιακούς φορείς εξουσίας – ευγενείς, φεουδάρχες, κλπ. Μια αλλαγή σκυτάλης απότοκο του ευρύτερου καπιταλιστικού μετασχηματισμού της ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Σε κάποιες χώρες η μετάβαση έγινε εύκολα- τα αστικά αιτήματα υιοθετηθήκαν από κοινωνία- ενώ σε άλλες χώρες λόγο ιδιαιτεροτήτων, η αστικοποίηση των κοινωνιών έγινε στρεβλά. Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία και φυσικά η Ελλάδα, είναι τα τρανά παραδείγματα των χωρών που ξεκίνησαν στραβά εκ συστάσεως τους και φυσικά ακόμα και σήμερα, η κάθε μια με τον τρόπο της, συνεχίζουν να αρμενίζουν στραβά.

Όπου δεν εδραιώθηκαν από την ημέρα 1 της δημιουργίας τους ως χώρες οι αστικοί θεσμοί- και ακόμα χειρότερα δεν ήταν κοινωνικά αιτήματα με κάθετη διαστρωμάτωση- αυτές οι χώρες κουβάλησαν και κουβαλάνε την υστέρηση τους.

Η Ελλάδα είναι ένα τρανό παράδειγμα αυτού του φαινόμενου. Το γεγονός ότι αποτελεί κρατική υπόσταση από το 1832 δεν αποτελεί άλλοθι. Η Φιλανδία επί παραδείγματι, απέκτησε κρατική υπόσταση το 1918, αλλά ως συντεταγμένη πολιτεία απέχει έτη φωτός από την Ελλάδα.

Το point μου εδώ είναι το εξής: Τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και κοινωνία, δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Οι αστικοί θεσμοί στην Ελλάδα «κουτούλησαν» πάνω σε ένα τοίχος θεοκρατίας, κοτζαμπασισμού, ωφελιμιστικών συμπεριφορών ενός υποτυπώδους καπιταλισμού, δεισιδαιμονίας (συμπληρώστε ότι άλλο θέλετε)- και με σαθρά τα (αστικά) θεμέλια,  η υπερδομή του κράτους ανέβηκε… στραβά. 

Θέλω ΟΠΟΣΔΗΠΟΤΕ να τον δώ live, με βολεύει το Παρίσι, αλλά δεν έχω μία αυτόν τον καιρό...επόμενη ελπίδα μου το Montreux...

Ατυχώς μια από τα ίδια αναφορικά με την... μια και γαμώτο, έχω άκρη να μείνω στο Άμστερνταμ, αλλά...

Tα τελευταία 14 χρόνια, μένεις στο ίδιο σπίτι, παίζεις στον ίδιο ενισχυτή, βάζεις τις ίδιες χορδές, χρησιμοποιείς τις ίδιες πένες, δεν έχεις βελτιώσει καθόλου το παίξιμό σου...και ένα τελευταίο, από πότε έχεις να τσεκάρεις τα αυτιά σου? ;D ;D

Εάν έχεις κάνει όλα αυτά...πιθανώς...να έχεις δίκιο... :-X

Έλα βρε από μηχανής Marathon…

Λοιπόν, έχω αλλάξει τρία σπίτια, παίζω με άλλον ενισχυτή, αλλάζω χορδές, δεν παίζω με πένα, μάλλον έχω βελτιώσει το παίξιμο μου (αλλά δεν χάνω στοίχημα) και τελευταία φορά πήγα στο ΟΡΛ για καθαρισμό πριν μερικούς μήνες… Χε,χε. Παρ’ όλα αυτά μπορεί και να κάνω λάθος…

PS: είδα το βίντεο του ORCHESTRION και έπαθα ένα μικρό σοκ…

I see...ούτε στο σκέβρωμα παίζει ρόλλο δηλαδή?

 

Και μια τελευταία ερώτηση:  (Γι αυτούς που πιστεύουν ότι το ξύλο παίζει ρόλλο στον ήχο-τόνο)

Έχω ακούσει από πολλούς την άποψη ότι σε μια παλιά (καλή) κιθάρα, το ξύλο με την πάροδο των ετών ''ωριμάζει'' και ο τόνος γίνεται πιο γλυκός...ισχυεί αυτό ή είναι π@π@ρι@?? Είναι το ξύλο της κιθάρας σαν ''παλιό καλό κρασί'' , ή εφόσον τα ηλεκτρολογικά είναι οκ, η διαφορά της δεν είναι στην ουσία καμμία?

 

Και αν δεν ισχύει αυτό, γιατί δεν μπορώ να βρω μια μεταχειρισμένη Gibson (std) κάτω από 1400 και μια μεταχειρισμένη Fender (std) κάτω από 700? (τιμές που και πάλι είναι παραπάνω από τις αντίστοιχες των πιο ακριβών epiphone-fender MIM αντίστοιχα)

 

Τα όργανα αυτά διατηρούν καλή μεταπωλητική αξία μόνο λόγω ονόματος ή λόγω του ότι τα specs-ξύλα είναι πιο ανθεκτικά στο χρόνο από τα υπόλοιπα?

 

Από ιδία άποψη θα σου πω ότι το Fender μου που αισίως είναι 14 ετών, ακούγεται καλύτερα. Θα μου πεις, μπορεί να κάνουν πουλάκια τα αυτιά σου. Δεκτό… Όμως και φίλοι που το ξέρουν το μπάσο και το έχουν ακούσει μέσα στα χρόνια, έκαναν την ίδια διαπίστωση. Πιθανώς όσο γερνάνε και ξεραίνονται τα κούτσουρα να παίζουν καλύτερα. Να «κουδουνάνε» καλύτερα… Πιθανώς…

Τα αμερικάνικα όργανα και των δύο εταιριών κρατάνε και από ένα σημείο ανεβάζουν στον… θεό αξία λόγο ονόματος, παλαιότητας και του vintage που κουβαλάνε. 

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τον διάλογο που αναπτύχθηκε για το εν λόγο θέμα και παραθέτοντας την άποψη μου θα πω less is more. Είναι ωραία τα λίγα ή πολλά ή περισσότερα overdubs. αλλά έχουν... θέμα. Και είμαι αυτής της άποψης από ιδίαν πείρα- σε συνεργασίες μου με κάποιους καλλιτέχνες- που είχαν την τάση να ηχογραφούν τα… μαλλιά της κεφαλής τους- άπλωναν το Cubase σε δύο wide screens και πάρε κόσμε κανάλια να σου βρίσκονται. Όμως μετά, όταν ερχόταν η ώρα του live άρχιζαν τα νιάου, νιάου: «Δεν ακούγονται «πλούσια» τα τραγούδια, ο ήχος ακούγεται φτωχός, λείπουν όργανα κλπ.» Χαίρω πολύ, Terry…

Αφού ο δικός μου έγραψε τύμπανα, μπάσο, κιθάρες, 14 διαφορετικά πλήκτρα, 2 φλούγκενχορν, 15 όμποε, 22 τούμπες, 3 ντιτζεριντού, μια συμφωνική οχρήστρα, ένα σαντούρι stereo και τρία τρίγωνα τριγκαρισμένα σε κέρατα των άλπεων, δεν του ακούγονταν καλά το αποτέλεσμα στην live εκτέλεση…

Αυτή είναι η ένσταση μου αναφορικά με τις υπερφορτωμένες στουντιακές παραγωγές. Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι αν τα παιδιά παίζουν καλά, ας μπούνε να τα γράψουνε κρατώντας το live feeling και στην τελική ανάλυση, αν χρειαστεί να βάλουν και μερικές «πινελιές» από πάνω ας το κάνουν – δεν είναι και για κρέμασμα.  

Στα πιο πολλά forum έχουν απαγορευτεί οι θρησκευτικές συζητήσεις . όπως πάει θα απαγορευτούν και οι συζητήσεις για κουρδισμένα ξύλα

Αν το πήρατε χαμπάρι έκανε σεισμό πριν λίγο.. Θεϊκό σημάδι για να κλείσει αυτό το post

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά θα το αγόραζα… δαγκωτό και θα πήγαινα να το μοστράρω στα μούτρα του κολλητού μου του Ed που είναι ψυχάκιας με τα Dingwall και θα του έλεγα «μπορεί ο Καναδός να βγάζει fan fret μπάσα, αλλά δεν βγάζει τέτοια κινητά» για να αρχίσει το… πανηγύρι.

@ Marathon

Μπήκα και είδα το ORCHESTRION και έχω να πω τούτα:

Απίστευτο, μεγαλειώδες, σχιζοφρενικό, ασύλληπτο, εμπνευσμένο, παρανοϊκό, μεγαλοφυΐες κλπ…

Μιλάμε ότι βλέποντας και ακούγοντας το video του project αποκόμισα την αίσθηση ότι ο αγαπητός Pat έφερνε αρκετά από Dr Frankenstein με αυτές τις απίστευτες πατέντες. Πάντως θα ήθελα πάρα πολύ να το δω αυτό το πράγμα live, αλλά δυστυχώς θα περιμένω το DVD αφού βλέποντας τα tour dates, έμεινα με την χαρά…

Σου προτείνω τότε το Secret Stories (με έχει "στοιχειώσει" αυτός ο δίσκος)...και μάλιστα στην DVD έκδοση.

 

Για να μην πω πατάτα… Αν είναι το live που βγαίνει με εκείνο το όργανο με τα πόσα δεν θυμάμαι μπράτσα και τα παίζει όλα- σε ένα ασύλληπτο ηχητικό αποτέλεσμα- νομίζω ότι κάπου το έχω. Αν πάντως μιλάμε για το ίδιο (open air συναυλία) ήταν από αυτές που απλά σου πέφτει το σαγόνι…

Τεράστιε Marathon… OK δεν θα κατέβω γιατί μου θύμησες τον Pat Metheny που πήρε την κιθάρα και την έκανε… λάστιχο. Βέβαια είσαι καμιά δεκαετία παραπάνω από εμένα, οπότε η κούτρα σου τα κατεβάζει καλύτερα. Απλά με…τρομάζουν αυτά τα μηχανήματα του σατανά- άσε που δεν έχουν ξύλο. Πάντως πέρα από την πλάκα, ενίοτε ο πειραματισμός στην μουσική και το fusion δίνουν άκρως εντυπωσιακά ηχητικά αποτελέσματα. Και μια και έθιξες τον όνομα του Metheny, αν θυμάμαι καλά ο τύπος αρχικά έπαιζε κάποιο πνευστό- νομίζω τρομπέτα- και όταν το γύρισε στην κιθάρα με την βοήθεια των midi έβγαλε αυτόν τον μοναδικό του ήχο- με την δομή των σόλων του να θυμίζουν σολάρισμα πνευστού. Και επειδή μου άνοιξες την όρεξη πάω να ρίξω να παίζει το Imaginary Day μπας και μου φτιάξει η «τσαγκαροδευτέρα»…

Μέλλον με κουμπάκια? Δύσκολο. Να ήταν καμία ταστιέρα touch screen, να το δεχθώ.

Τώρα που το λες και αν είχε και WiFi... μάλλον θα αναθεωρήσω...  

Συγνώμη που θα ακουστώ σαν «τελειωμένο γερούνδιο με αρτηριοσκλήρωση»- δεν θέλω θα θίξω τους fun της τεχνολογίας- αλλά αν αυτό είναι το μέλλον της κιθάρας… σταματήστε να κατέβω…

terry στη θέση σου δεν θα έβαζα τα ονόματα ανθρώπων που (πιθανότατα) δε θέλουν να γίνουν αντικείμενο συζήτησης στο ίντερνετ...

@ Jasemeister

Ναι έχεις δίκιο, απλά παρέθεσα τα ονόματα για να μην νομίζει κάποιος ότι πρόκειται για φανταστική ιστορία.

Πάντως έχει συζητηθεί κατά κόρον σε κάποιους μουσικούς κύκλους και αποτελεί ένα από κορυφαία «ανέκδοτα» εκείνης της «ηρωικής» εποχής. Για την ιστορία δύο εκ των πρωταγωνιστών είναι φίλοι μου- και έχουμε παίξει μαζί στο παρελθόν- και από την δική τους διήγηση γνωρίζω αυτήν την απολαυστική ιστορία που με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο υπογραμμίζει την υπερβολή στην επιλογή ξύλων… 

Περί… (εξωτικών) ξύλων

Για να συνεισφέρω και εγώ το κάτι τις μου στην (ατέρμονη) συζήτηση περί ξύλων θα σας αφηγηθώ μια πραγματική ιστορία που συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του ’90…

Τόπος: Ζοζέφ Αθηνάς (Χ. Τρικούπη)

Πρωταγωνιστές: Μάνος Μανουσέλης (τότε πωλητής), Χρήστος Τσιβουκέλης (τότε πωλητής), Λάκης Δελέγκος (δεν θυμάμαι αν τότε δούλευε και ο Λάκης στο Ζοζέφ) και ο «ψαγμένος» πελάτης.

Ήταν ένα ήρεμο πρωινό, όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα ου μαγαζιού και μπουκάρει μέσα ο αγνώστων λοιπόν στοιχείων, πελάτης, ο οποίος λέει τα ακόλουθα:

«Γεια σας, θέλω μια PRS, με εξωτικά ξύλα. Όχι τίποτα μαόνια Ονδούρας και τα σχετικά… θέλω να είναι από ξύλα ΕΞΩΤΙΚΑ»!!!

Μάνος και Λάκης μένουν ψιλό κάγκελο και προσπαθούν να του πουν ότι και το μαόνι Ονδούρας τέλος πάντων είναι «εξωτικό» ξύλο, όμως ο τύπος είναι ανένδοτος.

Τότε ανέλαβε δράση ο Θεός… Χρήστος. Σηκώνεται, πλησιάζει την βιτρίνα με τις PRS και με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου, αμολάει την… ρουκέτα:

«Φυσικά και έχουμε την κιθάρα που θέλετε, είναι αυτή» είπε και έδειξε μια PRS. Και τι ξύλα έχει, ρώτησε ο «ψαγμένος» πελάτης. Λάκης και Μάνος την ίδια ώρα είχαν αρχίσει να δαγκώνονται καθώς ο Χρήστος ήταν διαβόητος για τις ατάκες του.

«Αυτή η κιθάρα που βλέπετε, έχει σώμα από ρίζα… Αγριοπασατεμπιάς…»!!!

Ακολουθεί μια στιγμή… αμηχανίας, καθώς το σοβαρό ύφος του Χρήστου δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης για την… εξωτική ρίζα της Αγριοπασατεμπιάς. Στα μούτρα του «ψαγμένου» είχε αποτυπωθεί η έκφραση «τώρα αυτός με δουλεύει ή είμαι άσχετος και δεν ξέρω την Αγριοπασατεμπιά;» Μάλλον από τις αντιδράσεις του Λάκη και του Μάνου ο τύπος κατάλαβε την κοτσάνα του και διακριτικά αποχώρησε.

Έκτοτε η ρίζα Αγριοπασατεμπιάς έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις… Έχουν γίνει ατελείωτες συζητήσεις αναφορικά με τον τόπο καταγωγής της, αλλά δεν έχουν καταλήξει πουθενά- με επικρατέστερη εκδοχή να φύεται στην Γουαδελούπη. Πάντως σε αυτό που συμφωνήσαμε είναι ότι ματσάρει καλά με την ρίζα της Αγριομολόχας, η οποία είναι ιδανική για ταστιέρες…

Dim, κάπως έτσι πάει το θέμα με τους EMG, «ακούς» λίγο πολύ τους μαγνήτες- ΟΚ μην φανταστείς ακρότητες. Από την άλλη έχουν το «γκαζάκι» τους λόγο του active οπότε για ένα όργανο αυτής της κατηγορίας, πιστεύω, ότι θα σου κάνουν την δουλειά. Όμως από εκεί και πέρα οι αγαπητοί συνφορουμίτες σίγουρα θα έχουν να προτείνουν πολλά και ενδιαφέροντα

Αγαπητέ Funky Οι μαγνήτες στους οποίους αναφέρομε (που δεν τους έχω αναφέρει ακόμα) δεν υπάρχουν ούτε στον «Θωμά»… Φυσικά και αν θέλει EMG ή οτιδήποτε άλλο μπορεί και καλά θα έκανε να τους πάρει από Ευρώπη. Αυτό δεν το συζητώ καν…

Sorry αλλά με αυτό:  «Από ήχο μιλάμε για λίγο metal και περισσότερο rock κοντά στον ήχο του Καρρά/Τρύπες…» μπλέχτηκα λίγο…

Πάντως η υποκειμενική μου άποψη είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ένα σετ EMG δίνει την λύση. Δεν είμαι fun των active και πιθανώς να μην θέλεις να μπλέξεις με μπαταρίες και ότι αυτό συνεπάγεται (πιθανό σκάψιμο στο σώμα), αλλά οι EMG παίζουν ακόμα και αν τους καρφώσεις στην… πόρτα.

Βέβαια θεωρώ ότι «ισοπεδώνουν» τον χαρακτήρα του οργάνου- ακούγονται αυτοί και όχι τα ξύλα- αλλά μάλλον αυτά είναι ψιλά… γράμματα.

Τώρα σε passive αυτό που θα σου πρότεινα δεν υπάρχει στην Ελλάδα, οπότε ας το αφήσουμε  καλύτερα…

Lemmy… pretty boy! Το μαλλάκι βαμμένο καραμπογιά… άπαιχτο το αγόρι μας.

Στα 699$ που το βρήκα στο net – δηλ. 482 ευρώ- θεωρώ απίθανο ότι είναι αμερικάνικο. Κιτρινούλι είναι… Κορέα, Ταϊβάν κάπου εκεί τα βγάζουν νομίζω. Τα αμερικάνικα – μπάσα και κιθάρες- τα βγάζουν στο custom shop της BC Rich, αλλά οι τιμές τους είναι τετραψήφιες. 

Ναι είναι κακό, υπέρ του δέοντος κακό θα έλεγα, αλλά αν σου αρέσει δεν μας πέφτει λόγος. Πάντως (τουλάχιστον λόγο image) δείχνει πολύ μονοδιάστατο. Αποκλειστικά για… καφρίλες ( με την καλή έννοια). 

Θεοί… τι είναι τούτο πάλι (σ.σ μόλις το είδα σε φωτογραφία). Θα βγάλεις κανένα μάτι με αυτό βρε παιδί μου. Τώρα πέρα από την καλοπροαίρετη πλακίτσα, πολύ «ειδικό» όργανο που απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό. Τώρα ως προς το  rock που λες, συγχώρησε με, αλλά δύσκολα μπορώ να φανταστώ μπασίστα με αυτό στο χέρι να παίζει… Who για παράδειγμα…

Τουλάχιστον είναι αμερικάνικο ή είναι κανένα «κίτρινο»;