Terry RoscoeBeck5

+1000 ;D

Φίλε GaragePunk Το θέμα, όπως σωστά είπε ο «θείος Νόντας», είναι τεράστιο. Από εκεί και πέρα όπως το έζησα και το αντιλαμβάνομαι εγώ έχει ως εξής: Το ροκ και τα παρακλάδια του σε αυτήν την χώρα, από τα τέλη των 60'ς που έκανε την εμφάνιση του στην Ελλάδα (υπό την μορφή εγχώριων συγκροτημάτων), ήταν σε μια underground κατάσταση. Μια μουσική για λίγους, σε μια χώρα που βασίλευε ένα όργανο: Το μπουζούκι. Αυτή η πραγματικότητα είχε ως αποτέλεσμα η ροκ κοινότητα να «σεχταροποιηθεί» και για να επιβιώσει να αποκτήσει αυτό που αναφέραμε ως «ροκ σαν τρόπος ζωής». Εδώ το mainstream ήταν νταρα ντα νταν (λαϊκά άσματα), αυτά έπαιζαν στα ραδιόφωνα της εποχής, στην πλειοψηφία των μαγαζιών, σχεδόν παντού. Δεν ήταν Αμερική ή Αγγλία που αν άνοιγες το ράδιο θα άκουγες Stones ή Zeppelin... Και έτσι πορεύτηκε η κατάσταση για αρκετό καιρό- σχεδόν περιθωριακά. Στα 80ς το πράγμα κάπου χαλάρωσε- εκεί προς τα μέσα του 80. Κάτι που η Ελλάδα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ήρθε πιο κοντά στον υπόλοιπο πλανήτη, εκείνες τις ηρωικές εποχές έζησα και συμμετείχα στην «άνοιξη» της εγχώριας Metal σκηνής. Όμως κάπου εκεί, άλλαξε και το μουσικό τοπίο στην χώρα: Κάπου τα πράγματα έγιναν pop/rock (ένεκα των δυτικών επιρροών) και η ροκ κοινότητα των μουσικών, άρχισε να βγάζει μεροκάματο δίπλα σε «φίρμες». Από εκεί και πέρα ο καθείς πήρε τον δρόμο του. Και όσο τα πράγματα άλλαζαν περαιτέρω άλλοι έγιναν σεσιονάδες, άλλοι τα παράτησαν και άλλοι έγιναν ποζεράδες (όπως τους αναφέρεις)- καθώς δημιουργήθηκε και εδώ μουσική «βιομηχανία» και υπήρξε ζήτηση για ιθαγενείς μπάντες. Από εκεί και πέρα, το ροκ είναι μια υπέροχη μουσική, για τρόπο ζωής χλωμό το κόβω και σίγουρα κάποιοι λίγοι ίσως και να βγάζουν τα προς το ζην χάρις σε αυτό (αν και έχω πολλές αμφιβολίες για αυτό το τελευταίο σε αυτήν την χώρα). Όμως στην τελική ανάλυση, είναι η «αποσυμπίεση» πολλών από εμάς. Και το επιμύθιο μου έχει ως εξής: Ότι ψάχνεις, βρίσκεις... Θα ψάξεις «lifestyle» μουσικούς; Δικοί σου. Θα αναζητήσεις τους «καλούς, αλλά θαμένους» και αυτοί εκεί έξω είναι. Και trust me έχω δει μπόλικους που έχουν «αφομοιώσει» το ροκ εξαιρετικά. Και μάλιστα εδώ στο Noiz έχουμε και μπόλικους τέτοιους ;)

Νίκο Thanx πολύ ενδιαφέρον. Εντύπωση μου έκανε το πόσο fuzz βαράει ο τύπος. Και... τι πανέμορφες κιθάρες που έχει ;D :P ;D ;D Α, το σωστό να λέγεται ;D ;D ;D

Νικόλα μου... Παρότι υπάρχει η σχετική ντιρεκτίβα της Ε.Ε για την απελευθέρωση της ενέργειας από τον μονοπωλιακό της χαρακτήρα στην χώρα μας (βλέπε ΔΕΗ), η εφαρμογή της έγινε αλά... Ελληνικά ;D Μπήκαν στο παιχνίδι οι δύο άλλες εταιρίες ως πάροχοι και φέσωσαν το δημόσιο καθώς δεν απέδιδαν τα χρήματα στην ΔΕΗ για το ρεύμα που αγόραζαν από αυτήν (καθώς και τα χαράτσια) :o ;D ;D Προς ώρας ούτε εναλλακτικές υπάρχουν, αλλά ούτε διαφαίνεται λύση με την Energa (τουλάχιστον από αυτά που διαβάζουμε στον τύπο και οι σχετικές υποθέσεις έχουν πάει στην δικαιοσύνη) ΔΕΗ λοιπόν, μέχρι να εμφανιστούν κάποιες σοβαρές εταιρίες. Ειδάλλως... κάνα φωτοβολταϊκό πάνελ, ανεμογεννήτριες κλπ ;D ;D ;D

Βρε Νέστορα μην βάζεις... ροκ μπαλάντες του Beck (που λέει και μια ψυχή) ;D

;D ;D ;D ;D ;D Και εγώ πάλι έχω τόση σχέση με το shredding όσο με τις πιστωτικές - δεν είχα ποτέ στην ζωή μου κάρτα, πάντα εκ πεποιθησεως :)

Βρε Νίκο, όμως ο άνθρωπος έβγαλε pre paid κάρτα, αρά έχει εκδώσει πιστωτική (έστω και με αυτήν την μορφή). Ο audiokostas να μας διαφωτίσει περί των τραπεζικών διαδικασιών- γιατί μάλλον κάπου εκεί έχει γίνει το μπέρδεμα.

;D ;D ;D ;D Καλά λοιπόν, εγώ που είμαι... μικρό παιδί πάω για ύπνο ;D και συνεχίζουμε αύριο με το μεγάλο αφιέρωμα στον Neil Peart ;D Buenas Noches :)

Ε, νυχτιάτικα λύσσαξες ;D ;D ;D και με παρασύρεις ( όχι που θέλω πολύ δηλαδή ;D) Πάρε λοιπόν έναν Σουηδό (όχι τον Νέστορα ;D) να διασκευάζει UK ;)

;D ;D ;D ;D Έχεις βαλθεί να μας τρελάνεις :o Τι παικταράς ο μακαρίτης , τι ηχάρα και τι στιλ 8) Και από δίπλα μια από τις μεγάλες λατρείες μου, ο Simon Philips ΥΓ: κανόνισε... να αρχίσω και εγώ αφιέρωμα στον (ντράμερ) ήρωα μου, τον Neil Peart ;D και αντί για μεγάλη εβδομάδα θα γίνει εβδομάδα Rush ;D ;D ;D

Έλα Peri, πάρε τον Palmer σε μια «συγγενική» μπάντα ;) Τι κομματάρα 8) ASIA ONLY TIME WILL TELL 1982.wmv

Ε, αν μη τι άλλο μιλάμε για τους πατριάρχες του progressive, οπότε Άξιος... Άξιος ;D 8)

Έχεις πάθει ένα κάτι τις με τους ELP, έτσι; ;D ;) Δύο μέρες τώρα ;D ;D ;D Και με κόλλησες, διότι όλο το weekend έχω εμβαθύνει και στις ELP related μπάντες- King Crimson, Asia κλπ ;D Θα πάθω overdose ;D ;D ;D

Φτου... Όταν είδα τον τίτλο σκέφτηκα... «Μάραθον» ;D ;D ;D, αλλά τελικά ήταν ο Νίκος. Το κομμάτι είναι γλυκύτατο, η φωνή σε στιλ απαγγελία έχει μια άποψη, αλλά θα ήθελα να το ακούσω και στην female vocal version :)

;D ;D ;D ;D Ωραία παίζει (ασχέτως του look) Ας κεράσω και εγώ έναν μπασίστα- το σόλο ξεκινά γύρω στο 6.40 και όλη η μπάντα είναι... σεμινάριο 8)

Εμ, με το μπαρδόν δηλαδή, αλλά ποίος ήτο ο Σκούρας; ::) ::)

Συγνώμη, αλλά υποκλίνομαι στην πιο Avantgarde εκτέλεση του εν λόγο κομματιού- το οποίο παράλληλα είναι από τα ριζοσπαστικότερα που έχουμε ακούσει στο Noiz... 8)

Αυτόν μόλις τον πήρα χαμπάρι... Για ακούστε και αυτό. Damien Schmitt το όνομα, δεν τον γνώριζα και κάνει και σόλο. Απλά γαζώνει (προσέξτε το roll μόνο με το αριστερό χέρι) ;) Jean Luc Ponty - The Struggle To The Turtle To The Sea - 2/2

Τώρα τι να πούμε και εμείς... Το είδος για τους περισσότερους μας, είναι... σουαχίλι ;D Ας βγει κάποιος dubstepολόγος να μας διαφωτίσει αν είναι σόι το τεμάχιο ;D Προσωπικά, με άφησε αδιάφορο αυτό που άκουσα- αλλά πιθανώς να ενθουσιάσει κάποιους party animals :D

Αυτή την στιγμή μιλάω με τον Νέστορα και η απόφαση από κοινού είναι... Απολύεσαιαιαιαιαι ;D

Κατ' εμέ ναι. Ο άνθρωπος «ζωγράφισε», ξεφεύγοντας όμως από την πεπατημένη, αλλά χωρίς να χάσει τον (blues) προσανατολισμό του. Όμως γουστάρω που το πήγε το θέμα, όχι ένα, αλλά πολλά βήματα παρακάτω. 8)

Ένα δες μόνο Μάραθε... Ποιο κομμάτι σου αφιέρωσα στο «τι μουσική ακούτε τώρα» ;D ;D ;D

Αφιερωμένο στους Marathon, Yameth... Lee και Larry ;D ;D ;D ;D Beck Rules ;D ;D ;D ακόμα και στα... εμ... χμμμ...(ας πούμε) blues ;D ;D ;D ;D

όχι απλά αγάπη φίλος... λατρεία θες να πεις. ;D ;D ;D ;D

Για αυτό τον λόγο για κάποια όργανα αναφερόμαστε ως «players» κιθάρα ή μπάσο. Γιατί αν είναι... 800 κιλά (ασχέτως αν παίζει φοβερά), πάει ο παίκτης ;D Δεν γίνεται να βγάλεις live και να έχεις κρεμασμένο στον ώμο σου το... νταμάρι ;D