Terry RoscoeBeck5

Τι σάπια; Αφού είναι γνωστό και στις πέτρες ότι αυτή την εποχή διάγω καλλιτεχνική περίοδο «ανελκυστήρας»- γνωστή και ως «ασανσέρ» ;D ;D ;D Άρα το τεμάχιο είναι στο συμβόλαιο... :D Μην τον ακούς τώρα που λέει για συμβολαιογράφους... Έχω βάλει τον LK να συντάξει τα... ντοκουμέντα ;D ;D ;D

Φίλος... Αυτά ΕΙΝΑΙ στο συμβόλαιο μου ;D ;D ;)

Ε, τι να το κάνεις... αφού δεν με άφησαν να παίξω μια 15λεπτη solo κολεξιόν Rush ;D ;D ;D Τι ζήτησα και εγώ; Σιγά το πράγμα δηλαδή... Αλλά έτσι είναι αυτοί οι κιθαρίστες ;D

Εγώ δεν ξέρω τίποτα... Το συμβόλαιο μου δεν λέει τίποτα για blues ;D ;D ;D

Τι να κάνω... Ήταν σε αναμονή οι επόμενοι ;D ;D ;D Επέσπευσα τις διαδικασίες. Φύγε εσύ, έλα εσύ... :D ΥΓ: Αυτά τα έγραψε το ρημάδι το «μανιετόφωνο», τα άλλα όμως όχι ;D ;D ;D

Τώρα το πήρα χαμπάρι. Εντυπωσιακό από πολλές απόψεις... Αυτό που με ενθουσίασε ήταν αυτό το παιχνίδι στην εναλλαγή «εικόνων» και συναισθημάτων, που παρά την μεγάλη διάρκεια του κομματιού σε κρατούσε σε εγρήγορση. Θα συμφωνήσω με τον φίλο Trolley- άψογα «σκηνοθετημένο». Θα διαφωνήσω μόνο στον Spielberg ;D, θα ήθελα έναν πιο λυρικό σκηνοθέτη :) (σαν τον δημιουργό του Hinder) Πάντως φίλε Σπύρο είσαι σπάνιο «πουλί». Σε μια εποχή «ευκολίας», παρουσιάζεις ιδιαίτερα δύσκολες συνθέσεις και αυτό είναι αξιέπαινο. Συνέχισε ακριβώς έτσι ;)

+1000 Με τραγουδιστή τον Mike Patton παρακαλώ (Faith no more). Αρρώστια ;)

Haris στάσου, μη θαύμα ;D σώθηκε το βίντεο ;D

Όχι ήταν το Jazz ( το Γιδολί ;D), με πίσω μαγνήτη και 1/3 μπροστινό. Αχ και θα παραμείνουμε στο τυφλό audio γιατί κάποιος (δεν λέω ονόματα) κατέστρεψε το video... αχχχ ;D

Αμάν πια βρε... διαφημιστή ;) ;D ;D ;D

;D ;D ;D Τι να κάνω, γεράματα και μου το έχει κόψει ο γιατρός ;D Και δεν κάνω πλάκα... Έλα μωρέ τώρα... τι είναι τρεις μπάντες και 10 κομματάκια. Ούτε για προθέρμανση :D Εδώ έχω περάσει το... ΙΕΚ «Παιδιά από την Πάτρα», με πεντάωρες και εξάωρες εμφανίσεις ;D ;D ;D ΥΓ: Μου έβαλα και εγώ λίγο... χέρι για να βελτιωθώ :D

Ο μπασίστας... ο μπασίστας... ;D ;D ;D ΥΓ: άντε, μας έχετε πρήξει με τον καλαμπόρτζαρο ;D ;D ;D. Πες τα βρε Μάραθον, γιατί εμένα δεν με ακούνε ;D

Σταμάτα βρε γκρίνια, ότι έγινε- έγινε, δεν θα σκάσουμε και όλας ;D ΥΓ: Φυσικά έχε χάρη... Χάρη που υπάρχει το ηχητικό ;D ;D ;D ;D

Για να πω του στραβού το δίκιο, τα πάντα παίχτηκαν πιο γρήγορα και όχι μόνο με εμάς ;) :D (και με τους... άλλοι ;D ;D ;D) Αλλά έτσι είναι στα live... όλους μας πιάνει η κ*λ*πιλάλα ;D ;D ;D Οπότε no worries.

Βέβαια και ο Gregg έπαιξε φοβερά και πολύ μελωδικά 8)- τώρα που το ξανά άκουσα- απλά ο Σουηδός ήταν... λυσσαλέος 8) ;D και πολύ «Μπεκικός» ;)

Πω πω πω... τώρα άκουσα πως γάζωσε ο Jeff Apos :o :o ;D ;D ;

Ήμαρτον ;D ;D ;D Πάρε βρε παιδάκι μου επιτέλους μια... Stratocaster να βρεις το φως σου ;D ;D ;D ΥΓ: Χρόνια πολλά για χτες, να σε χαιρόμαστε :D

Να και κάτι ενδιαφέρον εν μέσο της κοκορομαχίας και food for thought. Γιατί πχ το Ρε μινόρε μας γεννά πιο «blue» συναισθήματα και θεωρείται ο «πιο μινόρε/κλαφτός» τόνος; Τι κάνει κάποια κλειδιά να ηχούν πιο moody ή πιο allegro σε σχέση με κάποια άλλα; Δεν έχω τις απαντήσεις, έχω όμως την απορία.

Ωραιότατος... Μια μόνο μικρή «παρατήρηση»: Μου φάνηκε λιγάκι «τσιμπημένο» το τέμπο ή ήταν ιδέα μου; Συνέχισε έτσι και σύντομα σε βλέπω μαζί με τον Satriani ;D ;D ;D

[Για τον orange δεν έχω άποψη, αλλά έχω έναν 102- που η μεγαλύτερη διαφοροποίηση του από αυτόν που παραθέτεις είναι τα 2 10αρια. Ευέλικτα μηχανήματα οι Markbass, που με τα VLE/VFF μπορείς να αλλάξεις την χροιά τους από modern σε vintage ήχο. Πάντως και οι orange είναι αξιοπρεπέστατοι ενισχυτές, αλλά δεν έχω γνώμη (τουλάχιστον για τους καινούργιους) για το πόσο «χαμαιλέοντες» μπορούν να γίνουν στον ήχο τους. Βέβαια είναι δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις: Λάμπα προενίσχυση ο ένας, εντελώς τρανζίστορ ο άλλος. Προσωπικά, χρησιμοποιώ ένα λαμπάτο preamp, πριν τον ενισχυτή μου (παντού και πάντα), για να παίρνω την χροιά της λάμπας. Πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να τους ακούσεις πριν αποφασίσεις.

Έλα τώρα... υπερβολές. Απλά το λέμε «metal με εμφανείς ethnic επιρροές» :D Και τα δίκασα του τα είχε, και την μαύρη Ibanez του και ένα ωραιότατο σφυρήλατο ταμπούρο είδα, μαχαίρια είχε, τα πάντα όλα... :D Το κομμάτι ήταν ως και αδιάφορο για τα αυτιά μου. Μην ξεχνάς όμως ότι οι τύποι είναι Τυνήσιοι, οπότε το «ethnic» το έχουν βιωματικά- εξάλλου νομίζω ότι αυτό πουλάνε. Ε, τώρα αν το ακούσουν και οι canes, ας το ακούσουν... Τι να κάνουμε; Να τους το απαγορεύσουμε;

Ναι; Προσωπικά δεν άκουσα τίποτα τέτοιο... ο Νέστορας έπαιζε τόσο δυνατά που είχα... κουφαθεί ;D ;D ;D

Ωραιότατο... Όταν ο Tom Waits συνάντησε τον John Barry (και κάποιους άλλους :D). Μου έβγαλε ένα πολύ χαριτωμένο «μπεκρό»-lounge συναίσθημα ;D και ατμόσφαιρα. Άξιος. ;)

Εξαιρετικά... οπότε να τι θα γίνει (στην περίπτωση που αυτός ο... τζαζμπανίστας έχει «τορπιλίσει» την εικόνα ;D): Θα κλείσουμε το vinilio, θα φωνάξουμε τους φίλους μας, θα φωνάξουμε και τον LK για να σκηνοθετήσει (τρικάμερο) ;D και με την ηχογράφηση θα γυρίσουμε το... live ;D ;D ;D Αυτά είναι... :D

Pas mal... ελπίζω όμως να είναι οπτικό, διότι πως θα θαυμάσει το κοινό Apos στον... χορό των πεταλιών; ;D